Στο Εφετείο Λαμίας, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, διεξάγεται σε δεύτερο βαθμό η δίκη των αστυνομικών Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ο Κορκονέας είχε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη και εκτίει την ποινή του, στις φυλακές Δομοκού. Ο Σαραλιώτης είχε καταδικαστεί για δέκα χρόνια και αποφυλακίστηκε το 2011 με όρους, επικαλούμενος λόγους υγείας.
Η δίκη στο Εφετείο Λαμίας ξεκίνησε το 2016 και έως σήμερα έχουν γίνει περισσότερες από 30 συνεδριάσεις και μπόλικες. Η τελευταία έγινε στις 23/1, όπου υπήρξαν σημαντικές εξελίξεις. Από το «δεν θα ζητήσω συγγνώμη από κανένα 15χρονο» που δήλωνε ευθαρσώς το ’17 έχει υπάρξει μια μεταστροφή σε επίπεδο λόγου και ο δολοφόνος έχει φτάσει στο σημείο να… ζητάει συγγνώμη απ’ την οικογένεια του Αλέξη! Και επειδή μπορεί κάποιος καλοπροαίρετα να αναρωτηθεί αν ο δολοφόνος έχει μετανιώσει, η παρουσία ενός νέου μάρτυρα στη δίκη, που εδώ και 10 χρόνια δεν είχε εμφανιστεί αλλά το έκανε τώρα για να δηλώσει πως ο Κορκονέας ήταν «ήρεμος οικογενειάρχης που ασχολούνταν με τους νέους», αποδεικνύει ότι το σύστημα θα επιδιώξει την αθώωση του με κάθε δυνατό τρόπο. Αυτό που διαφαίνεται είναι ότι γίνεται προσπάθεια να αναδειχθεί ο «πρότερος έντιμος βίος» του Κορκονέα, για να σπάει η ποινή της ισόβιας κάθειρξης.
Δικαίως μπορεί να παραλληλίσει κάποιος την υπόθεση αυτή αλλά και την κατεύθυνση που επιδιώκεται να πάρει, με τις δολοφονίες του επίσης 15χρονου μαθητή Μ. Καλτεζά από τον αστυνόμο Μελίστα το ’85 αλλά και του αγωνιστή Ν. Τεμπονέρα από τον ΟΝΝΕΔίτη Καλαμπόκα. Οι ποινές που τους επιβλήθηκαν τότε δεν τηρήθηκαν στο ελάχιστο με τον Μελίστα να δικάζεται χρόνια μετά τη δολοφονία και τελικά να εκτίει ποινή φυλάκισης 10 μηνών, ενώ ο Καλαμπόκας μετά από διαδοχικές δίκες και συνεχείς βελτιώσεις στην καταδίκη του αποφυλακίστηκε ύστερα από 7 χρόνια, αντί για ισόβια όπως προέβλεπε η αρχική απόφαση.
Είναι ξεκάθαρο ότι μεθοδεύεται η αθώωση του δολοφόνου Κορκονέα απ’ το σύστημα, το οποίο θέλει να ανταμείψει τους διάφορους καλοθελητές για τις υπηρεσίες που του προσφέρουν. Ταυτόχρονα να ανοίξει το δρόμο στη φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής, να δώσει το πράσινο φως στα όργανα καταστολής να χτυπούν το λαό και τη νεολαία, γνωρίζοντας ότι θα πέσουν στα μαλακά. Επιδιώκει όμως να δείξει και στη νεολαία το ποιος έχει το πάνω χέρι. Να την πείσει ότι θα μπορεί να καταστέλλει και να δολοφονεί χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Να πείσει το λαό ότι είναι ανήμπορος μπροστά στην παντοδυναμία του. Δεν είναι τυχαία η περίοδος που συνέβησαν αυτές οι δολοφονίες. Ήταν σε περιόδους ανόδου του κινήματος και στόχευαν να το καταστείλουν σπέρνοντας τον τρόμο. Και ο καλύτερος τρόπος για να πετύχει αυτό δεν είναι μόνο αυτή καθ’ αυτή η δολοφονία αλλά και η επακόλουθη αθώωση των δραστών μόλις περάσει λίγος καιρός.
Το προχώρημα της αντιλαϊκής επίθεσης στα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας απ’ τη μια και η ταυτόχρονη ένταση της φασιστικοποίησης της δημόσιας πολιτικής και κοινωνικής ζωής απ’ την άλλη συναπαρτίζουν την πολιτική του. Αυτές οι κατευθύνσεις προωθούνται παράλληλα ώστε ο λαός και η νεολαία να μη στρέφονται στη συλλογική διεκδίκηση και τον αγώνα. Αυτό φανερώνουν και η ποινικοποίηση των αγώνων, η απαγόρευση των απεργιών, η βιομηχανία διώξεων που στήθηκε στις Σκουριές, η -επί της ουσίας- κατάργηση του Ασύλου, τα χημικά και το ξύλο απ’ τα ΜΑΤ, οι συλλήψεις αγωνιστών και διαδηλωτών. Και όταν αυτά δεν επαρκούν για να κάμψουν την αγωνιστική διάθεση, προβαίνουν σε δολοφονίες αγωνιστών όπως αυτές που προαναφέρθηκαν απ’ τον κρατικό μηχανισμό είτε απ’ τις μαύρες εφεδρείες που έχει, όπως αυτή του Π. Φύσσα απ’ το χρυσαυγίτη Ρουπακιά ή την πιο πρόσφατη δολοφονία του Αλβανού εργάτη στη Λευκίμμη.
Στον αντίποδα αυτής της πολιτικής πρέπει να βαδίσουν ο λαός και η νεολαία. Η ανάδειξη της φασιστικοποίησης και της τρομοκρατίας ως συστατικό μέρος του συστήματος και όχι ως μεμονωμένο περιστατικό, παραστράτημα κάποιου «τρελού» ή ως αντιδημοκρατική παρεκτροπή, είναι βασικός όρος συγκρότησης των μαζών ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Είναι ουσιαστικό να γίνει πλατιά αντιληπτό ότι η βία και η τρομοκρατία θα συνεχίσουν όσο ο λαός οργανώνεται και διεκδικεί. Ότι ο εχθρός δεν είναι απλά ο μπάτσος αλλά όλο το σύστημα της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Πρέπει να αναδειχθεί ότι η δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη και δεν μας λείπουν οι καλοί δικηγόροι αλλά η πολιτική συγκρότηση του κινήματος αλληλεγγύης που μπορεί να καθορίσει σε μεγάλο βαθμό, όταν είναι συγκροτημένο, τις αποφάσεις της δικαιοσύνης.
ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΟΥΝ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΚΟΡΚΟΝΕΑΣ-ΣΑΡΑΛΙΩΤΗΣ!
ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δημοφιλεις αναρτησεις
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
λαϊκη αντισταση - Α.Α.Σ.
Αριστερα
Πολιτικη
Διεθνη
Εργαζομενοι
Μεταναστες - προσφυγες - πολιτικοι προσφυγες
Νεολαια
Δημοκρατια;
Κινηματα
Τοπικα
Μνημες
Πολιτισμος
Εκλογες
ΑΡΧΕΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ
Videos
Get this Recent Comments Widget
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου