Αυτά που βιώνει η νεολαία τα τελευταία χρόνια είναι άνευ προηγουμένου. Σε ένα απίστευτα ασφυκτικό και αντιδραστικό πλαίσιο, προσπαθεί να επιβιώσει, ξεχνώντας πλέον τα όνειρα που κάποτε είχε.
Μεγάλο κομμάτι των νέων ανθρώπων σήμερα, είναι άνεργοι. Αυτό επηρεάζει φυσικά πρώτα και κύρια την οικονομική τους κατάσταση και επιβίωση ή μάλλον την οικονομική τους εξάρτηση από τρίτους, αλλά και την κοινωνικότητά τους και την ψυχολογία τους, με το αίσθημα ανημποριάς που καλλιεργείται μέσα τους.
Όσοι πάλι καταφέρνουν να βρουν μια δουλειά του ποδαριού, αυτή θα είναι για δύο, το πολύ για πέντε μήνες, με ελαστικά ωράρια, χωρίς ασφάλιση, χωρίς οι απολαβές τους να φτάνουν ούτε τα 500 ευρώ -όταν και εάν τις παίρνουν-, χωρίς δικαιώματα σε ρεπό, άδειες ή απεργίες....
Η πλειοψηφία των νέων που εργάζεται σήμερα, αποτελεί το πρότυπο του σύγχρονου δούλου. Χρησιμοποιείται από το κράτος και τους εργοδότες, σαν εργαλείο, το οποίο το έχουν στο ράφι και το κατεβάζουν όποτε τους χρειαστεί. Ένα εργαλείο πάντα διαθέσιμο στην υπηρεσία του εργοδότη, χωρίς δικαιώματα και φυσικά χωρίς ανάγκες.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τάζει νέες βάσεις στους αμερικάνους ιμπεριαλιστές, βάζοντας τη χώρα, το λαό και τη νεολαία σε περιπέτειες. Μεγαλώνοντας το έτσι κι αλλιώς υπαρκτό και μεγάλο κίνδυνο να γίνουμε κρέας στα κανόνια των «μεγάλων δυνάμεων» που επεμβαίνουν στην περιοχή, κομματιάζουν χώρες και λαούς, σπέρνουν τον πόλεμο. Γι΄ αυτό και η αλληλεγγύη μας στους ξεριζωμένους από τις πατρίδες τους πρόσφυγες, έχει να κάνει και με τη δική μας ζωή και το δικό μας μέλλον, μιας και οι εχθροί μας είναι κοινοί!
Νέες και νέοι, άνεργοι και εργαζόμενοι,
Μέσα σε όλη αυτήν τη μεσαιωνική μαυρίλα και την καταιγίδα των μέτρων που ψηφίζεται, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ -για να δικαιολογήσουν και το ρόλο τους- αναγκάστηκαν να προκηρύξουν απεργία, μετά από τόσον καιρό, για τις 12 Νοέμβρη...
Οι ηγεσίες αυτές (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) δεν καλούν και πολύ συχνά απεργίες, γιατί ξέρουν ότι σε κάθε κάλεσμα απεργιακής κινητοποίησης, υπάρχει η πιθανότητα να σκάβουν το λάκκο τους. Δεν καλούν σε απεργίες γιατί έχουν επιλέξει να βρίσκονται από την πλευρά των εργοδοτών και του συστήματος. Οι σχέσεις που έχουν με το αστικό κράτος και την εργοδοσία είναι πολλών ετών. Έχουν βολευτεί μέσα από τη σαπίλα και τους ρουσφετολογικούς μηχανισμούς και σίγουρα, ό,τι επιλέγουν να κάνουν δεν το κάνουν προς όφελος των εργαζομένων.
Αυτές λοιπόν οι ηγεσίες, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους, ώστε να αποτύχουν οι απεργίες. Δεν καλούν τα σωματεία σε συνελεύσεις, δεν κινητοποιούν τις δυνάμεις τους, φροντίζουν οι συνελεύσεις όπου γίνονται να είναι άμαζες, δεν προπαγανδίζουν.
Όλα αυτά καθιστούν απαραίτητη και ζωτικής σημασίας τη συμμετοχή όλων των εργαζομένων και ανέργων στην απεργιακή κινητοποίηση. Κόντρα στους εκβιασμούς, κόντρα στην υπονόμευση της κινητοποίησης, κόντρα στα συμφέροντα των εργοδοτών και των συμμάχων τους.
Η συμμετοχή των εργαζομένων και των ανέργων και η μαζικοποίηση της απεργιακής κινητοποίησης, είναι μόνο προς όφελος του λαού, κόντρα σε αυτά που θέλουν κυβέρνηση και ξένα κέντρα.
Η απεργία, στις 12 Νοέμβρη, είναι ευκαιρία για τις εργαζόμενες μάζες και το λαό, μετά από τόσον καιρό, να δείξουν την οργή και τη δυσαρέσκειά τους, ενάντια σε όλα αυτά που συμβαίνουν. Είναι ευκαιρία, να δοθεί μια πρώτη απάντηση στην επίθεση και να πει ο λαός την άποψή του μαζικά στο δρόμο. Μια άμαζη απεργιακή κινητοποίηση και μια απεργία χωρίς συμμετοχή θα βοηθήσει την κυβέρνηση να βγάλει το «συμπέρασμα» που τη βολεύει κ τη συμφέρει, "ότι ο κόσμος δεν αντιδρά στα μέτρα", ανεξάρτητα από την πραγματικότητα και την οργή του κόσμου και αποκρύπτοντας τις δυσκολίες και τα εμπόδια που βάζει το σύστημα στην έκφραση αυτής της δυσαρέσκειας. Αυτή η χάρη δεν πρέπει να δοθεί. Γιατί όσο δεν αντιστέκεται ο λαός, η όρεξη του κεφαλαίου για αίμα θα αυξάνεται.
Υπάρχει ο προβληματισμός ότι δε μπορούμε να πετύχουμε τίποτα με μια μέρα παρά μόνο να χάσουμε το μεροκάματό μας.
Ναι, μια μέρα σίγουρα δεν αρκεί για να κερδίσουμε τη ζωή μας, όμως θα πρέπει από κάπου να γίνει η αρχή. Επίσης, σίγουρα κανείς δε θα μας χαρίσει τα δικαιώματά μας, εάν δεν τα διεκδικήσουμε εμείς. Μια μαζική απεργία έχει περισσότερες πιθανότητες να πιέσει για το κάλεσμα μιας δεύτερης και να αποτελέσει το έναυσμα ενός γύρου κινητοποιήσεων. Επίσης, θα βοηθήσει στο ξεκούνημα ενός κόσμου και στο σπάσιμο του μουδιάσματος και της ηττοπάθειας που καλλιέργησε η κυβέρνηση και η «πρώτη φορά αριστερά». Μια άμαζη απεργία από την άλλη, απλώς θα επιτείνει το ήδη υπάρχον αντιδραστικό κλίμα και τι λογική του «δε γίνεται τίποτα».
Άλλος ένας προβληματισμός μπορεί να είναι γιατί ένας άνεργος θα πρέπει να κατέβει στην απεργία.
Το ζήτημα της ανεργίας όμως, δε μπορεί και δε θέλει να το λύσει κανένας άλλος παρά μόνο η συγκροτημένη εργατική τάξη. Δεν χωράει λύσης αλλά ούτε και διαχείρισης από τους εκπροσώπους του συστήματος.
Ο άνεργος δεν έχει κανέναν άλλο σύμμαχο παρά μόνο τους εργαζόμενους και το λαό και μαζί τους θα πρέπει να παλέψει ενάντια στον κοινό εχθρό.
Η απεργία, στις 12 Νοέμβρη, είναι ευκαιρία για όλους τους ανέργους να βγουν στο δρόμο και να διεκδικήσουν ΔΟΥΛΕΙΑ με δικαιώματα για όλους. Το δικαίωμα στη δουλειά ισοδυναμεί με το δικαίωμα ενός ανθρώπου στην επιβίωση και τη ζωή και αυτό είναι κάτι που οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και η νεολαία δεν μπορούν να το διαπραγματευτούν.
Μας λένε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Μας λένε πως έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, οι άνεργοι δεν γίνεται να έχουν δουλειά, οι εργαζόμενοι να έχουν ασφάλιση και περίθαλψη ή να παίρνουν σύνταξη. Πως είναι γραφτό να ζήσουμε και να πεθάνουμε σαν δούλοι. Δεν θα τους κάνουμε το χατίρι. Δεν θα παραιτηθούμε από το δικαίωμά μας να έχουμε δουλειά. Δουλειά μόνιμη και σταθερή, δουλειά με μισθό που να μπορείς να ζήσεις με αξιοπρέπεια. Δουλειά με ασφάλιση και περίθαλψη και που να οδηγεί σε σύνταξη αξιοπρεπή. Δεν θα παραιτηθούμε και δε θα πάψουμε να διεκδικούμε το δικαίωμά μας στη δουλειά, στη ζωή!
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΚΑΜΑΡΑ 12 ΝΟΕΜΒΡΗ 10:00 π.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου