Την πρώτη μέρα το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε στην αίθουσα Ολύμπιον η οποία ήταν κατάμεστη, αφού πρώτα το παρουσίασε ο σκηνοθέτης Ν. Νούλας. Τη δεύτερη μέρα η προβολή έγινε στην αποθήκη Δ στο Λιμάνι στην αίθουσα "Φρίντα Λιάππα", όπου μαζεύτηκε ξανά πολύς κόσμος. Η συγκίνηση ήταν έντονη, όταν μετά το τέλος του ντοκυμαντέρ ο σ. Ηλίας Μεταλλίδης πήρε το μικρόφωνο, μίλησε και κάλεσε τους παρευρισκόμενους να σηκωθούν όρθιοι και να τραγουδήσουν τον ύμνο του ΕΛΑΣ! Οι περισσότεροι βέβαια τραγούδησαν μαζί του.
O σ. Ηλίας Μεταλλίδης (εκπροσωπώντας μια ολόκληρη γενιά), στα 92 του χρόνια, μας θυμίζει τι σημαίνει κομμουνιστική ψυχή, τι σημαίνει να παλεύεις αταλάντευτα σε όλη σου τη ζωή, να αφιερώνεσαι στο κίνημα. Ξεκίνησε να παλεύει και να γαλουχείται με τα υψηλά ιδανικά του κομμουνιστή σε συνθήκες ανόδου του κινήματος κι όταν τον κάλεσε το καθήκον βγήκε στο βουνό μαζί με χιλιάδες μαχητές μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ενάντια στον χιτλεροφασισμό. Παρά την προδοτική στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ, τη Βάρκιζα και τις αυταπάτες που έσπερνε για τον ρόλο των Αγγλοαμερικάνων, ο σ. Ηλίας Μεταλλίδης άντεξε και ξαναβγήκε στο βουνό στις γραμμές του ΔΣΕ ενάντια στους νέους κατακτητές. Όμως ακόμα κι όταν οι ρεβιζιονιστές με τις αποφάσεις του αντεπαναστατικού 20ου συνεδρίου του ΚΚΣΕ ξεθεμελίωσαν την επαναστατική ψυχή του ΚΚΕ στην 6η Ολομέλεια και καθαίρεσαν τη νόμιμη ηγεσία του, τον Ν. Ζαχαριάδη, ο σ. Ηλίας Μεταλλίδης δε λύγισε! Συνέχισε να βαδίζει στο δρόμο του επαναστατικού αγώνα! Τις επόμενες δεκαετίες, παρά τις νέες αυταπάτες που θα σπείρουν δεξιοί κι "αριστεροί" στο λαό μας, ο σ. Ηλίας Μεταλλίδης ακλόνητα, από τις γραμμές του μ-λ κινήματος και του Μ-Λ ΚΚΕ συνέχισε να υπηρετεί τις κομμουνιστικές ιδέες κι ιδανικά του. Μέχρι σήμερα όπου κυριαρχεί η αποπολιτικοποίηση, όπου η άρχουσα τάξη προσπαθεί να "σβήσει" την ιστορία, να μη μαθαίνουν οι νεότεροι γι' αυτούς τους αγώνες ο σ. Ηλίας Μεταλλίδης ως ακατάβλητος νεολαίος βρίσκεται στην πρώτη γραμμή παρά το προχωρημένο της ηλικίας του. Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ο πόλεμος, η φτώχεια που σπέρνουν στους λαούς του κόσμου οι ιμπεριαλιστές κι οι υποταχτικοί τους είναι αυτά τα στοιχεία που γέννησαν από την άλλη πλευρά την αντίσταση, τους χιλιάδες Μεταλλίδηδες. Και αυτά τα στοιχεία υπάρχουν ακόμα. Γι' αυτό ο Ηλίας Μεταλλίδης είναι ένα ζωντανό παράδειγμα, ιδιαίτερα για τη νέα γενιά του λαού μας που καλείται να αντισταθεί στην ιμπεριαλιστική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, για τη νέα φουρνιά των κομμουνιστών που καλούνται σε άλλες συνθήκες, κατασυκοφάντησης των κομμουνιστικών ιδεών από εχθρούς και "φίλους", υποχώρησης και αποσυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος να κρατήσουν ψηλά την κόκκινη σημαία του αγώνα, να κρατήσουν τις φλόγες αναμμένες. Σε αυτά τα πλαίσια ο "Λαϊκός Δρόμος" πήρε την παρακάτω συνέντευξη ως ελάχιστο φόρο τιμής σ' έναν κομμουνιστή που κλείνει κοντά έναν αιώνα αγωνιζόμενος με αυτάπαρνηση για τα ιδανικά του σοσιαλισμού, για μια καλύτερη ζωή στον κόσμο.
Τη συνέντευξη και το ανάλογο υλικό επεξεργάστηκαν οι σύντροφοι Νίκος Δημητριάδης εκ μέρους του Κόμματος και Γιώργος Ράπτης εκ μέρους της Νεολαίας στη Θεσσαλονίκη.
Λ.Δ.: Αγαπητέ σύντροφε, ένα ντοκιμαντέρ, αφιερωμένο στη ζωή σου σε έκανε πρόσφατα γνωστό στον κόσμο. Πώς αισθάνεσαι;
Η. Μεταλλίδης: Δεν αγωνιστήκαμε για να γίνουμε γνωστοί, αυτό μπορούσε να γίνει και με πιο εύκολους τρόπους. Εμείς, απλοί άνθρωποι βγήκαμε στο κλαρί για έναν καλύτερο κόσμο χωρίς φτώχεια, φασισμό και πόλεμο. Για μια Ελλάδα της λευτεριάς, της προκοπής, της δουλειάς και της δημιουργίας. Είμαι όμως πολύ ευχαριστημένος που έστω στα στερνά μου ο χώρος της τέχνης με τιμά και στο πρόσωπό μου τιμά έναν τεράστιο αγώνα. Αν σκεφτείτε τον αγώνα του ΔΣΕ θα δείτε ότι απλοί άνθρωποι έγιναν γίγαντες, ότι ένας ξυπόλυτος λαός τα έβαλε στα ίσια με τον μοναρχοφασισμό, τους Εγγλέζους και τους Αμερικάνους. Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις. Αλλά μας φλόγισε η ιδέα για μια λεύτερη πατρίδα, για να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του. Οι μεγάλοι αγώνες γεννιούνται από μεγάλες ιδέες, για να 'χεις καλή σοδειά χρειάζεσαι γερό σπόρο.
Λ.Δ.: Ο ΔΣΕ μεγαλούργησε, το ξέρουμε. Πώς αισθάνθηκαν οι αντάρτες μετά την 6η Ολομέλεια και τον αποκεφαλισμό της νόμιμης ηγεσίας του ΚΚΕ και του γραμματέα του;
Η. Μεταλλίδης: Η κλίκα Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη πήρε γραμμή από το 20ο αντιεπαναστατικό συνέδριο του ΚΚΣΕ και τη στροφή της στο τέλμα του ρεβιζιονισμού. Είχαμε μια δεύτερη Βάρκιζα. Μετά τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ ήρθε ο δεύτερος αφοπλισμός από τα μέσα. Όλοι οι παρτιζάνοι μείναμε αποσβολωμένοι από το έγκλημα που γινόταν μέσα στο ΚΚΕ. Δε μας έφαγε το βόλι του μοναρχοφασισμού, μας χτύπησαν πισώπλατα οι αναθεωρητές. Δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας για αυτά που έγιναν στην Τασκένδη και κάναμε καιρό να συνέλθουμε από το αστροπελέκι. Εξήντα χρόνια μετά είναι να απορεί κανείς που οι απόγονοι του Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη δηλαδή το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν να πουν τίποτα γι'αυτήν τη μεγάλη προδοσία.
Λ.Δ.: Η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου ορκίζεται στην Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Τι μηνύματα στέλνει 70 χρόνια μετά τον αγώνα του ΔΣΕ;
Η. Μεταλλίδης: Η βουή της ιστορίας είναι πολύ δυνατή αρκεί να χεις γερό αυτί και δυνατό μυαλό να πιάσεις τα σήματα. Ο φασισμός ανίκητος στην αρχή του '40, μετά το Στάλινγκραντ πήρε την κατηφόρα, νικήθηκε, ξεψύχησε. Σήμερα η κυβέρνηση, η ΝΔ, οι διεθνείς πάτρωνές τους φαίνονται ανίκητοι. Αλλά η ρόδα της ιστορίας είναι αμείλιχτη και θα τους σαρώσει. Για δέστε: Ποιος μιλάει σήμερα για τους διώκτες μας; Κανένας! Ποιος μιλάει για τις βόμβες ναπάλμ που εγκαινίασαν στον Γράμμο, στο Βίτσι οι Αμερικάνοι για να τις χρησιμοποιήσουν αργότερα στο Βιετνάμ; Κανένας! Αντίθετα μιλάνε πολλοί και καλά κάνουν για τον ηρωισμό των εργατών, των αγροτών, του λαού στις γραμμές του ΔΣΕ. Έτσι είναι. Ο Μάο Τσετούνγκ μας δίδαξε ότι ο ιμπεριαλισμός είναι χάρτινη τίγρη. Τους υπολογίζουμε, αλλά δεν τους φοβόμαστε.
Λ.Δ.: Σύντροφε είσαι μέλος του Μ-Λ ΚΚΕ, αειθαλής επαναστάτης και κομμουνιστής. Τι θα 'θελες να συμβουλέψεις τη νέα γενιά της χώρας μας;
Η. Μεταλλίδης: Να δώσουν όλο τους το είναι για το δίκιο και τη λευτεριά. Να αψηφήσουν θεούς και δαίμονες ώστε να γίνουν πραγματικότητα τα μεγάλα οράματα για τη λευτεριά, εθνική ανεξαρτησία, ειρήνη, σοσιαλισμό. Να μη φοβούνται τίποτα. Να 'ναι αετοί στο πέταγμά τους, να 'χουν απεριόριστη εμπιστοσύνη σε ένα καλύτερο αύριο. Αν μπορούν να 'ναι κομμουνιστές, μαρξιστές-λενινιστές, διπλή ευχή!
Λ.Δ.: Σύντροφε Ηλία, να 'σαι καλά!
http://poreia.net/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου