‘Η μήπως αυτό το γεγονός της κατάρριψης του ρώσικου μαχητικού αποτελεί μια αυτόνομη πρωτοβουλία του φασιστικού τούρκικου καθεστώτος καταλαμβάνοντας εξ απήνης τους Αμερικάνους ώστε τοιουτοτρόπως να εμποδίσουν συμμαχικούς υπολογισμούς που αποβλέπουν και υποστηρίζουν την παραπέρα ανεπιθύμητη ενίσχυση του κουρδικού στοιχείου (έως ορίων αποδοχής μιας κρατικής υπόστασης του) και καταστρώνοντας άλλες μεθοδεύσεις που υποβαθμίζουν τον ρόλο του. Το ισραηλινό μαντρόσκυλο έχει ήδη κατά καιρούς ακολουθήσει μια ανάλογη τακτική αυθαίρετης δημιουργίας τετελεσμένων δεδομένων (πχ προσπάθεια παρεμπόδισης αμερικανοϊρανικού προσεταιρισμού). Η‘ μήπως αυτή η καθόλου απρογραμμάτιστη και απερίσκεπτη ενέργεια του Ερντογάν στοχεύει στη τολμηρή επίδειξη αποφασιστικότητας και πυγμής (παρά το μοιραίο σημαντικότατο οικονομικό κόστος λόγω αντίμετρων στον τουριστικό, εμπορικό, ενεργειακό και βιομηχανικό τομέα) κατά του αντιδυτικού γίγαντα προωθώντας έτσι τη χώρα του σαν έναν βαρυσήμαντο παράγοντα της περιοχής που πρωτοστατεί στις εξελίξεις; Διαθέτοντας συνάμα και τη θέληση και την ικανότητα ενός οχήματος (με σαφώς πολυποίκιλα ανταλλάγματα) υλοποίησης πολύ σοβαρότερων αποστολών. Ή μεσολαβεί ένα κράμα των προηγούμενων αιτιάσεων;
Το μόνο σίγουρο όμως στην όλη ιστορία είναι πως οι συνέπειες της καλά μελετημένης αυτής πράξης είναι η τάση προς κλιμάκωση και το ανέβασμα του θερμόμετρου σε επικίνδυνα επίπεδα. Δεν είναι ολωσδιόλου απλή και σε καμία περίπτωση τυχαία περίσταση η αιφνιδιαστική επίθεση σε μαχητικό αεροπλάνο ενός ιμπεριαλιστικού ογκόλιθου με ανερμάτιστες δικαιολογίες. Όταν τρόπον τινά είναι έστω και επιφατικά «νομιμοποιημένη» (ειδικά μετά το παρισινό μακελειό και την πτώση του ρώσικου επιβατικού αεροσκάφους) η επέμβαση της Μόσχας. Εθελοτυφλώντας μάλιστα πως η αναμενόμενη απάντηση της θα ήταν ακαριαία και επιβλητική, αφού θα αξιοποιούσε προσχηματικά αυτό το επεισόδιο (παρόμοια άλλωστε δεν λειτούργησε σε όφελος της Γαλλίας και η «αφελής» τρομοκρατική δράση του ISIS;). Ακόμη ιδωμένη και σαν τροχιοδεικτική βολή ανίχνευσης των ορίων αντίδρασης και αποθάρρυνσης της αντίθετης πλευράς θεωρείται σαν αδόκιμος τρόπος. Το αποτέλεσμα τελικά ήταν το κατ‘ ευθείαν ανέβασμα κατά λίγα σκαλοπάτια ψηλότερα της έντασης σε τοπικό αλλά και πιο διευρυμένο επίπεδο. Στήριξη της Άγκυρας από τον Ομπάμα, αιματηρό κτύπημα τούρκικης αυτοκινητοπομπής από ρωσικά πυρά, σφυροκόπημα τουρκμένων, εμπάργκο στην Κριμαία, αναθέρμανση του ουκρανικού ζητήματος, εγκατάσταση των S-400 σε συριακό έδαφος, συνωστισμός υπερσύγχρονων πολεμικών πλοίων στην ανατολική Μεσόγειο. Και που είμαστε ακόμη.
Τελικά οι μόνοι που θα δεχτούν όχι πισώπλατο αλλά κατάκαρδο κτύπημα θα είναι ξανά οι λαοί της γειτονιάς μας με την πρωτιά στον συριακό. Επίσης για άλλη μια φορά θα βαδίσει στην κόψη του ξυραφιού η παγκόσμια ειρήνη αντικρίζοντας μες στην ομίχλη των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων τον εφιάλτη της και αναρωτώμενη έντρομη πότε ένα παρόμοιο τέτοιο συμβάν-ατύχημα θα μετατραπεί στη θρυαλλίδα της αλυσιδωτής, ανεξέλεγκτης και καθολικής ανάφλεξης και του πυρηνικού παραναλώματος του πλανήτη. Για πολλοστή φορά οι Έλληνες που υποφέρουν από το συντριπτικό βάρος των μνημονίων του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου θα αγωνιούν για το τι επίφοβο συντελείται παραδίπλα μας παρατηρώντας την πατρίδα τους να χρησιμοποιείται (και στοχοποιείται παράλληλα) σαν εξέδρα πολεμικών εφορμήσεων και τον «αριστερό» πρωθυπουργό του να ταξιδεύει (όχι προφανώς με το πλοίο για τη Γάζα) και να συνεντευξιάζεται ειδυλλιακά με τον εβραίο αρχισφαγέα και πυρπολητή της ειρήνης.
Ευτυχώς όμως γιατί το κακό φέρνει στα σωθικά του ακούσια και το δυστυχώς μη αυτοματοποιημένο (έτσι είναι όμως η ζωή και η κοινωνική πραγματικότητα, έτσι πορεύεται η ιστορία, η ταξική πάλη και η πρόοδος) καλό. Εξασφαλίζει ορισμένες βασικές προϋποθέσεις συνειδητοποίησης και αφύπνισης των μαζών που πέρα από την καταπίεση και εξαθλίωση που βιώνουν καθημερινά, αισθάνονται τώρα σιγά- σιγά και τους ανέμους των πολεμικών κινδύνων και περιπετειών να τους περιτριγυρίζουν. Δικαιώνοντας την άποψη μας που συνιστά την πρώτη μας πολιτική φύση και την «ξύλινη» γλώσσα μας που πεισματικά και σχεδόν μοναχικά αποκάλυπτε και ιεραρχούσε τον ιμπεριαλιστικό παράγοντα σαν το κυρίαρχο αίτιο των δεινών του λαού μας. Και αν κάποιοι της ρεφορμιστικής αριστεράς όψιμα τον εντοπίζουν (είναι πλέον εκκωφαντικός), το κάνουν εξ ανάγκης, αποσπασματικά και παραπλανητικά αφού δεν είναι διατεθειμένοι επ` ουδενί να συμβάλλουν ουσιαστικά στην ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος σηκώνοντας τα βαριά λάβαρα της μαζικής, μετωπικής αντίστασης στα σχέδια που εξυφαίνουν τα εχθρικά επιτελεία και στις τραγικές συνέπειες τους. Οι άδειοι δρόμοι από διαδηλώσεις και πορείες σε ετούτη την κατάφορτη από δυσάρεστες και κρίσιμες εξελίξεις περίοδο το μαρτυρούν από μόνοι τους. Αλλά και πάλι όμως –και το επιχειρούμε επιστρατεύοντας όλη μας την ικμάδα- αργά ή γρήγορα ο λαός μας κατανοώντας πως είναι προτιμότερο να θεραπεύει προληπτικά θα προκαλέσει το «ατύχημα» εκείνων των εντός και εκτός των συνόρων αφεντάδων του που απεργάζονται ένα μέλλον πλημυρισμένο από φτώχεια και αιματοχυσίες. Το όνομα του ατυχήματος λέγεται διεκδικητικό, αντισυνδιαχειριστικό, αντικυβερνητισμού, ασυμβίβαστο, αντιιμπεριαλιστικό, αντικαπιταλιστικό, αντιπολεμικό, αντιφασιστικό, αντιρατσιστικό, διεθνιστικό. Μπορεί κιόλας να συγχωνευτεί σε δυο μονάχα λέξεις, κομουνιστικό και ανατρεπτικό. Είναι το μόνο ατύχημα που μπορεί να σβήσει τις ατυχίες του κόσμου του μόχθου και της δουλειάς.
Κ.Μ.
Χανιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου