Ποιος –και πώς– θα λύσει το Παλαιστινιακό ζήτημα;
Νίκος Παπαβασιλείου*
Mε το αίμα χιλιάδων παιδιών, γυναικών και ανδρών, με απερίγραπτες καταστροφές και ανείπωτη ισραηλινή βαρβαρότητα το Παλαιστινιακό ζήτημα αναδείχτηκε ξανά όλο το τελευταίο διάστημα ως ένα μεγάλο ζήτημα της εποχής μας. Δεν μπορεί να περάσει «στα ψιλά» καθώς τροφοδοτεί κύματα οργής και αλληλεγγύης των λαών στον δίκαιο παλαιστινιακό αγώνα. Ταυτόχρονα αναδεικνύεται στο επίκεντρο της μεγάλης πολεμικής φωτιάς με την οποία οι ιμπεριαλιστές απειλούν ολόκληρη την περιοχή της Μ. Ανατολής.
Γι’ αυτούς τους λόγους όλοι υποχρεώνονται να «πάρουν θέση», να καμώνονται πως «έχουν θέση επίλυσης» του Παλαιστινιακού ζητήματος. Είναι οπωσδήποτε αξιοπρόσεχτο ότι μια σειρά δυνάμεις, από ιμπεριαλιστικές έως εξαρτημένες χώρες και από αντιδραστικά καθεστώτα και κόμματα έως δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά και στο κίνημα συμπίπτουν στην ίδια θέση «επίλυσης» του Παλαιστινιακού ζητήματος! Αυτή η σύμπτωση έχει βέβαια τις ερμηνείες της που αφορούν κυρίως τα «πλεονεκτήματα» πολλών όψεων που έχει η συγκεκριμένη θέση και μπορεί έτσι να εξυπηρετεί τις πιο διαφορετικές ανάγκες αυτής της μεγάλης ποικιλίας των δυνάμεων που την προβάλλουν.
«Στα σύνορα του 1967…»
Η θέση αυτή είναι βέβαια η γνωστή διατύπωση που ζητά και προτείνει αναγνώριση «παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ». Είναι «κυρίαρχη» (όσον αφορά τη συζήτηση για το ζήτημα) διεθνώς αλλά και στην ελληνική πολιτική σκηνή. Αυτή είναι η –επίσημη- θέση της ΕΕ, με το Ευρωκοινοβούλιο να την προβάλλει στα κείμενά του.(1) Αλλά βέβαια είναι και η θέση τής –ξεπουλημένης- Παλαιστινιακής Αρχής (Αμπάς), όπως και της Χαμάς, η οποία ωστόσο «αρνείται» την «ταυτόχρονη αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ»!(2) Επίσης με αυτή τη γραμμή των «δύο κρατών» Ρωσία και Κίνα χειρίζονται τις αντιθέσεις τους με τις ΗΠΑ και τις επιδιώξεις τους να αποκτήσουν-διευρύνουν τα ερείσματά τους στην περιοχή.
Από εκεί και πέρα υπάρχει μια ολόκληρη γκάμα δυνάμεων που υποστηρίζουν τη θέση «στα σύνορα του 1967». Από τον Ερντογάν έως την ελληνική Βουλή που ομόφωνα το Δεκέμβρη του 2015 ψήφισε τη θέση αυτή! Αλλά και τώρα εν μέσω της σφαγής στελέχη της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ επικαλούνται τη θέση αυτή. Ένθερμος υποστηρικτής της θέσης αυτής είναι και η ηγεσία του ΚΚΕ που όλο το τελευταίο διάστημα επικαλείται την απόφαση της Βουλής του 2015 ως «επιχείρημα» υπέρ της θέσης αυτής! Ταυτόχρονα η ηγεσία αυτή υποτίθεται ότι κατακεραυνώνει την κυβέρνηση της ΝΔ και τα άλλα κόμματα του συστήματος που συντάσσονται με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ και με τους αμερικάνους και ευρωπαίους ιμπεριαλιστές! Τη θέση αυτή για «τα σύνορα του 1967» (και την πολιτική τής ηγεσίας του ΚΚΕ…) ακολουθούν και μια σειρά δυνάμεις του εξωκοινοβουλίου.
Υπόβαθρο και κυρίως νομιμοποιητική βάση υποστήριξης της θέσης αυτής είναι οι σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ, αρχής γενομένης της απόφασης 181 του 1947. Από εκεί και μετά ο «Ριζοσπάστης» της 27-29/10/23 μετρά 684 ψηφίσματα και αποφάσεις του ΟΗΕ που δίνουν την περιβόητη «διεθνή νομιμότητα» στην πρόταση για «παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967».(3) Δηλαδή όσο πιο «αριστερά» μετακινούμαστε στο φάσμα των υποστηρικτών της θέσης για τα «σύνορα του 1967» τόσο περισσότερο αυξάνονται οι επικλήσεις στην απάτη του «διεθνούς δικαίου»!
Τι σημαίνει
Η θέση αυτή καθεαυτή για μας είναι προφανές τι σημαίνει. Ξεκινώντας από το 1967 αποδέχεται την κατοχή, τους εποικισμούς και τον προσφυγικό ξεριζωμό που μέχρι τότε είχε επιβάλει το Ισραήλ, αλλά ταυτόχρονα και κυρίως αναγνωρίζει το κράτος του Ισραήλ. Αναγνωρίζει δηλαδή το κράτος που φυτεύτηκε στην περιοχή από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό ως όργανό του και στην υπηρεσία του για το στόχο της κυριαρχίας των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή. Αυτές είναι οι «γενετικές προδιαγραφές» αυτού του κράτους, μόνο ως κράτος-δολοφόνος των Παλαιστινίων και όλων των Αράβων μπορεί να υπάρχει. Και όσον αφορά το καθεαυτό παλαιστινιακό ζήτημα, το κράτος του Ισραήλ μόνο ως αρνητής του δικαιώματος του παλαιστινιακού λαού για ελεύθερη και ανεξάρτητη πατρίδα μπορεί να υπάρχει. Αυτό δεν είναι δική μας εκτίμηση, είναι η αιματηρή πραγματικότητα όλων αυτών των δεκαετιών!
Μια πραγματικότητα που υπογραμμίστηκε πολύ έντονα όλα τα λίγα τελευταία χρόνια από τις αποφάσεις και τις πολιτικές όχι μόνο του Ισραήλ αλλά πριν από όλα του μεγάλου αφεντικού τους, δηλαδή των ΗΠΑ. Η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως επίσημης πρωτεύουσας του Ισραήλ (απόφαση Τραμπ, Δεκέμβρης 2017) και η μεταφορά της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ το Μάη του 2018 αυτόν ακριβώς το στόχο αποκαλύπτουν και υπηρετούν. Την «τελική λύση», την «κατάργηση» του παλαιστινιακού ζητήματος! Ακόμα περισσότερο σε αναφορά με αυτόν τον στόχο ήταν και είναι η προώθηση των συμφωνιών του Αβραάμ, πολιτική που ξεκίνησε από την προεδρία Τραμπ και συνεχίστηκε από τον Μπάιντεν.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Τι δείχνει το γεγονός ότι οι έποικοι στη Δυτική Όχθη από την προδοτική συμφωνία του Όσλο το 1993 μέχρι σήμερα έφτασαν από 115.000 στις 750.000, δηλαδή επταπλασιάστηκαν; Τι δείχνει η τωρινή θηριωδία του σιωνιστικού κράτους που δολοφονεί μαζικά καθημερινά και με κάθε τρόπο (βομβαρδισμοί, κόψιμο νερού, τροφής, καυσίμων κοκ) τους Παλαιστινίους στη Λωρίδα της Γάζας;
Όλα αυτά ένα και μόνο δείχνουν: Το κράτος του Ισραήλ δεν μπορεί να υπάρξει έχοντας δίπλα του ένα παλαιστινιακό κράτος. Και αυτό δεν μπορεί να το ανεχτεί όχι μόνο το κράτος του Ισραήλ, αλλά πριν από όλα οι ΗΠΑ που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να δεχθούν να χάσουν τον υπερεξοπλισμένο χωροφύλακά τους στην περιοχή της Μ. Ανατολής. Αυτό δεν το διαπραγματεύονται με κανέναν και για κανέναν λόγο! Δεν το έκαναν τα πολλά προηγούμενα χρόνια. Χίλιες φορές περισσότερο δεν θα το κάνουν σήμερα με δοσμένη τη σχετική τους υποχώρηση έναντι αντιπάλων και συμμάχων, με δοσμένη την υποχώρησή τους στην περιοχή της Μ. Ανατολής (Συρία) και την αποχώρησή τους από το Αφγανιστάν, με δοσμένο το ουκρανικό μέτωπο και τη στρατηγική βαρύτητα που αυτό έχει στις επιδιώξεις τους για παγκόσμια ηγεμονία/κυριαρχία!
Δεν παραβλέπουμε την αναζωπύρωση της συζήτησης σχετικά με τη γραμμή των «δύο κρατών» που υπάρχει όχι μόνο από Ρωσία και Κίνα αλλά και εντός κυρίαρχων δυνάμεων στις ΗΠΑ με βάση την οποία προβλέπεται-εκτιμάται και η αποπομπή Νετανιάχου. Οι διεργασίες αυτές δεν αποτελούν τίποτε άλλο από μια ακόμα προσπάθεια αποπροσανατολισμού, αναστολής και κατάπνιξης των αγωνιστικών διεργασιών που αναπτύσσονται μέσα στον παλαιστινιακό λαό. Και είμαστε βέβαιοι ότι αν οι διεργασίες αυτές πρόκειται να έχουν κάποιο αποκρυστάλλωμα, αυτό δεν θα είναι τίποτε άλλο από μια νέα εκδοχή ενός κράτους Μπαντουστάν, μια επανέκδοση του χρεοκοπημένου καθεστώτος της Παλαιστινιακής Αρχής που θα εξυπηρετεί τους συνολικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ.
Συνεπώς ο «συμβιβασμός» που προτείνει η θέση «στα σύνορα του 1967» είναι μια ουτοπία! Μια ψευτιά! Τέτοιος συμβιβασμός δεν πρόκειται να υπάρξει! Δεν πρόκειται να υπάρξει μια «ειρηνευτική διαδικασία» που με τη βούλα του ΟΗΕ (δηλαδή, εκτός των άλλων, με τη σύμφωνη γνώμη και των ΗΠΑ) θα «ανακηρύξει» ένα κάποιο παλαιστινιακό κράτος.
Πού στοχεύει
Οι λεγόμενες «εμβληματικές» αποφάσεις του ΟΗΕ των προηγούμενων δεκαετιών που ζητούν την «απόσυρση του Ισραήλ από τα κατεχόμενα αραβικά εδάφη» προέκυψαν στη βάση ενός άλλου ενδοϊμπεριαλιστικού συσχετισμού. Χρησιμοποιήθηκαν σαν εργαλείο καθυπόταξης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Παλαιστινίων και της πάλης των λαών, και βέβαια δεν εφαρμόστηκαν! Σήμερα οι επικλήσεις αυτών των αποφάσεων το μόνο στόχο που έχουν ή υπηρετούν είναι να παρουσιάσουν στον παλαιστινιακό λαό και στους λαούς μια χίμαιρα, μια ολέθρια για τα συμφέροντα των λαών ψευτιά.
Αυτή ακριβώς είναι και η κύρια και βασική αξία χρήσης αυτής της θέσης για «τα σύνορα του 1967»: Αφού το παλαιστινιακό ζήτημα «μπορεί να λυθεί με ειρηνευτική διαδικασία στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ», «δεν υπάρχει κανένας λόγος» για μαζικό λαϊκό ένοπλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα! Με άλλα λόγια, η θέση αυτή είναι η πολιτική βάση της άρνησης-απαγόρευσης του αγώνα που απαιτείται. Αυτή τη βάση χρειάζονται οι ποικίλες δυνάμεις που υποστηρίζουν αυτή τη θέση και εννοείται η καθεμιά για τα δικά της συμφέροντα, για τους δικούς της σκοπούς και στόχους.
Και βέβαια η θέση αυτή έχει και το πλεονέκτημα της ανάδειξης μιας «ευαισθησίας» που είναι χρήσιμη ή/και αναγκαία. Είναι χρήσιμη, λόγου χάρη, στην ΕΕ -που έχει τις μεγαλύτερες εμπορικές συναλλαγές με το Ισραήλ- για να διαμορφώνει διαύλους και με τη Χαμάς και να αναζητά ρόλο εντός των Κατεχομένων για λογαριασμό των ιμπεριαλιστών της Ευρώπης. Είναι χρήσιμη ακόμα και για τις ΗΠΑ που κύκλοι τους την περιφέρουν ως ενδεχόμενο με στόχο τον έλεγχο των εξελίξεων και των αραβικών μαζών. Οπωσδήποτε είναι χρήσιμη και αναγκαία για δυνάμεις σαν την ξεπουλημένη Παλαιστινιακή Αρχή που γαντζώνεται σε αυτή τη χοντροκομμένη ψευτιά για να διασώσει τον εαυτό της απέναντι στη μεγάλη οργή που συσσωρεύει ο λαός που υποτίθεται ότι εκφράζει και υπηρετεί.
Βεβαίως σε συνθήκες όπως οι τωρινές η «ευαισθησία» πάει στην άκρη και η άρνηση-απαγόρευση του δικαιώματος στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού αποκαλύπτεται με τον πιο ωμό τρόπο. Γίνεται θηριωδία στα Κατεχόμενα και κατάπλους αμερικάνικων αεροπλανοφόρων στην περιοχή. Γίνεται νέα αμερικάνικη βάση στην Ελλάδα (Ελευσίνα) και καταψήφιση από την κυβέρνηση στον ΟΗΕ ακόμα και της λεγόμενης ανθρωπιστικής εκεχειρίας. Γίνονται διώξεις και φασιστικές απαγορεύσεις ενάντια σε κάθε φωνή αλληλεγγύης στους Παλαιστινίους σε όλη την «πολιτισμένη» Δύση.
Και είναι σε αυτές τις συνθήκες που η ηγεσία του ΚΚΕ, παρόλο που έχει ανάγκη να μη φανεί ότι είναι ένθερμος υποστηρικτής της απαγόρευσης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Παλαιστινίων, δεν διστάζει να αποκαλύψει τη στήριξή της στις «ειρηνευτικές διαδικασίες»: «Οι γνωστές συμφωνίες του Όσλο το 1993 και το ’95 όπου η ηγεσία της ΟΑΠ αναγνώριζε το Ισραήλ, το οποίο με τη σειρά του, επίσης, την αναγνώριζε ως εκπρόσωπο του παλαιστινιακού λαού, σηματοδότησε την μερική αποχώρηση του Ισραήλ από τη Λωρίδα της Γάζας, με τον ισραηλινό στρατό να παραμένει υπεύθυνος της ασφάλειας της περιοχής, ενώ σηματοδοτούσε και την πρόθεση του Ισραήλ να χιμήξει με εποικισμούς στη Δυτική Όχθη, επικαλούμενο “την προστασία τους”. Η δε επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες. Το ΚΚΕ είχε εκφράσει τότε την εναντίωσή του, όχι γιατί αντιτασσόταν στην ειρηνική επίλυση του Παλαιστινιακού, αλλά επειδή ήταν προφανές ότι καμία “ειρηνευτική διαδικασία” δεν θα μπορούσε να έχει επιτυχή και δίκαιη κατάληξη όταν δεν εμπεριέχει καμία πρόβλεψη για όλα τα μεγάλα ζητήματα».(4)
Υπόθεση του λαού!
Η επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος προσδιορίζεται από το σύνθημα των ίδιων των παλαιστινίων αγωνιστών στις διαδηλώσεις όλων αυτών των ημερών: «Λεύτερη Παλαιστίνη από τον Ιορδάνη ποταμό ώς τη Μεσόγειο Θάλασσα!» Αυτή η επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος είναι αποκλειστικά υπόθεση της πάλης του παλαιστινιακού λαού και της αλληλεγγύης όλων των λαών της περιοχής! Αυτή η πάλη δεν είναι ένα «διαπραγματευτικό χαρτί» που θα χρησιμοποιηθεί στα τραπέζια των «ειρηνευτικών διαδικασιών» των ιμπεριαλιστών. Είναι η δύναμη που θα αναμετρηθεί με τις δυνάμεις κατοχής, με τον σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό. Για αυτό απαιτείται να συγκροτηθεί σε μαζικό ένοπλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα!
Ο βαρύς φόρος αίματος που πληρώνει τούτες τις μέρες ο παλαιστινιακός λαός και η αντίστασή του χρεώνεται βέβαια στη θηριωδία του σιωνισμού-ιμπεριαλισμού. Ταυτόχρονα, είναι βέβαιο πως ενισχύει μέσα στις γραμμές τής παλαιστινιακής αντίστασης τους αναγκαίους υποκειμενικούς πολιτικούς όρους για να ξεπεραστεί η απαγόρευση της απαιτούμενης πάλης, για να ξεπεραστούν οι ψεύτικοι φίλοι, η γραμμή της συνθηκολόγησης και της υποταγής που είναι συνένοχη στο έγκλημα.
Τα διδάγματα που απλόχερα προσφέρει σε όλους τους λαούς η ηρωική παλαιστινιακή αντίσταση είναι πολύτιμα! Όπως δεν «τελειώνει» ο παλαιστινιακός λαός μέσα στα τείχη που του έχτισαν οι σιωνιστές και οι ιμπεριαλιστές, έτσι δεν «τελειώνει» η ιστορία των εργατών και των λαών μέσα στα «τείχη» της σήψης και της βαρβαρότητας του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Η Ιστορία του προλεταριάτου και των λαών αρχίζει έξω από αυτά τα «τείχη». Γι’ αυτό πρέπει και μπορεί να τα γκρεμίσει η πάλη τους που συγκροτείται και αναπτύσσεται με τη γραμμή της αναμέτρησης!
1. https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/TA-8-2015-0318_EL.pdf
3. https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=27/10/2023&id=19505&pageNo=11
*στέλεχος του ΚΚΕ(μ-λ)
Αναδημοσίευση απο efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου