Μας τρομάζει πάντα να βλέπουμε τους μαθητές μας να αντιδρούν σε όλα αυτά που τους συμβαίνουν με έναν ασύνδετο, ενστικτώδη τρόπο κραυγής. Με μεγάλη ευκολία τους κατηγορούμε πως είναι χαβαλέδες, δεν έχουν αιτήματα, δεν ξέρουν τι ζητάνε και κάνουν μπάχαλο το σχολείο με καταλήψεις και αποχές για το σχήμα της τυρόπιτας. Εμείς οι αφ' υψηλού συγκροτημένοι, που ξέρουμε τι θέλουμε, τι μας συμβαίνει! Που όμως αυτό που δείχνουμε στους μαθητές μας δεν είναι το μάθημα της αντίστασης και του αγώνα στη βαρβαρότητα που ζούμε, που ζούνε οι μαθητές μας. Παιδιά που τους έχει πρόωρα αφαιρεθεί η ανεμελιά. Το δικαίωμα στο όνειρο, που βλέπουν εμπρός τους μια μαύρη προοπτική. Δεν ξέρουν τι σημαίνουν συλλογικές διαδικασίες, οργάνωση σκέψης και αγώνα(εμείς ξέρουμε;;;), μα κραυγάζουν με το δικό τους μη λεκτικό τρόπο, πως πνίγονται! Πνίγονται σε ένα σχολείο ξένο, ένα σχολείο που αφήνει απέξω τις ανάγκες τους, που δεν τα καταλαβαίνει και δεν το καταλαβαίνουν.
Αντί να τους κουνάμε το δάχτυλο και να προσπαθούμε να τα τρομοκρατούμε, να τα καταστείλουμε, ας τους δείξουμε εμείς, με τους δικούς μας αγώνες πως νοιαζόμαστε, πως παλεύουμε για μιαν άλλη προοπτική, για μια ζωή που να έχει νόημα και αξία. Ιδού η Ρόδος......
http://agonistikiepitropi.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου