Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη | Η επίκληση «ενωτικών κινητοποιήσεων αλληλεγγύης» δεν μπορεί να συγκαλύψει προβληματικές λογικές και στάσεις

Όταν το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, «θυμήθηκαν» σχεδόν ένα μήνα, μετά απ' την 7^η  του Οκτώβρη του ’23, και το ξεκίνημα της νέας σφαγής του Παλαιστινιακού λαού, να καλέσουν την πρώτη απ’ τις ελάχιστες, σποραδικές διαδηλώσεις που πραγματοποίησαν στην Ισραηλινή πρεσβεία, στην Αθήνα, μαζί με άλλα «συμβολικά»… Ρίχνοντας το βάρος στην παρέμβαση στις δημοτικές εκλογές, αλλά, κυρίως για να μην ανοίξουν μέτωπο στην κυρίαρχη πολιτική του συστήματος για το Παλαιστινιακό (στηρίζοντας την και με την ομόφωνη απόφαση των κομμάτων της βουλής του 2015, για τα «σύνορα του 1967»), και, πολύ περισσότερο, έχοντας αρνηθεί και υπονομεύσει τη συγκρότηση πραγματικού αντιπολεμικού – αντιιμπεριαλιστικού (και επικίνδυνου για το σύστημα) κινήματος...

Όταν δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά και στο κίνημα, είτε διαγκωνίζονταν μεταξύ τους, είτε οργάνωναν άμαζες και αναιμικές κινητοποιήσεις, είτε «έτρεχαν» πίσω απ΄ το ΠΑΜΕ…

Όταν το ΣΕΚ  «ανακοίνωνε» προ-αποφασισμένη συγκέντρωση – διαδήλωση, για το Σάββατο 13 του Γενάρη, με διαμορφωμένο κοινό (;) κάλεσμα με την «Παλαιστινιακή Παροικία» και καλούσε τις υπόλοιπες δυνάμεις να την στηρίξουν, εξοβελίζοντας κάθε λογική και πρακτική συνδιοργάνωσης ……….…..

Όταν - έστω με δυσκολίες, καθυστέρηση και ασυνέπειες - κάποιες δυνάμεις κατορθώνουν  να συντονίζονται, έστω και μόνο καλώντας σε μια κοινή διαδήλωση (21 Γενάρη)…

…Το Μ-ΛΚΚΕ – απών σε όλες τις συσκέψεις που κάλεσε το ΚΚΕ(μ-λ) προς όλες τις δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, αλλά και σε συσκέψεις που κάλεσαν άλλες δυνάμεις (Αντιπολεμική Πρωτοβουλία) – επικαλείται την ανάγκη «ενωτικών κινητοποιήσεων αλληλεγγύης»!!! (Ανακοίνωση Γραφείου Τύπου,  «Πολιτική πρακτική που δεν βοηθά στη μαζικότητα των διαδηλώσεων αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό», 19/1/24).

Μήπως η απουσία απ’ τις συσκέψεις, με στόχο, (τουλάχιστον όσον αφορά τις δικές μας προθέσεις), έναν πραγματικό συντονισμό οργανώσεων και συλλογικοτήτων για διοργάνωση διαδηλώσεων στο κέντρο, κινητοποιήσεων σε γειτονιές, πολιτικών εκδηλώσεων και συζητήσεων πάνω στην ουσία του παλαιστινιακού, και άλλων δράσεων, που πραγματικά θα συνέδραμαν στην Παλαιστινιακή Αντίσταση, εξακολουθεί να αποτελεί έκφραση της λαθεμένης λογικής πως «ο συντονισμός δε γίνεται με τις πολιτικές οργανώσεις»; Και το αποτέλεσμα άραγε, ποιο είναι; Να «ακολουθούμε» το ΣΕΚ ή το ΠΑΜΕ στις όποιες δικές τους επιλογές, αν και όποτε τις αποφασίσουν, και για δικούς τους λόγους; Η μήπως να «περιμένουμε» τους … «μαζικούς φορείς», που δεν έχουν κάνει, εδώ και πάνω από 3 μήνες, τίποτα, για ν΄ ανοίξει το ζήτημα στα σωματεία, στους συλλόγους και σε Γενικές Συνελεύσεις;