Εισαγγελική πρόταση για την υπόθεση της 12χρονης: Η σιχασιά στο μεγαλείο της

Από την πρώτη στιγμή, η υπόθεση του βιασμού και του εξαναγκασμού στην πορνεία της 12χρονης από τα Σεπόλια, δε βολεύει. Τι άλλο παρά βρωμιά και δυσωδία είναι η χυδαιότητα με την οποία, από την αρχή, προσπάθησαν τα ΜΜΕ να αναδείξουν το πατριωτικό και χριστιανικό προφίλ του Ηλία Μίχου ενώ ο ίδιος ‘’όταν δεν κοιτούσε ο Θεός’’ ήταν στυγνός βιαστής και μαστροπός ανήλικων κοριτσιών! Τι άλλο παρά ‘’γερές πλάτες’’ και διαχείριση ‘’στα μαλακά’’ είναι οι φωτογραφίες του με πολιτικούς και άλλους επιφανείς θιασώτες της σαπίλας!

Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι της ‘’ξέφυγε’’ της Δόμνας Μιχαηλίδου η διεύθυνση του παιδιού ώστε να μπορούν να το απειλούν και να το εκφοβίζουν στην αποκάλυψη στοιχείων; Άραγε ποιοι φοβούνται;

Η εξαρχής προσπάθεια ενοχοποίησης του ίδιου του 12χρόνου θύματος και της οικογένειας της, βρωμάει συγκάλυψη! Οι μαρτυρίες της 12χρονης, οι βιαστές που αναγνωρίζει και όλο και πληθαίνουν, τα στοιχεία που προκύπτουν, δείχνουν ένα μεγάλο κύκλωμα. Ένα μεγάλο κύκλωμα, στο οποίο εμπλέκονται υψηλά ιστάμενα πρόσωπα. Ένα κύκλωμα που η αστική δικαιοσύνη θα κάνει τα πάντα για να προστατέψει!

Η αποτρόπαια εισαγγελική πρόταση προτείνει την αθώωση του αγίου Ηλία Μίχου για βιασμό λόγω αμφιβολιών, για μαστροπεία σε οίκους ανοχής και για μαστροπεία μέσω εξαναγκασμού και με αποκόμιση πορνικών εσόδων. Για τη ‘’μητέρα τέρας’’ βέβαια, προτείνεται η ενοχή για μαστροπεία με την μορφή αφόρητων πιέσεων, συναισθηματικού εκβιασμού και προτροπών προς την ανήλικη κόρη της να εκδίδεται.

Για άλλη μια φορά, είναι εμετική η αποκάλυψη του "δικαίου" της αστικής δικαιοσύνης! Το ‘’δίκιο’’ της βίας, της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της υπεράσπισης του κοινωνικού μεσαίωνα, της νομιμοποίησης κάθε πλευράς της επίθεσης στις ζωές μας για άλλη μια φορά θριαμβεύει!

Στην εισαγγελική πρόταση όμως υπάρχει και ακόμα μια επικίνδυνη πλευρά που διακρίνεται!

Η εισαγγελική πρόταση ήταν Τ Η Σ εισαγγελέως.

Η δημοφιλέστατη φεμινιστική άποψη που κυκλοφορεί τα τελευταία χρόνια και παρουσιάζει ως στοιχείο χειραφέτησης και κατάκτησης δικαιωμάτων την παρουσία γυναικών σε θέσεις ευθύνης όπως ΠτΔ, εισαγγελείς και δικαστίνες, διευθύντριες και διοικήτριες, στην ουσία αποκρύπτει, νομιμοποιεί, συνυπογράφει τον ρόλο και τα στοιχεία της επίθεσης που, ανεξαρτήτως φύλου, καλούνται να υπηρετήσουν οσοι-όσες λαμβάνουν αυτές τις θέσεις.

Είναι μια άποψη που δεν αναγνωρίζει τον πραγματικό εχθρό και εγκλωβίζει το γυναικείο κίνημα στο αδιέξοδο που προτείνει ως μονόδρομο το σύστημα της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης. Διαστρεβλώνει τις λέξεις "δικαίωμα" και "κατάκτηση" . Είναι η άποψη που κλείνει τα μάτια στη διπλή καταπίεση της γυναίκας και δεν αναγνωρίζει ότι δρόμος για τη χειραφέτηση και την απελευθέρωσή της είναι ο δρόμος του ανυποχώρητου αγώνα για την ανατροπή αυτού του συστήματος.

Κάπως έτσι, μια γυναίκα εισαγγελέας κατέκτησε το δικαίωμα να αθωώνει τον "αδικημένο" και "ερωτευμένο" Μίχο που δε βίασε, δεν εξέδωσε αλλά απλώς "διευκόλυνε ένα ΠΑΙΔΙ να εκδοθεί".

Α.Χ.