Είναι γνωστό, με βάση τις δεσμεύσεις στους ιμπεριαλιστές - δανειστές, ότι οι «ράγες» της λιτότητας και της πειθαρχίας στα συμφωνηθέντα χάνονται στο μακρινό 2060(!!!). Δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους και τη νεολαία του σήμερα αλλά και τις αγέννητες γενιές του αύριο. Η πολιτική της υφαρπαγής πραγματικών αξιών (μισθοί, συντάξεις, κοινωνικές παροχές, ξεπούλημα υποδομών) από τα «κάτω προς τα πάνω» και από τα «μέσα προς τα έξω» παγιώνεται σε βάθος δεκαετιών και θα νομιμοποιεί την λεηλασία στο όνομα της «εξόδου από τα μνημόνια» και της «αποπληρωμής του χρέους». Αυτή εξάλλου είναι και η ουσία της "βιωσιμότητας του χρέους", που πιστοποίησαν με τυμπανοκρουσίες ΕΕ - ΔΝΤ και ΕΚΤ.
Είναι φανερό ότι στη βάση όλων των μνημονίων και των συμφωνιών που έκαναν τόσο οι προηγούμενες κυβερνήσεις όσο και η σημερινή, βρίσκεται η πλήρης, οικονομική και πολιτική συνάμα, εξάρτηση της χώρας στους ιμπεριαλιστές. Ταυτόχρονα, η πολιτική των μνημονίων αποτέλεσε και την τεράστια ευκαιρία του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου να γκρεμίσει κατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζόμενων που είχαν αποκτηθεί με μεγάλους αγώνες και τεράστιες θυσίες. Η ολομέτωπη επίθεση όχι μόνο δεν θα σταματήσει αλλά θα κλιμακωθεί και στόχος όλων των δυνάμεων του συστήματος είναι να διαμορφωθεί μία νέα κατάσταση όπου τα πάντα θα υπηρετούν την κερδοφορία του κεφαλαίου και τις στοχεύσεις των ιμπεριαλιστών χωρίς δισταγμούς και αντιδράσεις. Αυτή η στρατηγική κατεύθυνση κεφαλαίου - ιμπεριαλιστών μπορεί να σταματήσει μόνο από την πάλη των εργαζόμενων και τον ξεσηκωμό των λαών και όχι από πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν συνέχεια και με συνέπεια την πολιτική της επίθεσης και γίνονται οι πιο «πρόθυμοι» από τους «πρόθυμους» του αστικού πολιτικού προσωπικού, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που οι «παραδοσιακοί» να φαίνονται σε τροχιά αντιπαράθεσης με τους «προστάτες» τους.
Η προσπάθεια του Αλ. Τσίπρα και των υπολοίπων του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάσουν την επόμενη περίοδο σαν «καθαρό διάδρομο» όπου η υλοποίηση των συμφωνηθέντων θα είναι στην «αποκλειστική δικαιοδοσία» της κυβέρνησης δεν αποτελεί μόνο προπαγανδιστικό τέχνασμα αλλά απηχεί και την διάθεση του αστικού πολιτικού συστήματος συνολικά να «πάρει ανάσα» από τον ασφυκτικό έλεγχο των «συμμάχων και εταίρων». Στόχος του επίσης είναι να μπορέσει να «διαχειριστεί» την αντεργατική – αντιλαϊκή πολιτική με ελιγμούς που θα εκτονώνουν ή θα περιορίζουν την λαϊκή δυσαρέσκεια και τις αντιδράσεις.
Το αστικό πολιτικό σύστημα που «ρευστοποιήθηκε» την περίοδο 2010-2012 κάτω από την εργατική – λαϊκή αντίσταση και πάλη επιχειρεί να ανασυγκροτηθεί για να υπηρετήσει το κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστές με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Όμως είναι άλλο ζήτημα οι διαθέσεις του ντόπιου αστικού πολιτικού προσωπικού και άλλο ζήτημα οι στοχεύσεις και οι απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών, οι οποίοι δεν δείχνουν ιδιαίτερη κατανόηση καθώς μαίνεται ο ανταγωνισμός τόσο μεταξύ "Δύσης" και "Ανατολής" όσο και ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές της "Δυτικής συμμαχίας". Για αυτό οι απαιτήσεις τους συνεχώς ενισχύονται και απαιτούν πλήρη ευθυγράμμιση, άσχετα με τους "πονοκεφάλους" που δημιουργούν σε όλους, από τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και τους ΑΝΕΛ. Με αυτό σαν δεδομένο, η όποια προσπάθεια ανασυγκρότησης του αστικού πολιτικού σκηνικού με τους "πυλώνες" και τα "εξαπτέρυγά" του παίρνει όλο και πιο αντιδραστική κατεύθυνση, ακριβώς γιατί είναι υποχρεωμένο να "παρακολουθήσει" τις στοχεύσεις του κεφαλαίου και τις εξορμήσεις των ιμπεριαλιστών.
Μία τέτοια αντιδραστική εξέλιξη αποτέλεσε και η "Συμφωνία των Πρεσπών" ανάμεσα σε Τσίπρα - Ζάεφ καθ' υπόδειξη και επιταγή των ΑμερικανοΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών αλλά και της Γερμανίας. Γράφτηκε και ακούστηκε ότι η συμφωνία αυτή αποτέλεσε κατά κάποιο τρόπο "προαπαιτούμενο" για να γίνει "βιώσιμο το χρέος", αποκαλύπτοντας με αυτό τον τρόπο τόσο τον απόλυτο χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης αλλά και την «επικοινωνία» ανάμεσα στα μνημόνια, τόσο το οικονομικό, όσο και το γεωπολιτικό. Βέβαια, το κυβερνητικό θράσος περισσεύει και αυτή η συμφωνία που αποτελεί υλοποίηση των πολεμικών σχεδίων των Αμερικάνων και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών βαφτίστηκε «σύμφωνο φιλίας και αλληλεγγύης των δύο λαών» ακριβώς για καλύψει το πραγματικό του περιεχόμενο. Από την άλλη πλευρά, γίνεται προσπάθεια να καλυφθεί ο αντιδραστικός χαρακτήρας αυτής της συμφωνίας και από τις δυνάμεις εκείνες που την καταγγέλλουν στο όνομα της δήθεν υπεράσπισης του «έθνους» και της «γλώσσας». Τόσο οι υπερασπιστές της όσο και όλοι οι αντιδραστικοί που την καταγγέλλουν και ξεσηκώνουν εθνικιστική υστερία, εκείνο που προσπαθούν με επιμέλεια να αποκρύψουν είναι ότι αυτή η συμφωνία είναι πλήρως εναρμονισμένη με τις επιταγές και τις στοχεύσεις των ιμπεριαλιστών «συμμάχων». Επιδίωξη και των δύο πλευρών είναι να συντηρήσουν και να δυναμώσουν τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης καθώς αυτό αποτελεί την ουσία της ύπαρξής τους αλλά ταυτόχρονα να διεκδικήσουν αναβαθμισμένο ρόλο και θέση για την ντόπια κεφαλαιοκρατία και τα δικά της ιδιαίτερα συμφέροντα. Η προσπάθεια να γίνει ο λαός μέρος αυτής της αντιδραστικής επιχείρησης, υπηρετώντας «ξένες σημαίες», είναι μια σοβαρή και επικίνδυνη εξέλιξη για τα δικά του συμφέροντα, για την δική του ζωή.
Το αντιδραστικό πλαίσιο που διαμορφώνουν για τον εργαζόμενο λαό τόσο η «βιωσιμότητα του χρέους» όσο και η «συμφωνία των Πρεσπών» πρέπει να πάρει απάντηση και πολύ περισσότερο να βρει απέναντί του ένα οργανωμένο, μαζικό και μαχητικό εργατικό-λαϊκό κίνημα αντίστασης, πάλης και διεκδίκησης. Όσο αυτό καθυστερεί, τόσο η επίθεση θα κλιμακώνεται και τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης θα φέρνουν νέες πιο επικίνδυνες εξελίξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου