ΧΑΝΙΑ | ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ! ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ !

 

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ!

ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ !

Τρεις νέοι άνθρωποι νεκροί στον ΒΟΑΚ μετά από 12ωρη ολονύνκτια εργασία. Ανάμεσα τους ένας 15χρονος, ενώ μια νέα εργαζόμενη δίνει τη μάχη για τη ζωή της.

  Όταν ο θάνατος δεν είναι η φυσική κατάληξη της ολοκλήρωσης του κύκλου της ζωής, αλλά το βίαιο σταμάτημα της από την αναλγησία του κεφαλαίου και των εργοδοτών ή από τους πολέμους των ιμπεριαλιστών, τότε δικαιολογημένα, ανάμεσα στον πόνο και την οργή, το ερώτημα, αν μπορούμε να κάνουμε κάτι, ζητάει απάντηση.

 Το έγκλημα στον ΒΟΑΚ ήταν η κορυφή του παγόβουνου που αποκάλυψε με οδυνηρό τρόπο τις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας που έχουν επιβληθεί και ιδιαίτερα στη «βαριά βιομηχανία» της Ελλάδας και στον τόπο μας, τον τουρισμό. 12ωρα εργασίας, καταστρατήγηση ωραρίου, εντατικοποίηση και εξουθένωση, ανασφάλιστη εργασία, παιδική εργασία ! Η κυβέρνηση με την πολιτική της, αλλά και οι προηγούμενες, έχει πετάξει τους εργαζόμενους έρμαια στις ορέξεις του κεφαλαίου, αφού έχει απελευθερώσει τις απολύσεις, έχει ψηφίσει νόμους για την 16ωρη εργασία, και την 6ημερη εργασία. Η ραγδαία αύξηση των εργοδοτικών εγκλημάτων είναι αποτέλεσμα αυτών των συνθηκών εργασίας. Πάνω από 31 νεκροί το 1ο εξάμηνο του 2024 και πάνω από7800 «εργατικά ατυχήματα»

  Ταυτόχρονα, το έγκλημα στον ΒΟΑΚ αποκάλυψε για άλλη μια φορά, ότι η ζωή του λαού, για τους κυβερνώντες αυτού του τόπου διαχρονικά, είναι αναλώσιμη στο βωμό του κέρδους και της ανάπτυξης τους. Τα «μεγαλόπνοα έργα» που αναγγέλλονται και ξαναγγέλλονται, σαν το γεφύρι της Άρτας, δεν στοχεύουν στην προφύλαξη της ζωής του λαού, αλλά στην εξυπηρέτηση των επενδυτών του τουρισμού και στην ταυτόχρονη αφαίμαξη του λαού με τα διόδια.

Οι δολοφονίες στα Τέμπη, και στη Θεσσαλία με τις πλημμύρες, η δολοφονημένη εργάτρια στη βιοτεχνία στην πρόσφατη φωτιά στην Αττική, οι δεκάδες νεκροί την ώρα της δουλειάς είναι η κραυγαλέα εικόνα ενός συστήματος που στηρίζεται στο ξεζούμισμα των εργαζομένων και ιδιαίτερα της νέας γενιάς. Ενός συστήματος που το μόνο που έχει να προσφέρει για μέλλον στους νέους είναι 2και 3 δουλειές ταυτόχρονα χωρίς δικαιώματα ή «να χύσουν το αίμα τους για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών». Όσο για τα κροκοδείλια δάκρυα των διαφόρων παραγόντων μόνο οργή μπορούν να μας γεμίσουν. Οργή και θυμό που πρέπει να μετατραπούν σε αντίσταση και αγώνα γιατί σ’ αυτό το σύστημα της εκμετάλλευσης της καταπίεσης και της εξάρτησης για να ζήσουμε πρέπει να αγωνιστούμε. Να οργανωθούμε και να παλέψουμε συλλογικά και μαζικά για δικαιώματα στη ζωή και τη δουλειά. Για μόνιμη και σταθερή δουλειά με ανθρώπινες συνθήκες. Για μισθούς που να ανταποκρίνονται στο κόστος της ζωής. Για ασφαλείς δρόμους χωρίς το χαράτσι των διοδίων.

 Η απάντηση στα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός μας , το δικαίωμα στη ζωή δεν μπορεί να το διασφαλίσουν οι ελεκτικοί μηχανισμοί . Δεν μπορεί να το διασφαλίσει καμιά δήθεν «φιλολαϊκή» κυβερνητική διαχείριση. Καταχτιέται μόνο με την οργάνωση και τον αγώνα του λαού ενάντια στο σύστημα της καταπίεσης , της εκμετάλλευσης και του πολέμου.

                                                     Χανιά,21-08-2024

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΧΑΝΙΩΝ