ΑΛΒΑΝΙΑ | Η νεολαία πλημμυρίζει τους δρόμους της

Χιλιάδες φοιτητές βρίσκονται στους δρόμους των Τιράνων από τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη και διαδηλώνουν για τα υψηλά δίδακτρα στα πανεπιστήμια της Αλβανίας. Μαζί τους είναι και μαθητές λυκείων. Οι κινητοποιήσεις έχουν ξεκινήσει να αγκαλιάζονται κι από ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Στις πόλεις Σκόδρα, Λέζα και Καβάγια οι κάτοικοι εξεγείρονται για την υψηλή τιμή του πετρελαίου και των τροφίμων με τον αέρα που δίνει τόσο η αποφασιστική έξοδος της νεολαίας στους δρόμους, όσο και ο παλλαϊκός ξεσηκωμός της Γαλλίας και οι νίκες που αποσπά. Ο κύριος όγκος των διαδηλώσεων βρίσκεται στην πρωτεύουσα, αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Αλβανίας, όπως η Κορυτσά στο νότο, το Ελμπασάν στο κέντρο και το Δυρράχιο στα δυτικά της χώρας.

Αφορμή κι αιτία να ξεχειλίσει το ποτήρι για την αλβανική νεολαία στάθηκε η απόφαση της κυβέρνησης Ράμα να επιβαρύνει οικονομικά τους φοιτητές προκειμένου να συμμετέχουν στη δεύτερη εξεταστική περίοδο κάθε ακαδημαϊκού έτους. Σε μια χώρα 3.000.000 ανθρώπων, όπου οι οικογένειες των 110.000 φοιτητών των δημοσίων πανεπιστημίων χρεώνεται από 160 ως 2.560 ευρώ δίδακτρα, την ίδια στιγμή που ο μέσος μισθός ενός εργαζόμενου κυμαίνεται στα 350 ευρώ, η οργή δεν ήθελε και πολύ για πυροδοτηθεί. Τα αιτήματα που φαίνεται να κυριαρχούν στις φοιτητικές κινητοποιήσεις είναι η μείωση των διδάκτρων κατά 50%, η αύξηση των δαπανών για την παιδεία, η βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής και η μεγαλύτερη εκπροσώπηση στα ακαδημαϊκά συμβούλια. Όσο προφανές είναι ότι στο φοιτητικό ξεσηκωμό ηγεμονεύουν πολιτικά ρεφορμιστικές δυνάμεις, άλλο τόσο προφανές είναι ότι η ελπιδοφόρα έξοδος των νεολαιίστικων μαζών στους δρόμους της Αλβανίας έχει στον πυρήνα της την αγωνία των φτωχών λαϊκών στρωμάτων για την επιβίωση και το δικαίωμα στην εκπαίδευση.

Σε πολύ σύντομο χρόνο, υπό το βάρος των μαζικών κινητοποιήσεων, ο Ε. Ράμα αναγκάστηκε να πάρει πίσω το μέτρο που εξήγγειλε αρχικά. Πρόκειται για ένα ακόμη παράδειγμα το οποίο φέρνει στο φως τη δύναμη των μαζικών αγώνων. Η αλβανική κυβέρνηση εξαπολύει μαστίγιο και καρότο, απαντώντας με καταστολή την ίδια ώρα που καλεί σε «διάλογο», ενώ οι φοιτητές δε δείχνουν προς το παρόν σημάδια υποχώρησης. «Μέχρι πού μπορούν να το φτάσουν;», είναι ένα ερώτημα που μόνο η είσοδος στην πάλη μπορεί να γεννήσει. Και σε αυτήν ελπίζουμε η νεολαία και ο λαός της γειτονικής χώρας να συνεχίσει να ψηλαφεί τις απαντήσεις.