ΓΑΛΛΙΑ | Σχόλιο για το κίνημα των "κίτρινων γιλέκων"

Η αύξηση της τιμής στα καύσιμα στη Γαλλία, λόγω της «οικολογικής» φορολόγησης, αποτέλεσε την αφορμή για την πρωτόγνωρη κινητοποίηση των «κίτρινων γιλέκων» - «gilets jaunes»!

H 2η σε μέγεθος οικονομία της Ευρωζώνης έχει μπει τα τελευταία χρόνια σε μια πορεία περιστολής κοινωνικών κονδυλίων κι επιδομάτων ανεργίας. Στη συνέχεια, επιβλήθηκε «δια ροπάλου» και από την κυβέρνηση Μακρόν η ελαστική απασχόληση, με μια σειρά μέτρα που αυξάνουν το χρόνο εργασίας μειώνοντας τις αποδοχές των εργαζομένων. Από την πλευρά των ηγεσιών των γαλλικών συνδικάτων, επιδείχθηκε η γνωστή απροθυμία και άρνηση να αποτελέσουν τον οργανωτή κινητοποιήσεων διαμαρτυρίας.

Αυτά θα μπορούσαμε να πούμε πως αποτέλεσαν το έδαφος ανάπτυξης της νέας μαζικής κινητοποίησης των μεσοστρωμάτων της γαλλικής κοινωνίας που είδαν σε μια νύκτα να εκτινάσσεται το κόστος μετακίνησης και να χειροτερεύει το επίπεδο διαβίωσής τους. Έτσι, αξιοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε σύντομο χρονικό διάστημα οργανώθηκε ένα δίκτυο σε εκατοντάδες επαρχιακές πόλεις που σχεδίασε καταλήψεις αυτοκινητοδρόμων και διοδίων, μπλοκάροντας την κυκλοφορία πανεθνικά.

Οι πορείες στο κέντρο του Παρισιού έφεραν σε αμηχανία την κυβέρνηση του Μακρόν που επέλεξε τη σκληρή αντιμετώπιση, με την άγρια -και φονική- καταστολή με τις αστυνομικές δυνάμεις (τα γνωστά CRS) να χτυπούν με δακρυγόνα και αντλίες νερού τους διαδηλωτές με αποτέλεσμα τουλάχιστον 2 νεκρούς και εκατοντάδες βαριά και ελαφρά τραυματίες και  επίσης εκατοντάδες συλλήψεις.

Η διαμαρτυρία των «κίτρινων γιλέκων» λοιπόν έχει θορυβήσει αρκετά την κυβέρνηση, η οποία όμως από την αρχή κράτησε σκληρή γραμμή, με τον Γάλλο υπουργό Εσωτερικών να δηλώνει πως «οι ταραξίες των δρόμων θα παταχθούν» και ειδικά μπροστά στις χθεσινές κινητοποιήσεις να προαναγγέλλει με θράσος πρωτοφανή μέτρα καταστολής τα οποία και εφάρμοσε.Τους τρόμαξε ιδιαίτερα και το ενδεχόμενο να κατέβει η νεολαία στους δρόμους.

Τώρα ο Μακρόν βλέπει με ανησυχία τη δημοτικότητά του να βρίσκεται σε πολύ χαμηλά ποσοστά ενώ η αποδοχή των «κίτρινων γιλέκων» ξεπερνά το 75% στη γαλλική κοινωνία! Πραγματικά δεν χρειάστηκε και πολύ για να χάσει το... αντισυστημικό του προφίλ!

Το κίνημα πέτυχε και μια πρώτη νίκη. Αυτή της αναστολής της αύξησης της φορολογίας στα καύσιμα. Άρχισε να αποκτά και άλλου είδους χαρακτηριστικά μιας και οι διεκδικήσεις του προχώρησαν και σε άλλα ζητήματα μάλλον πιο καυτά όπως η αύξηση των μισθών. Δεν γνωρίζουμε αν θα τελειώσει εύκολα, όπως ευελπιστεί η γαλλική κεφαλαιοκρατία.

Δεν ξέρουμε όμως πόσο εύκολα θα ξεπεράσει μέχρι τέλους και τα εξ ορισμού «απολιτίκ» χαρακτηριστικά που του «επιβλήθηκαν» και θα πλατύνει τις δράσεις του, «αγκαλιάζοντας» το σύνολο της εργατικής πλειοψηφίας μέσα κι έξω από τα συνδικάτα.

Και αυτό γιατί όπως πράγματι πολλοί αναλυτές, εγχώριοι και μη, της Αριστεράς λένε το κίνημα έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με το κίνημα των πλατειών στην Ελλάδα του 2011. Πράγματι έτσι είναι! Και αυτά τα χαρακτηριστικά δεν αφορούν μόνο τον "αυθορμητισμό" του, την στοχοθεσία και τις επιδιώξεις των δυνάμεων του συστήματος -από τους φασίστες και την ακροδεξιά ως άλλου είδους πολιτικά ή οικονομικά συμφέροντα- να το καθοδηγήσουν και να το καναλιζάρουν σε ανώδυνα για το σύστημα μονοπάτια αλλά και από τη στάση της Αριστεράς! Συνδικαλιστικής και πολιτικής.

Όπως και τότε έτσι και τώρα έχουμε περισπούδαστες αναλύσεις για το τι είναι αυτό το κίνημα, που μπορεί να περιέχουν και πραγματικότητες, για να καταλήξουν με μαθηματική ακρίβεια είτε στην

αποχή και την καταγγελία του κινήματος (με την παράλληλη έκφραση αλληλεγγύης στις κινητοποιήσεις του γαλλικού λαού μιας και δεν βρίσκεται στο ...Σύνταγμα), άρα και στην άρνηση αγωνιστικής παρέμβασης με στόχο να αλλάξει χαρακτηριστικά, είτε στην πλήρη αποδοχή του χαρακτηρίζοντάς το ως το κίνημα με το ...χρώμα των εξεγέρσεων του μέλλοντος, υποτασσόμενες στις συστημικές θεωρίες άρνησης των αξιών, πολύ περισσότερο των πρακτικών, του εργατικού κινήματος. Με του οποίου τη σύνδεση τέτοιων κινημάτων φοβούνται πολύ περισσότερο οι αστικές τάξεις και το πολιτικό τους προσωπικό ιμπεριαλιστικών και μη χωρών. Το ζήσαμε και αυτό εδώ.

Δεν γνωρίζουμε πόσες, ποιες και με τι εύρος δυνάμεις της Αριστεράς παρέμβηκαν στο κίνημα αυτό σε μια λογική αγωνιστικής κατεύθυνσης κόντρα στις συστημικές δυνάμεις που θέλουν να το ελέγξουν, σίγουρα υπήρξαν (ανάμεσά τους και οι σύντροφοί μας της Partizan και του TKP/ML), δύσκολα περνούν τέτοιου είδους ειδήσεις από τα αστικά μέσα ενημέρωσης δύσης και ανατολής, είτε "υποστηρίζουν" είτε όχι τέτοια κινήματα. Σημασία έχει ότι, σε αντίθεση με άλλες δυνάμεις πιο μεγάλες -τρομάρα τους- που ακόμη το ...σκέφτονται, κάποιοι το τόλμησαν παρά το μέγεθός τους!

Το μόνο σίγουρο εδώ είναι ότι χιλιάδες λαού βρήκαν την αφορμή, οι αιτίες υπάρχουν έτσι κι αλλιώς, να βγουν στο δρόμο και να διαδηλώσουν, να συγκρουστούν  και να διεκδικήσουν. Από αυτή την άποψη μπορεί ο ξεσηκωμός αυτός, με όλα του τα θετικά και αρνητικά χαρακτηριστικά, να αποτελεί και κάτι σαν εικόνα του μέλλοντος και για τα καθ' υμάς. Το ζητούμενο είναι το τι ρόλο θα αναλάβουν οι δυνάμεις της Αριστεράς, συνδικαλιστικής, πολιτικής, ριζοσπαστικής, ταξικής, αγωνιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής και ότι άλλο πρόσημο, με εισαγωγικά ή μη, μπορεί να κυκλοφορεί! Αυτό κι αν ισχύει παντού και πάντα!

Y.Γ.: Το άρθρο μας στηρίχτηκε στο μεγαλύτερο μέρος του σε άρθρο της τελευταίας Προλεταριακής Σημαίας