ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΜΑΣ ΑΓΩΝΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΓΗΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ

Την Δευτέρα 8/5 ήρθαμε αντιμέτωποι με άλλα δυο περιστατικά καθηγητικής αυθαιρεσίας και καταπάτησης των δημοκρατικών, συνδικαλιστικών μας δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, ενώ κάναμε παρέμβαση στο τμήμα του οικονομικού, ζητήσαμε από τον καθηγητή Γ. Σαπουτζόγλου να κάνουμε μια ανακοίνωση, ενόψει της Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου την Πέμπτη. Μόλις άκουσε για ανακοίνωση άρχισε να φωνάζει και μας απαγόρευσε να την πραγματοποιήσουμε. Από την μεριά μας υπερασπιστήκαμε την παρέμβαση μας και το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση πολιτικού λόγου μες στο πανεπιστήμιο. Ο καθηγητής μην έχοντας ουσιαστικά κάτι να μας πει ακολούθησε την γνωστή τακτική και μας είπε ότι αν δεν αποχωρίσουμε θα φύγει αυτός από το μάθημα προσπαθώντας έτσι να στρέψει τους φοιτητές εναντίον μας. Λίγες ώρες μετά, ενώ γράφαμε ένα πολιτικό σύνθημα στην σχολή, με έκπληξη είδαμε τον καθηγητή Δ. Σπινέλη να μας τραβάει φωτογραφίες, μια ξεκάθαρα ασφαλίτικου τύπου κίνηση. Αμέσως του κάναμε σαφές ότι τέτοιες πρακτικές δεν είναι ανεκτές σε χώρο Ασύλου και απαιτήσαμε να σβηστούν οι φωτογραφίες μας. Το πρόσχημα για αυτή την ενέργεια ήταν ότι δεν του αρέσει να βρωμίζουμε τον χώρο. Αλήθεια από πότε είναι βρομιά ένα σύνθημα που καλεί τους φοιτητές να αγωνιστούν απέναντι στην επίθεση του συστήματος;;;

Ουσιαστικά ήθελε να στοχοποιήσει την ύπαρξη φωνών αντίστασης μέσα στο πανεπιστήμιο και με την δημοσιοποίηση τους (πρόθεσή του για την οποία ο ίδιος μας ενημέρωσε) να πετάξει όση λάσπη μπορεί για το φοιτητικό κίνημα. Προφανώς, οι δύο καθηγητές, καθώς και οι υπόλοιποι μεγαλοκαθηγητάδες στον χώρο της ΑΣΟΕΕ, βγάζουν φλύκταινες και πολεμούν με όλες τους τις δυνάμεις οτιδήποτε θέλει να αφυπνήσει τους φοιτητές, οτιδήποτε τους βάζει σε διαδικασία συλλογικής δράσης και αμφισβήτησης του σάπιου συστήματος το οποίο θέλουν να υπηρετήσουν. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι οι περισσότεροι μεγαλοκαθηγητές στην ΑΣΟΕΕ, ως παράγοντες αυτού του συστήματος, με διευθυντικές θέσεις σε μεγαλοεπιχειρήσεις και τράπεζες -μπλεγμένες ουκ ολίγες φορές με σκάνδαλα και ρεμούλες- ή και κρατικούς θεσμούς (βλ. υπουργεία), έχουν βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους σε ολόκληρη την αντιλαϊκή πολιτική που αυτή την στιγμή βιώνει ο λαός και οι οικογένειές μας και είναι άμεσα υπεύθυνοι για την εφαρμογή της πολιτικής των Μνημονίων, τόσο έξω, όσο και μέσα στις σχολές μας.

Το περιστατικό αυτό βέβαια, δεν είναι καθόλου μεμονωμένο αλλά έρχεται να συνδεθεί άμεσα με το αντιδημοκρατικό κλίμα που διαμορφώνεται στις σχολές. Οι διώξεις των 9 φοιτητών στην Ξάνθη από τον καθηγητή Παύλο, το σύρσιμο στα δικαστήρια των 11 φοιτητών στο Ηράκλειο από το 2011 με τον νόμο Διαμαντοπούλου, η μήνυση φοιτητών του ΠΑΜΑΚ από τον πρύτανη για πάρτι αλληλεγγύης αλλά και το περιστατικό στην Πάντειο, όπου ο καθηγητής κάλεσε ΜΑΤ και ΟΠΚΕ επειδή φοιτητές γράψανε ένα σύνθημα στο τοίχο της σχολής. Τα γεγονότα αυτά, αναδεικνύουν με τον πιο κραυγαλέο τρόπο ότι η φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής εντείνεται και διαμορφώνει κλίμα τρομοκρατίας για όσους θέλουν να παλέψουν μέσα στον μαζικό τους χώρο, κόντρα στην κυρίαρχη πολιτική.

Απέναντι σε αυτήν την κατεύθυνση που μπαίνει από μεριάς του συστήματός και που εφαρμόζεται από τους καθηγητές πρέπει ως φοιτητές να υπερασπιστούμε τα συνδικαλιστικά μας δικαιώματα, κόντρα στο καθηγητικό κατεστημένο και στις δυνάμεις ΠΑΣΠ - ΔΑΠ που θέλουν να μετατρέψουν τις σχολές μας σε αποστειρωμένο χώρο γνώσης, με ολοένα και περισσότερους ταξικούς φραγμούς. Τα όπλα μας για να αντισταθούμε και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας είναι οι συλλογικές διαδικασίες και τα όργανα του φοιτητικού μας συλλόγου, γιατί μέσα από αυτά μπορούμε να δούμε ποιοι πραγματικά είναι μαζί μας και ποιους έχουμε απέναντί μας στον αγώνα μας για ανθρώπινους όρους σπουδών, δουλειά με δικαιώματα, δημοκρατικές ελευθερίες.

Ως Αγωνιστικές Κινήσεις θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο, όσο ποτέ άλλοτε, να ανασυγκροτηθεί ένα φοιτητικό κίνημα που θα υπερασπίζεται τα δημοκρατικά μας δικαιώματα και θα τάσσεται ενάντια στη φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Απαιτείται η ανάπτυξη ενός φοιτητικού κινήματος που θα έχει τέτοια αντανακλαστικά ώστε σε κάθε αντιδημοκρατική και φασιστική κίνηση από πλευράς των εκφραστών του συστήματος να υπάρχει αγωνιστική συλλογική απάντηση και καταδίκη. Γιατί κατάργηση των δημοκρατικών μας ελευθεριών σημαίνει καταστολή των αντιστάσεων και των αγώνων του λαού.

http://www.agonistikeskiniseis.org/