Χρύσα Χοτζόγλου, διωκόμενη εκπαιδευτικός, μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Πειραιά
«Δεν θα σιωπήσουμε βλέποντας να χτυπούν με κάθε τρόπο τα παιδιά μας. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα της κυβέρνησης που στοχεύουν ευθέως στο δικαίωμα της νεολαίας να σπουδάσει».
Τελείωσε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και διδάσκει Πολιτική Παιδεία στο δημόσιο σχολείο. Για την ακρίβεια, δίδασκε, από το 1999 έως πέρυσι, όταν ο Κυριάκος Πιερρακάκης αποφάσισε να τη θέσει σε δυνητική αργία για «συμπεριφορά ανάξια εμπιστοσύνης», στερώντας της τη δουλειά της και τα οικονομικά μέσα να μεγαλώσει το παιδί της.
Ετσι έμαθε το πανελλήνιο τη Χρύσα Χοτζόγλου, όπως έμαθε στη συνέχεια και άλλα ονόματα εκπαιδευτικών στο φάσμα των πρωτοφανών διώξεων και των 2.500 πειθαρχικών που υφίστανται εκπαιδευτικοί της δημόσιας Παιδείας.
Μέσα σ' αυτόν τον έναν χρόνο αναπτύχθηκε ένα πολύ δυναμικό και πολύμορφο κίνημα υπεράσπισης των διωκόμενων, το οποίο δίνει τακτικά ραντεβού στους δρόμους, έξω από δικαστήρια και πειθαρχικά συμβούλια, διεκδικώντας να παρθούν πίσω όλες οι διώξεις-αργίες-ποινές, παλεύοντας ενάντια στον νέο πειθαρχικό νόμο-ιδιώνυμο για το Δημόσιο. Το επόμενο προσκλητήριό του είναι για την Πέμπτη 30/10 έξω από το Διοικητικό Εφετείο Πειραιά, όπου εκδικάζεται η οριστική ακύρωση της αργίας της Χρύσας Χοτζόγλου.
● Ας γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, στην ημέρα που ξεκίνησαν όλα. Tι έγινε που προκάλεσε την μήνιν του τότε υπουργού Παιδείας, ώστε να διατάξει τη δυνητική αργία σας, παρά την ομόφωνη αντίθετη απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου;
Στο σχολείο είχε προγραμματιστεί αξιολογική εξέταση σε νεοδιόριστη συνάδελφο. Η κυβέρνηση και το υπουργείο την έχουν συνδέσει με τη μονιμοποίηση των εκπαιδευτικών. Η παρουσία τού σχολικού συμβούλου-αξιολογητή στο σχολείο είχε δημιουργήσει έναν εκνευρισμό. Κάποιοι συνάδελφοι του εκφράσαμε τη διαφωνία μας με την αξιολόγηση. Τα παιδιά ήταν ξεσηκωμένα με την παρουσία του και ταυτόχρονα ανησυχούσαν για την καθηγήτριά τους και το τι θα μπορούσε να συμβεί με ένα ενδεχόμενο κακό «αποτέλεσμα».
Για τον λόγο αυτό αποφάσισαν ομόφωνα να απέχουν από το μάθημα και η δειγματική αυτή «διδασκαλία» αναβλήθηκε με απόφαση της διοίκησης του σχολείου. Η δυσαρέσκειά τους εντάθηκε από το γεγονός ότι κλήθηκαν επανειλημμένα από τον αξιολογητή να εισέλθουν στην αίθουσα. Εκείνη τη μέρα από κοινού με τους μαθητές και τις μαθήτριες εκφράσαμε την εναντίωσή μας στην αντιεκπαιδευτική πολιτική (ιδιωτικά πανεπιστήμια) αλλά και στην αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή (έγκλημα των Τεμπών) και τις πολλαπλές της εκφράσεις μέσα στο σχολείο, φωνάζοντας τα συνθήματα: «Εμπρός, λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι, ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλη», το «Μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί, για δωρεάν Παιδεία παλεύουμε μαζί» και το «Οχι Παιδεία για λίγους κι εκλεκτούς, αγώνας ενάντια στους ταξικούς φραγμούς».
Αυτό εξόργισε τον διοικητικό μηχανισμό και την κυβέρνηση! Αλλά τρόμαξε και τη συμβιβασμένη συνδικαλιστική πλειοψηφία. Ολοι είδαν σε αυτή την κινητοποίηση τη δυναμική που μπορεί να αναπτυχθεί πάνω στο ζήτημα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, όπου η κυβέρνηση και οι επιτελείς της νιώθουν ότι έχουν την ιδεολογική κυριαρχία. Νόμιζαν ότι τους είναι εύκολο να στρέψουν τα παιδιά εναντίον των καθηγητών τους!
Οι προσδοκίες τους διαψεύστηκαν γιατί η νεολαία βιώνει από πρώτο χέρι την καταστολή και τη διάλυση των δικαιωμάτων της και έτσι της είναι εύκολο να ξεχωρίσει εχθρούς από φίλους. Από την επόμενη κιόλας μέρα ο διοικητικός μηχανισμός κίνησε όλες τις διαδικασίες για τη δίωξή μου. Η τιμωρία έπρεπε να είναι παραδειγματική απέναντι σε έναν κλάδο που επί δεκαετίες αρνείται τη χειραγώγησή του.
● Εχετε μετανιώσει;
Οχι, δεν έχω μετανιώσει. Θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις μαζί με τον κλάδο για να ανατραπούν οι αντιδραστικοί νόμοι της αξιολόγησης και το νέο πειθαρχικό «δίκαιο» που ψηφίστηκε μέσα στο καλοκαίρι και εκχωρεί το δικαίωμα στους διοικούντες να απειλούν με απόλυση όποιον αποκαλύπτει ή οργανώνεται ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Κανένας άνθρωπος που παλεύει για τα δίκια της τάξης και του λαού του δεν μετανιώνει. Μόνο προχωρά.
● Θεωρείτε τη δίωξή σας φρονηματική;
Οι ερωτήσεις κατά τη διαδικασία της ανάκρισής μου ήταν όλες φρονηματικού τύπου. Δηλώσεις νομιμοφροσύνης. Οι κατηγορίες που μου αποδίδονται βασίζονται σε ένα αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο που ποινικοποιεί τη συνδικαλιστική δράση. Τα συνθήματα χαρακτηρίζονται «φωνασκίες», η ανταλλαγή απόψεων με τους συναδέλφους «άσκηση ψυχολογικής βίας», ο χαρακτηρισμός της αντιεκπαιδευτικής, αντεργατικής πολιτικής ως ανεπιθύμητης «συμπεριφορά ανάξια εμπιστοσύνης».
«Η αξιολόγηση είναι για την κυβέρνηση ένα πολυεργαλείο για να τρομοκρατεί και να απολύει. Είναι ο πολιορκητικός κριός για την κατάργηση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς. Δεν έχει να κάνει με τη βελτίωση της μαθησιακής διαδικασίας»
● Μετά τη δική σας περίπτωση, η λίστα των διωκόμενων στην εκπαίδευση άρχισε να μεγαλώνει εκθετικά. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;
Η κυβέρνηση θέλει να πειθαρχήσει και να τρομοκρατήσει τους εκπαιδευτικούς που καθημερινά συνομιλούν με τα παιδιά του λαού και τις οικογένειές τους και να επιβάλει απόλυτη σιωπή. Είδατε πως έδωσε προχθές εντολή στην αστυνομία να χτυπήσει με χημικά και κρότου-λάμψης τη συγκέντρωση δασκάλων, γονέων και μικρών παιδιών έξω από τη ΔΙΠΕ Α' Αθήνας! Δεν θα σιωπήσουμε βλέποντας να χτυπούν με κάθε τρόπο τα παιδιά μας.
Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στα αντιεκπαιδευτικά της μέτρα που στοχεύουν ευθέως στο δικαίωμα της νεολαίας να σπουδάσει (ΕΒΕ, τράπεζα θεμάτων, Εθνικό Απολυτήριο, διαγραφές φοιτητών, ιδιωτικά πανεπιστήμια κ.ά.). Θα συνεχίσουμε να φωνάζουμε για την εμπλοκή της χώρας στα πολεμικά μέτωπα, τη φτώχεια, την ακρίβεια, τους χαμηλούς μισθούς και τις πλήρως ελαστικοποιημένες εργασιακές σχέσεις, τη 13ωρη δουλειά, τη φασιστικοποίηση της δημόσιας κοινωνικής και πολιτικής ζωής, την αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή.
Δεν θα παπαγαλίσουμε τις σάπιες αξίες του συστήματος ως δάσκαλοι και καθηγητές μέσα στις σχολικές αίθουσες, σε ένα φόντο πρωτοφανούς έλλειψης προοπτικής όπου στους νέους ανθρώπους λένε ουσιαστικά ότι πρέπει να φοβούνται το μέλλον τους! Θα συνεχίσουμε να καλούμε σε κοινό μέτωπο αγώνα μαθητών, γονιών και εκπαιδευτικών για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
«Οι ερωτήσεις κατά τη διαδικασία της ανάκρισής μου ήταν όλες φρονηματικού τύπου. Δηλώσεις νομιμοφροσύνης. Οι κατηγορίες που μου αποδίδονται βασίζονται σε ένα αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο που ποινικοποιεί τη συνδικαλιστική δράση»
● Οι περιπτώσεις των διωκόμενων είναι ίδιες ή υπάρχει ποικιλία λόγων;
Υπάρχει μια καταιγίδα από πειθαρχικά. Για κινητοποιήσεις ενάντια στην αξιολόγηση και στις εξετάσεις PISA. Για διατύπωση γνώμης και κινήσεις αντίστασης. Για υποστήριξη των δίκαιων αγώνων των λαών. Για αιτήματα κάλυψης κενών. Για συμμετοχή σε απεργία-αποχή. Οι περιπτώσεις είναι διάφορες αλλά ο στόχος είναι ένας: η επιβολή στρατιωτικού νόμου στην εκπαίδευση και η αναστολή κάθε έννοιας δράσης και σκέψης.
● Γιατί ο κλάδος σας αντιτίθεται στην αξιολόγηση; Δεν πρέπει κάποιος να μας αξιολογεί αν κάνουμε καλά τη δουλειά μας και, αν όχι, να μας δίνεται η ευκαιρία να βελτιωθούμε, όπως ισχυρίζεται το υπουργείο;
Η αξιολόγηση είναι για την κυβέρνηση ένα πολυεργαλείο για να τρομοκρατεί και να απολύει. Είναι ο πολιορκητικός κριός για την κατάργηση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς. Δεν έχει να κάνει με τη βελτίωση της μαθησιακής διαδικασίας αλλά με την πλήρη πειθάρχηση των εκπαιδευτικών, των μαθητών αλλά και των γονιών τους στη νέα πραγματικότητα του εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα. Γι’ αυτό οι διευθυντές εκπαίδευσης επιμορφώνουν τους διευθυντές των σχολείων σαν να απευθύνονται σε λοχίες, χαρακτηρίζοντας τους δημόσιους υπάλληλους «έμμισθα κρατικά όργανα».
● Εχετε τη συμπαράσταση των μαθητών σας στον αγώνα που δίνετε;
Τόσο οι μαθητές όσο και οι γονείς τους εξέφρασαν την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή τους αμέσως. Με ανακοινώσεις των συλλογικών τους οργάνων και με την παρουσία τους στο Πειθαρχικό στην Αθήνα και τις κινητοποιήσεις, δήλωσαν την αγανάκτησή τους για την απομάκρυνσή μου από τις σχολικές αίθουσες και την προσμονή της επιστροφής μου.
● Ποιο «μάθημα ζωής» θα θέλατε να δώσετε στους μαθητές σας;
Θέλω να επιστρέψω στη δουλειά μου με το κεφάλι ψηλά. Αυτό θα είναι το καλύτερο μάθημα για αυτά τα παιδιά που έμειναν τρομαγμένα και στενοχωρημένα πίσω. Τα «πρωτάκια» εκείνα που γέμισαν τους διαδρόμους του σχολείου τους με τις φωνές τους για να μην περάσει η τρομοκρατία του αξιολογητή στην καθηγήτριά τους φέτος τελειώνουν το Λύκειο. Θα μπουν σε ένα Πανεπιστήμιο που θα διαγράφει όποιον αγωνίζεται ή θα διώχνει τους πιο φτωχούς φοιτητές. Αλλα θα ενταχθούν σε ένα εργασιακό τοπίο με λιγοστά δικαιώματα. Θα ήθελα να κουβαλούν μαζί τους την παρακαταθήκη του ανυποχώρητου και νικηφόρου αγώνα για το δίκιο των πολλών, για το δίκιο των λαών.
αναδημοσίευση της συνέντευξης στην Ελένη Γκρούη από την Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου