Ότι άλλοθι και να επικαλούνται κοσμηματοπώλης, συνεργός ή αστυνομία, τα στοιχεία που έχουν βγει μέχρι στιγμής στην επιφάνεια τους διαψεύδουν. Είναι ξεκάθαρο ότι οι δολοφόνοι δεν απειλούνταν από τον Ζακ την στιγμή που του επιτέθηκαν ενώ αυτός ήταν εγκλωβισμένος μέσα στο κοσμηματοπωλείο.
Οι μηχανισμοί του κράτους, όπως η αστυνομία, η δικαστική εξουσία και τα ΜΜΕ μπήκαν σε λειτουργεία προκειμένου να συγκαλύψουν το έγκλημα.
Ο ρόλος των ΜΜΕ φάνηκε, όταν πρόλαβαν να αποδώσουν τα αίτια του θανάτου σε κοψίματα από σπασμένο τζάμι και στην «κακή κατάσταση της υγείας» του θύματος και πρόλαβαν να τον ονομάσουν ληστή χωρίς να είναι γνωστά τα κίνητρά του, ενώ υπάρχουν video που διέψευσαν όλους αυτούς τους ισχυρισμούς. Ως φορέας και πομπός της κυρίαρχης ιδεολογίας, προσπάθησαν να καθρεφτίσουν τον μέσο θεατή στο πρόσωπο του κοσμηματοπώλη. Τον παρουσίασαν ως έναν μικροαστό βιοπαλαιστή, νοικοκύρη, του οποίου το ψωμί κρίνεται από την ύπαρξη της ιδιοκτησίας του και άρα δικαιολογείται να την υπερασπιστεί ακόμη και δολοφονώντας. Από την άλλη, ο Ζακ παρουσιάστηκε με χυδαίο τρόπο ως το περιθωριακό στοιχείο, ο οροθετικός, το «πρεζάκι», ένα καμένο χαρτί με το οποίο δεν έχουμε κοινά σημεία.
Η αστυνομία, ως κατασταλτικός μηχανισμός, επέδειξε ιδιαίτερο ζήλο στην σύλληψη του αιμόφυρτου Ζακ και στο να «φυτέψει» στοιχεία.
«Οι δολοφονίες δεν είναι μια στιγμή
είναι του συστήματος η πολιτική»
Όπως σε κάθε περίπτωση που η σφαίρα ενός αστυνομικού «εξοστρακίζει» στο σώμα ενός 15χορνου παιδιού, όπως όταν ο Παύλος Φύσσας δολοφονήθηκε από χρυσαυγίτες για…γηπεδικές διαφορές, όπως όταν ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας δέχθηκε θανατηφόρο χτύπημα με λοστό από τον νεοδημοκράτη κυβερνητικό υπάλληλο, Γιάννη Καλαμπόκα. Και τα παραδείγματα δεν τελειώνουν εδώ, · εργατικά «ατυχημάτα» από την εργοδοσία, φονικά κυνήγια μεταναστών από την αστυνομία και το παρακράτος, Μανωλάδες, το σύστημα μας δολοφονεί καθημερινά.
Περιστατικά κοινωνικού κανιβαλισμού σαν αυτό αυξάνονται, καταλήγοντας να γίνονται αποδεκτά όλο και περισσότερο και όσο ο λαός εξαθλιώνεται, οι τις ρατσιστικές και φασιστικές απόψεις κερδίζουν έδαφος. Ευθύνη για αυτό έχουν οι πολιτικές της φτώχιας που προσδιορίζονται από Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. και προωθούνται από τις ντόπιες κυβερνήσεις και την αστική τάξη. Σε τέτοιες περιόδους ενισχύεται και ο μικροαστισμός, που ορίζει να κοιτάει ο καθένας τη δουλειά του, να επιλέγει τον ατομικό δρόμο, να μην αντιδράει ακόμη κι αν κάποιος δίπλα του υποφέρει.
Η φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής, δηλαδή η ασύδοτη χρήση βίας από την αστυνομία, το χτύπημα του συνδικαλισμού, η απαγόρευση του λόγου στις προοδευτικές φωνές, η γκετοποίηση προσφύγων και μεταναστών, η καταστολή λαϊκών κινητοποιήσεων, δημιουργούν ένα κλίμα ασφυκτικό και έχουν ως στόχο να μας τρομοκρατήσουν. Γιατί; Προκειμένου να υποταχθούμε και να μην αντιδράμε στα μεθοδευμένα χτυπήματα που δεχόμαστε από πλευράς καπιταλιστικού συστήματος σε δικαιώματα και ελευθερίες.
Το ξέσπασμα σε έναν πιο αδύναμο δικαιολογείται, αλλά όχι απέναντι στον πιο ισχυρό που μας εκμεταλλεύεται.
Είμαστε κι εμείς θύματα του ίδιου συστήματος που δολοφόνησε τον Ζακ.
Ποια είναι, όμως, η απάντησή μας απέναντι σε αυτούς που καθημερινά μας ληστεύουν τη ζωή; Σε ένα σύστημα που γεννά ανισότητες, διακρίσεις, που περιθωριοποιεί κοινωνικές ομάδες για να τις χρησιμοποιεί ως αποδιοπομπαίο τράγο;
Να μην συνηθίσουμε στην απανθρωπιά, να αντισταθούμε στις πολιτικές της φτώχιας που μας στερούν τα δικαιώματά. Βάζουμε μπροστά την αλληλεγγύη και τον συλλογικό δρόμο!
ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ ΤΟ ΛΙΝΤΣΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΖΑΚ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ
ΕΝΑΝΤΙΟΝΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ, ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
http://www.agonistikeskiniseis.org/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου