Τα τελευταία χρόνια έχουν κερδίσει έδαφος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στο ίντερνετ γενικότερα διάφοροι “influencers” όπως αποκαλούνται, ή αλλιώς άνθρωποι που ασκούν επιρροή. Το κοινό τους είναι ευρύ αλλά κυρίως απευθύνονται στη νεολαία. Δεν είναι κάτι καινούριο στην ουσία του, καθώς πάντα το σύστημα είχε και έχει ανάγκη από πρότυπα που να ενισχύουν σε αυτό που λέμε εποικοδόμημα. Στην προώθηση δηλαδή των αξιών του συστήματος, του τρόπου ζωής που αναδεικνύει και τη διαμόρφωση της αστικής ιδεολογίας πλατιά στις νέες γενιές. Τον ρόλο αυτό φυσικά διατηρούν και τα ΜΜΕ, κυρίως μέσα από την τηλεόραση και τα προγράμματα που καθημερινά παίζουν. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια οι influencers αυξήθηκαν στα πλαίσια των δυνατοτήτων που δίνουν οι νέες τεχνολογίες, στο ξέσπασμα της πανδημίας που έκλεισε μεγάλο μέρος του κόσμου στο σπίτι, που είχε σε μεγάλο βαθμό ως μέσο επικοινωνίας το ίντερνετ, καθώς και την απέχθεια που δείχνει μέρος της νεολαίας στην αστική δημοσιογραφία. Η θεματολογία τους επίσης είναι αρκετά ευρεία και δεν μπορεί να τσουβαλιαστούν όλοι στο ίδιο πλαίσιο. Αυτό που επικρατεί όμως είναι η ενασχόληση με το lifestyle και ο εύκολος πλουτισμός. Μάλιστα οι πετυχημένοι εξ αυτών λαμβάνουν και αντίστοιχες απολαβές μέσω κυρίως των διαφημίσεων. Ένας νέος, διαφορετικός τρόπος marketing δηλαδή. Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά. Αυτή που ορισμένοι influencers ως αντικείμενο έχουν τη δυνατότητα να δείξουν τρόπους ώστε όλοι να πλουτίσουν εύκολα. Αυτό γίνεται μέσα από την ανάδειξη του bitcoin και άλλων κρυπτονομισμάτων που παροτρύνουν τη νεολαία να επενδύσει σε αυτά (είτε με χρήματα είτε με υποδομές για «εξόρυξη» έως και να δίνουν οδηγίες, π. χ. «σημεία» στο στοίχημα. Κοινός παρονομαστής όλων αυτών είναι η παντελής αδιαφορία για τα ζητήματα που καίνε τον κόσμο σήμερα και η προβολή του ατομικού δρόμου ως διέξοδο. Καμία αναφορά στην όξυνση της ακρίβειας, όυτε στις επικίνδυνες εξελίξεις στο μέτωπο της Ουκρανίας, ούτε στα «μαύρα» μεροκάματα, που η πλειοψηφία της νεολαίας βιώνει καθημερινά. Στην καλύτερη, λίγοι influencers να αναφερθούν στο ζήτημα του πολέμου σε φιλειρηνικά και ανθρωπιστικά πλαίσια.
Αυτό που δεν λένε όσοι τάζουν εύκολο πλουτισμό είναι το πώς παράγεται ο πλούτος. Γιατί ο πλούτος σήμερα είναι αρκετός αλλά δεν είναι απεριόριστος. Επίσης ότι ο πλούτος κατανέμεται ταξικά και αυτοί που τον παράγουν, αμείβονται τόσο όσο για να μπορούν να συντηρήσουν και να αναπαράξουν την εργατική τους δύναμη, πολλές φορές και κάτω απ’ αυτό το επίπεδο. Ή ακόμα ότι ο πληθωρισμός και η ακρίβεια που μαστίζει τον λαό αυτή την περίοδο είναι προϊόν των κρίσεων του συστήματος, που εντάθηκαν με την πανδημία και το μπλοκάρισμα των εφοδιαστικών αλυσίδων και που παροξύνθηκε κατακόρυφα στο πλαίσιο του σκληρού ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων, συγκεκριμένα στο έδαφος της Ουκρανίας εδώ και 8 μήνες. Ο πλούτος λοιπόν των bitcoin, της διαφήμισης και του τζόγου, έχει παραχθεί από την εργατική τάξη και δεν χαρίζεται σε μεμονωμένους ανθρώπους απ’ το σύστημα. Αποτελούν αντίθετα και αυτά πεδία κερδοφορίας του κεφαλαίου και υφαρπαγής του πλούτου απ’ τον λαό. Οι ινφλουένσερς λοιπόν είναι οι σειρήνες των καπιταλιστικών «αξιών» και παρόλο που το σύστημα είναι σε κρίση και παρακμή και τάζει μόνο βαρβαρότητα και εξαθλίωση, αυτοί είναι οι εξ ορισμού «σύγχρονοι» και «απελευθερωτικοί» γιατί το υπερασπίζονται!
Όλα αυτά που ενδεικτικά αναφέρονται και πολλά άλλα είναι για το σύστημα κάτι επικίνδυνο γιατί θέλουν να προβάλουν άλλη προοπτική για τους λαούς και την εργατική τάξη. Προοπτική η οποία αμφισβητεί ακόμα και το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα και οραματίζεται μια άλλη κοινωνία, σοσιαλιστική, δίκαιη που θα καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Γι’ αυτό και επιτίθεται σε όσους προσπαθούν να το αμφισβητήσουν. Και αναφερόμαστε σε αυτούς όπως λέγεται απ’ τους παράγοντες του συστήματος μέρα-νύχτα, τους ινστρούχτορες με την «ξύλινη» γλώσσα, τους παλαιολιθικούς που δεν βλέπουν τις δυνατότητες που διαφαίνονται απ’ την τεχνολογική εξέλιξη, τους καθοδηγητές που προσπαθούν να προσηλυτίσουν τη νέα γενιά πίσω απ’ τις ιδέες τους. Οι ινστρούχτορες που αναφέρονται στην Αριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα που παλεύουν και προτείνουν τη συλλογικά στάση και την προοπτική ενός κόσμου χωρίς εκμετάλλευση και πολέμους είναι οι επίσης εξ ορισμού «καθυστερημένοι» ακόμα και «καταπιεστικοί».
Συγκρούονται δύο κόσμοι λοιπόν. Ένας, αυτός του πλούτου των λίγων, των καπιταλιστών-ιμπεριαλιστών και κάθε λογής αφεντικών που στην πραγματικότητα τάζει βαρβαρότητα και εξαθλίωση, πολέμους και προσφυγιά για τους λαούς και ο άλλος, της εργατικής τάξης και της πλατιάς πλειοψηφίας του λαού που δεν έχει τίποτα και ταυτόχρονα θέλει να κατακτήσει τα πάντα. Ό, τι δικαιούται δηλαδή καθώς είναι αυτός που παράγει τον πλούτο στην κοινωνία. Εμείς τασσόμαστε, με τους «ινστρούχτορες», με αυτό που είναι πραγματικά νέο, την επαναστατική προοπτική και το σοσιαλισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου