Η αδίστακτη και απίστευτα βάρβαρη «λύση» του Ισραήλ στο Παλαιστινιακό ζήτημα μετά την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτώβρη έχει συγκλονίσει ολόκληρο τον κόσμο. Η ρητορική των Ισραηλινών ηγετών δεν έχει όμοιο της στην σύγχρονη εποχή. Οι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες περιγράφουν τους στρατιώτες της Χαμάς ως "ζώα" και η "τελική λύση" του ζητήματος συνίσταται στη σε βάθος συντριβή των Παλαιστινίων ώστε ποτέ να μην σκεφτούν καν να αντισταθούν στην ισραηλινή κατοχή της γης τους και στην εθνοκάθαρση που έπεται.
Ένας ολόκληρος κόσμος εκτός του ΝΑΤΟ και των τεσσάρων μόνιμων συμμάχων του (Αυστραλία, Ιαπωνία, Νότια Κορέα και Νέα Ζηλανδία συν τον συνδεδεμένο σύμμαχό την Ινδία) ζητά ομόφωνα να σταματήσουν οι δολοφονίες. … Τώρα πρέπει να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί, τώρα πρέπει να υπάρξει κατάπαυση του πυρός.
Μετά την κατάπαυση του πυρός πρέπει να επιλυθεί το «Παλαιστινιακό ζήτημα» μια για πάντα. Η τελική λύση που ζητά η διεθνής κοινότητα είναι η ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. Εντός των συνόρων που υπήρχαν πριν από τις τελευταίες κατακτήσεις του Ισραήλ μετά τον πόλεμο του 1967. Μια τέτοια «λύση δύο κρατών» πιστεύεται ότι είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να αποτρέψει να ξεσπάσουν νέοι πόλεμοι στο μέλλον.
Το αίτημα αυτό υποστηρίζεται από πολλές χώρες με επιρροή. Στην πραγματικότητα επίσης από πολλές χώρες της στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ.
Είναι όμως εφικτή αυτή η λύση;
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η αλλαγή στην ισορροπία δυνάμεων στον κόσμο, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη απομόνωση των χωρών του ΝΑΤΟ, μπορεί να σημαίνει ότι μια λύση δύο κρατών έχει πιθανότητες να γίνει πραγματικότητα. Ότι το Ισραήλ θα αναγκαστεί να δεχτεί κάτι τέτοιο.Φυσικά, αυτό είναι μια πιθανότητα.
Ωστόσο, θα ήθελα να εξετάσω το θέμα από διαφορετική σκοπιά. Δηλαδή τι θα σήμαινε μια λύση δύο κρατών στο εσωτερικό του Ισραήλ.
Λίγη ιστορία
Μετά τον πόλεμο του 1967, το Ισραήλ κατέλαβε τρεις νέες μεγάλες περιοχές: τη Λωρίδα της Γάζας στα σύνορα με την Αίγυπτο (365 km2), τη Δυτική Όχθη με την Ιερουσαλήμ στα σύνορα με την Ιορδανία (σχεδόν 5.900 km2) και τα Υψίπεδα του Γκολάν στα σύνορα με τη Συρία ( 1.800 km2). Το ίδιο το Ισραήλ έχει μέγεθος 22.000 km2 και τα τρία νέα εδάφη πρόσθεσαν άλλα 8.000 km2. Αυτές είναι οι περιοχές που η διεθνής κοινότητα απαιτεί από το Ισραήλ να επιστρέψει στους Παλαιστίνιους, και είναι αυτές οι περιοχές στις οποίες οι Παλαιστίνιοι πρέπει να ιδρύσουν το κράτος τους.Η Λωρίδα της Γάζας επιστράφηκε στους Παλαιστίνιους το 2005 μετά από 38 χρόνια στρατιωτικής κατοχής. Στη διάρκεια αυτών των 38 ετών, το Ισραήλ είχε δημιουργήσει στην περιοχή συνολικά 21 «οικισμούς». Συνολικά 8.000 Ισραηλινοί είχαν μετακομίσει και εγκατασταθεί στη Γάζα. Σύγχρονες κατοικίες, καλά σχολεία και υγειονομική περίθαλψη, τεχνητά αρδευόμενες γεωργικές εκτάσεις, προηγμένα θερμοκήπια με αποδοτική παραγωγή φρούτων και λαχανικών. Όλα περιβάλλονταν από συρματοπλέγματα και σκοπιές που κρατούσαν τους Παλαιστίνιους μακριά από αυτές τις οάσεις, εκτός από τις περιπτώσεις που χρειάζονταν εργάτες για συγκομιδή.
Μετά ήρθε το σοκ! Το ισραηλινό κοινοβούλιο αποφάσισε να σταματήσει η κατοχή της Γάζας και να επιστρέψουν οι Ισραηλινοί έποικοι στο Ισραήλ και να εγκατασταθούν εκεί. Για παράδειγμα, σε νεοσύστατους οικισμούς στη Δυτική Όχθη. Θα αποζημιώνονταν επαρκώς, χωρίς πρόβλημα. Νέα σπίτια, χρήματα, δωρεάν μετακόμιση κ.λπ. Έπρεπε όμως να απομακρυνθούν από αυτό που αντιλαμβάνονταν ως σπίτια τους όπου σκόπευαν να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους.
Για τους λόγους αυτούς, η απόφαση της κυβέρνησης συνάντησε τεράστια αντίθεση από αυτούς τους εποίκους.
Αυτό που έκανε την κατάσταση χειρότερη για την κυβέρνηση ήταν ότι οι έποικοι ήταν κατά κύριο λόγο πολύ θρησκευόμενοι άνθρωποι. Δεν είχαν την παραμικρή αμφιβολία ότι ήταν ο Θεός που είχε αποφασίσει ότι οι Εβραίοι έπρεπε να κατέχουν όλη την Παλαιστίνη/«Μεγάλο Ισραήλ» συμπεριλαμβανομένης της Λωρίδας της Γάζας. Το να παραδώσουν αυτή την περιοχή στους Παλαιστίνιους σήμαινε να αψηφήσουν το θέλημα του Θεού. Πολύ σοβαρό ζήτημα.
Ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς αρνήθηκαν να μετακινηθούν. Ακόμη και μετά από επανειλημμένες προτροπές. Τελικά, επενέβη ο στρατός. Οι άποικοι εγκλωβίστηκαν πίσω από συρματοπλέγματα και ακολούθησαν κανονικές συμπλοκές.
Στο ίδιο το Ισραήλ, τα μέτωπα οξύνθηκαν και υπήρξαν εκτεταμένες διαδηλώσεις και αναταραχές.
Ωστόσο, τα πράγματα εξελίχθηκαν όπως έπρεπε. Οι έποικοι απομακρύνθηκαν από τα σπίτια τους και μεταφέρθηκαν στο Ισραήλ.
Στη συνέχεια, το Ισραήλ έκανε αυτό που έκαναν πολλές αποικιακές δυνάμεις όταν έπρεπε να εγκαταλείψουν τις αποικίες τους: φρόντισαν να μην επωφεληθούν οι Παλαιστίνιοι από ό,τι είχε χτιστεί. Τα σπίτια ισοπεδώθηκαν με μπουλντόζες, τα θερμοκήπια διαλύθηκαν και μεταφέρθηκαν στο Ισραήλ, τα συστήματα άρδευσης καταστράφηκαν ή μεταφέρθηκαν στο Ισραήλ, οι κλινικές άδειασαν από φάρμακα και στη συνέχεια γκρεμίστηκαν...
Τώρα, σε συνδυασμό με τον πόλεμο στη Γάζα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την απαίτηση να επιστρέψει το Ισραήλ όλα τα εδάφη που κατέκτησε το 1967. Δηλαδή όχι μόνο τη Γάζα και τα Υψίπεδα του Γκολάν αλλά ολόκληρη τη Δυτική Όχθη με την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Τι θα σημαίνει αυτό;
Η σημερινή κατάσταση
Σήμερα, υπάρχουν περίπου 700.000 Ισραηλινοί έποικοι που έχουν εγκατασταθεί σε κατεχόμενη παλαιστινιακή γη στη Δυτική Όχθη και στα Υψίπεδα του Γκολάν (σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ). 234.000 από αυτούς ζουν στην παλαιστινιακή Ανατολική Ιερουσαλήμ και οι υπόλοιποι ζουν στους 279 οικισμούς που έχει δημιουργήσει το Ισραήλ σε κατεχόμενη γη.Αυτοί οι οικισμοί είναι παράνομοι σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, το οποίο ορίζει ότι μια δύναμη κατοχής δεν μπορεί να μετακινήσει τον πληθυσμό της σε κατακτημένα εδάφη.
Οι περισσότεροι από αυτούς που επέλεξαν να γίνουν άποικοι είναι έντονα θρησκευόμενοι άνθρωποι που, όπως εκείνοι που ζούσαν στη Γάζα, πιστεύουν ότι η Δυτική Όχθη είναι μέρος της γης που έδωσε ο Θεός στους Εβραίους. Επομένως, όπως το βλέπουν, ζουν στην πραγματικότητα στο Ισραήλ και όχι στην κατεχόμενη Παλαιστίνη. Εδώ έχουν εγκατασταθεί με τις οικογένειές τους, εδώ έχουν ζήσει για δεκαετίες. Εδώ μεγαλώνουν τα παιδιά/εγγόνια τους, εδώ θα περάσουν τα γηρατειά τους. Εδώ ανήκουν.
Οι οικισμοί έχουν όλες τις ανέσεις που χρειάζονται για μια καλή ζωή. Κλινικές, σχολεία, αρκετό νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, πολλούς ανοιχτούς χώρους, πολιτιστικά προγράμματα κ.λπ. Περιβάλλονται είτε από τοίχους είτε από συρματοπλέγματα που καθιστούν αδύνατη την είσοδο των Παλαιστινίων. Συνδέονται μεταξύ τους και με το Ισραήλ, με ένα οδικό σύστημα που είναι ειδικά κατασκευασμένο. Απαγορεύεται στους Παλαιστίνιους να οδηγούν σε αυτούς τους δρόμους. Μόνο οι Ισραηλινοί μπορούν να το κάνουν αυτό. Οι οικισμοί είναι όλοι χτισμένοι στη λεγόμενη περιοχή Γ στη Δυτική Όχθη.
Η Δυτική Όχθη, όπως δείχνει ο χάρτης και σύμφωνα με τη συμφωνία του Όσλο, χωρίζεται σε τρεις περιοχές.
Η περιοχή Α, το 17% της Δυτικής Όχθης, επισημαίνεται με σκούρο κόκκινο, ελέγχεται από την Παλαιστινιακή Αρχή. Όσον αφορά όμως την ασφάλεια (ένας πολύ ευρύς όρος που επιδέχεται όλες τις πιθανές ερμηνείες), τη διανομή των υδάτινων πόρων και τους συνοριακούς ελέγχους, το Ισραήλ έχει τον πλήρη έλεγχο.
Η περιοχή Β, το 23% της Δυτικής Όχθης, χρωματισμένη ροζ, ελέγχεται από την Παλαιστινιακή Αρχή. Και πάλι όμως όχι σε ζητήματα ασφάλειας, διανομής των υδάτινων πόρων και συνοριακών ελέγχων. Σε αυτήν την περιοχή, το Ισραήλ αποφασίζει επίσης για όλες τις οικοδομικές άδειες. Δηλαδή οι Παλαιστίνιοι που ζουν σε αυτές τις περιοχές πρέπει να κάνουν αίτηση στις ισραηλινές αρχές για να χτίσουν σπίτι, γεωτρήσεις για νερό κ.λπ.
Περιοχή Γ, το 60% της Δυτικής Όχθης, χρωματισμένη ανοιχτόχρωμα, ελέγχεται απευθείας από τον κατακτητή. Σε αυτή την περιοχή βρίσκονται οι ισραηλινοί οικισμοί. Περισσότεροι από 450.000 Ισραηλινοί και περίπου 300.000 Παλαιστίνιοι ζουν τώρα εδώ.
Ρίξτε μια πιο προσεκτική ματιά στον χάρτη. Εάν ένας Παλαιστίνιος πρόκειται να μετακινηθεί από μια περιοχή Α σε μια άλλη (ή σε μια περιοχή Β), δηλαδή και τις δύο περιοχές που ελέγχονται από τους Παλαιστίνιους, πρέπει να περάσει από τους ισραηλινούς συνοριακούς ελέγχους. Να υποστούν έλεγχο και έρευνα, να ερωτηθούν για το πού πηγαίνουν, πόσο καιρό, ποιον θα επισκεφτούν κ.λπ. Ομοίως αν θέλουν να ταξιδέψουν από μια περιοχή Β σε μια άλλη περιοχή Β ή σε μια περιοχή Α.Κάθε περιοχή Α και Β είναι ένα απομονωμένο νησί. Ένα νησί όπου οι κάτοικοι εξαρτώνται 100% από την καλή θέληση των Ισραηλινών για νερό, ηλεκτρισμό, επικοινωνίες κ.λπ. και όπου ο ισραηλινός στρατός μπορεί να επιτεθεί ανά πάσα στιγμή, να συλλάβει όποιον θέλει και να ισοπεδώσει οποιοδήποτε σπίτι (ευθύνη για την ασφάλεια)
Τι θα σημαίνει η λύση των δύο κρατών;
Σύμφωνα με τη ρητορική των ηγετών της διεθνούς κοινότητας, με εξαίρεση τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους που επαναλαμβάνουν τις απόψεις τους, ένα ανεξάρτητο, ειρηνικό παλαιστινιακό κράτος θα πρέπει να δημιουργηθεί σε ολόκληρη την κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Πλάι πλάι με ένα ανεξάρτητο, ειρηνικό Ισραήλ. Σε απλή γλώσσα, αυτό σημαίνει ότι οι Παλαιστίνιοι θα αποκτήσουν τη δική τους χώρα, την οποία θα κυβερνούν αυτοί και κανείς άλλος.Είναι ρεαλιστικό;
Δεν μπορώ να δω κάτι τέτοιο.
Πρόβλημα 1
Εάν η «μελλοντική» παλαιστινιακή κυβέρνηση είναι πραγματικά αυτή που θα αποφασίζει στη χώρα της και πει ότι οι Ισραηλινοί έποικοι πρέπει να φύγουν. Τι θα συμβεί τότε? Άλλωστε οι έποικοι είναι παράνομοι εκεί. Έχουν κλέψει τη γη που ζουν. Επιπλέον, είναι ξένοι, Ισραηλινοί και ανήκουν στο Ισραήλ. Θα μετακινηθούν; 700.000 έντονα θρησκευόμενοι και καλά οπλισμένοι Εβραίοι, πεπεισμένοι ότι ο Θεός τους έχει δώσει αυτή τη γη θα μετακινηθούν;Αρκεί να αναλογιστούμε το τεράστιο χάος που ακολούθησε όταν μόνο 8.000 έποικοι έπρεπε να εγκαταλείψουν τη Γάζα. Τώρα μιλάμε για σχεδόν 100 φορές περισσότερους! 700.000 άνθρωποι! Εν τω μεταξύ στο Ισραήλ, την περίοδο από το 2005 έως σήμερα, όλο και περισσότερο ακραίες, ασυμβίβαστες και καλά οργανωμένες εβραϊκές ομάδες έχουν αποκτήσει δεσπόζουσα θέση.
Εξάλλου. Οι Ισραηλινοί αποτελούν στην πραγματικότητα την πλειοψηφία στο 60% αυτού που τελικά θα γίνει η νέα Παλαιστίνη. 450.000 έναντι 300.000 Παλαιστινίων!
Πρόβλημα 2
Εάν η «μελλοντική» παλαιστινιακή κυβέρνηση, ως συμβιβαστική λύση, πει ότι οι έποικοι που θέλουν μπορούν να μείνουν, αλλά ότι πρέπει να συμμορφωθούν με τους νέους Παλαιστινιακούς νόμους και τις Παλαιστινιακές Αρχές. Να μοιραστούν τα οφέλη που τώρα έχουν. Να μοιραστούν τους υδάτινους πόρους, και να παραχωρήσουν χώρο σε Παλαιστίνιους στους οικισμούς...Θα το δεχτούν οι έποικοι αυτό; Θα δεχτούν να κυβερνηθούν από Άραβες; Που παίρνουν αποφάσεις που δεν είναι πλέον προς το συμφέρον τους αλλά προς το συμφέρον του μέσου Παλαιστίνιου;
Δυσκολεύομαι πολύ να δω ότι θα το κάνουν.
Πρόβλημα 3
Πώς θα αντιδράσουν οι ακραία θρησκευόμενοι/υπερθρήσκοι Εβραίοι στο Ισραήλ; Σήμερα αποτελούν πάνω από το 20% του πληθυσμού (Εβραίοι Haredi και Εβραίοι Dati). Θα δεχτούν να «χαρίζει» η κυβέρνηση μεγάλα τμήματα της γης που τους έχει υποσχεθεί ο Θεός; Ή θα έχουμε ένοπλη εξέγερση/εμφύλιο πόλεμο;Πρόβλημα 4
Εάν πρέπει να γίνουν συμβιβασμοί με τους εποίκους. Εάν, για παράδειγμα, τους επιτραπεί να διατηρήσουν τους οικισμούς τους και σε μια «μεταβατική περίοδο» κυβερνηθούν από το Ισραήλ ή μια παρόμοια ρύθμιση, θα το δεχτούν οι Παλαιστίνιοι; Όταν όλων των ειδών οι συμβιβασμοί που προηγουμένως είχαν αποδεχτεί (οι Συμφωνίες του Όσλο, για παράδειγμα) αποδείχτηκε ότι απλώς παρέτειναν την κατοχή της γης τους και τους άφησαν σε ακόμη χειρότερες συνθήκες από ό,τι είχαν αρχικά.Πρόβλημα 5
Εκτός και αν υπάρξει μια χιονοστιβάδα λαϊκών εξεγέρσεων στις αραβικές χώρες –όπου θα αντικατασταθούν οι διεφθαρμένες, δεσποτικές κυβερνήσεις– τα καθεστώτα εκεί, που κατά κύριο λόγο είναι όλα σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών και φιλοξενούν αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις και ενδιαφέρονται ζωηρά για καλές σχέσεις με το Ισραήλ, δεν πρόκειται να καταβάλλουν κάποια προσπάθεια ώστε να αναγκάσουν το Ισραήλ να εγκαταλείψει τη Δυτική Όχθη.Γιατί να το κάνουν αυτό; Η παλαιστινιακή υπόθεση δεν ήταν ποτέ κάτι που τους ένοιαζε –πέρα από το να δείξουν χαρακτήρα στον δικό τους πληθυσμό. Αυτό που θέλουν είναι ηρεμία και ησυχία. Για να μπορούν να αλληλεπιδρούν με το Ισραήλ και να επωφελούνται από όσα μπορεί να προσφέρει αυτή η συνεργασία. Εάν αυτό μπορεί να γίνει χωρίς παλαιστινιακό κράτος ή με ένα σοβαρά ακρωτηριασμένο παλαιστινιακό κράτος (όμοιο με τις περιοχές διαβίωσης/καταυλισμούς των ινδιάνων που δημιούργησαν οι ΗΠΑ πριν από 150 με 200 χρόνια), τότε είναι μια χαρά για αυτούς.
Η λύση των δύο κρατών είναι απλά ρητορική [ΣτΜ. επιδιώκει να προκαλέσει εντυπωσιασμό]
Το συμπέρασμά μου είναι ότι η λεγόμενη διεθνής πίεση/προσπάθεια για μια πραγματική λύση δύο κρατών, όπου δύο ίσα, ανεξάρτητα κράτη συνυπάρχουν με ειρήνη και αρμονία, είναι στην πραγματικότητα αδύνατη.
Το ότι όμως υπάρχει μεγάλη διεθνής πίεση για τον τερματισμό των συνεχιζόμενων δολοφονιών και ότι αυτές οι πιέσεις θα αποδώσουν καρπούς, ίσως όχι αμέσως, αλλά μακροπρόθεσμα, είναι πολύ πιθανό.
Υπάρχουν πάρα πολλοί σημαντικοί παράγοντες που έχουν συμφέρον να τερματισθούν οι βομβαρδισμοί και να αποκατασταθεί η «ειρήνη».
Στη Βηρυτό το 1982, όταν το Ισραήλ διεξήγαγε παρόμοιες βομβιστικές επιθέσεις για 78 ημέρες, οι βομβαρδισμοί δεν σταμάτησαν παρά μόνο όταν η Φατάχ συμφώνησε να εκκενώσει τη Βηρυτό και να μετακομίσει στην Τυνησία. Ίσως το Ισραήλ οραματίζεται μια παρόμοια λύση. Η Χαμάς στο Ιράν; Ή στην Υεμένη;
Και στη συνέχεια στη Γάζα ένα καθεστώς Κουίσλινγκ υπάκουο στο Ισραήλ;
Και μια μορφή σύγχρονων οικονομικά εξαρτημένων καταυλισμών στη Δυτική Όχθη. Πλάι πλάι με ακμάζοντες, καλά ανεπτυγμένους ισραηλινούς οικισμούς. Και ίσως με μια διεθνή «ειρηνευτική δύναμη» να διασφαλίζει ότι οι Παλαιστίνιοι δεν θα αντιστέκονται στις εξευτελιστικές συνθήκες;
Κάτι τέτοιο θα χαροποιούσε όχι μόνο το Ισραήλ, αλλά ίσως και την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία, την Ινδία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, μεταξύ άλλων.
Σημειώσεις
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 29/11/2023 στον ιστότοπο TrønderRød με τίτλο «Tostats løsningen». Η ιστοσελίδα είναι μια προσπάθεια αριστερής δημοσιογραφίας και ανάλυσης στην περιοχή Τρέντελαγκ στην κεντρική Νορβηγία.
Το άρθρο Βρίσκεται στη διεύθυνση … https://tronderrod.no/palestina/tostats-losningen/ και συγγραφέας του άρθρου είναι o Jon Nordmo.
Η μετάφραση από τα νορβηγικά για λογαριασμό των Αντιγειτονιών έγινε από τον Κ.Καψ.
Η δημοσίευση δεν συνιστά απαραίτητα και συμφωνία με όλες τις απόψεις που διατυπώνονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου