Η καλοκαιρινή άδεια δεν είναι πολυτέλεια, είναι δικαίωμα!

Εν μέσω ακρίβειας και μισθών πείνας, οι καλοκαιρινές διακοπές μοιάζουν είδος πολυτελείας για την πλειοψηφία των εργαζομένων. Παρά το γεγονός ότι όλη τη χρονιά δούλευαν σαν σκλάβοι, 12ωρα, σε πλήρως εντατικοποιημένους ρυθμούς, οι διακοπές τείνουν πλέον ν’ αποτελέσουν άπιαστο όνειρο και προνόμιο λίγων ή, ακόμα και για όσους καταφέρουν να φύγουν, με κουτσουρεμένες μέρες.

Τα ευρήματα της έρευνας του ΙΕΛΚΑ (Ινστιτούτο Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών) είναι ενδεικτικά: ένας στους δύο δηλώνει ότι δεν θα κάνει φέτος διακοπές, ενώ το 32% δηλώνει ότι θα κάνει μεν διακοπές, αλλά αυτές θα είναι λιγότερες μέρες. Παράλληλα, πάνω από 4 στους 10 δηλώνουν πως οι δαπάνες τους για διακοπές σε σύγκριση με πέρσι θα είναι μειωμένες πάνω από 50%.

Ενδεικτικά, τον Ιούνιο του 2024 σε σύγκριση με τον αντίστοιχο περσινό μήνα καταγράφονται αυξήσεις 19,7% στα αεροπορικά εισιτήρια, ενώ το πακέτο διακοπών εμφανίζεται πιο ακριβό κατά 12,7%. Σε ό,τι αφορά τα ξενοδοχεία, οι τιμές είναι υψηλότερες κατά 12%, ενώ στο επίκεντρο των ανατιμήσεων εξακολουθούν να βρίσκονται και τα τρόφιμα.

Γίνεται φανερό ότι στην πραγματικότητα το δικαίωμα των εργαζομένων στην καλοκαιρινή ξεκούραση πάει περίπατο μαζί με μια σειρά άλλα δικαιώματα, υπό το βάρος της αντεργατικής επίθεσης. Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές που, κατά τη διάρκεια της άδειας, προκύπτουν «υποχρεώσεις» που εξαναγκάζουν τους εργαζόμενους, είτε να είναι «σε επιφυλακή», είτε ακόμα να πρέπει να «ανοίξουν το laptop» για να βγει η δουλειά. Πρόκειται για χαρακτηριστικά παραδείγματα καταστρατήγησης του δικαιώματος στην άδεια τα οποία συνεχώς πληθαίνουν, πολλώ δε μάλλον μετά την παγίωση της τηλεργασίας.

Ακόμα και το ίδιο το νομοθετικό πλαίσιο για τη χορήγηση της άδειας έχει αλλάξει προς το χειρότερο τα τελευταία χρόνια,. Έτσι, απ’ το αλλεπάλληλο και αδιαίρετο της άδειας, περάσαμε ήδη απ’ το 2010 στη δυνατότητα κατάτμησης της άδειας, σε δύο περιόδους το έτος, με την πρώτη περίοδο να περιλαμβάνει τουλάχιστον 6 ημέρες άδειας στην 6ήμερη εργασία και 5 ημέρες άδεια στην 5ήμερη εργασία, εφόσον η κατάτμηση αυτή οφείλεται σε έκτακτη ανάγκη της επιχείρησης ή ακόμα και σε δυνατότητα κατάτμησης σε περισσότερες περιόδους μετά από αίτημα του εργαζόμενου, αρκεί μια περίοδος να περιλαμβάνει 12 ημέρες στην 6ήμερη και 10 ημέρες άδειας στην 5ήμερη εργασία.

Κόντρα στην προσπάθεια του συστήματος να διευκολύνει ακόμα και σ’ αυτό το πεδίο την εργοδοσία, οι εργαζόμενοι πρέπει να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στην άδεια και την ξεκούραση. Κόντρα στη λογική που τους θέλει να ζουν για να δουλεύουν, πρέπει να παλέψουν για να ζήσουν μια ζωή με δικαιώματα.