Εκμετάλλευση με «εξωτικό» περιτύλιγμα

Πίσω από τις εξωτικές γεύσεις, τα χρώματα και αρώματα των έθνικ εστιατορίων στην πλατεία Συντάγματος, πίσω από τα χαμόγελα και την πρόθυμη εξυπηρέτηση των εργαζομένων βρίσκεται η άγρια εκμετάλλευση. Μία από τις πιο τουριστικές περιοχές της Αθήνας δίνει το παράδειγμα για το μοντέλο του εργαζόμενου-σκλάβου που προωθεί η κυβέρνηση υπακούοντας τα μεγάλα αφεντικά της. Οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό και στον τουρισμό είναι από τους πρώτους που μαθαίνουν τι σημαίνει η περιβόητη «ανάπτυξη» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Το μαθαίνουν με τον ιδρώτα, την απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία τους, τις υπερωρίες, τα προβλήματα υγείας, όταν το σώμα τους καταρρέει περνώντας οι βδομάδες χωρίς ρεπό. Σε πολλές περιπτώσεις με την ίδια τους τη ζωή...

Οι συζητήσεις μεταξύ των συναδέλφων στα γύρω εστιατόρια απλώς επαληθεύουν ότι τα προβλήματα του κλάδου είναι κοινά και μεγάλα. Ότι η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων δεν έχει ούτε εθνικότητα, ούτε διαχωρισμούς μικρού ή μεγάλου μαγαζιού, ούτε κυριλέ ή καθημερινού προφίλ. Όταν το κεφάλαιο πεινάει για κέρδη, το «εργαλείο» πρέπει να δουλεύει ασταμάτητα, χωρίς δικαιώματα, μέχρι να χαλάσει και να αντικατασταθεί. Εργαζόμενοι που σκύβουν το κεφάλι όλο και περισσότερο, που δεν διεκδικούν, άμεσα και σταθερά διαθέσιμοι (όλες τις ώρες και τις βάρδιες), τρομοκρατημένοι υπό το βάρος της ανεργίας και των συνεπειών που θα έχουν αν τολμήσουν να αγωνιστούν, είναι οι ιδανικοί υποψήφιοι για το χώρο του επισιτισμού.

Τρανταχτό παράδειγμα του πώς η δουλειά μετατρέπεται σε δουλεία είναι το ινδικό εστιατόριο «Βabaji» στο Σύνταγμα. Ένα εργασιακό περιβάλλον που αναιρεί στην πράξη την έννοια του εργαζόμενου, με τις συμβάσεις να υπογράφονται με συμβολικά ποσά και ένσημα, με την απειλή του «αν δεν υπογράψεις, φεύγεις», με βάρδιες που ξεπερνούν κατά πολύ το 8ωρο και ολόκληρες βδομάδες χωρίς ρεπό, χωρίς Κυριακές, αργίες, νυχτερινά, άδειες, δώρα και επιδόματα, με δουλειές βαριές και χωρίς κανένα μέτρο προστασίας και υγιεινής, με καθημερινές τις προσβολές στους εργαζόμενους και την πίεση για ακόμα μεγαλύτερη αποδοτικότητα. Ακόμα πιο σκληροί είναι οι όροι εργασίας για τους μετανάστες εργαζόμενους στο εστιατόριο. Ένα περιβάλλον τρομοκρατίας και φόβου για όποιον «δε συμμορφώνεται προς τας υποδείξεις».

Ευτυχώς, η τρομοκρατία έσπασε κι άνοιξε ο δρόμος για να βρεθούν οι συνάδελφοι μεταξύ τους, να συζητήσουν, να εμπιστευτούν τη δύναμη και το δίκιο τους. Τέσσερις εργαζόμενες αποφάσισαν να αγωνιστούν, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και να μην υποκύψουν στη λογική που θέλει τον καθένα μόνο του, αποδυναμωμένο, ανυπεράσπιστο απέναντι στις ορέξεις του εργοδότη. Συλλογικά και από κοινού, αποφάσισαν να κλείσουν τα αυτιά τους στις φωνές της υπακοής και της υποταγής, αναγνωρίζοντας ότι μόνο χειρότερους όρους για τους εργαζόμενους μπορούν να φέρουν. Ξεκίνησαν με καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας και ζητώντας ψηφίσματα αλληλεγγύης από σωματεία και συλλογικότητες ενόψει της τριμερούς συνάντησης που ορίστηκε για τις 30 Μαΐου στις 11:00 το πρωί (Πατησίων 37). Παράλληλα, έθεσαν το ζήτημα στην πρόσφατη συνέλευση του Συνδικάτου Επισιτισμού-Τουρισμού-Ξενοδοχείων. Στόχος είναι να αναδειχτεί πλατιά το ζήτημα και σε κόντρα με την πρόθεση της εργοδοσίας να αποκρύψει τα γεγονότα. Ο αγώνας των εργαζομένων μόλις ξεκίνησε και δεν πρόκειται να φιμωθεί.

Η Ταξική Πορεία βρίσκεται από την αρχή στο πλευρό των εργαζομένων και θα συνεχίσει να είναι μέχρι την τελική δικαίωσή τους, εκφράζοντας την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή της.

Προλεταριακή Σημαία