PARTIZAN: Ο σοβινισμός που δηλητηριάζει τις δυο όχθες του Αιγαίου.*

Οι ιστορικές εντάσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας μετά την οροθέτηση του Αιγαίου και των νησιών του οξύνθηκε τον Φεβρουάριο του 1995 για τα Ίμια. Το τουρκικό πλοίο Φιγκέν Ακάτ προσάραξε στις ακτές των Ιμίων. Η αντιπαράθεση που άρχισε σχετικά με το ποιος θα το σώσει εξελίχθηκε ταχύτατα σε αντιπαράθεση με επίμαχο ζήτημα σε ποιάς χώρας τα χωρικά ύδατα βρίσκονται τα Ίμια. Με την ανύψωση στην ανατολική ακτή της τουρκικής σημαίας και στην δυτική της ελληνικής σημαίας από στρατιωτικές δυνάμεις, η κρίση για την βραχονησίδα που αποτελούνταν από 40 στρέμματα μη κατοικήσιμης έκτασης, μετατράπηκε σε σοβινιστική προπαγάνδα. Αυτό προκάλεσε ένα μεγάλο κύμα σοβινισμού και η πρωθυπουργός της Τουρκίας εκείνης της περιόδου Τανσού Τσιλέρ μετέτρεψε την υπόθεση σε μια εθνική ηρωική ιστορία με τη φράση «εκείνη η σημαία θα υψωθεί ότι και αν γίνει». Στην βουλή κατατέθηκε νομοσχέδιο που αιτιολογούσε το ενδεχόμενο πολέμου. Όμως αργότερα έγινε σαφές ότι ήταν ένα σχέδιο Casus Belli που πέρασε στην ιστορία σαν ένα σώου για να διευρυνθεί ο σοβινισμός και ότι το περιεχόμενο αυτού του νομοσχεδίου δεν ήταν σ’ αυτόν τον άξονα.

Το πνεύμα της εποχής και ρήγματα έτοιμα να σπάσουν σε κάθε αμφισβητούμενη περιοχή

Οι αξιώσεις για το Αιγαίο τόσο από την τουρκική όσο και από την ελληνική αστική τάξη χρησιμοποιούνται για να υποθάλπουν τον σοβινισμό. Οι κρίσεις μεταξύ του τουρκικού και του ελληνικού κράτους πυροδοτούνται σ’ αυτό το πεδίο. Ωστόσο εκτός απ’ αυτό, το τελευταίο διάστημα προστέθηκαν στην κρίση το προσφυγικό ζήτημα, το άσυλο των πραξικοπηματιών και το θέμα της ομηρίας των δυο Ελλήνων στρατιωτών.

Σε μια περίοδο που οι συγκρούσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα εντείνονται και ειδικά στην Μέση Ανατολή και την Ουκρανία περιλαμβάνουν και αλλαγές συνόρων, αυτές οι κρίσεις δημιουργούν τις δικές τους εντάσεις. Το πεδίο σύγκρουσης της Μεσογείου είναι ένα κομμάτι αυτής της κατάστασης. Υπάρχει μεγάλη ένταση στις αμφισβητούμενες περιοχές που θα ταρακουνήσει όλο τον πλανήτη. Σ’ αυτό το πλαίσιο η ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για το Αιγαίο και την Μεσόγειο δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Το μέγεθος της έντασης ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που αντικατοπτρίζεται στο επίπεδο περιφερειακών πολέμων και η τάση για αλλαγή συνόρων, στα πλαίσια αυτών των αντιθέσεων, είναι έτοιμη να εκραγεί σε κάθε αμφισβητούμενη περιοχή. Σ’ αυτή τη βάση είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί σαφώς που θα οδηγήσει μια οποιαδήποτε ένταση προκύψει. Όμως είναι γεγονός ότι περισσεύουν ακόμη περισσότερο οι εντάσεις σ’ αυτές τις περιοχές.

Αναμφισβήτητα πίσω από την κρίση στα Ίμια και την όξυνση της έντασης που άρχισε το 2018 με την ομηρία των Ελλήνων στρατιωτών υπάρχει κάποιο υπόβαθρο. Ιδιαίτερα στη Μεσόγειο το φυσικό αέριο και τα αποθέματα πετρελαίου και ο αγώνας για γεωστρατηγική κυριαρχία είναι πηγές που τροφοδοτούν την ένταση. Επίσης δεν πρέπει να διαφύγουν της προσοχής μας και να υποτιμηθούν τα σχέδια των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και του Ισραήλ για το φυσικό αέριο και τα αποθέματα πετρελαίου στην Κύπρο. Πάνω σ’ αυτές τις αντιθέσεις η ΕΕ επιθυμεί να μετατρέψει το Αιγαίο σε μια κλειστή θάλασσα και οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να ενισχύσουν την κυριαρχία τους στη Μεσόγειο. Η αναβάθμιση των βάσεων του ΝΑΤΟ στην Κρήτη, οι υπολογισμοί τους πάνω στην προσφυγική κρίση και η προσπάθεια της Ρωσίας να καθιερωθεί στην Μεσόγειο με αφορμή την πολιτική της στη Συρία, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι αντιθέσεις για τον αγώνα κυριαρχίας μπορούν να μετατρέψουν την περιοχή σε πύρινη κόλαση. Κάθε σύγκρουση για την εδραίωση της κυριαρχίας των ιμπεριαλιστών γίνεται αφορμή για να ανακινηθούν εθνικά και σοβινιστικά συμφέροντα. Η αυξανόμενη πολιτική σύγκρουση των ιμπεριαλιστών σ’ αυτές τις περιοχές απαιτεί από τα εξαρτημένα κράτη πιο αποτελεσματικές κινήσεις.

Το τελευταίο διάστημα η τουρκική άρχουσα τάξη οξύνει ιδιαίτερα την ένταση σχετικά με τα 12 νησιά. Έχει επίσης σκληρή ρητορική στο θέμα των ερευνών για το φυσικό αέριο στην Κύπρο. Ο Κεμάλ Κιλιτστάρογλου ηγέτης του CHP συχνά ανακινεί το ζήτημα για να πιέσει την κλίκα του Ερντογάν - AKP. Όμως στο σύνολό της η άρχουσα τάξη της Τουρκίας αυτό το διάστημα εστιάζει στην Συρία και ιδιαίτερα στη Ροζάβα. Δεν χρειάζεται αυτή τη στιγμή να προκαλέσει την ένταση κυριαρχίας στο Αιγαίο. Ωστόσο δεν παραλείπει να παρουσιάζει κομμάτια του παζλ λέγοντας «έχουμε την δύναμη να προστατεύσουμε το Αιγαίο». Ενισχύει τον σοβινισμό με τον σοβινισμό και την επιθετικότητα που δημιουργήθηκε στο Κουρδικό ζήτημα και με την ενίσχυση της έντασης στα ελληνοτουρκικά.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που παραδόθηκε στις πιέσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για την λύση του ζητήματος της ΠΓΔΜ, που παρά τις προσπάθειες να ξεκαθαρίσει τα πράγματα χωρίς να βλάψει τα εθνικιστικά κίνητρα παρά τις αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν, θέλει να ευνοηθεί από το εθνικιστικό κύμα με την δημιουργία φόβου για την τουρκική επιθετικότητα. Αναμφισβήτητα αυτή τη περίοδο βλέπει την πολιτική της τουρκικής αστικής τάξης που εστιάζει στην Μέση Ανατολή σαν ευκαιρία για τα δικά της συμφέροντα. Οι διάφορες μερίδες της τουρκικής άρχουσας τάξης θέλουν να εξισορροπήσουν την εσωτερική πολιτική υποθάλποντας από κοινού το εθνικιστικό κύμα. Σ’ αυτό το πλαίσιο οι αντιθέσεις του τουρκικού κράτους με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ μετατρέπονται σε όφελος για το ελληνικό κράτος.

Το φασιστικό τουρκικό κράτος ενδιαφέρεται για την διατήρηση όλων των πλεονεκτημάτων της γεωστρατηγικής του θέσης, ιδιαίτερα στους δρόμους μεταφοράς ενέργειας. Σ’ αυτό το πλαίσιο ενεργεί για την ενίσχυση του πλεονεκτήματος στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Στην αυξανόμενη ένταση στην λεκάνη της Μεσογείου ο αγώνας για την κυριαρχία σ’ αυτή τη περιοχή επιδεινώνεται. Σ’ αυτό το πεδίο η σοβαρότερη σύγκρουση πραγματοποιείται με το ελληνικό κράτος.

Το Αιγαίο δεν είναι των αστικών τάξεων, είναι των λαών!

Η κατάσταση αυτή της έντασης στη Μεσόγειο, πέρα από το ότι λειτουργεί προς όφελος των ιμπεριαλιστών ενισχύει τον σοβινισμό και στις δυο πλευρές. Το τουρκικό κράτος μπορεί να εφαρμόσει την επιθετική του πολιτική στην Μέση Ανατολή στο βαθμό που επιτρέπουν ο Ρωσικός και ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός. Αξιοποιώντας τις αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή η κατεύθυνση της στρατιωτικής επιθετικότητας παραμένει μέσα στα όρια που επιβάλλουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Σ’ αυτό το πλαίσιο η δυνατότητα εισόδου στην Μεσόγειο και ιδιαίτερα με την διεξαγόμενη επίθεση στην Μέση Ανατολή, είναι πολύ δύσκολη. Οι αντιδραστικές φιλοδοξίες και η σοβινιστική υστερία των ΗΠΑ και της τουρκικής και της ελληνικής αστικής τάξης σπέρνουν και καλλιεργούν την εχθρότητα ανάμεσα στο τουρκικό και τον ελληνικό λαό και τις εθνότητες.

Η όξυνση της σύγκρουσης μεταξύ των ιμπεριαλιστών, αυξάνει τα προβλήματα στον κόσμο και σε κάθε αμφισβητούμενη περιοχή. Σ’ αυτή η κατάσταση οι αντιδραστικές αστικές τάξεις κρατάνε ζωντανό τον σοβινισμό για να τον χρησιμοποιήσουν για τα συμφέροντά τους. Αναμφίβολα, το ελληνικό και το τουρκικό κράτος είναι σύμμαχοι στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Οι αντιθέσεις που θα προκαλέσουν ένταση και σε στρατιωτικό επίπεδο δεν είναι ακόμη ώριμες.

Ωστόσο, η κατάσταση χαρακτηρίζεται από την εχθρότητα και τα επίμαχα ιστορικά ζητήματα για αμφισβητούμενες περιοχές που χρησιμοποιούνται και από τις δυο πλευρές. Η σύγκρουση ή ο συμβιβασμός ανάμεσα στα δυο κράτη δεν είναι προς το συμφέρον των δυο λαών.

Οι επαναστάτες και οι δημοκράτες κάθε χώρας πρέπει να αγωνιστούν για την αδελφοσύνη των λαών ενάντια στον σοβινισμό που τα δυο κράτη καλλιεργούν με συνεχή προπαγάνδα στο λαό τους λόγω των αντιθέσεών τους. Οι λαοί πρέπει να βάλλουν στο στόχο τους και να πολεμήσουν τον ιμπεριαλισμό και τα κράτη που τον υπηρετούν. Τα συμφέροντα των λαών βρίσκονται στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις αστικές τάξεις στην κατεύθυνση κοινών στόχων και στην αλληλεγγύη.

*Πρόκειται για την τοποθέτηση των συντρόφων της PARTIZAN στο κάμπινγκ των Αγωνιστικών Κινήσεων στην κοινή τους εκδήλωση την Πέμπτη  26/7. Στα τούρκικα υπάρχει εδώ: http://www.avrupahaber4.org/