Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η κοινή εκδήλωση αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό που οργάνωσαν αριστερές οργανώσεις και μέλη της παλαιστινιακής κοινότητας στη Θεσσαλονίκη την Πέμπτη 14/12, σε κεντρικό αμφιθέατρο του Πολυτεχνείου του ΑΠΘ. Την εκδήλωση παρακολούθησε με αμείωτο ενδιαφέρον ο κόσμος που παρευρέθηκε. Στο πάνελ συμμετείχαν -με σειρά ομιλίας: ο Γιάχια Ασκέρ εκ μέρους των Παλαιστινίων, ο Σαπουνάς Τάσος εκ μέρους του ΚΚΕ (μ-λ), ο Καραμπάς Βασίλης εκ μέρους της ΛΑΕ, ο Ξοπλίδης Παναγιώτης εκ μέρους του ΝΑΡ, ο Καρβούνης Γρηγόρης εκ μέρους της ΟΚΔΕ και η Γαϊτάνη Γιάννα εκ μέρους της ΔΕΑ, ενώ από το ακροατήριο τοποθετήθηκε και μέλος του Διαρκή Αγώνα. Θετική παρακαταθήκη αποτέλεσε το αντάμωμα και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ αγωνιστών και οργανώσεων που εδώ και πάνω από δύο μήνες συνδιοργανώνουν διαδηλώσεις και παρεμβάσεις στην πόλη της Θεσσαλονίκης κρατώντας ψηλά το ζήτημα της Παλαιστίνης από τις πρώτες μέρες του Οκτώβρη, μέχρι και σήμερα.
Ενόσω συνεχίζεται κλιμακούμενη η σφαγή του παλαιστινιακού λαού, υπογραμμίστηκε από όλες τις πλευρές η αναγκαιότητα να συνεχιστεί η κοινή προσπάθεια οργανώσεων και αγωνιστών για να πλατύνει η συμπαράσταση στον Παλαιστινιακό λαό, να ενισχυθεί η κοινή πάλη των λαών απέναντι στο σιωνιστικό δολοφονικό κράτος του Ισραήλ και τα ιμπεριαλιστικά αμερικανο-ευρωπαΪκά του στηρίγματα, και να δυναμώσει η απαίτηση για απεμπλοκή της Ελλάδας από το σφαγείο.
Από την πλευρά του το ΚΚΕ (μ-λ) τόνισε το αδιαμφισβήτητο δίκαιο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του παλαιστινιακού λαού με στόχο την κατάχτηση μιας Λεύτερης και Ανεξάρτητης Πατρίδας, κατήγγειλε την κυβέρνηση και συνολικά την άρχουσα τάξη της χώρας που προσφέρει γη και ύδωρ στις ΗΠΑ σε βάρος της υπόθεσης ακόμη και του κυπριακού λαού και υπογράμμισε τη σημασία της ανάπτυξης αντιιμπεριαλιστικού κινήματος στην περιοχή ως την πιο αποτελεσματική αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης. Έθεσε ανοιχτά ζητήματα προοπτικής του παλαιστινιακού αγώνα αναδεικνύοντας ότι η λύση των δύο κρατών είναι μια ψευτιά και ότι η αγωνιστική προοπτική για τους λαούς της ιστορικής Παλαιστίνης βρίσκεται στη συντριβή του κράτους του Ισραήλ ως φονικό μηχανισμό κατοχής και στην πάλη για την δημιουργία ενός ελεύθερου ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους, από τον Ιορδάνη ποταμό έως την Μεσόγειο Θάλασσα, μέσα στο οποίο να συνυπάρχουν ισότιμα και με πλήρη δικαιώματα Παλαιστίνιοι, Εβραίοι, Άραβες.
Ακολουθεί ολόκληρη η τοποθέτηση του Τάσου Σαπουνά εκ μέρους του ΚΚΕ (μ-λ):
«Τρία σημεία για τις εξελίξεις και τρία σημεία για τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού
Σύντροφοι και συντρόφισσες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες, φίλες και φίλοι, συνεχίζεται κλιμακούμενη η σφαγή του παλαιστινιακού λαού από το σιωνιστικό – φασιστικό Ισραήλ και τα αμερικανοευρωπαϊκά του στηρίγματα. Συνεχίζεται όμως και αμείωτη η ένοπλη αντίσταση στους εισβολείς και τους καταχτητές.
Όμως, μιας και ο χρόνος είναι λιγοστός θα μπω κατ’ ευθείαν στο θέμα. Συνοψίζω την τοποθέτησή μου σε τρία σημεία για τις πολιτικές εξελίξεις και σε τρία σημεία για τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού.
Τρία σημεία για τις εξελίξεις:
1. Η στρατιωτική επιχείρηση της 7ης Οκτώβρη αποτέλεσε μια δίκαιη αντίδραση των αντιστασιακών παλαιστινιακών οργανώσεων με στόχο την ανατροπή των πολύ δυσμενών εξελίξεων για την παλαιστινιακή υπόθεση. Ποιες ήταν αυτές;
- η επανέναρξη των «Συμφωνιών του Αβραάμ», δηλαδή της διαδικασίας προσέγγισης Ισραήλ- αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων, με επίδικο αυτή τη φορά την συμφωνία Σαουδικής Αραβίας με το σιωνιστικό κράτος.
- η ραγδαία χειροτέρευση των συνθηκών στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη με την κλιμάκωση της πολιτικής του απαρτχάιντ, των εκτοπισμών και του εποικισμού.
- και σαν ένα ιδιαίτερο ζήτημα οι ολοένα και πιο δυσβάσταχτες συνθήκες κράτησης των χιλιάδων παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων.
Η στρατιωτική επιχείρηση της Χαμάς έφερε ξανά το παλαιστινιακό ζήτημα στο προσκήνιο και μάλιστα στην διάσταση που πρέπει να έχει: ως ενός δίκαιου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα ενός λαού και με στόχο την κατάχτηση μιας Λεύτερης και Ανεξάρτητης Πατρίδας.
2. Η σιωνιστική σφαγή έχει από τη μια την υποστήριξη του αμερικανικού και συνολικά του δυτικού ιμπεριαλισμού. Ειδικά οι ΗΠΑ δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσουν ακάλυπτο το μαντρόσκυλό τους, το μοναδικό ίσως στήριγμά τους αυτή την φάση στην Μέση Ανατολή. Ωστόσο αυτή η σφαγή έχει μπλοκάρει την αμερικανική πολιτική στην Μέση Ανατολή. Προκαλεί παρενέργειες στην δυτική υποστήριξη προς το καθεστώς του Κιέβου. Δίνει την δυνατότητα στους ιμπεριαλιστές της Ανατολής (Ρωσία και Κίνα) να κερδίζουν επιρροή εκμεταλλευόμενοι την δυσαρέσκεια των αραβικών καθεστώτων. Τέλος δημιουργεί προϋποθέσεις για να πάρει φωτιά όλη η περιοχή κάτι που οι ΗΠΑ δεν θα ήθελαν σ’ αυτή την συγκυρία. Στη βάση αυτής της αντίθεσης βλέπουμε τις ΗΠΑ από τη μια να τροφοδοτούν με όπλα το κράτος δολοφόνο και να έχει φέρει τα αεροπλανοφόρα τους και τις φρεγάτες του στην περιοχή και από την άλλη να πιέζει για καταπαύσεις πυρός και για μια διαφορετική διαχείριση των γεγονότων.
Το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ, το προκεχωρημένο αυτό φυλάκιο και βάση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, ανοιχτά πια ερωτοτροπεί με την ιδέα μια τελικής λύσης, δηλαδή του μαζικού εκτοπισμού των εκατομμυρίων κατοίκων της Γάζας και σε κάθε περίπτωση στην κατακόρυφη χειροτέρευση των όρων ζωής των Παλαιστινίων τόσο στην Γάζα όσο και στην Δυτική όχθη. Η ένοπλη αντίσταση κατά των εισβολέων και καταχτητών όμως δεν φαίνεται να λυγίζει και αυτό δημιουργεί επιπρόσθετα προβλήματα στους σχεδιασμούς των σιωνιστών, των ΗΠΑ αλλά και εντείνει τις αναμεταξύ τους αντιθέσεις. Η πρόταση Μπάιντεν για τα δύο κράτη δεν είναι μόνο το φύλλο συκής για τις ίδιες τις ΗΠΑ αλλά θέλει να γίνει και η γέφυρα προς την ξεπουλημένη Παλαιστινιακή Αρχή και τα αντιδραστικά αραβικά καθεστώτα και με σκοπό τον ενταφιασμό του ένοπλου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.
3. Η κυβέρνηση της ΝΔ και συνολικά η άρχουσα τάξη της χώρας και τα κόμματά της (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, φασιστικά και εθνικιστικά μορφώματα), ευθυγραμμιζόμενη με την αμερικανική πολιτική, προσφέρει γη και ύδωρ στις ΗΠΑ, στέλνει την φρεγάτα ΨΑΡΑ στην συνοδεία των αμερικανονατοϊκών πολεμικών πλοίων, προσφέρει την βάση της Σούδας και της Σαλαμίνας, όλη την χώρα στους φονιάδες. Παράλληλα έχει επιδοθεί σε μια κλιμακούμενη εκστρατεία συκοφάντησης του παλαιστινιακού αγώνα και ποινικοποίησης της αλληλεγγύης προς αυτόν. Υπερασπίζονται έτσι και τους αντιδραστικούς - made in USA- άξονες με το φασιστικό Ισραήλ και το στρατοκρατικό καθεστώς της Αιγύπτου. Ακόμα πιο θλιβερή η ελληνοκυπριακή άρχουσα τάξη, στηρίζει το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ, ξεχνώντας την ίδια την ιστορία της διχοτόμησης του νησιού.
Γι’ αυτό έχει μεγάλη αξία, η πάνω από δύο μήνες δράση του συντονισμού μας με το όνομα Οργανώσεις – Συλλογικότητες της Θεσσαλονίκης και πρέπει να συνεχιστεί και να δυναμώσει.
Γι’ αυτό και εμείς προσδίδουμε μεγάλη αξία στην ανάπτυξη αντιιμπεριαλιστικού κινήματος στην χώρα μας και την περιοχή, που θα βάλει στο στόχαστρο τους ιμπεριαλιστές, τις αστικές τάξεις της περιοχής και τα αντιδραστικά τους σχέδια. Αυτή είναι και η καλύτερη και πιο αποτελεσματική αλληλεγγύη στον δίκαιο αγώνα του λαού της Παλαιστίνης.
Τρία σημεία για τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού
1. Το «παλαιστινιακό ζήτημα» αφορά λοιπόν από τη μία την άρνηση του δικαιώματος για πατρίδα, για κρατική οντότητα, στον λαό της Παλαιστίνης και από την άλλη την δημιουργία με ιμπεριαλιστική ανάμειξη και επιβολή μιας κρατικής οντότητας (κράτος του Ισραήλ), α) σε βάρος του δικαιώματος των Παλαιστινίων για πατρίδα και β) φυτεμένης ως φυλάκιο των ΗΠΑ στην περιοχή.
Άρα ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού είναι ένας δίκαιος αγώνας, διότι πρόκειται για έναν αγώνα εθνικοαπελευθερωτικό. Στην υποστήριξή του δεν υπάρχουν αστερίσκοι και υποσημειώσεις.
Η κύρια αντίθεση που εκφράζεται στο παλαιστινιακό είναι η αντίθεση ιμπεριαλισμός-λαός, μέσα στην οποία εντάσσεται η αντίθεση του Παλαιστινιακού κινήματος με το σιωνιστικό κράτος, αλλά και η αντίθεση του κινήματος Αντίστασης με την ξεπουλημένη Παλαιστινιακή Αρχή (ΠΑ). Στην Αντίσταση φυσικά επενεργούν οι ταξικές αντιθέσεις, ο οποίες εκφράζονται μέσα από τον αντιδραστικό κοινωνικά ισλαμισμό και την αστική Φατάχ από τη μία, και από την εργατική τάξη και την όποια συγκρότηση διατηρεί η Αριστερά από την άλλη. Η πάλη για την ηγεμονία των αριστερών επαναστατικών δυνάμεων στον ένοπλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα είναι ο μόνος δρόμος για να συνδυαστεί αυτή η πάλη με την πάλη για κοινωνική απελευθέρωση. Η αντιστροφή της ιεράρχησης των αντιθέσεων σε αυτή τη φάση είναι απολύτως λανθασμένη.
2. Προσπαθώντας να λειτουργήσουμε με προμετωπίδα τα συμφέροντα του λαϊκού και εργατικού κινήματος, δεν μας βρίσκει σύμφωνους η τοποθέτηση για παλαιστινιακό κράτος «στα σύνορα του 1967». Η τοποθέτηση/γραμμή αυτή, ξεκινώντας από το 1967 αποδέχεται την κατοχή, τους εποικισμούς και τον προσφυγικό ξεριζωμό που μέχρι τότε είχε επιβάλει το Ισραήλ, αλλά ταυτόχρονα και κυρίως αναγνωρίζει το κράτος του Ισραήλ. Αναγνωρίζει δηλαδή το κράτος που φυτεύτηκε στην περιοχή από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό ως όργανό του και στην υπηρεσία του για το στόχο της κυριαρχίας των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή. Αυτές είναι οι «γενετικές προδιαγραφές» αυτού του κράτους, μόνο ως κράτος-δολοφόνος των Παλαιστινίων και όλων των Αράβων μπορεί να υπάρχει. Και όσον αφορά το καθεαυτό παλαιστινιακό ζήτημα, το κράτος του Ισραήλ μόνο ως αρνητής του δικαιώματος του παλαιστινιακού λαού για ελεύθερη και ανεξάρτητη πατρίδα μπορεί να υπάρχει. Αυτό δεν είναι δική μας εκτίμηση, είναι η αιματηρή πραγματικότητα όλων αυτών των δεκαετιών! Άρα αποτελεί μια ψευτιά μια κατασκευή χωρίς υπόσταση.
Δεν παραβλέπουμε την αναζωπύρωση της συζήτησης σχετικά με τη γραμμή των «δύο κρατών», για να αποκτήσει κράτος τώρα και η Παλαιστίνη, που υπάρχει όχι μόνο από Ρωσία και Κίνα αλλά και εντός κυρίαρχων δυνάμεων στις ΗΠΑ με βάση την οποία προβλέπεται-εκτιμάται και η αποπομπή Νετανιάχου, αλλά και των αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων. Οι διεργασίες αυτές δεν αποτελούν τίποτε άλλο από μια ακόμα προσπάθεια αποπροσανατολισμού, αναστολής και κατάπνιξης των αγωνιστικών διεργασιών που αναπτύσσονται μέσα στον παλαιστινιακό λαό και του ένοπλου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Και είμαστε βέβαιοι ότι αν οι διεργασίες αυτές πρόκειται να έχουν κάποιο αποκρυστάλλωμα, αυτό δεν θα είναι τίποτε άλλο από μια νέα εκδοχή ενός κράτους Μπαντουστάν (περιφραγμένες κηλίδες γης σε μια θάλασσα εποικισμών και σιωνιστικού απαρτχάιντ στα πρότυπα του ρατσιστικού κράτους της Νότιας Αφρικής), μια επανέκδοση του χρεοκοπημένου καθεστώτος της Παλαιστινιακής Αρχής που θα εξυπηρετεί τους συνολικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ και των σιωνιστών.
3. Έχουμε λοιπόν τα εξής κομβικά σημεία. Το ένα αφορά την εκτίμηση ότι η λύση των δύο κρατών είναι μια ψευτιά, διότι ενόσω υπάρχει αυτός ο μηχανισμός Κατοχής, Απαρτχάιντ και Εκτοπισμού, δηλαδή το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ, που στηρίζεται από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, παλαιστινιακό κράτος δεν μπορεί να υπάρξει. Το άλλο είναι πως την ιστορία την γράφει η πάλη των λαών, οπότε αυτό που σήμερα είναι αδύνατο, υπό προϋποθέσεις μπορεί να παλευτεί και να γίνει πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που να εκφράζει τα εκατομμύρια των λαών που ζουν στην πολύπαθη περιοχή της ιστορικής Παλαιστίνης.
Στη βάση των παραπάνω προκρίνουμε ότι η αγωνιστική προοπτική για τους λαούς της ιστορικής Παλαιστίνης βρίσκεται στην πάλη για την δημιουργία μιας λεύτερης και ανεξάρτητης πατρίδας, ενός ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους, από τον Ιορδάνη ποταμό έως την Μεσόγειο Θάλασσα, μέσα στο οποίο να συνυπάρχουν ισότιμα και με πλήρη δικαιώματα Παλαιστίνιοι, Εβραίοι, Άραβες. Βέβαια είναι οι αγώνες των Παλαιστινίων και των λαών της περιοχής, καθώς και οι γενικότερες διεθνείς εξελίξεις και οι εξελίξεις στην περιοχή που θα δώσουν το πλαίσιο και τον τρόπο που οι λαοί θα μπορέσουν να συνυπάρξουν. Στο πλαίσιο αυτό αποτελεί φυσικά αναφαίρετο δικαίωμα όλων των προσφύγων να γυρίσουν στις πατρογονικές τους εστίες και να βρουν την θέση τους μέσα στο νέο κράτος.
Να στηρίξουμε λοιπόν με όλα τα μέσα, με το νου και την καρδιά, τον δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για λεύτερη και ανεξάρτητη πατρίδα. Νίκη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου