ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ | ΣΕΦΙΕ: Η πάλη ενάντια στις απολύσεις της μισής διοίκησης του Σωματείου — η υπονομευτική στάση του ΠΑΜΕ στον αγώνα και τη συνέχιση του

    Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ήδη από την προηγούμενη εκλογή της έφερε και αξιοποίησε σειρά αντεργατικών νόμων για να μπορέσει να χτυπήσει όχι μόνο τα εργασιακά δικαιώματα, αλλά και το δικαίωμα στο συνδικαλισμό και στην απεργία· στοιχεία απαραίτητα για να δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την αντίσταση στην πολιτική του συστήματος. Έτσι για παράδειγμα έχουμε το νόμο Κεραμέως (4713/20)

που επιτρέπει στην εργοδοσία της ιδιωτικής εκπαίδευσης να απολύει χωρίς να υποχρεούται να παρέχει αιτιολόγηση. Αλλά και βεβαίως το νόμο Χατζηδάκη (4808/21) που χτυπάει το δικαίωμα στην απεργία, ανοίγοντας το δρόμο για να βγαίνουν αυτές παράνομες, βάζοντας την απεργιακή περιφρούρηση στο στόχαστρο, αλλά και φέρνοντας τις ηλεκτρονικές διαδικασίες στα σωματεία, και άρα τον έλεγχό τους από το κράτος. Με την επανεκλογή της, η ΝΔ φέρνει και το νόμο Γεωργιάδη, για να χτυπήσει παραπάνω την κατάργηση του 8ώρου (που είχε θεσπίσει ο ν. Χατζηδάκη) αλλά και την απεργία, με επέκταση και αυστηροποίηση των ρυθμίσεων για την περιφρούρησή της και τις διώξεις των «ασυμμόρφωτων». Όλα αυτά φυσικά ως απώτερο στόχο έχουν να περνάει ανενόχλητα η επίθεση του συστήματος σε όλα τα επίπεδα, την ώρα που η φτώχεια και η ακρίβεια τσακίζουν τις λαϊκές οικογένειες, ενώ η εμπλοκή μας στα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ βαθαίνει και επεκτείνεται.

    Σε αυτό το παιχνίδι, συμφέρον έχει συνολικά η εργοδοσία, αλλά και η εργοδοσία στην ιδιωτική εκπαίδευση δεν έχασε λεπτό να αξιοποιήσει αυτή την κατάσταση. Με την απεργία του Μαρτίου ενάντια στην πολιτική που έφερε το έγκλημα στα Τέμπη, τρεις συνάδελφοί μας, όλοι μέλη του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων Φροντιστηρίων/Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων, ανάμεσά τους και η πρόεδρος, απειλήθηκαν από την εργοδοσία των Εκπαιδευτηρίων Φρυγανιώτη, όπου και εργάζονταν, να μη συμμετάσχουν στην απεργία. Το αποτέλεσμα, αφού απήργησαν ήταν να απολυθούν και οι τρεις, οι δύο με «κανονική» απόλυση, και η τρίτη με μη ανανέωση της σύμβασης ορισμένου χρόνου που είχε. Ο Φρυγανιώτης ήθελε να κάνει σε όλους ξεκάθαρο ότι η απεργία απαγορεύεται στο σχολείο του. Όμως έτσι έβαζε και στο στόχαστρο τον ίδιο το συνδικαλισμό, χτυπώντας και απολύοντας σχεδόν τη μισή διοίκηση του Σωματείου.

    Η εξέλιξη αυτή σημαίνει ότι το Σωματείο μας βγαίνει σε μια κατάσταση αμφισβήτησης της ίδιας του της υπόστασης, σε μια κατάσταση δίωξης και παρανομίας.

 

Η στάση της πλειοψηφίας του ΔΣ όλο αυτό το διάστημα

 

Θα περίμενε κανείς ότι οι απολυμένοι συνάδελφοι, μέλη του ΠΑΜΕ, θα ξεκινούσαν αμέσως τη διοργάνωση κινητοποιήσεων και τη συσπείρωση του κλάδου. Ωστόσο αυτό απέχει πολύ από όσα πραγματικά έγιναν, αλλά και όσα γίνονταν ήδη σε αυτό το σωματείο με ευθύνη της κυρίαρχης παράταξης του ΠΑΜΕ, της ΑΣΚ.

Στο Σωματείο Εργαζομένων Φροντιστηρίων/Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων από την πρώτη στιγμή βλέπαμε τι εννοεί το ΠΑΜΕ όταν μιλάει για «ταξικά σωματεία». Βλέπαμε από την πρώτη στιγμή πόσο μηδενικές είναι οι προσπάθειές του να μαζικοποιήσει και να συγκροτήσει το σωματείο, αλλά και πώς συμπεριφερόταν με τραμπούκικο και ιδιοκτησιακό τρόπο απέναντι σε κάθε άλλη δύναμη. Η γενικότερη αποσυγκρότηση του κινήματος αλλά και η ειδικότερη του συγκεκριμένου σωματείου, του έδιναν υποτίθεται το «δικαίωμα» να λειτουργεί έτσι.

Από τις εκλογές του Νοεμβρίου του ‘22, με την εκλογή μας στο ΔΣ του Σωματείου, αποκτήσαμε και τη δυνατότητα να βλέπουμε τι γίνεται σε αυτό, αλλά και να πιέζουμε να περνάει η άποψή μας. Τα όσα είδαμε όλο αυτό το διάστημα είναι πάρα πολλά και πολύ αποκαλυπτικά της αντίληψης του ΠΑΜΕ για το κίνημα, αλλά θα αρκεστούμε στην ανάλυση των πιο βασικών.

Πολλές φορές, για διάφορα ζητήματα, οι συνάδελφοι της ΑΣΚ (της παράταξης του ΠΑΜΕ, δηλαδή) μας έστελναν ηλεκτρονικά κάποιο ψήφισμα που ήθελαν να καταθέσουν, ώστε να παρθεί έτσι η απόφαση, μέσω Viber. Καμία συνεδρίαση, καμία συζήτηση, καμία απόφαση που να προκύπτει από αυτά. Μόνο περιφορά ψηφισμάτων, και μάλιστα ηλεκτρονικά. Όλα αυτά δείχνουν ότι ο νόμος Χατζηδάκη με τις ηλεκτρονικές διαδικασίες που δήθεν τσαλάκωσαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και τον άφησαν στα χαρτιά, κάθε άλλο παρά ανεφάρμοστος έμεινε. Όχι μόνο εφαρμόστηκε από τις δυνάμεις του συστήματος, όχι μόνο πλέον με βάση αυτόν ψηφίστηκε και ο νόμος Γεωργιάδη, αλλά οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο ΣΕΦΙΕ εφαρμόζουν πρακτικές που παραπέμπουν σε μια λειτουργία του Σωματείου, όπως την θέτει ο νόμος Χατζηδάκη, με ηλεκτρονικές «διαδικασίες». Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε και στις δύο συνελεύσεις της άνοιξης, η πρώτη από τις οποίες ήταν άμαζη, και στη δεύτερη να μην εμφανίζεται καν ούτε μέλος του ΠΑΜΕ. Σαμποτάροντας έτσι το Σωματείο και τις διαδικασίες του.

 

Για το ζήτημα της πάλης ενάντια στις απολύσεις

 

Μ’ αυτόν τον τρόπο, φτάνουμε στο σημαντικότερο ζήτημα που άνοιξε σε αυτό το Σωματείο, κι αυτό δεν είναι άλλο από τις απολύσεις των 3 από τους 7 του ΔΣ, από τα Εκπ/ρια Φρυγανιώτη. Οι 2 απολύθηκαν τον Ιούνιο και η 1 (η πρόεδρος του ΔΣ) απολύθηκε με «λήξη σύμβασης» το Σεπτέμβριο. Αν και ως Αγωνιστικές Κινήσεις Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών κατέχουμε έδρα στο Διοικητικό Συμβούλιο, ενημερωθήκαμε για το ζήτημα το Σεπτέμβριο. Φυσικά ηλεκτρονικά, αγνοώντας το αίτημά μας για δια ζώσης ΔΣ, και προχωρώντας σε υποτιθέμενη κινητοποίηση έξω από το Φρυγανιώτη. Υποτιθέμενη, γιατί εκτός του ότι δεν συγκλήθηκε ΔΣ για να αποφασίσει, δεν καλέστηκε και πλατιά ο κόσμος που συσπειρώνεται στο Σωματείο αλλά και ο υπόλοιπος κλάδος. Όπως μάθαμε αργότερα, τέτοια «κινητοποίηση» με το πανό του Σωματείου είχε ξαναγίνει τον Ιούλιο, εν προκειμένω χωρίς καν να μας ειδοποιήσουν για το ζήτημα και για συνεδρίαση του ΔΣ. Όλα αυτά είναι φαινόμενα εκφυλισμού του Σωματείου και αντιδημοκρατικής, αντικαταστατικής λειτουργίας.

Μετά από αυτήν την κινητοποίηση πραγματοποιήθηκε ΔΣ διά ζώσης, στην οποία παραβρεθήκαμε, καθώς θεωρήσαμε το ζήτημα εξαιρετικής σημασίας, ακόμα κι αν καλέστηκε αυτή με αυτόν τον τρόπο, καθώς αποτελεί χτύπημα των συνδικαλιστικών μας δικαιωμάτων και του δικαιώματός μας να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας με αγώνα και απεργία. Στη συνεδρίαση αυτή, ως παράταξη προτείναμε την πραγματοποίηση διαμαρτυρίας εκ νέου έξω από το Φρυγανιώτη. Αυτή η πρόταση πέρασε, μαζί με την απόφαση για Γενική Συνέλευση για τέλη Σεπτέμβρη. Ωστόσο, χωρίς την πραγματοποίηση συνεδρίασης του ΔΣ, άλλαξαν αυτοβούλως την ημερομηνία της κινητοποίησης. Παρά την πραξικοπηματική αυτή ενέργεια, παραστήκαμε μαζικά στη διαμαρτυρία. Εκεί παραβρέθηκαν μόλις μερικές δεκάδες αγωνιστές, λίγοι μόνο από το Σωματείο και τον κλάδο, και μάλιστα ήταν δυσανάλογη η παρουσία του ΠΑΜΕ σε σχέση με τη δική μας, αν κρίνει κανείς το πόσα σωματεία/σφραγίδες υποτίθεται ότι μπορεί να κινητοποιεί.

Με βάση την αντίληψή μας ότι το ζήτημα είναι εξαιρετικά κρίσιμο και με βάση αυτό θα πρέπει να κινηθεί το Σωματείο, στην ακόλουθη Γενική Συνέλευση θέσαμε συγκεκριμένες προτάσεις, ανάμεσα στις οποίες σύσκεψη σωματείων και φορέων στο ΕΚΘ, έκδοση αφίσας, έκδοση δελτίου τύπου, πραγματοποίηση συνέντευξης τύπου, παρεμβάσεις στους χώρους δουλειάς, νέα διαμαρτυρία κλπ. Αυτές οι προτάσεις απορρίφθηκαν επειδή όπως αιτιολόγησαν «δεν μπορούμε να προχωράμε χωρίς σχέδιο». Ποιο ήταν το σχέδιο της ΑΣΚ; Η μη ύπαρξη κανενός σχεδίου και καμίας κινητοποίησης. Τα μετέθεταν όλα με γνώμονα το νομικό «αγώνα» και τα νομικά «ραντεβού».

Η ΑΣΚ αντί να προχωρήσει σε κινητοποιήσεις προσανατόλισε το Σωματείο στην παθητική αναμονή των αποφάσεων της αστικής δικαιοσύνης, περιμένοντας «να δει τι θα αποφασίσουν» τα δικαστήρια που βγάζουν παράνομες τις απεργίες . Τι περίμεναν άραγε οι συνάδελφοί από την αστική δικαιοσύνη; Να μην κάνει πλάτες στην εργοδοσία;  Παρά τις επίμονες προσπάθειές μας για συνεδρίαση του ΔΣ, αυτό πραγματοποιήθηκε αρχές Νοεμβρίου, όπου ξαναθέσαμε τις προτάσεις μας. Αποφασίσαμε υπέρ όλων των προτάσεων (ίδιες με αυτές που προτείναμε στην τελευταία συνέλευση) και ψηφίστηκε νέα κινητοποίηση. Σε αυτή την κινητοποίηση δεν παραβρέθηκε κανένα μέλος της ΑΣΚ, αιτιολογώντας την απουσία τους σε... ασθένεια! Τα «δεκάδες μέλη του ΠΑΜΕ στο σωματείο» δεν έτρεξαν την κινητοποίηση για τις δικές τους απολύσεις, με την πρόφαση της ασθένειας του ενός.

Στη συνέχεια, στη Σύσκεψη Σωματείων στο ΕΚΘ, κατόπιν δικής μας επικοινωνίας, παραβρέθηκαν μέλη από το Σωματείο στη Μαλαματίνα, από το Σωματείο Βιβλίου Χάρτου, από την ΠΟΕΕΠ και από την Κόκα Κόλα, και μέλη από το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών. Το ΠΑΜΕ από τη μεριά του δεν έφερε σχεδόν κανέναν. Προφανώς δεν είναι ζήτημα σύγκρισης, είναι ζήτημα μηδαμινής συμβολής στην υπόθεση αγώνα αυτού του Σωματείου. Η Σύσκεψη δεν έβγαλε καμία δράση, πέραν της κινητοποίησης του Σωματείου στο φιλανθρωπικό gala του Φρυγανιώτη στις 3 Δεκέμβρη, που βασικά αποφασίστηκε αργότερα από τη Συνέλευση. Πού ήταν τα εκατοντάδες Σωματεία του ΠΑΜΕ; Πού ήταν οι δεκάδες ομοσπονδίες την ώρα που απολύεται το μισό ΔΣ ενός σωματείου, όλοι οι απολυμένοι όντας μάλιστα μέλη του ίδιου του ΠΑΜΕ;

Ήταν επόμενο στην ακόλουθη Γενική Συνέλευση (που μέτρησε μόνο 15 άτομα και μετατράπηκε σε διευρυμένο ΔΣ) να ασκήσουμε σφοδρότατη κριτική στους συναδέλφους της ΑΣΚ για την όλη κίνησή τους. Και παρόλο που το ΔΣ αποφάσισε κινητοποίηση στο εν λόγω «gala», το ΠΑΜΕ εμφανίστηκε με πολύ χαμηλότερη παρουσία από την κινητοποίηση της απεργίας το Σεπτέμβρη. Στη συνέχεια με ανυπόστατο γραφειοκρατικό κώλυμα, αρνήθηκαν να συνεδριάσει το ΔΣ για να αποφασίσει νέες δράσεις, ακριβώς επειδή επίτηδες κωλυσιέργησαν, ώστε να μην συνεχίσει ο αγώνας (έστω οι όποιες μικρές κινήσεις είχαν γίνει). Στο κείμενο, μάλιστα, που μοίραζαν, δεν υπήρχε καν το αίτημα για επαναπρόσληψη των τριών συναδέλφων, ενώ το κάλεσμα στην κινητοποίηση ήταν «συμμετοχή στην κινητοποίηση για τις συνθήκες απόλυσης» .

 

Η ανοιχτή πολιτική παραίτηση της ΑΣΚ από το στόχο της ακύρωσης των απολύσεων

 

Όλο αυτό οδηγήθηκε στη συνέχεια σε μια πλήρη αντιστροφή της ιεράρχησης από μεριάς της ΑΣΚ. Σε ΔΣ που ακολούθησε, η πρότασή τους για τη συνέντευξη τύπου που είχαμε προτείνει ως Αγωνιστικές Κινήσεις, ήταν αυτή να ασχοληθεί βασικά με ζητήματα της κατάστασης στον κλάδο (δώρα, ωρομίσθιο, απλήρωτες υπερωρίες κλπ), αφήνοντας τις απολύσεις στα παρεμπιπτόντως. Ως αποτέλεσμα, στη συνέντευξη τύπου, από τη μισάωρη εισήγηση του μέλους του ΔΣ, μόνο 3 λεπτά να αφορούν τις απολύσεις, ενώ δεν υπήρξε καμία ουσιαστική συσχέτιση με την πολιτική της κυβέρνησης. Το τραγελαφικό της υπόθεσης ήταν όταν ένας δημοσιογράφος ρώτησε «πότε έγιναν αυτές οι κινητοποιήσεις», «γιατί δεν υπήρξε ανακοίνωση, για να έρθουμε να το καλύψουμε», και πρόσθεσε «στη σελίδα σας δεν τα βλέπουμε».

Η απάντηση στο γιατί, είναι ότι από την πρώτη στιγμή η ΑΣΚ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, γιατί χαλάει τη «σούπα» του ΠΑΜΕ για τον δήθεν ξεσκισμένο νόμο Χατζηδάκη που «έχει μείνει στα χαρτιά». Γι' αυτό οι συνάδελφοί της ΑΣΚ θέλησαν ΝΑ ΚΡΥΨΟΥΝ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ, από τον κλάδο μας και το εργατικό κίνημα της πόλης. Και για να υλοποιήσουν αυτή την κατεύθυνση, ΕΠΑΙΖΑΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ  για όλους αυτούς τους μήνες. Και όταν διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν άλλο λόγω της διαρκούς και επίμονης πίεσης των Αγωνιστικών Κινήσεων, ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΑΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ ΩΣ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝ. Ουσιαστικά, το έθαψαν!

Εν τέλει, συνάδελφοι, ποιος είναι αυτός που θα υπερασπιστεί τα δώρα, το ωρομίσθιο και την πληρωμή των υπερωριών; Τι σωματείο είναι αυτό που θα παλέψει για τα δικαιώματα αυτά του κλάδου; Ένα σωματείο με συνελεύσεις και συγκεντρώσεις 20 και 30 ατόμων; Ένα σωματείο με απολυμένη τη μισή διοίκηση; Ένα σωματείο που δεν μπορεί πρώτα και κύρια να απλώσει έναν αγώνα για την επαναπρόσληψη των συναδέλφων, θα καταφέρει να απλώσει τον αγώνα για τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών στην ιδιωτική εκπαίδευση; Δεν έχει κάνει το παραμικρό για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Όσο κι αν θεωρούν πως έκαναν ό,τι μπορούσαν, αυτό δε μπορεί να γίνει δεκτό. Στην πραγματικότητα οι συνάδελφοι του ΠΑΜΕ δεν έκαναν το παραμικρό για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και το ΣΕΦΙΕ.

Από τη μεριά μας, ως Αγωνιστικές Κινήσεις Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών, πρέπει να γίνει ξεκάθαρο. Όλη η κίνηση της παράταξης του ΠΑΜΕ (ΑΣΚ) τόσο πριν όσο και κατά τις απολύσεις, χαρακτηρίζεται από τραμπουκισμούς, πραξικοπηματικές λογικές, αυθαιρεσίες στις αποφάσεις, ηλεκτρονικά ΔΣ κ.ά. Αλλά πολύ περισσότερο τους χαρακτηρίζει ένα ανοιχτό ξεπούλημα του αγώνα ενάντια στις απολύσεις. Σε μια περίοδο που το σύστημα επιλέγει να χτυπήσει το συνδικαλισμό και την υπεράσπιση των δημοκρατικών, λαϊκών και εργατικών μας δικαιωμάτων, τη στιγμή που απολύεται το μισό ΔΣ ενός σωματείου και τίθεται ανοιχτά στην παρανομία το ίδιο, οι συνάδελφοι του ΠΑΜΕ συνειδητά ξεπουλάνε τον αγώνα και σαμποτάρουν οποιαδήποτε κίνηση γίνεται για τη μαζικοποίηση ενός αγώνα για την ανάκληση των εκδικητικών απολύσεων.

Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο, ότι η ΑΣΚ είχε καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, στάση εχθρική προς το συμφέρον του κλάδου και του εργατικού κινήματος, στάση απέναντι στην ανάκληση των απολύσεων των ίδιων των μελών της. Παρά τις συνεχείς προσπάθειες των συναγωνιστών μας και άλλων συναδέλφων, το ΠΑΜΕ έλαμψε δια της απουσίας του στην καλύτερη! Ο κύκλος αυτός κλείνει χωρίς καμία ουσιαστική κίνηση υπεράσπισης του Σωματείου.

Συνάδελφοι, εάν εσείς έχετε παραιτηθεί πλήρως από τον αγώνα για την ανάκληση των απολύσεων των 3 μελών του ΔΣ, που είναι δικά σας μέλη, παρά τις όποιες δικές μας προσπάθειες σε εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση, δεν μπορούμε να δώσουμε εμείς τον αγώνα για εσάς, και μάλιστα με την ανοιχτή δική σας άρνηση για οποιαδήποτε μαζική κίνηση!

 

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

 

22/12/2023