Ένα δημοψήφισμα που σκαρφίστηκε η κυβέρνηση παριστάνοντας τον Πόντιο Πιλάτο για να ρίξει στη πλάτη του λαού την απόφαση για τον τρόπο που θα εφαρμοζόντουσαν τα τότε νέα μέτρα. Γιατί αυτό ήταν το διακύβευμα του δημοψηφίσματος και τίποτ' άλλο. Ούτε καν τι θα εφαρμοστεί, αλλά το πως! Άσχετα αν η κυβέρνηση το έπαιξε επικοινωνιακά προσπαθώντας να δείξει ότι ...αντιστέκεται διαπραγματευόμενη.
Το ΟΧΙ που ζητούσε στη πραγματικότητα δεν ήταν όχι στις παρεμβάσεις των ιμπεριαλιστών, δεν ήταν όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Το κυβερνητικό ΟΧΙ στη πραγματικότητα ήταν ΝΑΙ στη συνέχιση της αντιλαϊκής επίθεσης αλλά με ...άλλους τρόπους. Κι αυτό άλλωστε αυταπάτη αποδείχθηκε κάτι που παραδέχεται πλέον στις διεθνής αυτοκριτικές του ο Τσίπρας!
Δυστυχώς νερό στον μύλο της κυβέρνησης έριξαν και όλοι αυτοί από την Αριστερά που τους προηγούμενους μήνες συμμετείχαν σε συγκεντρώσεις στήριξης - πίεσης (για να μην υποχωρήσει δήθεν) της κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις που διεξήγαγε με τους ιμπεριαλιστές καλλιεργώντας αυταπάτες για τον αντιφατικό - μεταβατικό χαρακτήρα της και για τις επιδιώξεις της. Κριτικάροντας κάποιους περίεργους που στις ίδιες συγκεντρώσεις κατήγγειλαν τη διαπραγμάτευση ως υποταγή!
Το αποκορύφωμα των αυταπατών ήρθε στο δημοψήφισμα. Υποτίθεται ότι θα το μετασχημάτιζαν σε κάτι άλλο αλλάζοντας δήθεν το ερώτημα (αντιΕΕ, αντιευρώ, και τα δύο μαζί, ότι σας αρέσει διαλέγετε)! Πως ακριβώς θα γινόταν αυτό ουδείς μας εξήγησε ποτέ! Αυτό που έμεινε είναι η συμμετοχή τους στην προ του δημοψηφίσματος συγκέντρωση με τον αγωνιστή πρωθυπουργό Τσίπρα κεντρικό ομιλητή έστω -και δυστυχώς παράλληλα- κάτω από τον μανδύα των σωματείων και των συλλογικοτήτων!
Από τη δημιουργία αυταπατών στο λαό δεν απαλλάσσονται ούτε αυτοί που τον ...προειδοποιούσαν πριν από το 2015 για τη ψήφο του στον ΣΥΡΙΖΑ και μετά του κουνούσαν το δάχτυλο, μιας και τα έλεγαν από παλιά αλλά και αυτός δεν τους έκανε τη χάρη να διορθώσει την ψήφο του το 2012. Άλλωστε μη ξεχνάμε, αν και πολύ θα το ήθελαν, ότι αυτοί πρώτοι και καλύτεροι αρχικά καλούσαν το λαό να προσέλθει στη κάλπη αλλά με το δικό τους, έντυπο αυτή τη φορά, ψηφοδέλτιο και με τα δικά τους ερωτήματα! Το γεγονός ότι έδειξαν κατανόηση, μετά από την εκτός, εντός και επί τ' αυτά, πίεση που ένιωσαν και επέτρεψαν σε κάποιο κόσμο να διαλέξει και την αποχή, με τη δικαιολογία της απόστασης και όχι σαν άποψη, σε τίποτα δεν αλλάζει τη στάση τους.
Και στη μια και στην άλλη η δικαιολογία ήταν ότι ένα ΟΧΙ (το φανταστικό το δικό τους, όχι αυτό που θα διαλέγαμε στο παραβάν) θα μπορούσε να αξιοποιηθεί κινηματικά. Ακόμη και αν δεχτούμε ότι οι προθέσεις τους ήταν πραγματικά αυτή η αξιοποίηση ο τρόπος που (δεν) κινήθηκαν σε αυτή την κατεύθυνση ακύρωσε ακόμη και αυτές!
Θα είχε πάντως ένα ενδιαφέρον να μας πουν τι έκαναν για να αξιοποίησαν το αποτέλεσμα, όπως θα είχε ενδιαφέρον κάποια στιγμή να μας πουν πως ακριβώς συμβάλλανε στην όξυνση της πολιτικής κρίσης κατά τη διάρκεια των διπλών εκλογών του 2012, μιας και τότε σε τέτοια κατεύθυνση καλούσαν το λαό! Πολύ περισσότερο όταν ήταν ακόμη θερμό το κλίμα μετά τη διετία 2010 - 12 των μεγάλων εργατικών και λαϊκών κινητοποιήσεων. Αυτών που τώρα πολλοί από τα δεξιά και τ' αριστερά προσπαθούν να συκοφαντήσουν συγκρίνοντάς τες με τις εθνικιστικές και φασιστικές συνάξεις των ημερών.
Για μας άλλος έπρεπε και πρέπει να είναι ο ρόλος της Αριστεράς. Όπως έγραφε και ο Α.Κ. στην επέτειο του ενός χρόνου στο άρθρο του Happy anniYESary! κλείνοντάς το:
" Η Αριστερά (δεν θα έπρεπε) να βάλει την υπογραφή της σε ένα τέτοιο όχι που θα γινόταν έτσι κι αλλιώς ναι... και έγινε! Αντίθετα, θα έπρεπε σε πείσμα των καιρών, να θέσει το δικό της στίγμα στις εξελίξεις, να δώσει άλλη κατεύθυνση στον κόσμο και να μην τσιμπήσει με το wind of change (μα τέτοιο change πια) του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί, στην τελική, η Αριστερά δεν υπάρχει, για να διαμορφώνει ως θέλει εκλογικά αποτελέσματα (επιμένουμε ακόμη -ίσως μόνο εμείς- ότι οι εκλογές αποτυπώνουν τους συσχετισμούς που υπάρχουν στην κοινωνία και δεν τους διαμορφώνουν). Η Αριστερά, η πραγματική, επαναστατική Αριστερά αντιλαμβάνεται τους αγώνες του λαού πέρα κι έξω από τα διλήμματα που θέτει το σύστημα, πέρα κι έξω από στημένες κάλπες. Η Αριστερά δεν παίρνει λεξούλες που αραδιάζει το σύστημα, για να δίνει σε αυτές δικές της αφηγήσεις (το αντιΕΕ όχι, το ταξικό όχι, το αντικαπιταλιστικό όχι), ακριβώς γιατί οι λεξούλες αυτές έχουν καθοριστεί εξαρχής από αυτούς που τις έθεσαν!
Αυτή η Αριστερά δεν απολογείται, γιατί δεν συμμετέχει στα μνημόσυνα που στήνουν οι απατημένες σύζυγοι του ΣΥΡΙΖΑ που μας... πρόδωσε, που δεν μας έκανε το χατήρι. Αυτή η Αριστερά απολογείται μέσα στο κίνημα και τους αγώνες."
Και μιας και πολύ κουβέντα γίνεται και πάλι για τον Άρη το παρακάτω σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη ταιριάζει γάντι:
2 σχόλια:
Μ'αρέσει που λέτε ότι η Αριστερά συμμετείχε σε συγκεντρώσεις στήριξης της κυβέρνησης. Λίγο πολύ δηλαδή σε αυτές που συμμετείχατε κι εσείς, γιατί σε κάποια από αυτές θυμάμαι πολύ καλά μπλοκ της Λαϊκής Αντίστασης με πανό που μόνο αντικυβερνητικό περιεχόμενο δεν είχε. Ντάξει έχει περάσει μια τριετία αλλά δεν νομίζω να έχετε τόσο κοντή μνήμη, ειδικά για τις ίδιες σας τις κινητοποιήσεις.
Εμείς κοντή μνήμη δεν έχουμε αλλά εσύ μεγάλη φαντασία έχεις σίγουρα! Κατεβήκαμε χωρίς πανό και καταγγείλαμε τη διαπραγμάτευση ως υποταγή κάτι που ενόχλησε ιδιαίτερα και την άλλη μέρα στο Κόκκινο οι δημοσιογράφοι του εκφράζανε την ενόχλησή τους.
Δημοσίευση σχολίου