Καθ ́ όσον ΟΛΜΕ και ΔΟΕ κρατούν σιγή ιχθύος
και παίρνουν ταπεινωτικές συμβιβαστικές
αποφάσεις, η ερπύστρια του ΥΠΑΙΘ σαρώνει στο διάβα
της όσα εμείς δεν υπερασπιζόμαστε. Αν κάποιος
ανατρέξει στο προεκλογικό πρόγραμμα παιδείας της ΝΔ, θα διαπιστώσει ότι η πλειοψηφία των προγραμματικών σχεδίων προχωράει.
Όπως προχωράει ... με εκβιασμούς, προσφυγές
στα δικαστήρια, καλλιέργεια της πολιτικής ανημποριάς,
καταστολή, εν τέλει με επιστράτευση όλων των μηχανισμών πειθάρχησης. Η «νίκη» στην εφαρμογή των αντιεκπαιδευτικών μέτρων, από
την ΕΒΕ και την επίταση των εξετάσεων μέχρι την αξιολόγηση σε όλες της τις
μορφές, που αλλάζουν άρδην το δημόσιο – κρατικό εκπαιδευτικό σύστημα, είναι
επιφανειακή, αν και δημιουργεί τετελεσμένα.
Από κάτω, η ένταση και η πυκνότητα της δυσαρέσκειας, οι κάθε κοπής πιέσεις και η τραχύτητα των εξαναγκασμών, αν
δεν οδηγούν στην ψυχοπαθολογία, δημιουργούν ένα
εκρηκτικό μάγμα, το οποίο προς το παρόν δεν μπορεί να βρει μαζική αγωνιστική έκφραση.
Η αξιολόγηση
είναι η κύρια αιχμή της επίθεσης στην Α ́/βάθμια και Β ́/βάθμια εκπαίδευση. Η βιασύνη και η επιμονή της κυβέρνησης να την
επιβάλει, δεν συνιστά ιδεολογική εμμονή. Αντίθετα αναδεικνύει, μεταξύ άλλων, ότι
το σύστημα την χρειάζεται ως εργαλείο για να
ελέγξει και να πειθαρχήσει μαθητές, εκπαιδευτικούς καθώς και όλες τις ζωντανές διαδικασίες εντός του σχολείου. Ο σκοπός; Να
φτιαχτεί μια εκπαίδευση πιο ταξική, πιο σφιχτή
και κανονιστική όπου οι αδύναμοι και φτωχοί δεν θα έχουν ευκαιρίες μόρφωσης· όπου οι απείθαρχοι και φτωχοί μαθητές και
εκπαιδευτικοί θα μένουν στάσιμοι ή θα αποβάλλονται.
Όπου η τυποποίηση και οι εξετάσεις θα καθηλώνουν κάθε δημιουργική σχέση μάθησης
σε όλες και όλους που θα απομένουν. Μόνο έτσι μπορεί να επιβιώσει αυτό το
σύστημα στο οποίο συσσωρεύεται χρήμα και
εξουσία σε ελάχιστους, με την προϋπόθεση δηλαδή οι εργαζόμενοι να υπερ -εργάζονται και να υπακούν, χωρίς καμία
αξίωση ζωής.
Για δεύτερη συνεχή χρονιά λοιπόν, η
εντολή είναι υλοποίηση της «εσωτερικής αξιολόγησης σχολικών μονάδων».
Από την ολοκλήρωση της περσινής διαδικασίας μπορούμε όμως να βγάλουμε επιμέρους συμπεράσματα:
α) η εργασία στις ομάδες έγινε σε ένα
κλίμα απογοήτευσης. Κυρίως από εκείνους τους εκπαιδευτικούς που είτε το είδαν
ως ευκαιρία να ωφεληθούν ατομικά ή από ορισμένους άλλους που προσαρμόζονται
στον υπαλληλικό ρόλο τους χωρίς να εξετάζουν σκοπούς και επιπτώσεις.
β) μεγάλος αριθμός σχολείων, κυρίως
στην πρωτοβάθμια, χρησιμοποίησε τα ενιαία
κείμενα που πρότεινε η ΔΟΕ. Προθερμάνθηκε δηλαδή στην
αξιολόγηση, με την αφέλεια ότι αντιστέκεται
παθητικά. Το γεγονός επίσης, πως οι συντονιστές εκπαίδευσης βαθμολόγησαν διαφορετικά τα σχολεία που επέλεξαν τα ενιαία
κείμενα είναι μια ένδειξη ότι δεν αποτελούν
αγωνιστική λύση αλλά μάλλον παραίνεση στον εφησυχασμό. Από την άλλη, σε
όποια σωματεία είχε κηρυχτεί απεργία – αποχή, η συμμετοχή δεν ήταν αμελητέα, αλλά όχι μεγάλη.
γ) τα κριτήρια με τα οποία
βαθμολόγησαν οι συντονιστές είναι άγνωστα, ωστόσο υπήρξε έντονη
διαφοροποίηση, με αποτέλεσμα ορισμένες αξιολογήσεις με ενιαία κείμενα να
πάρουν 10 και άλλες με τις προδιαγραφές του ΙΕΠ να
πάρουν 7. Συνολικά, όπως φάνηκε, οι
βαθμολογίες ήταν υψηλές, ώστε να βιωθεί η διαδικασία ως μια αβλαβή κανονικότητα
και να κολακευτούν οι εργαζόμενοι.
Η περσινή χρονιά ήταν δοκιμαστική με στόχο να
λειάνει το έδαφος για τη συνέχεια. Όπως
και η πρόσφατη εισαγωγή των νέων θεσμών: μέντορα,
ενδοσχολικού συντονιστή και ομίλων θα
προετοιμάσει τους όρους για την ατομική αξιολόγηση. Η δοκιμαστική περίοδος όμως τελείωσε και αφενός οι απαιτήσεις θα είναι
ανελαστικές, αφετέρου οι βαθμολογίες
«ειλικρινείς». Όλη αυτή η κατάσταση που με χειρουργικές κινήσεις προσπαθούν να
εδραιώσουν, μάς κάνει αλήθεια να ξεχνάμε ότι η αξιολόγηση ήταν μαύρο
πανί στην εκπαίδευση για 30 χρόνια; Αφήνουμε
στη λήθη τα περσινά συντριπτικά ποσοστά συμμετοχής στην απεργία – αποχή και
τους χιλιάδες απεργούς της 11ης Οκτώβρη;
Ήδη, ΙΕΠ,
συντονιστές, διευθυντές και επίδοξα στελέχη έχουν πάρει θέση μάχης σε αυτή την παρωδία για να
συμμορφώσουν τη βάση στη γραφειοκρατική, και άχρηστη παιδαγωγικά και διδακτικά, ψηφιοποιημένη εργασία. Και η
βάση, αμήχανη ανάμεσα στη Σκύλλα και τη
Χάρυβδη, είτε στέκει απογοητευμένη από τις αντιδράσεις και τις αποφάσεις
των ΔΟΕ -ΟΛΜΕ που κουμπώνουν στους σκοπούς του ΥΠΑΙΘ,
είτε προσπαθεί να αναδιοργανωθεί μέσα στους
συλλόγους και στα πρωτοβάθμια σωματεία της, έχοντας επίγνωση των αντιφάσεων που υπάρχουν. Σίγουρα δεν υπάρχουν μαγικοί τρόποι για να αντιπαλέψουμε
τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές και με το νόμο
4808 του Χατζηδάκη δεν απέμειναν και «νόμιμες» μορφές πάλης. 26 ΕΛΜΕ,
τουλάχιστον 10 ΣΕΠΕ και η ΠΟΣΕΕΠΕΑ (ειδικής αγωγής) έχουν κηρύξει απεργία –
αποχή από τους νέους θεσμούς. 17 ΕΛΜΕ έχουν κηρυγμένη απεργία – αποχή από την
αξιολόγηση και τα συγκεκριμένα σωματεία
προσπαθούν να συντονιστούν. Η απεργία – αποχή είναι μια μορφή που συγκεντρώνει
τις δυνάμεις μας και συσπειρώνει. Χρειάζεται, ωστόσο, επειγόντως να απαιτήσουμε στις συνελεύσεις μας την απεργία, τις
διαδηλώσεις και εκείνες τις μορφές αγώνα που θα χτίσουν ένα κίνημα! Γι ́ αυτό είναι αναγκαία η ενεργητική συμμετοχή μας στις
συνελεύσεις των σωματείων, η κριτική στάση μας
στους συλλόγους διδασκόντων, η ανάληψη πρωτοβουλιών ώστε να συγκροτηθούν ομάδες ή επιτροπές απ ́ όσους παλεύουν ενάντια
στην αξιολόγηση. Από τις μικρές και επίμονες
προσπάθειες, από τις μειοψηφούσες αλλά αποφασιστικές αρνήσεις μας σε κάθε ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ, θα ανοίξουν δρόμοι
αγώνα. Μπροστά μας είναι η γενική απεργία της
9ης Νοέμβρη: όλοι συμμετέχουμε μαζικά στην απεργία. Να κλείσουμε τα σχολεία και
να συμμετέχουμε στις πορείες.
- Απέχουμε ή δεν συμμετέχουμε σε καμιά
αξιολογική διαδικασία των ομάδων, ακόμα κι αν
μας έχουν γίνει αναθέσεις
- Δεν υλοποιούμε τα βήματα του προγραμματισμού
- Συγκροτούμε επιτροπές σε κάθε ΕΛΜΕ - ΣΕΠΕ για τη
συσπείρωση των συναδέλφων.
- Αναλαμβάνουμε
ενημερωτικές παρεμβάσεις στα σχολεία
- Κάνουμε δήλωση απεργίας – αποχής σε όσα σωματεία
είναι κηρυγμένη
- Απαιτούμε συνελεύσεις – διαδηλώσεις – απεργίες.
Ø Η Δικτύωση Εκπαιδευτικών για την ανατροπή της
αξιολόγησης οργανώνει διαδικτυακή εκδήλωση - συζήτηση στις 12/11 με θέμα την
αξιολόγηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου