Βασική προϋπόθεση για τη συμμετοχή σε οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία μιας αριστερής δύναμης είναι η πολιτική της απόφαση για τον με ποιόν τρόπο και από ποια θέση θα υπηρετήσει ή και όχι τα λαϊκά συμφέροντα. Με αυτήν την γενική παραδοχή, η συμμετοχή των δυνάμεων που αναφέρονται στην αριστερά στις εκλογικές αναμετρήσεις των αυτοδιοικητικών εκλογών κρίνονται και εκ του αποτελέσματος, όταν μάλιστα αυτές οι δυνάμεις βρίσκονται κοντά στη διεκδίκηση ενός Δήμου ή μιας Περιφέρειας. Για να μπούμε όμως κατευθείαν στο θέμα, ο λόγος γίνεται για την περίπτωση της Πάτρας και τη μεγάλη πιθανότητα να εκλεγεί για τρίτη φορά Δήμαρχος της πόλης ο Κ. Πελετίδης, με τον συνδυασμό της Λαϊκής Συσπείρωσης που στηρίζει το ΚΚΕ. Σε έναν Δήμο όπου η ρεφορμιστική πολιτική προχωρά ένα βήμα παραπέρα και έρχεται να διοικήσει έναν μηχανισμό του αντιλαϊκού αστικού κράτους, όπως το ίδιο περιγράφει την Τοπική Αυτοδιοίκηση στο κάλεσμα της ΚΕ για τις εκλογές που έρχονται.
Χρειάζεται να αναφερθεί και η λογική που το ΚΚΕ συμμετέχει, μέσω της Λαϊκής Συσπείρωσης, σε αυτές τις εκλογές. Δεν χωρά αμφιβολία πως η δεξιά και ρεφορμιστική πολιτική που εκπροσωπεί θεωρεί ως «μητέρα των μαχών» κάθε εκλογική διαδικασία του αστικού κράτους. Παίρνοντας φόρα από την «επιτυχία» που είχε στις βουλευτικές του Ιούνη, προχωρά στο επόμενο ραντεβού με τις κάλπες. Με κοινοβουλευτικούς όρους λοιπόν, μιας και τα σχήματα της Λαϊκής Συσπείρωσης έχουν δράση μόνο στα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια, έχει ξεκινήσει την προεκλογική εκστρατεία με επικεφαλής τον Πελετίδη και το παράδειγμα της Πάτρας. Τι παράδειγμα όμως είναι αυτό;
Για το ΚΚΕ είναι αναγκαίο να αναδείξει τα έργα του Πελετίδη και δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, αφού είναι ο μοναδικός Δήμαρχος που είχε και απ’ ότι φαίνεται θα είναι και ο μοναδικός που θα έχει. Ένας Δήμαρχος που διαχειρίστηκε ρεφορμιστικά για ακόμα μια θητεία τον Δήμο Πατρέων. Ανέλαβε να υλοποιήσει όλα τα έργα χωρίς να κάνει καμία τομή στον βασικό τρόπο λειτουργίας του Δήμου. Διαχειρίστηκε τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, αποδεχόμενος την πολιτική που η ΕΕ σφιχταγκαλιάζει και με τα οποία ταυτόχρονα δεσμεύει διαρκώς Δήμους και Περιφέρειες. Διατήρησε το καθεστώς ομηρίας για χιλιάδες υπαλλήλους που εργάζονται με 8μηνα προγράμματα, διεκδικώντας παράλληλα τη διεύρυνση αυτών σε 12μηνα, για να μπουν στο ταμείο ανεργίας και να μοριοδοτηθούν, έτσι ώστε να μονιμοποιηθούν μέσω ΑΣΕΠ. Τέτοιο σχεδιασμό θα ζήλευαν ακόμα και πρωτοκλασάτοι σοσιαλδημοκράτες. Ανάμεσα σε αυτούς τους ομήρους βρίσκονται και οι 253 εργαζόμενοι κοινωφελούς εργασίας που το μόνο που διεκδικούν (στα Πρωτοδικεία πλέον) είναι η παράταση της εργασίας τους από τον «εργοδότη» Δήμο. Ο εργοδότης όμως είναι άφραγκος και οι εργαζόμενοι θα πρέπει να κάνουν υπομονή, να σφίξουν και άλλο το ζωνάρι! Προέχουν τα έργα. Έργα που έγιναν και θα γίνουν με τον ίδιο τρόπο ξανά, χωρίς να διαφέρουν από αυτόν που οι υπόλοιποι Δήμοι υλοποιούν. Όσα μπόρεσε να κάνει ο Δήμος με τους ελάχιστους υπαλλήλους που έχει τα έκανε ή τα μισοέκανε, τα υπόλοιπα, που ήταν και τα «μεγάλα» έργα, τα ανέλαβαν οι εργολάβοι. Το φράγμα Πείρου-Παραπείρου, ο ΑΣΟ, οι αναπλάσεις του κέντρου, ο ΧΥΤΑ Φλόκα κ.ο.κ. είναι έργα που έχουν αναλάβει μικροί και μεγάλοι εργολάβοι κανονικά και με τον (αστικό) νόμο. Με τις γνωστές διαδικασίες διαγωνισμών και αναθέσεων φτιάχνονται και συντηρούνται έργα με την υπογραφή ενός Δημάρχου που τάχα μου τα έχει βάλει με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Όλα τα σφυριά του ΚΚΕ χτυπούν στις εκλογές της λεγόμενης Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στην Πάτρα χτυπούν ακόμα πιο δυνατά. Τα σχήματα της Λαϊκής Συσπείρωσης δεν είναι πρωτοβουλίες αγώνα που θα παλέψουν ενάντια στις πολιτικές που ρημάζουν τον τόπο και τον λαό. Στην πρόσφατη ανακοίνωση του ΠΓ του ΚΚΕ(μ-λ) αναφέρεται: «Οι Δήμοι […] συνεχίζουν να λειτουργούν ως “κυματοθραύστης” της λαϊκής οργής, ως μηχανισμός απορρόφησης και αποπροσανατολισμού της λαϊκής δυσαρέσκειας» (28/08/23). Μια τοποθέτηση που αφορά τους Δήμους και όσους έρχονται να τους αναλάβουν, του ΚΚΕ συμπεριλαμβανομένου. Το παράδειγμα της Πάτρας είναι χαρακτηριστικό γιατί συμπεριλαμβάνει την ουσία του ρεφορμισμού όταν αυτός καταλαμβάνει διοικητικό θώκο και λειτουργεί συνδιαχειριστικά στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος. Η οπισθοχώρηση της λαϊκής πάλης και σε τοπικό επίπεδο για τα μικρά και τα μεγάλα που απασχολούν την κοινωνία έχει ως αποτέλεσμα τη στήριξη προσώπων που όχι μόνο δεν συμβάλουν στην υπόθεση της πάλης ενάντια στις πολιτικές του συστήματος, αλλά δίνουν σε αυτό εικονικά φιλολαϊκό προφίλ. Μπορεί στα μάτια των κατοίκων της Πάτρας ο Πελετίδης να εμφανίζεται σαν καλός διαχειριστής. Όμως παραμένει διαχειριστής και αυτό ο λαός θα το ξεπεράσει μόνο με τη συμμετοχή του στον αγώνα. Σε κάθε συνοικία και σε κάθε πόλη.
Προλεταριακή Σημαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου