Έφυγε από τη ζωή ο Βαγγέλης Πισσίας, ένας αγωνιστής του λαϊκού κινήματος, παλιό στέλεχος του μαρξιστικού-λενινιστικού χώρου και γραμματέας της Οργάνωσης Μαρξιστών Λενινιστών Ελλάδας (ΟΜΛΕ), τα έτη 1975-76, όταν διεξάγονταν οι προσυνεδριακές διαδικασίες αυτού του χώρου, για την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (μαρξιστικού-λενινιστικού).
Ο Βαγγέλης Πίσσιας γεννήθηκε το 1947 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ήρθε στην Ελλάδα και φοίτησε στην Πολυτεχνική σχολή Θεσσαλονίκης, στο τμήμα Αγρονόμων –Τοπογράφων. Από τα πρώτα χρόνια της φοιτητικής του ζωής εντάχθηκε στο μ-λ κίνημα και συνέχισε τον αγώνα του, επί χούντας, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, ανάμεσα στους έλληνες εργάτες και φοιτητές της Γερμανίας.
Με τη μεταπολίτευση, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα και ανταποκρίνεται επάξια σε όποιον τομέα και αν καλείται να προσφέρει.
Το 1982 αποστασιοποιείται από τον μ-λ χώρο, αλλά παρακολουθεί τις εξελίξεις σε κάθε πτέρυγα του και κινείται με βάση τις αναζητήσεις ενός ανήσυχου πνεύματος που τον διέκρινε πάντα. Ήταν αυτό, που τον συνόδευε σε όλη του τη ζωή, αρνούμενος την παραίτηση και την ιδιώτευση.
Οι καλές σχέσεις που απέκτησε με τα κοινωνικά απελευθερωτικά κινήματα στον αραβικό κόσμο και ιδιαίτερα με τον αγώνα των Παλαιστινίων για ελεύθερη πατρίδα, τον οδήγησε να οργανώσει το εγχείρημα "Ένα καράβι για την Γάζα", σπάζοντας τον αποκλεισμό που είχαν επιβάλλει οι σιωνιστές. Στην δεύτερη απόπειρα, η αποστολή στην οποία πρωταγωνίστησε είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψη και την κακοποίηση του από τους ισραηλινούς κατακτητές.
Ο Βαγγέλης Πισσίας, αγωνιστής όχι μόνο των λόγων αλλά και της πράξης, συνέχισε να δίνει το παρόν, μέχρι τέλους, σε αγώνες για την προστασία του περιβάλλοντος, (όπως σ’ αυτόν για την προστασία της Μεσογείου από την καταστροφή των χημικών από την Συρία), όσο και σε εκδηλώσεις αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας, ανταποκρίνονταν, μέχρι τον τελευταίο καιρό, σε προσκλήσεις, για να μιλήσει και να αποκαλύψει τις αληθινές διαστάσεις της τραγωδίας του Παλαιστινιακού λαού.
Ο σύντροφος Βαγγέλης ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι, ανάμεσά μας και μέσα στους λαϊκούς αγώνες του λαού μας και των λαών της Μεσογείου, για τους οποίους έτρεφε πάντα βαθύ σεβασμό και αλληλεγγύη.
Αθήνα 6/11/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου