Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών συμπυκνώνονται στην ευρεία διασπορά ψευδών ειδήσεων οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα είτε να δημιουργούνται αντιδράσεις μέσα στις τάξεις των προσφύγων – μεταναστών (π.χ. «θάνατος» προσφύγων κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους για Αθήνα) είτε να εγείρεται ανησυχία στους κατοίκους του νησιού λόγω «αντεθνικών» δράσεων των μεταναστών (αποτροπή στρατιωτικού αγήματος στην καθιερωμένη κυριακάτικη υποστολή της σημαίας). Το πραγματικό γεγονός είναι ότι ο αριθμός των μεταναστών που αιτούνται άσυλο γινεται όλο και μεγαλύτερος ενώ συγχρόνως εγκλωβίζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα στο νησί χωρίς δικαιώματα και προοπτική και σε απάνθρωπες συνθήκες, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός εκρηκτικου κλίματος.
Το κουβάρι αυτών των δεδομένων που έχει δημιουργήσει η κυβερνητική πολιτική στη βάση και της συμφωνίας που υπέγραψε με την ΕΕ τον περασμένο Μάρτη, και των παρεμβάσεων των ακροδεξιών δυνάμεων, αυτό που καταφέρνει είναι να μένει στο απυρόβλητο τόσο η κυβερνητική πολιτική όσο και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που γίνονται στην Συρία και στον υπόλοιπο κόσμο. Ενδεικτικό είναι ότι την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επιτρέπει στα Νατοϊκά πλοία να αλωνίζουν στο Αιγαίο και έχει βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή της για τη δημιουργία νέων βάσεων του ΝΑΤΟ στην χώρα, η συζήτηση περιστρέφεται στο κατά πόσο “κινδυνεύει” ο ελληνικός λαός από τους μουσουλμάνους πρόσφυγες! Έτσι δημιουργείται ένα όλο και πιο αντιδραστικό πολιτικό κλίμα και είναι χαρακτηριστικό πως Δήμος, Περιφέρεια και κυβέρνηση βρίσκουν την «απάντηση» στην ολοένα μεγαλύτερη ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής στο νησί μας!
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση και τις αντιδραστικές προοπτικές που προδιαγράφει για ντόπιους, πρόσφυγες και μετανάστες, ο δημοκρατικός και προοδευτικός κόσμος δεν μπορεί να βρει «καταφύγιο» στις υποκριτικές και ψεύτικες κυβερνητικές «ευαισθησίες» , που χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για να γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη η πραγματική κυβερνητική πολιτική. Η απομόνωση των ρατσιστικών και φασιστικών ιδεών περνάει μέσα από την πάλη για το σπάσιμο των δεσμών εξάρτησης της χώρας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Περνάει μέσα από την πάλη για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των προσφύγων. Αυτός ο δύσκολος δρόμος –που τον δείχνει ακόμα πιο δύσκολο η συμμόρφωση των δυνάμεων της ρεφορμιστικής Αριστεράς στο αστικό πλαίσιο και οι έως και επικίνδυνες για το λαό «αφέλειες» των αναρχικών- είναι ο μόνος πραγματικός δρόμος για το λαό.
- Διεκδικούμε από το κράτος ανθρώπινες συνθήκες διαμονής, περίθαλψης, παιδείας, συνθηκών ζωής τόσο για Ελληνικό λαό όσο και για τους πρόσφυγες – μετανάστες.
- Ελεύθερη μετακίνησή τους και νόμιμα χαρτιά παραμονής και ταξιδιού.
- ΟΧΙ στα γκέτο και τους εγκλεισμούς.
- ΟΧΙ στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Καμία διευκόλυνση της ΝΑΤΟϊκής πολεμικής μηχανής.
- Παλεύουμε ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό – παλεύουμε για ανατροπή της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής.
Μυτιλήνη 20/9/2016
7 σχόλια:
Τι ακριβως σημαινει "ζηταμε απο το κρατος; Η οργανωση των μεταναστωνε πολιτικους ορους ειναι εξω απο την ατζεντα της Αριστερας;
Η οργανωση των μεταναστων σε διεκδικητικη βαση θα επρεπε να ειναι στην αντζεντα της Αριστερας αλλα δεν ειναι! Στην ατζεντα της πλειοψηφιας της Αριστερας και της αναρχιας ειναι η οργανωση των μεταναστων σε υποκαταστατα του κρατους, βλεπε καταληψεις, χωρις κανενα ουσιαστικο διεκδικητικο πλαισιο και χωρις καμια διασύνδεση με το κινημα.
Αλλωστε εκτος ατζεντας της Αριστερας ειναι η οργανωση του λαου θα ηταν οι προσφυγες;
Η διεκδίκηση από το κράτος, τον εργοδότη, το κεφάλαιο και η απόσπαση κατακτήσεων είναι μια παλιά καλή πρακτική του εργατικού και του κομμουνιστικού κινήματος που πλεον μάλλον έχει εγκαταλειφθεί από πολλούς.
Διαφωνείς;
Δε διαφωνω αλλα δε συμφωνω. Οι διεκδικησεις που λες οντως ειναι σε ενα βαθμο απαραιτητες, αυτο δε σημαινει οτι ειναι παντα καλη τακτικη. Αν ως μετρο επιτυχιας της ργανωσης των αγωνων βαλουμε την ενεργη συμμετοχη, δραση και ριζοσπαστικοποιηση των συμμετεχοντων τοτε τα πραγματα οντως φανταζουν μετεωρα με την εννοια οτι δεν φαινεται καμια αποψη και πρακτικη να δικαιωνεται. Οταν λεω δικαιωση εννοω σαν αποτελεσμα συγκρουσης τασεων-πρακτικων-πολιτικων κτλ. Βεβαια ειναι ενα ερωτημα αν και υπο ποιους ορους υπαρχουν σημερα;Δηλαδη ποια ειναι η ενεργη συμμετοχη στην οργανωση του λαου-των προσφυγων κτλ. των οργανωσεων της Αριστερας;
Οι διεκδικησεις δεν ειναι παντα καλη τακτικη; τι εννοεις;
Καλη τακτικη ειναι μηπως το να πηγαινουν οι λαοι σαν προβατα στη σφαγη; οπως γινεται τα τελευταια χρονια;
Τι ζηταμε ακριβως απο το κρατος; μα τα δικαιωματα μας. Απο το κρατος το οποιο με τις πολιτικες του δημιουργει τα προβληματα μας. Την ανεργια, τους πολεμους κλπ. Απο ποιον πρεπει να ζηταμε απο τις φιλανθρωπες κυριες ; απο την μαριανα βαρβινογιανη;
Πολυ μεγαλη η αξιοποιηση απο την κυβερνηση ολων αυτων των χαζοχαρουμενων ιδεων που ανθησαν στις πλατειες. Κοινωνικα ιατρεια, φαρμακεια, παντοπωλεια, ανταλακτικες οικονομιες, συντροφικες κουζινες, εθελοντικη εργασια και αλλα πολα αφελη και ανοητα. Αυτοι που δουλεψαν για να τα καθιερωσουν μαλλον δεν θα καταλαβουν ποτε το αντικοινωνικο εργο τους.
Γ
Φαινεται σαν να μιλας με καποιον αλλο.. Εγω απλα ερωτηματα εκανα; Και τα αιτηματα προς το κρατος μπορουν καλλιστα να αφομοιωθουν απο το κρατος οπως συμφωνω και αλλα εγχειρηματα οπως αυτα που περιγραφεις. Επισης συμφωνω οτι υπαρχουν σημαντικα κεντρικα πολιτικα ζητηματα αλλα μου φαινεται υπεκφυγη και σε καποιο βαθμο ενδειξη αδυναμιας να νομιζεις οτι το "αντικοινωνικο" εργο των εγχειρηματων ειναι αυτο που απεκρυψε τα πολιτικα προβληματα και οχι για παραδειγμα η αδυναμια της Αριστερας.
Λες, αν καταλαβα καλα, οτι τοσο οι αγωνες οσο και τα εγχειρηματα, στη πραξη, φαινεται να αποτυχαινουν το ιδιο.
Πραγματι ετσι φαινεται να συμβαινει σημερα, αλλα μονο επειδη οι αγωνες και οι διεκδικησεις ειναι σε πολυ χαμηλο επιπεδο, ποιοτικα και ποσοτικα. Το ιδιο και οι αριστερες επαναστατικες οργανωσεις. Για να καταλαβουμε το γιατι, πρεπει να μελετησουμε την ιστορια του κομουνιστικου κινηματος. Παντως αυτος που εχει το προβλημα ειναι βεβαια ο λαος, και αυτος πρεπει να φτιαξει και την οργανωση που του χρειαζεται.
Αν η αριστερα ηταν δυνατη τοτε δεν θα κυριαρχουσαν αυτες οι αδιεξοδες και χαζοχαρουμενες αποψεις.
Για να εξηγουμαστε, αλλο πραγμα η βοηθεια σε εκτακτες καταστασεις, και αλλο να καλλιεργεις αυταπατες οτι μπορεις σαν κινημα να αντικαταστησεις το κρατος και την κρατικη προνοια. Τοτε στη θεση των δικαιωματων βαζεις την ελεημοσυνη. Στη πραξη με την εκταση που εχουν παρει σημερα τα διαφορα ''εγχειρηματα'' το μονο που κανουν ειναι να διευκολυνουν την κυβερνηση. Η εθελοντικη εργασια ειναι αντικοινωνικο εργο γιατι καταργει θεσεις εργασιας. Οι ελεημοσινες σε μονιμη βαση πλεον, γινονται θεσμος και διευκολυνουν τη κυβερνηση να κοβει εκας, μισθους, συνταξεις.
Γ
Εχεις μεγαλο δικιο οτι οι αγωνες και οι διεκδικησεις ειναι σε χαμηλο επιπεδο και νομιζω συμφωνουμε οτι αυτο ειναι μαλλον το σημαντικοτερο ζητημα. Το ερωτημα βεβαια ειναι τι κανουμε απο κει και περα. Για παραδειγμα ιδεολογικα ζητηματα του κομμουνιστικου κινηματος και της Αριστερας μπορει σημερα να μην απασχολουν πολυ κοσμο περα απο καποιες οργανωσεις ομως μπορει να εχουν σημασια για τα επαναστατικα κινηματα του μελλοντος. The new is the old in distress που ελεγε και καποιος. Αυτα τα ζητηματα κατα τη γνωμη μου δεν ειναι απαραιτητο να τεθουν αμεσα απο την κινηση των μαζων ή του λαου αλλα τα θετουν "αστοι διαννουούμενοι" οπως ελεγε ο Λενιν για τους Μαρξ και Ενγκελς. Επισης η Λουξεμπουργκ ειδε στη γιγαντωση του εργατικπυ κινηματος στις αρχες του προηγουμενου αιωνα το ζητημα της εδραιωσης του καπιταλισμου παραλληλα με τις δυνατοτητες για ξεπερασμα του. Το προβλημα ειχε βαθυνει και ο αγωνιζομενος λαος δε θα ελυνε το προβλημα μονος του.. Τελος νομιζω οτι η εθελοντικη εργασια δεν ειναι το ιδιο πραγμα με τον αγωνα της Βιομε αν και συμφωνω οτι και τα δυο γεννουν ζητηματα οπως αυτα που θετεις (η διαφορα τους νομιζω ειναι οτι ο δευτερος δημιουργει περισσοτερη συζητηση και προβληματισμο απο τον πρωτο). Θα συμφωνησω ομως οτι πρεπει σε ενα βαθμο να αντιμετωπιζονται με μια ψυχρη "αστικη" λογικη και χωρις συναισθηματισμους. Η κριτικη ειναι η καλθτερη αλληλεγγυη αλλωστε..
Δημοσίευση σχολίου