Πάντα υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο!

Διαβάζουμε για μεγάλες διαδηλώσεις μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας στο μακρινό Μπαγκλαντές με αφορμή οδικό δυστύχημα που οδήγησε στο θάνατο -στους δρόμους παγίδα- δύο νέους, μαθητές. Ο πρωτοφανής όγκος και η επιμονή των νεανικών διαδηλώσεων που ανάγκασε την κυβέρνηση του Μπαγκλαντές να απαντήσει με ένα κράμα τρομοκρατίας (καταστολή, χρήση πλαστικών σφαιρών) αλλά και δήθεν… κατανόησης (συγκρότηση επιτροπής που πρότεινε την θανατική ποινή για όσους προκαλούν θανάτους πολιτών σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα) δεν έδειξε να κάμπτει -ούτε από την άλλη μεριά να πείθει- τους διαδηλωτές.

Η πιο ενδιαφέρουσα είδηση όμως δεν βρίσκεται εκεί καθώς είναι λογικό τέτοιες αφορμές να δίνουν έκφραση στην δυσαρέσκεια και την διαμαρτυρία σχετικά με τους όρους σπουδών και ζωής γενικότερα. Το ζήσαμε και στην Ελλάδα με αυτή την «ασύμμετρη» και πολλές φορές «αναπάντεχη» νεολαιίστικη έκρηξη.

Η «είδηση» βρίσκεται στην επεξεργασία αιτημάτων από τη μεριά των σπουδαστών-μαθητών που διαπιστώνουν πως η πρόκληση ατυχημάτων και δυστυχημάτων είναι αποτέλεσμα της πολύωρης εργασιακής απασχόλησης των οδηγών στα φορτηγά που κινούνται στους δρόμους - παγίδα. Διατυπώθηκε ήδη αίτημα να μην υπερβαίνει τις δέκα ώρες η εργασιακή απασχόληση των οδηγών στο τιμόνι στα μέσα μεταφοράς.

Ποιος δίδαξε σε αυτά τα «νιάναρα» την συμμαχία με τον εργαζόμενο; Και πόσο αυθόρμητα την ανακάλυψαν; Μερικές φορές η σκέψη των νέων μπορεί να πιάνει το κόκκινο νήμα επεξεργασιών που ήδη έχουν προηγηθεί. Θυμάμαι τοποθέτηση του Βασίλη Σαμαρά ότι «μπορεί τους όρους ζωής μας να τους… «αφρικοποιήσουν» όμως δεν μπορούν να μας κάνουν σαν να μην υπήρξε η παρένθεση του 1917». Βέβαια στο Μπαγκλαντές είναι τρίτος κόσμος δηλαδή επαρκώς Ασία και Αφρική με ότι αυτό σημαίνει.

Δεν παύει μία τέτοια κίνηση, ακόμα και έτσι, να είναι μία νότα δροσιάς σε ένα Αύγουστο που δυστυχώς -και πως αλλιώς με βάση την κατάσταση στην οποία βαδίζει ο καπιταλιστικός-ιμπεριαλιστικός κόσμος- είναι φουλ από πραγματοποιημένα και επαπειλούμενα ρημαδιά και καταστροφές και αποκαΐδια. Γιατί τα αποκαΐδια –της μιας ή της άλλης μορφής– είναι όρος ζωτικός της «ανάπτυξης» που επαγγέλλονται.

Και μου θύμισε μία παρατήρηση του γιου μου, όταν κάποια στιγμή διαπίστωσε μία… κάμψη αισιοδοξίας και σκεπτικισμού από μεριάς μου, πως «σήμερα το πιο εύκολο είναι να είσαι απαισιόδοξος»….

Υ.Γ.: Βέβαια η άλλη μεγάλη είδηση του Αυγούστου είναι η επίσκεψη της πριγκίπισσας του Άμπου Ντάμπι, Αλ Ριν στα ορεινά Τρίκαλα, για να γνωρίσει λέει την ορεινή ενδοχώρα μετά τα μαγευτικά νησιά μας. Το ελικόπτερό της προσγειώθηκε σε Αρχοντικό του Περτουλίου που φρόντισαν οι ιθαγενείς να γίνει με ασφάλεια. Η ανάπτυξη –αυτή των αποκαϊδιών– κατέφτασε και στα ορεινά Τρίκαλα!

Δ.Μ.