Σύσσωμη η Αριστερά, όπως και να αυτοαποκαλείται, συμμετέχει με ψηφοδέλτιο στις ευρωεκλογές. Και όσοι δεν συμμετέχουν, το κάνουν λόγω υποκειμενικής αδυναμίας. Μάλιστα ισχυρίζεται, λίγο πάνω-λίγο κάτω, ότι η υπερψήφισή της αποτελεί έμπρακτη αντιΕΕ στάση. Αφήνουμε στη άκρη τα φαιδρά περί … κόκκινης ψήφου.
Πρώτο και καλύτερο το ΚΚΕ, αφού έβαλε στο ψηφοδέλτιό του μέχρι και απόστρατο στρατηγό -ενώ προβάλει ιδιαίτερα τις μεταγραφές «αντιμνημονιακών» από άλλους χώρους, όταν έβγαζε σπυράκια και με τη λέξη μόνο- υιοθετεί για πρώτη φορά, ίσως, τόσο ξεκάθαρα το αίτημα που πάλαι ποτέ «καταχέριαζε» και στη βάση του οποίου «μπετονάριζε» τα μέλη του: αγωνίζεται, λέει, για την «Ευρώπη των λαών»! Θα τρίβουν τα χέρια τους τα … κόκκαλα του ΚΚΕ(εσωτερικού) και η άρχουσα τάξη, την οποία αρέσκεται να θεωρεί ως τον κύριο εχθρό μετά τις συνεχείς ανιστόρητες παραχαράξεις της ιστορίας. Μίλησε κανείς για αναθεωρητισμό;
Από κοντά και τα τρία ψηφοδέλτια δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς με αναφορά στην επανάσταση και το σοσιαλισμό (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Μ-Λ ΚΚΕ, ΟΚΔΕ) που προσπαθούν, αφ’ ενός μεν να πείσουν ότι η ψήφος σε αυτά είναι η πιο «καθαρή» ενάντια στην ΕΕ, αφ’ ετέρου δε να περάσουν στις αριστερές συνειδήσεις που επηρεάζουν ότι αγώνας έξω και ενάντια στους καπιταλιστικούς-ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς … δεν νοείται. Απ’ τα μέσα δίνεται η «μάχη»! (Αφήνουμε κατά μέρος την ανεκδιήγητη ΟΑΚΚΕ με τις προκλητικά φιλοδυτικές τοποθετήσεις της σε μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ).
Κανενός από όλους αυτούς δεν «ιδρώνει το αυτί» ούτε προξενεί εντύπωση -τουλάχιστον φανερά- η μαζική τρομο-υστερία των επιτελείων της ΕΕ ενάντια στην επάρατη … αποχή και όσους την υιοθετήσουν ως πολιτική στάση! Σε όσους, μέσω αυτής, εκφράσουν την κάθετη αντίθεσή τους στην ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Πόσο απέχει, άραγε, αυτή η συμπεριφορά από την κλασσική ρεφορμιστική περί «συμμετοχής στα κέντρα λήψης των αποφάσεων»; Η συνδιοίκηση σε πανεπιστήμια και χώρους δουλειάς ήταν απλώς η αρχή.
Θα μπορούσαμε βάσιμα να ισχυριστούμε ότι απλά βλέπουν το τυρί (ψήφοι) χωρίς να αντιλαμβάνονται τη φάκα (ενσωμάτωση). Δυστυχώς, δεν πρόκειται γι’ αυτό. Οι πολιτικές επιλογές είναι συνειδητές. Και έχουν να κάνουν με τη συνολική δεξιά μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού και στη χώρα μας. Κομμάτι της Αριστεράς μετατοπίζεται προς την σοσιαλδημοκρατία, ενώ άλλο πιο έντονα προς τον γνωστό παλιό ρεφορμισμό. Κι ας κατακεραυνώνουν με στόμφο τόσο τον αστισμό όσο και τον ρεφορμισμό.
Υπάρχει, βέβαια, και ο ολοφάνερος οπορτουνισμός. «Βρέχει ψήφους» στις ευρωεκλογές, σύμφωνα με την προϊστορία. Οι «θέσεις αρχών» μπορούν κάλλιστα να … παραβιαστούν. Ή μήπως ο επαναστατικός βερμπαλισμός χρησιμοποιείται για να συγκαλύψει την προσαρμογή στους ανέμους των καιρών και την υπόκλιση στους αρνητικούς ταξικούς και πολιτικούς συσχετισμούς;
Πάντως, συμμετέχοντας στις ευρωκάλπες, μόνο αντιΕΕ συνειδήσεις δεν σφυρηλατούν!
Σ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου