Κάτω η αντιαγροτική πολιτική! Νίκη στα μπλόκα της αγροτιάς!

Τη γραμμή τη δίνει ο Τσιάρας: Οι κινητοποιήσεις των αγροτών είναι “παρωχημένες” και “επαναστατική γυμναστική” [συνέντευξη του Κ.Τσιάρα στα “Παραπολιτικά” (28/1/2025) από 15:50 και μετά]. Στη συνέχεια παίρνουν τη σκυτάλη διάφοροι “έγκυροι” αναλυτές των συστημικών ΜΜΕ και μιλούν για “μία από τα ίδια”, για “εθιμικές κινητοποιήσεις”,  που έτσι και αλλιώς “επαναλαμβάνονται” κάθε χρόνο τέτοια εποχή κλπ. Λες και στους αγρότες αρέσει “από έθιμο” να ξεσπιτώνονται, να ξοδεύονται, να ταλαιπωρούνται και να ξεπαγιάζουν στα μπλόκα, σε μια κάποια διασταύρωση της εθνικής, καταμεσής στο πουθενά. Λες και δεν βλέπουν ότι και πέρυσι και φέτος τα ίδια συμβαίνουν “και εις Παρισίους” και σε άλλες χώρες της ΕΕ όπου χιλιάδες αγρότες κινητοποιούνται ενάντια στη συμφωνία Mercosur αλλά και ενάντια στις γενικότερες αντιαγροτικές κατευθύνσεις της ΚΑΠ. Δεν είναι λοιπόν από “έθιμο” αλλά είναι τα προβλήματα που ξεσηκώνουν τους αγρότες και “υποκινούν” τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Oι αντιαγροτικές πολιτικές κυβέρνησης και ΕΕ είναι που βγάζουν τα τρακτέρ στα μπλόκα.

Φέτος η χρονιά έκλεισε με μεγάλες απώλειες εισοδήματος για τη συντριπτική πλειοψηφία των αγροτών. Στα περισσότερα προϊόντα είχαμε και μικρές παραγωγές και μειωμένες τιμές. Με δυο λόγια, καταβύθιση του αγροτικού εισοδήματος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το βαμβάκι: πρόπερσι  (2022/2023) η μέση παραγωγή ήταν 360 κιλά το στρέμμα, πέρυσι (λόγω Daniel) έπεσε στα 272 κιλά το στρέμμα και φέτος (2024/2025) είναι στα 315 κιλά ανά στρέμμα! Αν εξαιρέσουμε την περσινή χρονιά (που λόγω Daniel τα μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα), φέτος πανελλαδικά η παραγωγή είναι μειωμένη πάνω από 23% σε σχέση με πρόπερσι! Στη Καρδίτσα τα πράγματα είναι χειρότερα: από 398 κιλά το στρέμμα πρόπερσι, φέτος έχουμε 299 κιλά το στρέμμα. Πάνω από 25% μείωση παραγωγής! Και δεν έχουμε μόνο μειωμένη παραγωγή αλλά και μειωμένες τιμές. Φέτος το βαμβάκι πωλήθηκε με 0,45-0,47 ευρώ το κιλό όταν πρόπερσι ήταν πάνω από 0,70 € το κιλό! Και αυτή η άσχημη κατάσταση δεν είναι μόνο στο βαμβάκι αλλά και στο καλαμπόκι, στο σιτάρι, στο κριθάρι κλπ

Κάθε πέρσι και καλύτερα, κάθε φέτος και χειρότερα! Αυτή είναι η πραγματικότητα για χιλιάδες φτωχομεσαίους αγρότες. Μιλάμε για χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά που “μπαίνουν μέσα” από τις καλλιέργειες, που χρόνο με το χρόνο φτωχοποιούνται, που ξωπετάγονται από την παραγωγή, που οδηγούνται στο να εγκαταλείψουν τις καλλιέργειες και τα χωριά τους. Η κυβέρνηση από τη μια “κατανοεί” τα προβλήματα των αγροτών και από την άλλη “σηκώνει τα χέρια” για λύσεις που ξεφεύγουν από τα όρια που βάζει η ΚΑΠ και η ΕΕ. Από τη μια δηλώνουν “ανοιχτοί στο διάλογο” με “διάθεση για συνεργασία και λύσεις” και από την άλλη στέλνουν τα ΜΑΤ στους αγωνιζόμενους αγρότες και στήνουν αγροτοδικεία. Από τη μια μιλάνε για “στήριξη του πρωτογενή τομέα” και από την άλλη ο υπουργός γεωργίας Κ.Τσιάρας όπου βρεθεί και όπου σταθεί μιλάει για “στροφή στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες” που σημαίνει παραπέρα καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής, εκτόπιση των αυτοαπασχολούμενων παραγωγών και μετατροπή τους σε εργάτες γης-φτηνό εργατικό δυναμικό για τις μεγάλες θερμοκηπιακές μονάδες-επιχειρήσεις που θα στήσουν μεγαλοαγρότες ή/και “επενδυτικά κεφάλαια”.

 

Μέρα με τη μέρα η δυσαρέσκεια, η οργή και η αγανάκτηση των αγροτοκτηνοτρόφων συσσωρεύεται, φουντώνει και αναζητεί δρόμους να εκφραστεί. Παρά την άσχημη κατάσταση του αγροτικού κινήματος, παρά την αποδιοργάνωση, τη διάλυση και την ανυπαρξία αγροτικών συλλόγων, παρά την κυριαρχία λαθεμένων γραμμών και απόψεων που θέλουν μέτρα-ασπιρίνες εντός των πλαισίων της ΚΑΠ και της ΕΕ,  παρά την υπονομευτική δράση αγροτοπατέρων που θέλουν να εξαργυρώσουν τους αγώνες σε παζάρια ώστε να αναδειχτούν “συνομιλητές” του Τσιάρα και της κυβέρνησης... Το είδαμε αυτό και στις περσινές κινητοποιήσεις όπου αντί για συμπόρευση και κοινό μέτωπο των αγροτών με τα άλλα κομμάτια του λαού και της νεολαίας, είχαμε "συμβολικές" κινητοποιήσεις και ξεχωριστούς σχεδιασμούς. Αυτό έγινε και στην AGROTIKA, αυτό και στο συλλαλητήριο της 20 Φλεβάρη στην Αθήνα. Ένας "σχεδιασμένος σχεδιασμός" με διαφορετικές συγκεντρώσεις σε διαφορετικές μέρες και διαφορετικούς τόπους για να μην συνενωθούν οι αγώνες, να μην συνενωθούν οι αντιστάσεις σε ανώτερο επίπεδο, να μην υπάρξει κεντρική αντιπαράθεση με την κυβέρνηση. Για τους μικρούς και μεσαίους αγρότες οι αγώνες παραμένουν μονόδρομος. Αγώνες όχι απλά και μόνο για να “αναδειχτούν” και να “καταγραφούν” τα αγροτικά προβλήματα αλλά για να ανατραπεί η αντιαγροτική πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ. Για να σπάσουν τα δεσμά της ΚΑΠ και της ΕΕ, για έχουν εισόδημα, για να μην ξεκληριστούν, για να παραμείνουν στην παραγωγή και στον τόπο τους.