Επέτειος της
μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης σήμερα. Και αν ζούμε σε καιρούς που λίγοι θα
την θυμηθούν και λιγότεροι θα την τιμήσουν, υπήρξαν άλλοι καιροί, εποχές πολύ
πιο δύσκολες από τη σημερινή, που η επέτειος δεν περνούσε απαρατήρητη, που η
Οκτωβριανή Επανάσταση φλόγιζε το νου και την καρδία εκατομμυρίων καταπιεσμένων
σ’ όλο το κόσμο, που φώτιζε το δρόμο για μια άλλη, σοσιαλιστική κοινωνία, “για έναν
κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων” όπως τον είπε ο Ν.Μπελογιάννης
στην απολογία του.
Μια τέτοια
εκδήλωση για να τιμηθεί η επέτειος της Οκτωβριανής Επανάστασης έγινε στα χρόνια
της κατοχής, 7 Νοέμβρη 1943 στη Ραχούλα Καρδίτσας και την περιγράφει ο Βασίλης
Καραγιάννης, Επονίτης τότε, στο βιβλίο του “Η Ραχούλα στην Αντίσταση-Αναμνήσεις
μιας ηρωικής εποχής” (Καρδίτσα 2009):
«Από μέρες
προετοιμαζόταν με επίκαιρες διακοσμήσεις η μεγάλη αίθουσα του σχολείου μας.
Ήρωες της επανάστασης του ’21, συνθήματα και σφυροδρέπανα πήραν τις θέσεις τους
στους τοίχους του διδακτηρίου. Μάθαμε ότι οι προετοιμασίες αυτές γίνονταν για
να τιμηθεί η μεγάλη Οκτωβριανή επανάσταση, της οποίας η επέτειο γιορταζόταν
στις 7 Νοέμβρη. Η εκδήλωση αυτή γινόταν από τις διάφορες αντιστασιακές
οργανώσεις που έδρα είχαν τη Ραχούλα και ομιλητής θα ήταν ο Κώστας Καραγιώργης,
αντιπρόσωπος του ΚΚΕ στη Θεσσαλία, ο οποίος είχε ακόμη το χωριό μας έδρα
διαμονής.
Το όνομα και μόνον του Καραγιώργη προμήνυε τη μεγάλη και λαμπρή επιτυχία. Οι μεγάλοι μιλούσαν με σεβασμό για τον Καραγιώργη και έλεγαν πολλά και διάφορα για τη μεγάλη αυτή προσωπικότητα που διηύθυνε με σύνεση και σοφία το θεσσαλικό διαμέρισμα. Οι τεχνικοί της ΦΩΝΗΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ έδωσαν φως από τη γεννήτρια του τυπογραφείου, ενώ επάνω σ’ ένα τραπέζι λειτουργούσε ραδιόφωνο με το ίδιο ρεύμα. Επονίτισσες του χωριού μας ανέλαβαν την καθαριότητα της αίθουσας, τον ευπρεπισμό των θρανίων και τη διακόσμηση του τραπεζιού των επισήμων.
Πριν την
καθορισθείσα ώρα έναρξης της εκδήλωσης, η μεγάλη σχολική αίθουσα και ο
παρακείμενος διάδρομος είχαν γεμίσει ασφυκτικά. Εάν θυμάμαι καλά, τον
Καραγιώργη τον προλόγισε και τον παρουσίασε ο Ορεινός (Θανάσης Τσουπαρόπουλος).
Ο Καραγιώργης ήταν, όπως είπαμε, ένας άριστος χειριστής του λόγου, απλός και
εκλαϊκευτικός, για να είναι κατανοητός από ένα ακροατήριο, από το οποίο πολλοί
δεν είχαν πάει καθόλου στο σχολείο ή είχαν τελειώσει μερικές μόνο τάξεις. Και
γι’ αυτούς τους ανθρώπους ο γεμάτος ευφράδεια λόγος ήταν κατανοητός και
προσιτός. Μίλησε για την κατάσταση που βίωνε ο ρωσικός λαός κάτω από ένα
αυταρχικό τσαρικό καθεστώς. Για τη θέση του δουλοπάροικου λαού και για τους
μουζίκους, τους φτωχούς ανθρώπους που ζούσαν μια τραγική ζωή μέσα σε τρώγλες.
Την οπισθοδρόμηση της Ρωσίας και την καταστροφή που υπέστη ο στρατός της από
τις στρατιές του Κάιζερ. Κατόπιν μίλησε για την εξέγερση του ρώσικου λαού κάτω
από την ηγεσία του Λένιν και τη γρήγορη ανάπτυξη της ΕΣΣΔ, η οποία, μέσα σε
λιγότερες από τρεις δεκαετίες, κατόρθωσε να κάνει γιγάντια βήματα προόδου και
ανάπτυξης και να γίνει ο κυματοθραύστης των χιτλερικών ορδών. Ορόσημα σκληρών
αγώνων θυσίας και νίκης οι δύο λαμπρές νίκες του Στάλινγκραντ και του
Λένινγκραντ.
Αναφέρθηκε
ακόμα στην κατάσταση των πολεμικών μετώπων και στο ότι τα χιτλερικά στρατεύματα
γρήγορα θα νικώνταν από τα δυνατά χτυπήματα του Κόκκινου Στρατού και των
συμμαχικών αγγλοαμερικανικών δυνάμεων. Μίλησε ακόμη για το μεγάλο ελληνικό
αντιστασιακό κίνημα και για τα συντριπτικά χτυπήματα που καταφέρνει ο ΕΛΑΣ κατά
των Γερμανών και Βουλγάρων κατακτητών και των συνεργατών τους. Μίλησε τέλος και
για την μεταπολεμική εξέλιξη της χώρας μας και είπε ότι ο αιματηρός και σκληρός
αγώνας του ελληνικού λαού θα γινόταν σεβαστός από τις συμμαχικές δυνάμεις.
Όσο μιλούσε ο
Καραγιώργης, μέσα στη μεγάλη αίθουσα επικρατούσε απόλυτη σιγή, λες και ήταν
κενή ανθρώπων και ο ρήτορας μιλούσε μόνος του κάνοντας πρόβα του λόγου του.
Εκείνο το
βράδυ ακούσαμε και την εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού του BBC στα ελληνικά
με το γνωστό σήμα με την φλογέρα και το κουδουνάκι, η οποία άρχιζε με το “Εδώ
Λονδίνο”. Ακούσαμε επίσης και τον ραδιοφωνικό σταθμό της Μόσχας “Σας μιλάει η
Μόσχα”.
Επονίτες και Επνονίτισες
τραγούδησαν φλογερά αντάρτικα τραγούδια και ο μεγάλος ζωγράφος Δ.Γιολδάσης
τραγούδησε τον ύμνο της Διεθνούς στα γαλλικά. Η όλη εκδήλωση τελείωσε με το “Επέσατε
θύματα…” και τον Εθνικό ύμνο.»Σ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου