Εφαρμογή της «ψηφιακής κάρτας εργασίας» - Άλλη μια αντεργατική ρύθμιση του ν.4808/2021 προχωράει

«Η Ψηφιακή Κάρτα Εργασίας που ξεκινά σήμερα για 121.000 εργαζόμενους σε τράπεζες και σούπερ μάρκετ, σε πρώτη φάση, είναι μια επανάσταση στην αγορά εργασίας. Είναι μια μεταρρύθμιση με έντονο κοινωνικό πρόσημο. Διότι είναι η καλύτερη εγγύηση για το σεβασμό του ωραρίου και των υπερωριών του εργαζομένου».

Κώστας Χατζηδάκης, υπουργός Εργασίας

Εν μέσω πανηγυρισμών εγκαινιάστηκε, απ’ τον υπ. Εργασίας Χατζηδάκη, η «ψηφιακή κάρτα εργασίας». Δεν δίστασε μάλιστα να επιστρατεύσει και χαμογελαστούς εργαζόμενους σούπερ μάρκετ για να πείσει το λαό για το «κοινωνικό της πρόσημο». Πιθανόν τους ίδιους που, σύμφωνα με διαφημιστική καμπάνια γνωστής γερμανικής αλυσίδας σούπερ μάρκετ, «βλέπουμε να χαμογελάνε αλλά δεν βλέπουμε ότι έχουν όλα όσα χρειάζονται για να είναι καλά».

Η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει μια συντονισμένη προσπάθεια αντιστροφής της πραγματικότητας. Εμπαίζει τους εργαζόμενους και κλείνει τα μάτια στα 4ωρα των 200 ευρώ, τα ελαστικά ωράρια, την τρομοκρατία, τη δουλειά τις Κυριακές. Είναι τουλάχιστον γελοίο να μιλά για εγγύηση και σεβασμό του ωραρίου και των υπερωριών των εργαζομένων ο υπουργός που με τον ν.4808/2021 κατήργησε το 8ωρο, θέσπισε τη 10ωρη εργασία χωρίς υπερωριακή αμοιβή και την επέκταση της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας σε μια σειρά κλάδους.

Η ψηφιακή κάρτα εργασίας αποτελεί, ουσιαστικά, μια «συμφωνία» μεταξύ εργαζόμενου και εργοδότη και ως τέτοια αποτυπώνει τον μεταξύ τους συσχετισμό. Ο εργαζόμενος «χτυπά» την κάρτα του όταν πιάνει δουλειά και την «ξαναχτυπά» όταν σταματά, ή καλύτερα όταν ο εργοδότης τού επιβάλει να τη χτυπήσει και είτε όντως να σταματήσει τη δουλειά, είτε να συνεχίσει χωρίς αυτό ν’ αποτυπώνεται πουθενά και μάλιστα με τη δική του «συναίνεση». Αποτελεί συνέχεια των ατομικών συμβάσεων εργασίας και διασφαλίζει τον εργαζόμενο όσο κι αυτές, δηλαδή καθόλου.

Επίσης, η συγκεκριμένη ρύθμιση λύνει τα χέρια σ’ επιχειρήσεις του μεγάλου κεφαλαίου με μαζικούς χώρους και συνδικαλιστική οργάνωση που, μέχρι τώρα, αδυνατούσαν να καταστρατηγούν το ωράριο και την αποζημίωση των υπερωριών μ’ έναν «νόμιμο» τρόπο και «ζήλευαν» την πλειοψηφία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων όπου η κάθε είδους αυθαιρεσία αποτελεί καθεστώς. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η εφαρμογή ξεκίνησε από τράπεζες και σούπερ μάρκετ.

Οι προθέσεις της κυβέρνησης κάθε άλλο παρά αγαθές είναι και γι’ αυτό θα χρησιμοποιήσει την ψηφιακή κάρτα εργασίας ως κλειδί για την εφαρμογή της ατομικής διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Μιας ρύθμισης που θα επιτρέπει στον εργοδότη να εκμεταλλεύεται τον εργαζόμενο όσο και όποτε θέλει και μάλιστα με τη δική του -δήθεν- συμφωνία.

Λίγες μέρες μετά την εφαρμογή της, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας καταγγέλλει ότι σε σούπερ μάρκετ «δόθηκαν οδηγίες σε εργαζόμενους που πιάνουν στις 5:00π.μ. να χτυπάνε την κάρτα τους στις 6:00π.μ για να μη φανεί η μία ώρα νυχτερινής απασχόλησης. Προϊστάμενοι ταμείων, ζητούσαν από τις ταμίες να χτυπήσουν την κάρτα τους ακριβώς στις 21:00 ενώ ακόμη ήταν στο πόστο τους και εξυπηρετούσαν πελάτες. Υπενθύμιση σε ωρομίσθιους που δουλεύουν 8ωρο να μην ξεχάσουν να χτυπήσουν την κάρτα τους στο 4ωρο, σε υπάλληλους ηλεκτρονικών παραγγελιών να χτυπάνε την κάρτα τους είτε έχουν τελειώσει την παραγγελία είτε όχι και να συνεχίζουν μετά, οδηγοί να μη χτυπάνε καθόλου κάρτα αφού βρίσκονται εκτός καταστήματος και καλέσματα για εργασία στο ρεπό αλλά με οδηγία να μη χτυπήσουν κάρτα».

Σε μια κατάσταση όπου τα ποσοστά της ανεργίας είναι διψήφια, οι αντεργατικοί νόμοι διαδέχονται ο ένας τον άλλο, οι κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων παίρνονται πίσω κι οι συνδικαλιστικοί αγώνες ποινικοποιούνται, απ’ τον ίδιο νόμο που το «κοινωνικό του πρόσημο» τόσο διαφημίζεται, καταλαβαίνουμε πολύ καλά πώς θα προκύπτει αυτή η «συμφωνία» και είναι τουλάχιστον προκλητική η συζήτηση περί «ελεύθερης βούλησης» του εργαζόμενου να ρυθμίζει το ωράριό του. Στην πραγματικότητα, καλείται να βάλει την υπογραφή του στην υποταγή στον αρνητικό συσχετισμό και στην υπόκλιση στους εργοδοτικούς εκβιασμούς. Και να δεσμευτεί ότι δεν θ’ απαιτήσει εκ των υστέρων τα πραγματικά δεδουλευμένα του. Οι δε συνδικαλιστικές ηγεσίες είχαν φροντίσει ν’ ανοίξουν το δρόμο, καθώς αποτελούσε και αίτημα της ΓΣΕΕ, γεγονός που ο υπουργός δεν παραλείπει να υπενθυμίζει συχνά.

Παράλληλα με τις δεκάδες δικαστικές αποφάσεις ενάντια σε κάθε απεργία εδώ κι ένα χρόνο, η εφαρμογή της ψηφιακής κάρτας εργασίας κάνει πράξη ακόμα μια πτυχή του νόμου Χατζηδάκη, που σε καμία περίπτωση δεν «μένει στα χαρτιά». Για τους εργαζόμενους, η μόνη λύση είναι η πάλη για την ανατροπή του, μαζί με τη διεκδίκηση συλλογικών συμβάσεων και δουλειάς με δικαιώματα. Όσο αυτή η γραμμή υποχωρεί, τόσο το σύστημα προχωρά και κερδίζει έδαφος.

Προλεταριακή Σημαία