Τα πρώτα αποτελέσματα της φετινής απογραφής βγήκαν στη δημοσιότητα, δίνοντας κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία για την κατανομή του πληθυσμού. Οκτώ νομοί της επαρχίας (Καστοριά, Άρτα, Κοζάνη, Θεσπρωτία, Μαγνησία, Φθιώτιδα, Λακωνία, Χίος) εμφανίζουν μείωση πληθυσμού σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αναδιατάσσεται ο αριθμός των βουλευτικών εδρών. Κανένας νομός της επαρχίας δεν εμφανίζει σημαντική αύξηση. Η αύξηση του πληθυσμού της Αττικής (με τα μέχρι τώρα δεδομένα) φαίνεται πως είναι μάλλον σχετική (σε σύγκριση δηλ. με την περιφέρεια) και όχι απόλυτη. Από τη σκοπιά μιας κομμουνιστικής οργάνωσης ο προβληματισμός τίθεται όχι από την κοινοβουλευτική σκοπιά, αλλά από την κινηματική. Δηλαδή, από τα καθήκοντα που παράγει αυτή η τάση τόσο στην επαρχία, όσο και στα αστικά κέντρα.
Η αναζήτηση των βασικών αιτιών της ερήμωσης της επαρχίας δεν είναι και τόσο δύσκολη υπόθεση. Η διαδικασία (υπερ)συσσώρευσης του πληθυσμού στα αστικά κέντρα είναι εγγενές στοιχείο του καπιταλισμού με βάση την ανισόμετρη ανάπτυξη ανάμεσα στην πόλη και το χωριό. Από τη δεκαετία του 1950 και μετά γιγαντώνεται μια διαδικασία διπλής εσωτερικής μετανάστευσης μέσα στη χώρα: αφενός από το χωριό προς τις κοντινές πόλεις, αφετέρου από την επαρχία προς την Αθήνα (και σε μικρότερο βαθμό Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο). Το παραγωγικό μοντέλο της Ελλάδας άλλαξε: από χώρα αγροτική-βιομηχανική, πήγαμε σε μια Ελλάδα υπηρεσιών-βιομηχανίας. Η αστική τάξη είδε ευκαιρίες σε συγκεκριμένους τομείς (τουρισμός, ναυτιλία,εμπόριο, μεταποίηση), ενώ οι συγκεκριμένες ήταν και επιταγές των ευρωπαϊκών και υπερατλαντικών αφεντικών.
Με βάση τη φετινή απογραφή, φαίνεται ότι η κατεύθυνση πληθυσμιακής μείωσης της επαρχίας συνεχίστηκε και εντάθηκε στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων. Το χτύπημα στην εργατική τάξη και τα μεσοστρώματα μείωσε σε μεγάλο βαθμό τις δυνατότητες για εύρεση εργασίας, μισθωτή και σε αυτοαπασχόληση. Με εξαίρεση τον τουρισμό, όλες οι υπόλοιπες παραγωγικές δραστηριότητες και των τριών τομέων της οικονομίας έχουν πάρει την κατιούσα.
- Η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ, η αύξηση στις τιμές των πρώτων υλών και καυσίμων, οι αλλαγές στην αγροτική νομοθεσία (βλ. "κατά κύριο επάγγελμα" αγρότες και αποζημιώσεις), οι συμβολαιακές καλλιέργειες και η μεγαλύτερη διείσδυση αγροτικών εμπορευμάτων από το εξωτερικό οδηγούν σε συγκεντροποίηση στον κλάδο της καλλιέργειας και της κτηνοτροφίας και σε μείωση του αριθμού των αγροτών και κτηνοτρόφων. Η μεγάλη αύξηση της παραγωγής στις ιχθυοκαλλιέργειες γίνεται με κεφάλαιο συγκεντρωμένο σε λίγα χέρια και αυτού του τύπου η εργασία δεν απαιτεί πολλά εργατικά χέρια.
- Δεν είναι λίγες οι βιομηχανίες που έχουν κλείσει στην επαρχία τα τελευταία χρόνια: FrigoGlass, ΕΒΖ, Πίτσος-Siemens, Δέλτα, ΒΙΚΗ και πολλά άλλα. Σε κλείσιμο οδηγούνται με κρατική εντολή και η ΛΑΡΚΟ και η βιομηχανία λιγνίτη-ενέργειας στη Δυτική Μακεδονία.
- Η φτωχοποίηση σημαντικών στρωμάτων μετά το 2009 έφερε μείωση ζήτησης στην αγορά, με τα γνωστά αποτελέσματα για το λιανεμπόριο και την εστίαση, κλάδους που καταγράφουν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας.
- Η συγχώνευση πανεπιστημίων και η αδυναμία πολλών εισακτέων να σπουδάσουν έφερε και μείωση του φοιτητικού πληθυσμού στην περιφέρεια. Ο νέος νόμος-πλαίσιο θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο αυτή την κατάσταση.
- Οι φυσικές καταστροφές (πλημμύρες και πυρκαγιές) και η αναλγησία του συστήματος αφήνουν ολόκληρες περιοχές στην τύχη τους. Δεν είναι τυχαίο ότι κύρια αγωνία των κατοίκων της Β.Εύβοιας από το καλοκαίρι και μετά ήταν αν θα καταφέρουν να μείνουν στον τόπο τους.
- Ακόμα και η περίφημη μελέτη "Λύτρα - Τσιόδρα" για τις ΜΕΘ αποτυπώνει αυτό που είναι γνωστό: ότι είναι καλύτερα να αρρωστήσεις στην Αττική, παρά στην περιφέρεια. Η συζήτηση που ανοίγει η κυβέρνηση για κλείσιμο νοσοκομείων είναι εγκληματική.
Γ.Γ.
2 σχόλια:
Αιτίες παρακμής και αργού θανάτου μιας ταλαίπωρης χώρας... Το σύστημα του (εξαρτημένου, υπερχρεωμένου και πάντα μεταπρατικού στη βάση του, όσες κι αν είχε κάνει "προόδους στην εκβιομηχάνιση" πριν μερικές δεκαετίες, πριν αρχίσει να βαράει γενική παραγωγική διάλυση...) ελληνικού καπιταλισμού σαπίζει και σαπίζοντας απονεκρώνει την ελληνική επαρχία, τη ραχοκοκαλιά της παραγωγικής ζωής του τόπου. Σαπίζει κι αυτό σε όλες του τις εκφάνσεις, μέσα στη γενικότερη σαπίλα και παρακμή του παγκόσμιου καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Ταυτόχρονα, από ό,τι δείχνουν τα στοιχεία, είναι γενικότερη τάση η μείωση του πληθυσμού της χώρας μας -κι όχι μόνο της υπαίθρου-, ως συνέπεια των βαθύτατα αντιλαϊκών-αντιδραστικών πολιτικών που επιβάλλονται επί μακρά σειρά ετών. Η υπόθεση του οργανωμένου λαϊκού αγώνα, για το ψωμί,το δίκιο, τη μόρφωση και τη λευτεριά, του αγώνα για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας, γίνεται πλέον προϋπόθεση επιβίωσης, στην κυριολεξία, γι'αυτό το δυστυχισμένο σήμερα τόπο.
Συμπληρωματικά στις παραπάνω επισημάνσεις είναι ορισμένα τρανταχτά αριθμητικά στοιχεία που διαβάσαμε σε χτεσινό άρθρο του πρώην υπουργού και βουλευτή Δρεττάκη, στην "Εφημερίδα των Συντακτών". Σύμφωνα με το άρθρο που εδράζεται σε στατιστικά στοιχεία της Eurostat για τα έτη 2009-2020, πριν δηλ.τη φετινή απογραφή,ο πληθυσμός της Ελλάδας μεταξύ των παραπάνω ετών έχει μειωθεί, από 11.107.066 άτομα το 2009 σε 10.718.577 άτομα το 2020. Ο Δρεττάκης παρατηρεί ότι ο πληθυσμός έχει συρρικνωθεί "σε επίπεδο χαμηλότερο του 1998, οπισθοδρόμηση 23 ετών. Η συρρίκνωση οφείλεται στη φυσική μείωσή του (γεννήσεις μείον θάνατοι) και τη νέα μετανάστευση". Συγκρίνοντας με τα στοιχεία άλλων χωρών της ΕΕ, η έρευνα αποκαλύπτει ότι μέσα στα ίδια αυτά χρόνια ο συνολικός πληθυσμός στην ΕΕ φέρεται να έχει αυξηθεί το 2020 σε 17 κράτη, ενώ τη μεγαλύτερη συρρίκνωση, μαζί με αυτή της Ελλάδας εμφάνιζαν η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Πολωνία, τη στιγμή που σε επτά συνολικά ανατολικοευρωπαϊκα κράτη η διολίσθηση έφτασε τον πληθυσμό σε επίπεδα χαμηλότερα του 1995... Με αυτά ακριβώς συμβαδίζει κι η Ελλάδα των ακραία αντιδραστικών πολιτικών του συστήματος τα τελευταία 11 τουλάχιστον χρόνια. Αυτά είναι τα δώρα της πολιτικής της ΕΕ για την Ελλάδα,(εμείς, ας εννοήσουμε βέβαια για την Ελλάδα της εργατικής τάξης και του λαού,κι όχι για την Ελλάδα της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας) η οποία σύμφωνα με τη διατύπωση του Δρεττάκη:"... ενώ το 2009 στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης κατείχε τη 14η θέση ανάμεσα στα 27 κράτη μέλη της ΕΕ, το 2014 υποβιβάστηκε στην 21η θέση και το 2029 στην 26η και προτελευταία θέση και σ' αυτήν παρέμεινε και το 2020. Μόνο η Βουλγαρία είχε το 2019 και το 2020 κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης χαμηλότερο από εκείνο της χώρας μας." Τα παραπάνω αντικειμενικά στοιχεία αφιερώνονται ή μάλλον τρίβονται στη μούρη όλων εκείνων που διαγούμισαν, λεηλάτησαν και λεηλατούν καθημερινά τη ζωή του λαού μας, σε όλους τους ντόπιους στυλοβάτες της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της υποτέλειας του τόπου μας στα μεγάλα αφεντικά του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού. Είναι συνένοχοι σε μαζική δολοφονία καθ' έξη και κατ' εξακολούθηση.
Δημοσίευση σχολίου