Δεν υπάρχει αμφιβολία! Βρισκόμαστε στην αρχή ενός «νέου αναπτυξιακού κύκλου», που θα συνεχιστεί όσο παραμένει πρωθυπουργός ο Κυρ. Μητσοτάκης και κυβέρνηση η ΝΔ. Μη ρωτάτε, επομένως, αν υπήρξε πρώτος κύκλος ανάπτυξης, πόσο κράτησε και τι απέγινε ο τελευταίος. Τώρα το χρήμα θα ρέει άφθονο και από όλες τις κατευθύνσεις: Από το ταμείο ανάκαμψης, από κοινοτικούς και εθνικούς πόρους, από ευεργέτες κ.λπ. κ.λπ. Κι αυτή η… χρηματοκαταιγίδα θα πλαισιωθεί από δεκάδες δισ. ιδιωτικών επενδύσεων, όπως αυτές της Microsoft, της Amazon και της Tesla! Αφού, όπως ερμηνεύει την προφητεία του ο πρωθυπουργός, όλες οι μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας στρέφουν τώρα το βλέμμα τους στην Ελλάδα, λόγω της επιστροφής των διαφυγόντων «εγκεφαλικών κυττάρων» στη χώρα και κατευθείαν στο εργ
οστάσιο του μπαμπά.
Κι όλη αυτή η ανάπτυξη θα πραγματοποιηθεί με σεβασμό στο περιβάλλον και την αξιοποίηση στο έπακρο όλων των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας. Πρότυπο πράσινης ανάπτυξης, άλλωστε, η Ελλάδας. Μοναδική, εξάλλου, η ελληνική φύση, με διάσπαρτες τις ανεμογεννήτριες. Καινοτόμα η παραγωγή του… ιερού λαδιού στους αρχαιολογικούς χώρους και τους άγιους τόπους. Άπιαστος ο ελληνικός πολιτισμός της φθηνής εργασίας. Ασυναγώνιστος ο ιδιωτικός πολυτελής τουρισμός για… κάθε γούστο. Ενώ τα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματά μας, λόγω της γεωπολιτικής μας θέσης, προσφέρουν μια ανεπανάληπτη… επαναλαμβανόμενη θέα στις γεωπολιτικές συγκρούσεις. Πόσο περισσότερη ανάπτυξη, πόσο περισσότερο «success story» μπορεί να αντέξει κανείς;
Ωστόσο, παρά την κακόβουλη αισιοδοξία του Κυρ. Μητσοτάκη, παρά τη «νιρβάνα» του ΣΥΡΙΖΑ που περιμένει ως «νέο φρούτο» να πέσει ώριμο, παρά τα εκλογικά «λιβάδια ευτυχίας» που διασχίζει το επανεμφανιζόμενο ΠΑΣΟΚ, μακριά απ’ όλα αυτά, ο λαός, οι εργαζόμενοι και η νεολαία αντιμετωπίζουν τη φονική διαχείριση της πανδημίας και τις επιπτώσεις της προστιθέμενης οικονομικής κρίσης, καθώς βυθίζονται καθημερινά σε μια αυξανόμενη απαισιοδοξία για το μέλλον.
Εξάλλου, παλαιότερες «προφητείες» του σημερινού πρωθυπουργού έβλεπαν στις απολύσεις και όχι στις προσλήψεις την έλευση της ανάπτυξης, στην ανεργία και όχι στην εργασία την ευημερία, παπαγαλίζοντας, ως υπουργός εσωτερικών, τη μνημονιακή παραφροσύνη: «οι υφιστάμενες εθνικές νομοθεσίες για τις απολύσεις είναι ιδιαίτερα αυστηρές, με αποτέλεσμα να αποθαρρύνουν τις επιχειρήσεις στην πρόσληψη εργαζομένων». Τότε, δυσπρόφερτες λέξεις, όπως «ευελασφάλεια» στην αγορά εργασίας, ήταν της «μόδας» και τεκμηρίωναν την ανάγκη της ευελιξίας στις απολύσεις. Αυτές οι πολιτικές συμπληρώθηκαν με τη 10ωρη εργασία, τις απλήρωτες υπερωρίες, την κατάργηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, ώστε να παραμείνει η κοινή εργοδοτική διαπίστωση ότι είναι η φτώχεια και η καταπίεση των πολλών που φέρνει τον πλούτο και την «ελευθερία» των λίγων.
Δημιουργούν οι απολύσεις θέσεις εργασίας; Καταστρέφουν οι προσλήψεις θέσεις εργασίας; Κι όμως, αυτούς τους παραλογισμούς περί «προστασίας της εργασίας και των εργαζομένων» σερβίρουν κυβερνήσεις, ιμπεριαλιστικές «ενώσεις» και οργανισμοί και ένα πλήθος οικονομολόγων καριέρας. Η κυνική γλώσσα των επιχειρήσεων αυτόν τον παραλογισμό έχει ως βασικό αλφάβητο, συντακτικό και λεξιλόγιο.
«Είναι κάπως σαν εφαρμογή στρατιωτικού νόμου οι απολύσεις», έλεγε το 2014 ο σημερινός πρωθυπουργός, καθώς έστελνε 25.000 δημόσιους υπαλλήλους στη διαθεσιμότητα-απόλυση και άλλους 15.000 στην ευθεία απόλυση. Σήμερα, ο Κυρ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του στέλνουν χιλιάδες σε αναστολή εργασίας, σέρνουν στα δικαστήρια αγωνιστές και ολόκληρους κλάδους εργαζομένων, κόβουν πρόστιμα όπου βρουν και εφαρμόζουν «στρατιωτικό νόμο» για να κάμψουν τις αντιδράσεις.
Για να έρθει, λοιπόν, η ανάπτυξη για το κεφάλαιο, θα πρέπει οι εργαζόμενοι να «φτωχοποιηθούν και να ελαστικοποιηθούν» στο σώμα, στον νου και στην ψυχή. Κι όμως, η «ρουτινιάρικη» κρίση των τελευταίων δεκαετιών, που όλα τα κυβερνητικά προγράμματα, στη χώρα μας και διεθνώς, έβαζαν στόχο την αντιμετώπισή της, μετεξελίχθηκε σε οικονομική-υγειονομική κρίση γιγαντιαίων διαστάσεων. Καθότι επιδιώκεται και υπάρχει πολλή «ανάπτυξη», πολλή «ανταγωνιστικότητα», πολλή «ευημερία» για το κεφάλαιο και αβάσταχτες θυσίες για τον λαό.
Με πλήρη εξάρτηση εκστρατείας και διάταξη πολεμική, με χουντικούς νόμους-διατάγματα και χωρίς την παραμικρή διάθεση για διαπραγματεύσεις, το σύστημα αχρηστεύει κάθε σκέψη για μια «άλλου τύπου» διαχείριση της κρίσης και κάθε γραμμή που επαναφέρει μια προ πολλού χρεοκοπημένη αντίληψη για «αριστερή» διαχείριση του συστήματος. Είναι σίγουρο ότι δεν υπάρχει σχέδιο εξόδου από την κρίση προς όφελος του λαού. Αυτό που υπάρχει είναι μονάχα σχέδια δράσης για την παραπέρα εκμετάλλευση και καταλήστευση των εργαζόμενων μαζών. Σχέδια δράσης για τη διάσωση του κεφαλαίου και του κεφαλαιοκρατικού συστήματος.
Ποτέ δεν υπήρξαν αρκετά σωσίβια για όλους στο καράβι. Και είναι (;) περίεργο που δεν βρίσκουν τίποτα να πουν οι λαλίστατοι «διανοητές της ανάπτυξης» (και των… «καταρρεύσεων» του κομμουνισμού και της ιστορίας), για τις «καταρρεύσεις» και τις αποτυχίες του καπιταλισμού στο να αντιμετωπίζει κρίσεις. Επιμένουν να μιλούν για ανάπτυξη, ακόμη και όταν η υπόλοιπη κοινωνία βουλιάζει.
από τη στήλη "Προσεγγίσεις" της Προλεταριακής Σημαίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου