Λες και ήταν ίωση που περνά ή ατύχημα που μπορεί να αποφευχθεί. Ο λόγος για τα πρωτοσέλιδα και τις υποτιθέμενες αναλύσεις που διαπιστώνουν ότι η πρόταση Τραμπ στοχεύει στο «τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία»! Ξεχνούν φαίνεται πως δύο μήνες πριν είχαν γεμίσει τα παγκόσμια –έντυπα και ηλεκτρονικά- πρωτοσέλιδα με τους αντίθετους τίτλους. Αυτούς που προειδοποιούσαν – με αφορμή την «πυραυλική κρίση» στην Ουκρανία- για τον κίνδυνο ενός επερχόμενου παγκόσμιου πολέμου.
Τι έγινε λοιπόν; Πέρασε η «ίωση»; Αποφεύχθηκε το «ατύχημα»; Μπορούν οι λαοί να «κοιμούνται ήσυχοι» τώρα που «ήρθε ο νέος σερίφης»; Ή απλώς οι τωρινοί «καθησυχαστικοί» τίτλοι (μέχρι και «νέα Γιάλτα» ανακάλυψαν οι εμβριθείς αναλυτές και ξεσκολισμένοι αντικομμουνιστές…) απηχούν την ανάγκη να προσκυνηθεί το νέο αφεντικό, να βρει γραμμές προσαρμογής το ντόπιο πολιτικό προσωπικό στη νέα τακτική του Λευκού Οίκου;
Ο κίνδυνος και η προοπτική ενός παγκόσμιου πολέμου δεν είναι κάτι «περαστικό» ή «τυχαίο». Έχει βαθιές αιτίες μέσα στα σπλάχνα της κρίσης και των ανταγωνισμών του καπιταλιστικού –ιμπεριαλιστικού συστήματος. Είναι ανάγκη ενός συστήματος που σάπισε και χρειάζεται να μοιραστεί ξανά ο πλανήτης, για να κάνουν νέο κύκλο «ανάπτυξης-καταλήστευσης» οι «αγορές» του κεφαλαίου. Είναι ανάγκη της «μιας χούφτας» των ιμπεριαλιστών που «πολυπολικά» σήμερα μοιράζονται τον πλανήτη να ξεκαθαρίσουν το ποιος είναι ο αδιαμφισβήτητα πρώτος που θα αναλάβει το ρόλο της ατμομηχανής συνολικά για το καπιταλιστικό –ιμπεριαλιστικό σύστημα. Αλλά αυτός ο ηγεμόνας /κυρίαρχος δεν μπορεί να αναδειχθεί με εμπορικούς, οικονομικούς, ενεργειακούς, ανταγωνισμούς. Δεν μπορεί να προκύψει από τους πολέμους των δασμών. Όλα αυτά φορτώνουν τους ανταγωνισμούς και τα αδιέξοδα όσο δεν λύνεται το γεωστρατηγικό ζήτημα. Όλα αυτά είναι βήματα για τον Πόλεμο.
Γι αυτό εξάλλου γέμισε ο πλανήτης από τα σημάδια των προετοιμασιών του. Από τον Αρκτικό κύκλο (με τις ΗΠΑ να θέλουν να αρπάξουν τη Γροιλανδία και να προσαρτήσουν τον Καναδά) ως τον Ινδικό-Ειρηνικό ωκεανό. Από την ξέχειλη από εξαθλίωση, ιμπεριαλιστικά όπλα και πραξικοπήματα Αφρική ως την όλο και πιο ταραγμένη και με πολλαπλές κρίσεις Λ.Αμερική. Από την καταματωμένη Μ. Ανατολή ως τα γεμάτα μπαρούτι Βαλκάνια.
Γι αυτό η κούρσα των εξοπλισμών και ιδιαίτερα της τριάδας ΗΠΑ-Ρωσία-Κίνα, είναι ιστορικά πρωτόγνωρη!
Με αυτό το παγκόσμιο φόντο και πλαίσιο το μόνο που δεν σκέφτεται και δεν επιδιώκει ο Τραμπ είναι «να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία» και να την «αφήσει» στη Ρωσία και στους Ευρωπαίους (που δεν τους βάζει ούτε στις διαπραγματεύσεις!) αφού λεηλατήσει τις σπάνιες γαίες και τον πλούτο της χώρας. Ούτε η… θεωρία της ίωσης δεν μπορεί να στηρίξει μια τέτοια διαστροφή της πραγματικότητας! Από το 2004 (για να μην πάμε στα παλιότερα) με την «πορτοκαλί επανάσταση» και την ανατροπή του φιλορώσου προέδρου Γιαννούκοβιτς όλοι οι πρόεδροι του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού προωθούν με κάθε τρόπο το στόχο της κατάληψης της Ουκρανίας, ως βάση που θα επιτρέπει οι πυρηνικοί πύραυλοι των ΗΠΑ να χτυπήσουν τη Μόσχα χωρίς αυτή να προλάβει να απαντήσει! Τώρα που η Ρωσία κατέκτησε με πόλεμο το 20% των Ουκρανικών εδαφών και ισχυροποιεί τις ιμπεριαλιστικές της επιδιώξεις να «βγει» σε Βαλκάνια και Ευρώπη με προδιαγραφές παγκόσμιου παίκτη στο ιμπεριαλιστικό ταμπλό ο Τραμπ ..σαλπίζει υποχώρηση;
Ο Τραμπ είναι πρόεδρος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού! Της πρώτης δηλαδή ιμπεριαλιστικής δύναμης στον κόσμο που επειδή αντιλαμβάνεται ότι οι ανταγωνιστές και οι αντίπαλοι την πλησιάζουν θα κάνει τα πάντα όχι μόνο για να μείνει πρώτη, αλλά για να είναι αυτή ο αδιαμφισβήτητος ηγεμόνας. Είναι εγκληματική αφέλεια ή ολέθρια απάτη η «θεώρηση» που παρουσιάζει τη διοίκηση Τραμπ να στοχεύει σε «ειρηνικούς διακανονισμούς». Οι ΗΠΑ φύσει και θέση είναι στους πρωταγωνιστές της προετοιμασίας του Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου. Η πρόταση –ποιο σωστά το σχέδιο- Τραμπ για την Ουκρανία δεν είναι η λήξη του πολέμου. Είναι η αλλαγή των όρων του σύμφωνα με τις ανάγκες των ΗΠΑ. Ξεκινώντας από την επιδίωξη να σταματήσει η επέκταση των κατεχόμενων εδαφών από τη Ρωσία και φτάνοντας στο στόχο να μπει μέσα στην Ουκρανία μεγάλη («ειρηνευτική») στρατιωτική δύναμη της Δύσης.
Αν τα καταφέρει θα έχει πετύχει να λύσει το αδιέξοδο να πολεμούν οι ΗΠΑ την ιμπεριαλιστική Ρωσία μέσω «αντιπροσώπου», θα έχει διαμορφώσει άλλους όρους για τη συνέχιση του πολέμου.
Ωστόσο ήδη οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές –που καλούνται σε «επιστράτευση άνευ όρων» από τις ΗΠΑ- εκφράζουν τη δυσφορία τους, ενώ ο Λαβρόφ από το Ριάντ θύμισε σε διπλωματική γλώσσα πως η Ρωσία δεν συζητά ενδεχόμενο εγκατάστασης της Δύσης στην Ουκρανία είτε είναι ως μέλη του ΝΑΤΟ είτε ως ΕΕ και Ευρωπαϊκές δυνάμεις.
Το σχέδιο Τραμπ συνεπώς συναντά και θα συναντά αντιρρήσεις και αρνήσεις. Το αν θα προκύψει και ποιος προσωρινός συμβιβασμός μέλλει να κριθεί στις διαπραγματεύσεις. Το βέβαιο είναι ότι αν προκύψει θα είναι προσωρινός. Επιπλέον θα μπορούσε να ειπωθεί πως το σχέδιο Τραμπ είναι και μια μορφή παραδοχής των προβλημάτων των ΗΠΑ. Αλλά επειδή οι «αυτοκρατορίες» δεν παραδίδονται, ούτε καταρρέουν, αν κάτι μπορεί να προεξοφληθεί είναι η κλιμάκωση των εντάσεων και των κινδύνων μετά το «διάλειμμα» των διαπραγματεύσεων και του προσωρινού συμβιβασμού. Αλλά και κατά τη διάρκεια αυτού του «διαλείμματος» μπορεί να χρειαστεί να επιδειχθεί η γνωστή τυχοδιωκτική ιμπεριαλιστική «πυγμή».
Δεν είναι ίωση λοιπόν, ούτε ατύχημα. Είναι αγιάτρευτη αρρώστια του καπιταλιστικού συστήματος στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, ο πόλεμος. Αυτή τη διέξοδο προετοιμάζουν οι εκμεταλλευτές και οι δυνάστες του πλανήτη.
Απέναντι σε αυτή την πορεία και ενάντια στους φορείς της χρειάζεται να υψώσουν Μέτωπο Πάλης οι εργάτες και οι λαοί του κόσμου. Παλεύοντας για τα δίκια τους και τη ζωή τους. Παλεύοντας για ένα δικό τους λεύτερο κόσμο.
Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει η Διεθνιστική Αντιιμπεριαλιστική Συνάντηση στο Πάντειο της 22-23 Φλεβάρη. Μια συνάντηση, που είναι, πρέπει να είναι, βήμα για να ανοίξει αυτή η αναγκαία πάλη. Μια συνάντηση που υποστηρίζει πως η «ανορθογραφία» του λαού της Παλαιστίνης που μάχεται και στέκεται όρθιος απέναντι σε όλους τους δυνάστες πρέπει και μπορεί να γίνει ο κανόνας των λαών της περιοχής και όλου του κόσμου! Γιατί αυτή είναι η πάλη που αξίζει και χρειάζεται για τη ζωή και το μέλλον των λαών.
*Στέλεχος του ΚΚΕ (μ-λ)
Αναδημοσίευση από Εφ.Συν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου