Στην Ελευσίνα… δυο φορές…

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Αμερικάνοι έχουν ζητήσει το πολεμικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας για χρήση στη Μέση Ανατολή.

Το 1973 κατά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ -αφού ακόμη δεν είχε διχοτομηθεί το «αβύθιστο» αεροπλανοφόρο- οι Αμερικάνοι είδαν κι έπαθαν να στήσουν αεροδιάδρομο πυρομαχικών και πολεμικού υλικού από την Πορτογαλία στην Παλαιστίνη. Μάλιστα, οι Σοβιετικοί στον τομέα αυτό, και αξιοποιώντας την μεγαλύτερη εγγύτητα τους στην περιοχή, είχαν καταφέρει να κάνουν πιο πολλές πτήσεις ενισχύοντας την αραβική συμμαχία, χωρίς ωστόσο να γίνει κατορθωτή η συνέχιση της νικηφόρας προέλασης των Αράβων τις πρώτες μέρες του πολέμου. Να σημειωθεί ότι οι Ευρωπαίοι είχαν αρνηθεί να συμπράξουν με τα αεροδρόμιά τους.

Ας σημειωθεί ακόμη πως το επίπεδο του αμερικανοσοβιετικού συναγερμού είχε φτάσει μία σκάλα παραπάνω από την κρίση του Κόλπου των Χοίρων στην Κούβα το 1962 -το μεγαλύτερο στη μέχρι τώρα σύγχρονη Ιστορία- καθώς είχε ενεργοποιηθεί το πρώτο στάδιο πολεμικής ετοιμότητας των πυρηνικών όπλων των δύο υπερδυνάμεων!

Τότε οι «σύμμαχοι» είχαν ζητήσει από την κυβέρνηση Παπαδόπουλου-Μαρκεζίνη τη χρήση του αεροδρομίου της Ελευσίνας. Τόσο ο Παπαδόπουλος (άνθρωπος/πράκτορας των Αμερικάνων, που ωστόσο το 1969 αντιμετώπισε νατοϊκό εμπάργκο εξοπλισμών για τη στάση του ελληνικού στρατού στην Κύπρο!) όσο και ο πρωθυπουργός Μαρκεζίνης δεν είχαν δεχτεί τη χρήση του αεροδρομίου της Ελευσίνας.

Έγραψε σε σημείωμά του ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Ξανθόπουλος «Τοῦ “σημειώματος” δεν ἠμπορῶ νά κάμω δημοσία χρῆσιν -ὡς ἄκρως ἀπορρήτου- ἀλλά οἱ ἁρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες δύνανται να το συμβουλευθοῦν εἰς το ἀρχεῖον τοῦ Ὑπουργείου τῶν Ἐξωτερικῶν (Α΄ Γενική Διεύθυνσις, Γ΄ Διεύθυνσις Πολιτικῶν Ὑποθέσεων). Ἐπρόκειτο πάντως περί πιεστικοῦ και ἐπείγοντος αἰτήματος τῶν Ἀμερικανῶν προς το Ἀρχηγεῖον Ἐνόπλων Δυνάμεων διά την ἀναγνώρισιν εἰς τάς ΗΠΑ δικαιωμάτων εὐρυτέρας χρήσεως. Ἐζητεῖτο ἀκόμη, τροποποίησις τῆς ἀρχικῆς συμφωνίας τοῦ 1953 και ἡ χρησιμοποίησις τοῦ Ἀεροδρομίου Ἐλευσίνος ὑπό τῆς Ἀμερικανικῆς Πολεμικῆς Ἀεροπορίας με δικαιολογη­τικήν βάσιν τῆς παλαιοτέρας ἀμερικανικῆς προτάσεως περί παροχῆς διευκολύνσεων ἐλλιμενισμοῦ…»

Όλα τα παραπάνω τύποις βέβαια. Στην πραγματικότητα έδωσαν πολλά περισσότερα μέσω της χρήσης της Σούδας.

Οι υπερασπιστές των χουντικών (υπάρχει μάλιστα και σχετική έκδοση με τον τίτλο «Επταετία: Ξενοκίνητο ή εθνικό κίνημα;») υποστήριξαν ότι όλα έγιναν εν αγνοία Μαρκεζίνη-Παπαδόπουλου, από τον τότε αρχηγό του ελληνικού πολεμικού ναυτικού Αραπάκη. Ο οποίος λίγο μετά πρωτοστάτησε μαζί με τον Ιωαννίδη στην ανατροπή Παπαδόπουλου.

Παρατίθενται μάλιστα και σχέδια πτήσης της ΥΠΑ στις 18 Οκτώβρη του 1973 που αποδεικνύουν την… ουδετερότητα της χούντας, καθώς οι αμερικάνικες πτήσεις πάνω από τον ελληνικό εναέριο χώρο εξισορροπούνται με τις σοβιετικές!

Ο ίδιος ο Αραπάκης έγραψε αργότερα στα απομνημονεύματά του δικαιολογώντας την πράξη του: «Τον Ὀκτώβριο τοῦ 1973, ἔλαβα μέρος στό Τρίτο Διεθνές Συμπόσιο Θαλάσσιας ἰσχύος (3rd International Seapower Symposium), στο Νιούπορτ Ρόντ Ἄϊλαντ… Στις ἐργασίες ἔλαβε μέρος… και ὁ CNO (ἀρχηγός τοῦ Ναυτικοῦ τῶν ΗΠΑ) ναύαρχος Ζούμγουολτ, τον ὁποῖο γνώριζα ἀπό τίς ἐπισκέψεις του στην Ἑλλάδα και την Ἰταλία. Ὁ Ζούμγουολτ -ἀνεξάρτητα ἀπό τίς συζητήσεις πού εἴχαμε στά πλαίσια τοῦ προγράμματος- ζήτησε ἰδιαιτέρως νά συζητήσουμε ἕνα σοβαρό θέμα. Ἦταν φανερό ὅτι ἐπρόκειτο για τη χρησιμοποίησι τῆς βάσης τῆς Σούδας ἀπό το ἀμερικανικό Ναυτικό, τόν 6ο Στόλο, μετά τίς πρόσφατες δηλώσεις ἀπό ἑλλη­νικῆς πλευρᾶς περί τοῦ ἀντιθέτου. Μάς διέθεσαν μία αἴθουσα για τήν συνάντηση αὐτή, ὁ Ζούμγουολτ με τόν γραμματέα του κι ἐγώ μόνος μου. Με διακατεῖχαν πολλές σκέψεις. Κυρίως με ἀπασχόλησε ἡ ἀπαγορευτική ἀπόφαση, την ὁποία εἶχε λά­βει ἡ ἑλληνική κυβέρνηση χωρίς να συμβουλευτεῖ ὁποιονδήποτε ἀρμόδιο, κυρίως τον ἀρχηγό τοῦ Ναυτικοῦ (sic)… Τό γεγονός αὐτό με εἶχε βάλει σέ σκέψεις πρωταρχικά, γιατί πίστευα ὅτι ἔπρεπε οἱ ὑφιστάμενες συμφωνίες να εἶναι σεβαστές, ὅτι ἀπαιτοῦμε κι ἐμεῖς ἀπό τούς ἄλλους. Τό σοβαρότερο ὅμως ὅλων δεν εἶναι γνωστό, ὅτι δηλαδή τό τεράστιο ἀμερικανικό ὁπλοστάσιο πού ἦταν ἀποθηκευμένο στή Σούδα, βρισκόταν στά χέρια τοῦ ἑλληνικοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ…Οἱ σκέψεις αὐτές με ὤθησαν να ἀναλάβω την εὐθύνη μιᾶς ἐνέ­ργειας ἀντίθετης προς την ἀπόφαση τῆς κυβέρνησης.

Ὅταν ἄρχισε ἡ συζήτηση, ὁ Ζούμγουολτ μοῦ παρουσίασε τις ἀνη­συχίες τῆς ἀμερικανικῆς κυβέρνησης… Ἀναγκάστηκα τότε να τοῦ πῶ ὅτι ἀδίκως ἀνησυχοῦν…Τον διαβεβαίωσα μάλιστα ὅτι μπο­ροῦσε να ἐξακολουθήσει να χρησιμοποιεῖ την βάση τῆς Σούδας, την ὁποία ἔπρεπε να ἐξοπλίσει ὅσο μποροῦσε περισσότερο, πράγμα πού ἔγινε».

Πέρα από όλα τα άλλα, αυτού του είδους οι παρεμβάσεις δείχνουν φυσικά πόσο υπολογίζουν οι ιμπεριαλιστές τα ενεργούμενά τους όταν αυτά δεν ενεργούν στο πλαίσιο που αυτοί θέτουν και χαράζουν. Τα ιστορικά παραδείγματα πολλά. Παλιά και πρόσφατα.

Ο Μαρκεζίνης μάλιστα έμεινε με ανοιχτό το στόμα (και αν δεν άφηνε το μάταιο τούτο κόσμο θα το `χε ακόμα…) όταν δέχτηκε την συγχαρητήρια επιστολή των Αμερικάνων για τις «διευκολύνσεις» τις οποίες δεν εγνώριζε ούτε μπορούσε να φανταστεί! Δεν ρώταγε;

Τέτοια πράγματα…

Πάντως η «δημοκρατικά εκλεγμένη» κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είχε τους χουντικούς ενδοιασμούς. Ως εκπρόσωπος της αστικής τάξης ξεπέρασε τον εαυτό της. Οι σημερινοί εφοπλιστές δεν κάνουν βέβαια τους μεταφορείς μεσανατολικού και αραβικού πετρελαίου στον ίδιο βαθμό με τότε. Κάνουν άλλα «κακά» πράγματα με τους Ρώσους και θα ήθελαν να εξισορροπήσουν την «ανυπακοή». Πρωτοστατούν και στην μεταφορά του γνωστού πια αμερικάνικου LNG και αυτό είναι μία σοβαρή «εξισορρόπηση».

Παραχώρησε έτσι ο πρωθυπουργός μίας «κυρίαρχης» χώρας και άνευ λοιπών σχολίων την 112 Πτέρυγας μάχης της Ελευσίνας στους φονιάδες των λαών, εν προκειμένω του Παλαιστινιακού. Δεν χρειάστηκε να ψάξει κάποιον τύπου… Αραπάκη για να δικαιολογηθεί. Τα έδωσε όλα με τη μία!

Επρόκειτο βεβαίως για μία… συλλογική απόφαση της κυβέρνησης και τα κεφάλια… μέσα!

ΔΜ

Στη φωτογραφία ισραηλινό προγεφύρωμα στη διώρυγα του Σουέζ.