Το στρατιωτικό πραξικόπημα της 26ης Ιουλίου στον Νίγηρα, χώρα της Δυτικής Αφρικής, απασχολεί εδώ και ένα μήνα την παγκόσμια επικαιρότητα. Όπως θα δούμε και παρακάτω το πραξικόπημα, έβδομο τα τελευταία χρόνια στην Αφρική, φαίνεται πως λειτούργησε ως θρυαλλίδα των κατοπινών εξελίξεων στην περιοχή.
Η πραγματοποίηση του πραξικοπήματος, «αποκάλυψε» τρία σημεία.
Τις έντονες διεργασίες αλλά και αντιθέσεις μεταξύ των κρατών της Δυτικής Αφρικής και της Ζώνης του Σαχέλ. Από τη μια η – όχι χωρίς εσωτερικές έριδες και διαφορές- Οικονομική Κοινότητα των Κρατών της Δυτικής Αφρικής (CEDEAO στα γαλλικά, ECOWAS στα αγγλικά), που καταδίκασε το πραξικόπημα και απαιτεί την επαναφορά της «συνταγματικής τάξης» απειλώντας ακόμα και με στρατιωτική επέμβαση. Η ECOWAS είναι ένα σχήμα με εμφανή τη γαλλική κυρίως αλλά και την αμερικανική επιρροή, στο οποίο από τις αφρικανικές χώρες η Νιγηρία παίζει τον πιο σπουδαίο ρόλο. Από την άλλη, τα στρατιωτικά καθεστώτα του Μάλι και της Μπουρκίνα Φάσο που έχουν επίσης προκύψει από πραξικοπήματα, έχουν δηλώσει πως θα σταθούν στο πλευρό των πραξικοπηματιών του Νίγηρα ενώ και η Γουινέα είναι αντίθετη στην επέμβαση. Επίσης η Αλγερία, με σημαντικό ειδικό βάρος στην περιοχή, δηλώνει κατηγορηματικά αντίθετη σε μια επέμβαση και υπογραμμίζει πως δεν θα μείνει αμέτοχη σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, υπογραμμίζοντας ότι έχει συνάψει συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας με τον Νίγηρα.
Τη ζοφερή κοινωνική και οικονομική κατάσταση της συντριπτικής πλειοψηφίας των λαϊκών μαζών στην Ζώνη του Σαχέλ, μιας από τις πιο φτωχές περιοχές του πλανήτη. Ο Νίγηρας ειδικά συγκαταλέγεται στις πιο φτωχές χώρες, κατέχοντας την 167η θέση σε σύνολο 169 χωρών και κατέχει τη θλιβερή πρωτιά στα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας μέχρι 4 ετών! Μια κατάσταση που έχει τις ρίζες της στο βαθύ αποτύπωμα οπισθοδρόμησης που έχει αφήσει το δουλεμπόριο του αφρικανικού ανθού και η αποικιοκρατική λεηλασία της Αφρικής, η συνεχιζόμενη καταλήστευση της από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές μετά την κατάκτηση της τυπικής ανεξαρτησίας με πολιτικές που ονομάστηκαν – και σωστά- νεοαποικισμός και φυσικά η υποχώρηση και διάλυση του αντιαποικιακού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.
Τη μετατροπή της Ζώνης του Σαχέλ από τους ιμπεριαλιστές σε ένα καζάνι που βράζει, σε ένα πεδίο άγριου ανταγωνισμού «όλων εναντίον όλων» και με τον κίνδυνο πολεμικής ανάφλεξης να είναι προ των πυλών. Διότι πίσω και πάνω από τις αστικές κλίκες και τις αντιθέσεις των αφρικανικών κρατών, πίσω από την κλιμακούμενη εξαθλίωση των μαζών της περιοχής, βρίσκονται οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, της Ευρώπης με κρίσιμο τον ρόλο της Γαλλίας, της Ρωσίας αλλά και της Κίνας και τα γεωπολιτικά- γεωοικονομικά συμφέροντά και οι επιδιώξεις τους. Έτσι δίπλα στις γεωπολιτικές επιδιώξεις ο ορυκτός πλούτος της Ζώνης του Σαχέλ (σημαντικά κοιτάσματα διαμαντιών, σιδήρου, λιθίου, χρυσού, πετρελαίου, χαλκού και ουρανίου) παίζει τον ρόλο του μαγνήτη των ιμπεριαλιστών και των μονοπωλίων τους. Γι’ αυτό, με σχέσεις και κανάλια επιρροής είτε από την εποχή της αποικιοκρατίας και του νεοαποικισμού (Γαλλία) είτε από τους αντιαποικιακούς αγώνες (σοσιαλιστική ΕΣΣΔ, λαϊκή Κίνα επί Μάο) ή αργότερα από την προσπάθεια διείσδυσης του ρωσικού σοσιαλιμπεριαλισμού, είτε ακόμα ακόμα σχέσεις εξάρτησης που οικοδομήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες (ΗΠΑ), η Αφρική και ειδικότερα η Ζώνη του Σαχέλ, βρίσκει δυστυχώς την θέση της στην περίοδο του παροξυσμού των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που έχει σηματοδοτηθεί από τον άδικο πόλεμο στην Ουκρανία με τα παγκόσμια διακυβεύματά του.
Μπορείτε να διαβάσετε τη συνέχεια του άρθρου εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου