Ούτε ένα, ούτε δύο 1000 παρακαλώ συναδέλφους και συναδέλφισσες από την δυτική Θεσσαλονίκη έβαλε στη λίστα για αξιολόγηση μέχρι τις 31/12 η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Θεσσαλονίκης.
ΔΜ
Πρωτομαγιά 2024 - Ημέρα απεργίας και αγώνα για ψωμί, δουλειά με δικαιώματα, ειρήνη
ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2024 - ΗΜΕΡΑ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ
ΓΙΑ ΨΩΜΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΕΙΡΗΝΗ
Αθήνα: 10:30πμ, Προπύλαια
138 χρόνια μετά την εργατική εξέγερση του Σικάγο που άνοιξε τον δρόμο για την καθιέρωση του 8ωρου, η εργατική τάξη ζει μέσα σε έναν εργασιακό μεσαίωνα. Η αστική τάξη, οι εκμεταλλευτές, η εργοδοσία, διαμορφώνουν συνθήκες σύγχρονης σκλαβιάς για τους εργαζόμενους και πηγαίνουν αιώνες πίσω την ανθρωπότητα. Προωθούν την κοινωνική εξαθλίωση και απειλούν τους λαούς με ένα γενικευμένο πολεμικό μακελειό!
Γιατί τι άλλο παρά Μεσαίωνας είναι:
Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΧΑΡΑΖΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΑΞΙΚΟ ΑΓΩΝΑ!
Κυβέρνηση και κεφάλαιο προσπαθούν να μετατρέψουν την Πρωτομαγιά σε ακίνδυνη αργία. Θέλουν να χτυπήσουν το πραγματικό νόημα της ημέρας και να αποκόψουν τη σύνδεση της ιστορίας των εργατικών αγώνων με τις σημερινές συνθήκες, την ανάγκη μαζικής αντίστασης και διεκδίκησης, την προοπτική της ανατροπής της εξουσίας του κεφάλαιου!
Είναι ανάγκη να αναδειχθεί ξανά ότι τα εργατικά δικαιώματα, το 8ωρο, η ασφάλιση, οι μισθοί, η περίθαλψη, οι συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, κατακτήθηκαν με σκληρούς και ανυποχώρητους απεργιακούς αγώνες, με θυσίες, υπομονή και αποφασιστικότητα.
Είναι ανάγκη να αναδειχθεί ξανά το παράδειγμα των εργατών του Σικάγο, όπου με τη μεγάλη απεργία της Πρωτομαγιάς και παρά την καταστολή και τις εκτελέσεις, κατακτήθηκε το «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ξεκούραση, 8 ώρες ελεύθερος χρόνος».
Είναι ανάγκη να αναδειχθεί ξανά το παράδειγμα των 200 εκτελεσμένων από τους ναζί κατακτητές, κομμουνιστών στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944. Εκτελέστηκαν γιατί πάλεψαν ενάντια στην ναζιστική κατοχή. 100 χρόνια μετά σέρνουν την ανθρωπότητα σε ένα νέο παγκόσμιο σφαγείο!
Είναι ανάγκη να αναδειχθεί ξανά το παράδειγμα της εργατικής εξέγερσης του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, που οδήγησε στην κατοχύρωση της κοινωνικής ασφάλισης.
Η εργατική τάξη έχει ανάγκη από οργάνωση και αγώνες. Από ισχυρά, μαζικά και ζωντανά σωματεία που θα αγωνίζονται, θα οργανώνουν την πάλη, θα συζητούν και θα αποφασίζουν!
Οι αγώνες τού σήμερα δεν μπορούν να περιμένουν τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που κάνουν πλάτες στην αντεργατική πολιτική και κρατάνε τους εργάτες στο περιθώριο. Οι αγώνες του σήμερα δεν χωράνε στο σχεδιασμό του ΠΑΜΕ, που πηγαίνει την πάλη «τόσο-όσο», σε ακίνδυνα μονοπάτια, με το βλέμμα πάντα στις εκλογικές αναμετρήσεις.
Η φετινή Πρωτομαγιά δεν είναι ούτε αργία, ούτε μνημόσυνο! Πρέπει να αποτελέσει ημέρα πάλης και αγώνα, κόντρα στον συμβιβασμό και την υποταγή, μέσα από πλατιά συμμετοχή στην απεργία και τις απεργιακές συγκεντρώσεις.
Την Πρωτομαγιά απεργούμε, διαδηλώνουμε, τιμούμε τους αγώνες της εργατικής τάξης με τους δικούς μας αγώνες. Για το ψωμί, το 5ήμερο-8ωρο, για δουλειά με δικαιώματα, για συνδικαλιστικές ελευθερίες, για το δικαίωμα στην ειρήνη, ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό.
Οι Δρόμοι Αντίστασης με το παραπάνω εφημεριδάκι τοίχου προπαγανδίζουν την εκδήλωση-συζήτηση που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 25 Απρίλη στις 6 μ.μ. στη Νομική σχολή του ΕΚΠΑ ενάντια στις πολιτικές - συνδικαλιστικές διώξεις.
«Οι τελευταίες μέρες ήταν αρκετά ιδιαίτερες στη Νέα Υόρκη. Μένω δίπλα στο Columbia και παρακολούθησα από κοντά τα γεγονότα. Είδα την «κατάληψη» του campus από τους φοιτητές, την είσοδο σε αυτό της αστυνομίας (η πρώτη μετά το 1968) και τη σύλληψη 108 φοιτητών μετά από εντολή της προέδρου του πανεπιστημίου.
Είχε προηγηθεί την προηγουμένη η «ανάκριση» της από την επιτροπή εκπαίδευσης της Βουλής, όπου ανάμεσα σε άλλα τής έγινε η παρατήρηση ότι δεν διδάσκεται αρκετά η Βίβλος στο πρόγραμμα σπουδών και ρωτήθηκε σοβαρά αν η ίδια επιθυμεί να καταραστεί ο Θεός το Columbia, με την πρόεδρο να απαντά εξίσου σοβαρά «Όχι, δεν θα το ήθελα.»
Είδα επίσης τις ασταμάτητες, 24ωρες διαδηλώσεις μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο, με τα συνθήματα, τις παλαιστινιακές σημαίες και μαντίλες που βλέπεις παντού στην πόλη, ενώ σήμερα πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας εκατοντάδων καθηγητών του Columbia προς υποστήριξη των φοιτητών τους. Ταυτόχρονα, έγιναν 47 συλλήψεις φοιτητών στο Yale, ενώ διαμαρτυρίες πραγματοποιούνται και σε αρκετά άλλα πανεπιστήμια (πχ Berkeley, Boston University, MIT, University of California, NYU, University of North Carolina).»
Αυτά περιγράφει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης για την ακύρωση της συναυλίας του στο Columbia και προσθέτει κάτι που μας είναι πολύ… οικείο:
«Από σήμερα το πρωί λοιπόν, το Columbia απαγόρευσε την είσοδο στο campus, τα μαθήματα γίνονται διαδικτυακά, το πανεπιστήμιο λειτουργεί με προσωπικό ασφαλείας και οι εκδηλώσεις του αναστέλλονται. Παρά λοιπόν την πεποίθησή μου ότι το τραγούδι δεν πρέπει να σταματά ποτέ, τα πιο πάνω μέτρα έκαναν αδύνατη την πραγματοποίηση της συναυλίας».
Φαίνεται ότι έχουμε μία αναζωπύρωση του φοιτητικού κινήματος με αιχμή την εναντίωση στη σφαγή στη Γάζα και με τη σημαία της Παλαιστίνης να βγαίνει μπροστά…
Να σημειωθεί ότι οι φοιτητές και οι φοιτήτριες ζητάνε να μην πηγαίνουν τα χρήματα τους δηλαδή τα δίδακτρα σε επενδύσεις και εκδηλώσεις που ενισχύουν το Ισραήλ και αυτό θεωρείται αντισημιτισμός!
Παρόλη την ταξική «κονίστρα», την επιβολή διδάκτρων κλπ φαίνεται πως το σύστημα δεν κατάφερε να φτιάξει ένα Πανεπιστήμιο απροσπέλαστο στην αντανάκλαση της ταξικής αντιϊμπεριαλιστικής πάλης! Και μάλιστα στην κοιλιά του… «κήτους».
Μπορούμε να φανταστούμε τι θα σήμαινε για την νεολαία σε όλο τον κόσμο το να δυνάμωναν οι φωνές της αντίστασης στην καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα ενισχύοντας την κόκκινη απόχρωση.
Ναι, η νεολαία αναζητά μία σημαία να «ανεμίσει» και μια ιδεολογία να την φλογίσει… Προς το παρόν «αρπάζεται» από την σημαία της μαρτυρικής Παλαιστίνης που μετατρέπεται στο αναγκαίο σύμβολο της αντίστασης σε αυτή τη βαρβαρότητα.
Το κόκκινο προς ώρας είναι ένα από τα τέσσερα της χρώματα…
Δ.Μ.
Στις 19 Απριλίου, στην Αίθουσα της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών στην Αθήνα, παρουσιάστηκε το βιβλίο του αντιδικτατορικού αγωνιστή, στελέχους του Αγωνιστικού Μετώπου Ελλήνων Εξωτερικού Αντιφασιστικού Αντιιμπεριαλιστικού (ΑΜΕΕ), της Οργάνωσης Μαρξιστών Λενινιστών Ελλάδας (ΟΜΛΕ) και μετέπειτα του παλιού ΚΚΕ(μ-λ), Στέλιου Μανούσακα με τίτλο Contro Vento (Κόντρα στον Άνεμο).
Για το βιβλίο μίλησαν τρία στελέχη του ΑΜΕΕ, καταθέτοντας τις μαρτυρίες τους για το αντιδικτατορικό κίνημα στην Ιταλία και τους αγώνες του, μέσα σε έντονα συγκινησιακό κλίμα. Τόνισαν ιδιαίτερα την αποσιώπηση αυτού του μεγαλειώδους κινήματος από πολλές πλευρές (αστικές και ρεφορμιστές δυνάμεις), με βάση το γεγονός ότι δεν "ταυτιζόταν" με τα πολιτικά και ιδεολογικά προτάγματα των πλευρών αυτών.
Στην συνέχεια, ο συγγραφέας μίλησε για το συγγραφικό του πόνημα που περιλαμβάνει αδιαμφισβήτητα πραγματικά γεγονότα και την τελική του απόφαση να παραδοθούν στην ιστορική μνήμη. Ωστόσο, ήταν σαφής στην τοποθέτησή του ότι ο όποιος αναστοχασμός οφείλει να είναι προσανατολισμένος στο παρόν και το μέλλον και να μη παραμένει στην παρελθοντολογία, ιδιαίτερα λόγω των όσων αντιδραστικών γεγονότων έχουν συντελεστεί σε παγκόσμιο επίπεδο και συνεχίζουν να συντελούνται.
Ακολούθησαν σύντομες τοποθετήσεις από όσους παρευρισκόμενους θέλησαν και σύμφωνα με την πολιτική οπτική του καθενός ομιλητή (κάποιοι πρώην ΠΑΚ ή ευρωκομμουνιστές). Δεν έλειψαν, βέβαια, οι πολιποίκιλοι "ύμνοι“ στον μαρξισμό-λενινισμό, πράγμα που αποτελεί κραυγαλέα αντίφαση σε σχέση με τις πολιτικές επιλογές ορισμένων εξ αυτών, που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτό το ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα που συνεχίζει να υπάρχει και να παλεύει μέσα στο λαό.
Ο συγγραφέας παράλληλα κατέθεσε την άποψη για την ανάγκη αναζήτησης απαντήσεων για την ανάπτυξη ενός σύγχρονου κομμουνιστικού κινήματος, στηριγμένου στα συμπεράσματα της πορείας αυτού του μ-λ ρεύματος, που αποτέλεσε την σημαντικότερη αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική έκφραση εκείνων των δύσκολων καιρών στο εξωτερικό (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Σουηδία, έως και Καναδά). Την ίδια ακριβώς ώρα που επικρατούσε σιγή από δυνάμεις που αργότερα προσπάθησαν να οικειοποιηθούν τον αντιδικτατορικό αγώνα (ΚΚΕ, ΚΚΕ εσωτ., Παπανδρέου κλπ).
Το δυναμικό αυτό, και κυρίως το καθοδηγητικό του απαράτ, παρότι συνέχισε μεταδικτατορικά την πάλη ως ΚΚΕ(μ-λ), μετά και την παλινόρθωση στην Κίνα διαπίστωσε ότι δεν ήταν έτοιμο να αναλάβει τα αυξημένα καθήκοντα της νέας περιόδου, στηριζόμενο στις δικές του δυνάμεις, όπως ομολόγησαν και τα βασικότερα στελέχη που πήραν το λόγο, καθώς αυτή η θέση αρχής αυτού του κινήματος δεν ήταν και κατάκτηση του καθοδηγητικού οργάνου. Πέρα, λοιπόν, από την ιστορική αναδρομή και τις προσωπικές καταθέσεις, ήταν εμφανής η απόσταση από τις απαιτήσεις της σημερινής πραγματικότητας -κι όχι μόνο λόγω ηλικιακών αποστάσεων- αφού, ίσως, μόνο ο συγγραφέας εξέπεμψε την πραγματική φρεσκάδα των αναζητήσεων όλου αυτού του δυναμικού που αναφέρεται στο ΑΜΕΕ, την ΟΜΛΕ και το παλιό ΚΚΕ(μ-λ).
Στην παρουσίαση παρέμβηκαν οι συν. Γιάννης Κελεσίδης και Γιώργος Τσουγκράνης που συμμετείχαν στο ΑΜΕΕ Ιταλίας, προβάλλοντας, όχι μόνο τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε αυτό το κίνημα στην περίοδο της δικτατορίας, αλλά και την σημερινή του συνέχεια μέσα από το νέο ΚΚΕ(μ-λ) που δεν έπαψε να αναζητά απαντήσεις στο πως θα οικοδομηθεί επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα στις σημερινές πολιτικές απαιτήσεις.
Η βιβλιοπαρουσίαση αυτή, πάντως, έδωσε την ευκαιρία να ξαναβρεθούν από κοντά δεκάδες αγωνιστές. Ανοιχτή παραμένει, ωστόσο, η πρόταση που κατατέθηκε για μια εκ νέου συνάντηση και ανταλλαγή απόψεων εν ευθέτω χρόνω … Αξίζει να αναζητηθεί και να διαβαστεί το βιβλίο από τις νεότερες γενιές αγωνιστών, κι όχι απλά για ιστορικούς λόγους.
Λάβαμε και αναδημοσιέυουμε την παρακάτω καταγγελία για περιστατικό τραμπουκισμού στο δημαρχείο Βόλου:
Κείμενο αλληλεγγύης και καταγγελίας της επίθεσης
στον Κώστα Γαργάλα 53 συμφοιτητών του
(από τα φοιτητικά χρόνια στην Ξάνθη)
Για την πρωτοφανή, τραμπούκικη, τρομοκρατική επίθεση
της διοίκησης Μπέου ενάντια στον συναγωνιστή
και Δημοτικό Σύμβουλο Δήμου Βόλου Κώστα Γαργάλα
Ένα πρωτοφανές επεισόδιο μαφιόζικης συμπεριφοράς εξελίχθηκε στο Δημαρχείο του Βόλου. Ο αντιδήμαρχος της διοίκησης Μπέου, Βασίλης Ζαχείλας, φορώντας κουκούλα μπήκε στο χώρο που θα συνεδρίαζε το ΔΣ του ΕΥΑΜΒ, αρχικά έβρισε και στη συνέχεια γρονθοκόπησε τον συμφοιτητή, συναγωνιστή από τα φοιτητικά μας χρόνια στην Ξάνθη, συνάδελφο μηχανικό και δημοτικό σύμβουλο με τη Λαϊκή Συσπείρωση, Κώστα Γαργάλα. Στη συνέχεια προσπάθησε να ξεφύγει. Όμως οι παρευρισκόμενοι τον συνέλαβαν, του έβγαλαν τη κουκούλα και διαπιστώθηκε ποιος κρυβόταν πίσω απ’ αυτή την άνανδρη και τραμπούκικη επίθεση.
Η επίθεση αυτή δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αφού ο ίδιος ο Μπέος είχε προειδοποιήσει το συνάδελφο, σε άλλη χρονική στιγμή ότι έπρεπε να χαστουκιστεί, γιατί προφανώς δεν του άρεσαν οι απόψεις του!
Η συμπεριφορά αυτή του εν λόγω «παράγοντα» της δημοτικής αρχής δεν είναι καθόλου περίεργη. Είναι ακριβώς το ήθος και το ύφος ενός μηχανισμού που κατάφερε να επιπλεύσει για μια ακόμα φορά στις δημοτικές εκλογές και με το θράσος που την χαρακτηρίζει να χρησιμοποιεί μεθόδους υποκόσμου απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους.
Το γεγονός ότι ο Μπέος, επιχειρεί να διαχωρίσει δήθεν τη θέση του, σε καμία περίπτωση δεν τον απαλλάσσει, αφού ο φυσικός αυτουργός της επίθεσης είναι απ’ τους πιο πιστούς του ανθρώπους.
Καταγγέλλουμε την τραμπούκικη, τρομοκρατική επίθεση της διοίκησης Μπέου.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη στον συμφοιτητή και συναγωνιστή μας από τους αγώνες της Ξάνθης, Κώστα Γαργάλα
Δηλώνουμε την αμέριστη με κάθε τρόπο υλική και ηθική συμπαράσταση και την διάθεσή μας να βρεθούμε στο πλευρό του, με τη φυσική μας παρουσία σε κάθε δράση και κινητοποίηση στο Βόλο.
Η τρομοκρατία δεν μας τρομάζει.
Το «ανυπότακτο πνεύμα Ξάνθης» και η λαϊκή αλληλεγγύη θα τσακίσει τις μαφιόζικες, τραμπούκικες μεθόδους της διοίκησης Μπέου και κάθε άλλου τρομοκράτη που επιβουλεύονται δημοκρατικά δικαιώματα.
Κώστα είμαστε μαζί σου!
1.Μανώλης Τασόγλου
2.Παύλος Αλεξίου
3.Μιχάλης Ποντικός
4.Ταξιάρχης Χρήστου
5.Γεράσιμος Δώσσας
6. Ολυμπία Σούφλα
7.Νίκος Γαλάνης
8.Χρήστος Γεωργιάδης
9.Θανάσης Ζαχαρόπουλος
10.Θόδωρος Παπαδόπουλος
11.Γιώργος Θεοδωρόπουλος (θείος)
12.Γιάννης Σαρρής
13.Στέφανος Τρασανίδης
14.Κώστας Παπαδόπουλος
15.Χριστίνα Μπάρτσα
20.Μελέτης Τερζόγλου
21.Ορέστης Λάππας
22.Βασίλης Λαγός
23.Γιάννης Βασιλικός
24.Χάρης Ελευθεριάδης
25.Αχιλλέας Χεκίμογλου
26.Νίκος Δρόσος
27.Κωνσταντίνος Ντέλμας
28.Αθηνά Βακαλοπούλου
29.Αθανάσιος Κουτσούλας
30.Φώτης Ευαγγελάτος
31.Κώστας Θεοδωρογιαννόπουλος
32.Αλέξανδρος Νάνος
33.Δημήτης Αργυράκης
34.Ελισσάβετ Τελιώνη
35.Γιώργος Γκόνης
36.Κατερίνα Ρεμούνδου
37.Χριστίνα Μαχαίρα
38.Αλέξιος Πράντικος
39.Δημήτρης Παλαιολόγος
40.Νιόβη Ανδρεοπούλου
41.Γιωργος Τσιβιλής
42.Θανασης Κοκκινόπουλος
43.Γιώργος Στυλιανίδης
44.Γιάννης Κρούσκας
45.Γιώργος Καλιαμπέτσος
46.Πάνος Νοτόπουλος
47.Γιάννης Αγαπητίδης
48.Κώστας Σακελαρίου
49.Γιάννης Σακελαρίου
50.Άγγελος Παπαθεολόγου
51.Αβέρκιος Καραντινός
52.Μιχάλης Νικολάου
53. Στέφανος Σαμαράς
Μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχει δηλωθεί συμπαράσταση και από άλλους που μέχρι στιγμής έχουν υπερβεί τους εκατό.
Η εργατική τάξη να ξαναχαράξει το δικό της επαναστατικό δρόμο
Για την κοινωνική απελευθέρωση και την κομμουνιστική προοπτική
Ως κίνδυνο «διατάραξης της οικονομικής δραστηριότητας» θεώρησε η κυβέρνηση την Εργατική Πρωτομαγιά και την μετέφερε για την Τρίτη του Πάσχα, για... «διακοπές διαρκείας»! Αυτοί που έχουν καταδικάσει τον λαό και την εργατική τάξη στη φτώχεια, αυτοί που μας σπρώχνουν να δουλεύουμε δυο και τρεις δουλειές για να ζήσουμε, αυτοί που επιβάλλουν το καθεστώς της 13ωρης και της 6ήμερης δουλειάς, τολμούν και μιλούν για διατάραξη της οικονομικής δραστηριότητας!
Αυτό που πραγματικά θέλουν είναι να υπονομεύσουν τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις για την Εργατική Πρωτομαγιά. «Τους έχουν πέσει πολλές» οι εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος. Από τις φοιτητικές και τις αγροτικές κινητοποιήσεις μέχρι τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις για τα Τέμπη, το αστικό παραμύθι για «ανάπτυξη» και «ευημερία» κινδυνεύει να «πάει περίπατο». Όμως, με την Εργατική Πρωτομαγιά υπάρχουν ακόμη περισσότεροι λόγοι.
ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΕΣΤΙΑΣΗ ΝΤΕΛΙΒΕΡΙ. ΕΝΑ ΚΑΖΑΝΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ!
Εκατοντάδες – κατά κύριο λόγο νέοι – είμαστε όσοι δουλεύουμε σε αυτό τον χώρο. Ο χώρος αυτός γιγαντώνεται καθώς στην πόλη ο τουρισμός δεν είναι πλέον μόνο η «περίοδος των γιορτών» αλλά μια μόνιμη κατάσταση σχεδόν όλο το χρόνο που μάλιστα διευρύνεται όλο και περισσότερο.Από τα ξενοδοχεία και τις μεγάλες αλυσίδες καφέ και ντελίβερι που συγκεντρώνουν δεκάδες εργαζομένους μέχρι τις μικρές επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό με τον ιδρώτα μας «κινούμε» την τουριστική οικονομία που γεμίζει τις τσέπες των αφεντικών. Οι παράγοντες της πόλης και τα αφεντικά χτίζουν πάνω σ' αυτόν τον ιδρώτα μια βιτρίνα. Πίσω όμως απ’ αυτή τη βιτρίνα η παροχή υπηρεσιών πατάει πάνω σε εργαζόμενους που λιώνουν σόλες παπουτσιών δουλεύοντας σε συνθήκες γαλέρας, που αυξάνουν καθημερινά και τα λεγόμενα εργατικά «ατυχήματα». Με εξαντλητικά, σπαστά ωράρια, χωρίς ρεπό, 7 μέρες τη βδομάδα. Συνθήκες σεζόν όλο το χρόνο με ελάχιστες απολαβές. Και αν κάπου δεν υπάρχει δουλειά πετιούνται στο δρόμο χωρίς δυνατότητα ούτε για ταμείο ανεργίας.
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΧΙ ΔΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΕΠΑΙΤΕΣ! Τα πουρμπουάρ δεν είναι μισθός! Είμαστε εργαζόμενοι όχι ζητιάνοι. Η ασφάλιση δεν πάει με ποσοστό, να μας βάζουν δύο στα πέντε μεροκάματα. Τα δώρα και τα επιδόματα είναι καθολικά δικά μας, δεν εξαρτώνται απ’ το αν έχει δουλειά ή όχι η επιχείρηση. Εμείς άλλωστε τα ίδια θα πάρουμε κι όταν έχει δουλειά, δεν είμαστε συνεργάτες.
Αυτά και πολλά άλλα που δείχνουν μια συνεχή καταπάτηση δικαιωμάτων και σε μικρές αλλά και σε μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου δεν είναι αυθαιρεσίες μεμονωμένων εργοδοτών. Είναι κατεύθυνση της πολιτικής που τους λύνει τα χέρια. Είναι η επίθεση της κυβέρνησης, των μηχανισμών του κράτους που στόχο έχουν να φοβίζουν όλους εμάς είτε κάνοντας τα στραβά μάτια (πχ επιθεώρηση εργασίας) είτε απειλώντας ανοιχτά (αστυνομία, δικαστήρια).
ΑΝΤΙΣΤΑΣΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕ! Γιατί συνολικά οι εργαζόμενοι βρισκόμαστε μπροστά σε μια ταξική πολιτική επίθεσης του κεφαλαίου και του κράτους απέναντι μας, με στόχο να αυξάνουν την κερδοφορία τους. Δεκάδες αντεργατικοί νόμοι διαλύουν τα δικαιώματά μας και γιγαντώνουν την εκμετάλλευση. Ο ν. Χατζηδάκη και ο πρόσφατος του Γεωργιάδη φτιάνουν έναν εργασιακό μεσαίωνα. Γιατί η υποταγή στην εκμετάλλευση και η φτώχεια που μεγαλώνει μέσω της ακρίβειας θα χειροτερεύουν κι άλλο τις συνθήκες. Μόνο ένα μαζικό εργατικό κίνημα μπορεί να αντισταθεί, να διεκδικήσει και να κατακτήσει δικαιώματα. Να επιβάλει αυξήσεις πραγματικές με συλλογικές συμβάσεις εργασίας, συνθήκες ασφάλειας κτλ. Γιατί όπως αυξάνουν οι πολεμικοί κίνδυνοι και μπλέκουν τη χώρα σ’ αυτούς τους κινδύνους για τα συμφέροντα των Αμερικάνων σε λίγο θα μας πουν να πάμε και να σκοτωθούμε γι' αυτούς.
ΟΡΓΑΝΩΣΕ τον ΑΓΩΝΑ – ΓΡΑΨΟΥ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ! Γιατί όσοι σου λένε μακριά απ’ τα «πολιτικά», μακριά απ’ το σωματείο, μακριά από τις απεργίες, εννοούν να κάτσεις στα αυγά σου και να σκύβεις μια ζωή το κεφάλι. Αν τα αφεντικά δε μας υπολογίζουν, αυτό είναι πολιτικό ζήτημα και μόνο με μαζικό αγώνα αλλάζει. Αν η ΓΣΕΕ κάνει απεργίες τουφεκιές είναι για να μας απομακρύνει από την ταξική οργάνωση. Η λύση είναι να οργανώνουμε εμείς τους αγώνες και τους στόχους μας. Αν το σωματείο δεν κάνει συνελεύσεις αλλά είναι απλά μια σφραγίδα, η λύση είναι να ενισχύσουμε τις μαζικές διαδικασίες και την πίεση για περισσότερες. Να αλλάξουμε το συσχετισμό μέσα σ' αυτό.
ΨΗΦΙΣΕ - ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
Ενίσχυσε την κατεύθυνση της μαζικής σύγκρουσης με το κεφάλαιο. Όχι την αδιέξοδη προσπάθεια συνεννόησης με τους εργοδότες. Όχι τη λογική των «καλών» προτάσεων για να «τα βρούμε» κάπου στη μέση, που προσπαθούν συμβιβάσουν αντίθετα συμφέροντα. Όχι την λογική του «θα διεκδικήσουμε στα δικαστήρια».
Αλλά την κατεύθυνση των συλλογικών διαδικασιών, των συζητήσεων των εργαζομένων, της ενότητάς τους, των αποφάσεων αγώνα από εμάς τους ίδιους για εμάς. Την κατεύθυνση της ανασυγκρότησης ενός εργατικού κινήματος που δε θα κινείται στα όρια που του επιτρέπουν αλλά στις δυνατότητες της εργατικής τάξης.
Η ΕΕ δεν είναι των λαών, είναι των ιμπεριαλιστών!
Όχι στην εκμετάλλευση, την εξαθλίωση και τον πόλεμο!
Αλληλεγγύη - κοινή πάλη εργατών - λαών - μεταναστών/προσφύγων!
Έξω η Ελλάδα από την ΕΕ! - Αποχή από τις ευρωεκλογές!
Η «μεγάλη αναστάτωση» ενόψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου και η κρισιμότητα που τους αποδίδουν οι ιμπεριαλιστές και οι αστικές δυνάμεις, στην πραγματικότητα αναφέρονται σε όλα τα παραπάνω ζητήματα. Οι κυρίαρχες δυνάμεις επιδιώκουν να αξιοποιηθούν οι ευρωκάλπες ως εργαλείο, αφενός για την αναστύλωση της –ξεφτισμένης συνολικά στις συνειδήσεις των λαών– «ιδέας» της ΕΕ, και αφετέρου για την αντιμετώπιση των προβλημάτων στα πολιτικά συστήματα της κάθε χώρας. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι όλες οι ακροδεξιές δυνάμεις επιδίδονται με ζέση στην προεκλογική εκστρατεία και στηρίζουν την «ιδέα» της ΕΕ, χωρίς ίχνος «απομονωτιστικών» διαθέσεων. Αποδείχνουν έτσι ξανά την πλήρη υπόκλισή τους και στο ιμπεριαλιστικό πλαίσιο και στις ανάγκες της αστικής τάξης που η κάθε μια αναφέρεται.
Γι’ αυτό όλα τα κόμματα του συστήματος (από τα ακροδεξιά ως τα λεγόμενα κεντροαριστερά) βομβαρδίζουν τον λαό απαιτώντας να ξεχάσει, να αγνοήσει τα δεινά που συσσώρευσε και συσσωρεύει από την ένταξη της χώρας στην ΕΕ/ΟΝΕ, και να αναζητήσει (με αυτές ή τις άλλες διαπραγματεύσεις) μέσα σε αυτήν το μέλλον του! Γι’ αυτό και στο όνομα της «συνεργασίας των λαών» που τάχα η ΕΕ εκπροσωπεί, η χώρα και οι θάλασσές της μετατρέπονται σε τάφο και σε φυλακή των ξεριζωμένων κομματιών των λαών, ώστε να προστατεύονται τα ευρωπαϊκά σύνορα από τους κατατρεγμένους. Με την ίδια επίκληση (της «συνεργασίας των λαών») η χώρα διατάσσεται σε θέση πολέμου και έχθρας με τους λαούς της περιοχής, ώστε να υπηρετηθούν οι ευρωατλαντικοί προστάτες της!
ΤΙΜΟΥΜΕ την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος
Μπροστά στην Εργατική Πρωτομαγιά και µε αφορμή τη συμπλήρωση 80 χρόνων από την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών ηρώων στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, την Πρωτομαγιά του 1944, η Κ.Ο. Αθήνας του ΚΚΕ(µ-λ) και το TKP/ML (Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας/Μαρξιστικό-Λενινιστικό) συνδιοργανώνουν εκδήλωση την Παρασκευή 26 Απρίλη, στις 7:00 µµ, στο πάρκο του Σκοπευτηρίου Καισαριανής, στο προαύλιο του Μουσείου ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης.
Θα προηγηθεί προσυγκέντρωση μία ώρα νωρίτερα, στις 6:00 μμ, στην Πλατεία Καισαριανής.
Στις 22 Μάη
ΔΕΝ ΑΠΕΧΟΥΜΕ! ΕΝΙΣΧΥΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΜΑΣ!
ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΦΤΙΑΧΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ!
Στηρίζουμε - ψηφίζουμε την κατεύθυνση των 3 Αντι–
Αντι-ιμπεριαλιστική
Αντι-καπιταλιστική
Αντι-συνδιαχειριστική
Εντός φοιτητικών συλλόγων, δεν θεωρούμε δευτερεύων ζήτημα ότι πρέπει να παλέψουμε ενάντια
σε ένα σύστημα που προετοιμάζει την νεολαία να γίνει κρέας στα κανόνια των πολέμων και για ξένα συμφέροντα – που ποτίζει τις λαϊκές συνειδήσεις με το εθνικιστικό και φασιστικό δηλητήριο αποπροσανατολίζοντας την λαϊκή οργή από το να στοχεύσει τον πραγματικό εχθρό:
Ενάντια σε μία κεντρική δολοφονική πολιτική που παίρνει μέρος στα πολεμικά μέτωπα σε Ουκρανία και Μ. Ανατολή κάτω από τις σημαίες των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ – που στηρίζει τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού από το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ – που έχει μετατρέψει ολόκληρη τη χώρα σε μία ενεργή πολεμική βάση των ΑμερικανοΝΑΤΟϊκών, για τους οποίους η νεολαία αυτού του τόπου πρέπει να δεχτεί ότι θα ζει με τον κίνδυνο γενίκευσης του πολέμου και την απειλή μετατροπής της γειτονιάς της σε στόχο ξένων όπλων
Εντός φοιτητικών συλλόγων, δεν θεωρούμε δευτερεύων ζήτημα ότι πρέπει να παλέψουμε ενάντια
σε ένα σύστημα που λειτουργεί με όρους εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης – που έχει εξαπολύσει μία ολομέτωπη & ταυτόχρονη επίθεση σε κάθε λαϊκό δικαίωμα
στη δημόσια-δωρεάν εκπαίδευση, σε ανθρώπινους όρους δουλειάς, σε
ίση-πλήρη-δωρεάν περίθαλψη, στις λαϊκές δημοκρατικές ελευθερίες.
Ενάντια σε μία κεντρική κυβερνητική πολιτική που μπορεί και πρέπει να ανατραπεί από την συγκρότηση και την οργάνωση της σπουδάζουσας νεολαίας στο πλευρό του εργαζόμενου και άνεργου λαού. Ο πρώτος κύκλος κινητοποιήσεων μπορεί και πρέπει να ανασυγκροτηθεί
Ωστόσο, οι αγώνες μπορούν να νικήσουν!
Με τον φοιτητόκοσμο ως πρωταγωνιστή στις αποφάσεις του
Με την νεολαία ως υποκείμενο των αγώνων & ανατροπών
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΑΝΟΙΞΕ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
Στις 22 Μάη στηρίζουμε - ψηφίζουμε την ΑΡΙΣΤΕΡΑ των ΑΓΩΝΩΝ
Στις 22 Μάη
στηρίζουμε – ψηφίζουμε ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ