Ακολουθούν οι χαιρετισμοί των οργανώσεων που έχουν σταλεί και έχουν δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) ως τώρα:
Μ-Λ ΚΚΕ:
Εκ μέρους της Κ.Ε. του Μ-Λ ΚΚΕ απευθύνουμε θερμό χαιρετισμό στις εργασίες της 9ης Συνδιάσκεψης του κόμματός σας.
Το Μ-Λ ΚΚΕ και το ΚΚΕ(μ-λ), οι δυο οργανώσεις μας, στις δύσκολες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες της προηγούμενης περιόδου, βρέθηκαν πιο κοντά και πάλεψαν μαζί, πρώτα από όλα μέσα από τις γραμμές της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας.
Απέναντι στη βάρβαρη πολιτική των μνημονίων και της ασφυκτικής εποπτείας του λαού και της χώρας. Απέναντι στα αντιδημοκρατικά μέτρα και την καταστολή, τον κρατικό αυταρχισμό, την πολιτική της κατεδάφισης των λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων.
Τα εφτά προηγούμενα χρόνια, η ΛΑ-ΑΑΣ συμμετείχε στους αγώνες του λαού μας ενάντια στο καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και υποτέλειας, ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, αλλά και τη ρεφορμιστική προσαρμογή και τις αυταπάτες, προβάλλοντας το σωστό αγωνιστικό, αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό στο λαϊκό κίνημα.
Στο δρόμο που άνοιξε η ΛΑ-ΑΑΣ, οι δυο οργανώσεις μας έδωσαν από κοινού τις κρίσιμες πολιτικές μάχες με την ενιαία κάθοδό τους σε όλες τις βουλευτικές εκλογές των τελευταίων εφτά χρόνων, καθώς και τη μάχη της αποχής από το κάλπικο δημοψήφισμα του 2015. Με έναν κεντρικό πολιτικό προσανατολισμό σε όλα τα επίμαχα ζητήματα της περιόδου, που κατοχύρωνε τον ανεξάρτητο πολιτικό ρόλο και τη δράση τους κόντρα στην πολιτική της συνθηκολόγησης της “πρώτη φορά κυβέρνησης αριστεράς” και ενάντια στην πολιτική του ρεβιζιονιστικού ΚΚΕ και των διαφόρων “μεταβατικών προγραμμάτων” ρεφορμιστικής έμπνευσης και κοπής.
Εκτός από τα ζητήματα της καθημερινής πάλης και των αγώνων του λαού μας, όπου οι δυο οργανώσεις μας ανέπτυξαν μια πλούσια θετική δράση παλεύοντας για το σωστό πολιτικό προσανατολισμό τους, εξίσου σημαντικές ήταν οι πρωτοβουλίες για τη διεξαγωγή εκδηλώσεων και συζητήσεων, όπου τέθηκαν βασικά ιδεολογικοπολιτικά ζητήματα και προβλήματα που αφορούν το κομμουνιστικό μαρξιστικό – λενινιστικό κίνημα διεθνώς και στη χώρα μας. Με τις εκδηλώσεις για τα 50 χρόνια από την έκδοση της «Αναγέννησης», που συμπίπτουν με τη γέννηση του μ-λ κινήματος στη χώρα μας, με τα διήμερα για τα 60 χρόνια από την έναρξη της Μεγάλης Προλεταριακής Πολιτιστικής Επανάστασης και τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση, οι οργανώσεις μας, παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις σε μια σειρά ζητήματα, μίλησαν από κοινού για τα θεμελιώδη προβλήματα που απασχολούν το κομμουνιστικό κίνημα, μίλησαν για τις πολύτιμες απαντήσεις του μ-λ κινήματος που αφορούν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Τίποτε από όλα αυτά δεν έγινε εύκολα, χωρίς εμπόδια και δυσκολίες, χωρίς αντιπαραθέσεις και διαφωνίες.
Θα ήταν περίεργο να συμβεί το αντίθετο, όταν οι δύο οργανώσεις παλεύουν χωριστά για δεκαετίες.
Αν οι δυσκολίες και τα εμπόδια που παρουσιάστηκαν είναι η μια πλευρά, αυτά που ξεπεράστηκαν είναι η άλλη. Μαζί υπογραμμίζουν τη σημασία και τη βαρύτητα που αποκτά η κοινή προσπάθεια.
Όλες οι συνθήκες που έφεραν τις δυο οργανώσεις κοντά παραμένουν και ενισχύονται.
Η πολιτική των μνημονίων, της φτώχειας, της ανεργίας, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, παρά τα κυβερνητικά φληναφήματα, είναι εδώ και κατατρώει κάθε μέρα τον ελληνικό λαό. Το ξεπούλημα της χώρας συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και η πολιτική της ασφυκτικής εποπτείας που επέβαλαν οι ξένοι δεν είναι προσωρινή παρένθεση. Ήρθε για να μείνει.
Στο ευρύτερο τοπίο, όξυνσης της αστάθειας και της αβεβαιότητας και έντασης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, οι ελληνικές κυβερνήσεις παίζουν πρόθυμα το ρόλο του πλασιέ των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, εκχωρούν κυριαρχικά δικαιώματα, θέτουν στην υπηρεσία των ξένων επικυρίαρχων τα ζωτικά συμφέροντα του λαού και της χώρας.
Στις πολιτικές και εκλογικές αναμετρήσεις της χρονιάς που διανύουμε, οι αστικές δυνάμεις θα ρίξουν κάθε όπλο που διαθέτουν για τη χειραγώγηση των πλατιών λαϊκών μαζών, για την απόσπαση της συναίνεσης στα πλαίσια του ευρωμονόδρομου και της συνέχισης των ίδιων αντιλαϊκών καταστροφικών πολιτικών.
Κάτω από ένα νέο αντιδραστικό διπολισμό ξαναζεσταίνονται νέες αυταπάτες, εκβιασμοί και ψευτοδιλήμματα, για τον εγκλωβισμό και την ενσωμάτωση του λαού στις επιδιώξεις του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης.
Η αποδιοργάνωση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, συνέπεια της υποχώρησης του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος και της πολύχρονης κυριαρχίας των ρεφορμιστικών και ρεβιζιονιστικών αντιλήψεων, παραμένει και ενισχύεται. Και απαιτεί επιτακτικά πρωτοβουλίες για το ξεπέρασμά της.
Σύντροφοι,
Η απόφαση του ΚΚΕ(μ-λ) να σταματήσει την πολιτική εκλογική μας συνεργασία και να κατέβει αυτόνομα στις επερχόμενες εκλογές θεωρούμε πως είναι μια αρνητική εξέλιξη, που οδηγεί σε οπισθοδρόμηση όλα αυτά που με δυσκολίες και επίμονες προσπάθειες κατακτήσαμε.
Αναπαράγει και τροφοδοτεί το κλίμα της απογοήτευσης και της αδράνειας, ιδιαίτερα στον κόσμο που είδε θετικά τον κοινό πολιτικό και εκλογικό μας αγώνα, τον ενίσχυσε και τον στήριξε. Από την άλλη, χαροποιεί ψεύτικους φίλους και εχθρούς.
Θεωρούμε πως οι δυνάμεις μας, παρά τις διαφορές που έχουν σε μια σειρά ζητήματα, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν, πρέπει να δουν τον θετικό απολογισμό των κοινών μας προσπαθειών, και μπροστά στις δύσκολες διεθνείς και εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις να συνεχίσουν στο δρόμο που χάραξαν, παλεύοντας για την ευρύτερη συσπείρωση αγωνιστικών δυνάμεων για τη μεγάλη υπόθεση της εργατικής τάξης, του λαού και της πραγματικής αριστεράς.
Ευχόμαστε καλή επιτυχία στις εργασίες της 9ης Συνδιάσκεψής σας.
EKKE
Πριν από τρεις μέρες έγινε η Σύνοδος Κορυφής Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας, με τη συμμετοχή των ΗΠΑ, τις οποίες για πρώτη φορά εκπροσώπησε ο ίδιος ο Υπουργός Εξωτερικών, επιβεβαιώνοντας έτσι το συσχετισμό δυνάμεων στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και την πορεία των ευρύτερων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Η συνάντηση των Νετανιάχου-Τσίπρα-Αναστασιάδη-Πομπέο επικεντρώθηκε στην ενέργεια και την ασφάλεια. Πεδία κρίσιμα όχι μόνο για την αναμέτρηση των κολοσσών που εποφθαλμιούν τον ενεργειακό πλούτο της περιοχής και την «αξιοποίησή» του για τον έλεγχο των μεγάλων ενεργειακών αγορών και διόδων, αλλά και για την προώθηση των γενικότερων γεωπολιτικών σχεδιασμών στις περιοχές από τη Μαύρη Θάλασσα και τα Βαλκάνια ως τη Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική. Στα πλαίσια των ίδιων αυτών γεωπολιτικών συσχετισμών, μόλις χθες, στην Αττάλεια, ο Υπ.Εξ. Κατρούγκαλος παζάρευε με τον Τούρκο ομόλογό του τη μοιρασιά των πηγών και των διαύλων ενέργειας στην ανατολική Μεσόγειο, καταβάλλοντας ταυτόχρονα προσπάθεια να παραμείνει η Τουρκία στο αμερικανο-Νατοϊκό στρατόπεδο.
Η πιο βαθιά πρόσδεση της ελληνικής κυβέρνησης στον άξονα Ελλάδας-Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου είναι ενδεικτική της έντασης που σιγοκαίει και του πολεμικού κινδύνου στην περιοχή μας. Η εμπλοκή και η ευθυγράμμιση στο σχέδιο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης», η συνεργασία με το κράτος που δολοφονεί την Παλαιστίνη, τα σχέδια για διχοτόμηση και ΝΑΤΟποίηση της Κύπρου, τα παζάρια για συνεκμετάλλευση στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, απαιτούν επαγρύπνηση. Ο λαός μας και οι γειτονικοί λαοί, με την πάλη τους ενάντια στις αστικές τους τάξεις και τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις και με όπλο τη διεθνιστική αλληλεγγύη, θα υπερασπιστούν την ειρήνη στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μεσογείου.
Σύντροφοι, συντρόφισσες,
Εννιά χρόνια τώρα γνωρίσαμε την επέλαση της πιο άγριας βαρβαρότητας από τις κυβερνήσεις ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου. Συνέτριψαν κάθε εργατικό δικαίωμα, αφαίρεσαν κάθε κοινωνικό αγαθό, με σκοπό να φορτώσουν στις πλάτες μας την καπιταλιστική κρίση, που συνεχίζει να μαίνεται.
Βρισκόμαστε στη δίνη μιας επίθεσης που τσαλαπατά χώρες και λαούς, δικαιώματα και ζωές.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει την επίθεση των προηγούμενων με στόχο την αναδιάρθρωση συνολικά των εργασιακών σχέσεων, με την καταβαράθρωση της θέσης των εργαζομένων σε όφελος των κερδών των τραπεζών και της παραπέρα ανάπτυξης του κεφαλαίου στο έδαφος της κρίσης. Αποσαθρώνεται η κοινωνική ασφάλιση και το δικαίωμα στη σύνταξη· υποβαθμίζεται η δημόσια παιδεία, υγεία και κοινωνική πρόνοια· ιδιωτικοποιείται ή ξεπουλιέται κάθε κοινωνικός πλούτος· τα λαϊκά σπίτια βγαίνουν στο σφυρί μαζικά, με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.
Η πολυδιαφημισμένη «ανάπτυξή» τους και η «έξοδος» από τα μνημόνια περνάνε πάνω από την ισοπέδωση κάθε εργατικής κατάκτησης και δικαιώματος. Αυτή είναι η κανονικότητα της κυβέρνησης, που δεν σηματοδοτεί παρά τη μονιμοποίηση του μνημονιακού καθεστώτος, αφού η αποπληρωμή του τοκογλυφικού χρέους θα συνεχιστεί μέχρι το 2060. Το καθεστώς επιτροπείας συνεχίζεται ασφυκτικό, για τη διασφάλιση των αιματηρών πλεονασμάτων ώστε να αποπληρωθεί το παράνομο χρέος.
Μπροστά σ’ αυτή τη κατάσταση ποιος είναι ο οδικός χάρτης για το λαό μας;
Έχει επιβεβαιωθεί στην πράξη και στις δοσμένες αρνητικές συνθήκες ότι οι λύσεις των προβλημάτων του λαού βρίσκονται στα χέρια του. Βρίσκονται στη μαζική πάλη κόντρα στον αρνητικό συσχετισμό, κόντρα στις πουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Για εμάς, υπάρχει μόνο ένας δρόμος για την ανάδειξη της ορθότητας και του επαναστατικού προσανατολισμού των προσπαθειών μας, ενάντια στον ρεφορμισμό που πλαγιοκοπεί το κίνημα από τα μέσα. Κι αυτός δεν είναι ο δρόμος του εγκλωβισμού στις ιδιαιτερότητες του ενός ή του άλλου χώρου, αλλά ο δρόμος της συγχώνευσης των αγώνων και των διεκδικήσεών μας με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις της μεγάλης πλειονότητας των εργαζομένων. Σε κατεύθυνση αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική, αντιΕΕ, αντιδιαχειριστική, επαναστατική και κομμουνιστική. Ενάντια στην πολυδιάσπαση, την αποθάρρυνση και την υποταγή της εργατικής τάξης και του λαού. Στην προσπάθεια να ενισχυθεί η συγκρότηση του πόλου και του μετώπου της επαναστατικής Αριστεράς, ειδικά στο ελπιδοφόρο εγχείρημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μια προσπάθεια οι ρίζες της οποίας βρίσκονται και στην ίδια τη δημιουργία της Μαχόμενης Αριστεράς. Στην προσπάθεια για την ανασυγκρότηση του κόμματος της εργατικής τάξης.
Έτσι πιστεύουμε ότι θα ανοίξει ο δρόμος για ένα ρωμαλέο, ανασυγκροτημένο και πολιτικά επικίνδυνο εργατικό και λαϊκό κίνημα, για την επανάσταση, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό.
Μ’ αυτές τις σκέψεις χαιρετίζουμε τις εργασίες της συνδιάσκεψής σας και σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία,
Με επαναστατικούς χαιρετισμούς από το ΕΚΚΕ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Οποιαδήποτε συζήτηση σήμερα στην αριστερά αφορά, πρέπει να αφορά, την υπέρβαση μιας δύσκολης κατάστασης. Και επειδή η ήττα δημιουργεί ψυχολογίες και η ψυχολογία όταν μετατρέπεται σε πολιτικό μέγεθος, μπορεί να είναι καθοριστική δύναμη, χρειαζόμαστε κάποια κρητήρια. Το να μην ηττολογούμε διαρκώς, το να υπερβούμε πολιτικά την ήττα σημαίνει πρώτα να αναγνωρίσουμε τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης.
Υπάρχει ένα διπλό βαρίδι. Από την μία η κατάρρευση του «υπαρκτού», που έχει βαρύνει τις συνειδήσεις των πλατιών λαϊκών σε παγκόσμιο επίπεδο και από την άλλη η επίθεση της παγκοσμιοποίηση που γεννά νέα δεδομένα. Και αν τα βαρίδια αυτά έχουν τρομακτική επίδραση στις πλατιές λαϊκές μάζες, έχουν αγγίξει και το σώμα της αριστεράς στη χώρα μας και διεθνώς. Διαλυτικές και αντιοργανωτικές αντιλήψεις, ροπή στο μεταμοντερνισμό και το δικαιωματισμό, απεμπόληση του αντιιμπεριαλισμού ως καθήκον δουλειάς, μηδαμινή σχέση με την εργατική τάξη και φλυαρία για την εργατική τάξη, όλα αυτά είναι σημάδια όχι απλά μιας κρίσης προσανατολισμού αλλά της ηττοπάθειας της αριστεράς, ακόμα και αν αυτό δεν ομολογείται δημόσια. Και αν σε άλλες χώρες είχαμε τη διάλυση κομμάτων και οργανώσεων, στην Ελλάδα, ειδικά μετά το χαστούκι του 2015 που είναι το καθοριστικό βαρίδι, μπορεί να μην έχουμε ακριβώς φαινόμενα Ιταλοποίησης, αλλά ο πολιτικός αφοπλισμός και η περιθωριοποίηση της κομμουνιστικής αριστεράς είναι ο πραγματικός κίνδυνος.
Χρειαζόμαστε έναν σύντομο, τουλάχιστον, απολογισμό της κρίσης. Όχι μόνο στις εκτιμήσεις που τέθηκαν, αλλά εστιασμένο στο τι κάναμε λάθος, πού είμασταν ανεπαρκείς, γιατί δεν ανταποκριθήκαμε στα νέα καθήκοντα που τέθηκαν. Αλλά το πιο βασικό να συμφωνήσουμε στο αν η κρίση ήταν μια επικίνδυνη ευκαιρία, που καθόρισε τους συσχετισμούς δύναμης προς το αρνητικότερο, που έχει οξύνει το κοινωνικό ζήτημα στη χώρα μας για χιλιάδες εργαζόμενους, άνεργους και νεολαίους. Αν η κρίση ήταν κίνδυνος και ευκαιρία, δεν έχουμε την πολυτέλεια να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας, να νιώθουμε επαρκείς.
Έχουμε ανάγκη από μια νέα αρχή στην αριστερά. Σε ρήξη με τον εαυτό μας. Μια αριστερά που δεν νιώθει επαρκής σημαίνει να πασχίσουμε να μην κάνουμε μία από τα ίδια, να μην κάνουμε άστοχες κινήσεις, να μην είμαστε σε στάση αναμονής. Χωρίς βεβαιότητες. Με δουλειά με τον κόσμο.
Να έχουμε δοκιμασίες πάνω σε ένα πρόγραμμα άμεσων λαϊκών διεκδικήσεων, με σκοπό να δημιουργηθούν κινήματα και αντιστάσεις πάνω στα λαϊκά προβλήματα. Αν δεν αποκτήσει ο κόσμος αιτήματα, κόντρα στη λογική των χαμηλών προσδοκιών, δεν θα σπάσει η συναίνεση στο νέο διπολισμό ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ. Αν δεν δημιουργηθούν αντιστάσεις, δεν θα γρατζουνιστεί ο νέος δικομματισμός.
Χρειαζόμαστε μια αριστερά που να επιμένει στο αντιιμπεριαλιστικό μας καθήκον. Ενάντια στην ΕΕ, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ενάντια σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ που είναι υπάκουοι υπηρέτες των διεθνών κέντρων, κυρίως ενάντια στην κυβέρνηση Τσίπρα που είναι η πιο φιλοαμερικάνικη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Και το καθήκον αυτό σημαίνει πλατιά δουλειά αποκάλυψης και κριτικής των ιμπεριαλιστικών κέντρων και του ΝΑΤΟ πρώτα και κύρια στη νεολαία που είναι η πιο ευάλωτη κατηγορία.
Να επιμείνουμε στην πολιτική στο τιμόνι. Εκεί που κρίνονται οι συχετισμοί δύναμης. Κόντρα στη θεωρητικολόγια και την απογείωση. Και αν προεκλογικά τα πράγματα φαίνονται λίγο πολύ δεδομένα, οφείλουμε να προετοιμαστούμε για την επόμενη μέρα.
Αλλά κυρίως έχουμε ανάγκη από μια αριστερά της κοινής λογικής. Αν δούμε τη γλώσσα μας και τα κείμενά μας. Αν δούμε την αδυναμία που έχουμε να συνεργαστούμε σε ένα Δήμο ή σε ένα Σωματείο για να είμαστε πιο αποτελεσματικοί. Αν δούμε την δυσκολία που έχουμε στο να συγκροτήσουμε όχι μια πολιτική, όχι μια βαθειά στρατηγική, αλλά μια εκλογική τακτική συνεργασία εν’ όψει των βουλευτικών εκλογών, χρειαζόμαστε άλλη λογική.
Με αυτούς τις σκέψεις και αυτούς τους προβληματισμούς, ευχόμαστε καλές εργασίες στη συνδιάσκεψή σας συντρόφισσες και σύντροφοι, και ευχόμαστε να είναι αποτελεσματικές και επλιδοφόρες!
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
22/03/2019
ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ
Η Συνδιάσκεψη σας διεξάγεται σε μια περίοδο που σε παγκόσμια κλίμακα, ο ιμπεριαλισμός αυξάνει την επιθετικότητα του, η καπιταλιστική βαρβαρότητα εντείνεται εν γένει, με την συνεπακόλουθη εδραίωση στο πολιτικό προσκήνιο ακροδεξιών και φασιστικών αντιλήψεων, ιδεών και πρακτικών.
Το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα στη Βενεζουέλα, με την αυτοανακήρυξη του ανδρείκελου των ΗΠΑ, Γκουαϊδο σε Πρόεδρο της χώρας, με την υποστήριξη του ευρω-κονκλάδιου και των αντιδραστικών Κυβερνήσεων της Λατινικής Αμερικής, σε κλιμάκωση του οικονομικού στραγγαλισμού και ένα βήμα πριν την επαπειλούμενη στρατιωτική επέμβαση, είναι περίπτωση δηλωτική της ωμής και χωρίς προσχήματα ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας της περιόδου.
Την ίδια στιγμή, η εξάρτηση της Ελλάδας, πολιτική και οικονομική βαθαίνει και η πρόσδεση της στο άρμα του ευρωατλαντισμου, την εμπλέκει αναπόφευκτα στους πιο επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή.
Διανύουμε μια περίοδο που το λαϊκό εισόδημα έχει καταγράψει τις μεγαλύτερες απώλειες που γνωρίσαμε σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης και τα εργατικά δικαιώματα έχουν υποστεί εκ βάθρων αποδιάρθρωση.
Το διαφημιζόμενο «τέλος του μνημονίου» , δεν έρχεται βεβαίως όσο οι κυβερνήσεις ομνύουν πίστη στην ΕΕ, αντίθετα είναι σε εξέλιξη μια διαρκής έφοδος σε εργατικά και λαϊκά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα.
Ο βρόγχος στο λαιμό του κόσμου της εργασίας και τα δεσμά της εξάρτησης της χώρας που σφίγγουν ολοένα και περισσότερο, συνιστούν βεβαίως νέα πεδία κερδοφορίας για το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και προϋπόθεση εναλλαγής στον κυβερνητικό θώκο για τους πολιτικούς εκφραστές του.
Το αστικό πολιτικό σκηνικό αναδιατάσσεται σε φόντο προεκλογικό για τη νομή της κυβερνητικής εξουσίας, με την επιρροή της ναζιστικής Χρυσής Αυγής και άλλων ακροδεξιών μορφωμάτων να σταθεροποιείται με ανοδικές τάσεις, οδηγώντας τους σε επικίνδυνη αποθράσυνση.
Είναι γεγονός ότι τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας δυνάμωσαν και οι πατριδοκάπηλες εθνικιστικές φωνές βρήκαν ευήκοα ώτα με αφορμή την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Από την άλλη, το εργατικό κίνημα συνολικά βρίσκεται σε υποχώρηση παρά τις σημαντικές εστίες αντίστασης και αγώνα που μένουν αναμμένες χάρη στη συσπείρωση εργαζομένων στο επίπεδο των πρωτοβάθμιων σωματίων που γυρίζουν την πλάτη στον κυβερνητικό-εργοδοτικό συνδικαλισμό.
Σε κάθε περίπτωση διανύουμε περίοδο μακρά και επώδυνη περίοδο με χαρακτηριστικά στρατηγικής ήττας για την κομμουνιστική αριστερά που δεν μπόρεσε να παρέμβει στην οξύτατη καπιταλιστική κρίση με όρους αντιστοιχίας προς το εύρος και την ένταση της επίθεσης που δέχεται η εργατική τάξη την τελευταία δεκαετία.
Στην ελληνική κοινωνία έχει δημιουργηθεί ένα κενό αποφασιστικής σημασίας για την πορεία του λαϊκού κινήματος και τις δυνατότητες του να αποκρούσει την επίθεση που δέχεται και να αντεπιτεθεί.
Απουσιάζει όμως το πολιτικό υποκείμενο που θα αποτελέσει τον καταλύτη για την όξυνση της ταξικής λαϊκής πάλης και την χειραφέτησής της από την αστική ιδεολογία, που θα μελετά επιστημονικά τις εξελίξεις στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα ,θα τις αναλύει αλλά και ταυτόχρονα θα χαράσσει το δρόμο για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας.
Απουσιάζει εκείνος ο πολιτικός φορέας που θα συνδέει διαλεκτικά τον καθημερινό αγώνα για τις άμεσες λαϊκές διεκδικήσεις με το στρατηγικό στόχο, που δεν είναι άλλος από την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη, μέσα από συμμαχίες και κοινές δράσεις, για το πέρασμα στον σοσιαλισμό.
Από την παραπάνω διαπίστωση άλλωστε προέκυψε και ο σκοπός ίδρυσης της Ένωσης των Δικαίων.
Από την πρώτη στιγμή επιδιώξαμε σταθερά να συμπορευτούμε με δυνάμεις που κινούνται στην ίδια θεωρητική και πολιτική κατεύθυνση, με όρους ισοτιμίας και χωρίς ηγεμονισμούς.
Σε αυτή την κρίσιμη ιστορική περίοδο η ανάγκη ανασυγκρότησης της κομμουνιστικής Αριστεράς με όρους υπέρβασης της εσωστρέφειας, με όρους αντεπίθεσης και όχι παθητικής αντίστασης είναι πιο επιτακτική παρά ποτέ.
Η ιμπεριαλιστική κτηνωδία, η καπιταλιστική βαρβαρότητα, η έξαρση του εθνικισμού, του ρατσισμού και των εν γένει φασιστικής κοπής αντιλήψεων πάνω στο έδαφος της κοινωνικής εξαθλίωσης είναι η ζώσα πραγματικότητα κι όχι κάποιος αδιόρατος κίνδυνος.
Καταθέτοντας αυτές τις σκέψεις, ευχόμαστε οι εργασίες της Συνδιάσκεψης σας να συμβάλλουν εποικοδομητικά στην ιστορική αναγκαιότητα η κομμουνιστική Αριστερά να προχωρήσει στις απαραίτητες διεργασίες και υπερβάσεις για τη συγκρότηση ενός μεγάλου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και το φασισμό με όρους αντεπίθεσης και ανατροπής.
ΑΡΑΝ
Εκ μέρους της Αριστερής Ανασύνθεσης, του Κεντρικού Συντονιστικού Οργάνου και του Πανελλαδικού Γραφείου της, σας μεταφέρω τους θερμούς χαιρετισμούς μας στη διαδικασία της 9ης συνδιάσκεψης της οργάνωσής σας. Ευχόμαστε να έχουν επιτυχία οι διαδικασίες σας και να συμβάλουν στην τόσο αναγκαία ανασύνταξη και αναζωογόνηση του λαϊκού κινήματος όσο και στη συζήτηση στην ευρύτερη Αριστερά και ειδικά στην κομμουνιστική Αριστερά. Οι οργανώσεις μας παλιότερα είχαν μία σχετικά καλύτερη επαφή και επικοινωνία κινηματικά και πολιτικά που στην πορεία των χρόνων ατόνησε και θεωρούμε ότι πρέπει να επανέλθει. Εκτιμούμε ότι η πρόσκλησή σας καθώς και κάποιες πρόσφατες κοινές δράσεις μας στο κίνημα κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση και σίγουρα με τη σημερινή παρουσία μας θέλουμε να τονίσουμε και αυτή την πλευρά.
Βρισκόμαστε πάνω από δέκα χρόνια πλέον από το ξέσπασμα της μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης παγκόσμια, σε ένα σταυροδρόμι όπου προβάλλουν μεγάλοι κίνδυνοι και μικρότερες μεν αλλά υπαρκτές δυνατότητες. Κι αυτό γιατί ο συσχετισμός δύναμης είναι δυστυχώς πιο αρνητικός τόσο παγκόσμια όσο και εγχώρια. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού έχουν πετύχει σημαντικές νίκες εις βάρος των λαών και των εργαζόμενων τάξεων μετακυλίοντας σημαντικό μέρος του βάρους της κρίσης στις πλάτες τους. Στη χώρα μας ειδικότερα, βαραίνει η ήττα του 2015 και η μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ σε πλήρη αντίθεση με τις ελπίδες που είχε δημιουργήσει και εις βάρος του λαϊκού φρονήματος και την περήφανη στάση των εργαζομένων και του λαού στο δημοψήφισμα του Ιούλη του 2015. Βρισκόμαστε μετά το κλείσιμο ενός κύκλου μεγάλων κινητοποιήσεων και κινημάτων που απέκτησαν σε μερικές περιπτώσεις και χώρες ακόμα και εξεγερτικό χαρακτήρα (μεγάλες εργατικές απεργίες, κινήματα πλατειών, Occupy Street, αραβική άνοιξη κλπ.), αλλά δυστυχώς ηττήθηκαν, δεν κατάφεραν να ανακόψουν την αντεργατική και αντιλαϊκή επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου εις βάρος της εργασίας. Πλέον, και παρά την πρόσφατη ελπιδοφόρα κινηματική έξαρση στη Γαλλία με τα «κίτρινα γιλέκα» και άλλες σημαντικές κινητοποιήσεις σε μία σειρά χωρών, υπάρχει σε σημαντικό βαθμό μία συντηρητική αναδίπλωση σε παγκόσμιο επίπεδο με ανάδυση δυνάμεων με συντηρητικό, ακροδεξιό ακόμα και νεοφασιστικό λόγο.
Όμως , οι δυνάμεις του κεφαλαίου δεν έχουν καταφέρει να συγκροτήσουν ένα νέο ηγεμονικό κοινωνικό, παραγωγικό και τεχνολογικό υπόδειγμα οργάνωσης της παραγωγής και της κοινωνίας (όπως έκαναν μετά τις προηγούμενες μεγάλες οικονομικές κρίσεις), μία νέα κοινωνική ρύθμιση που να πείθει και να ενσωματώνει και μέρος των καταπιεζόμενων τάξεων αποσπώντας τη συναίνεσή τους. Δεν έχουν καταφέρει, δηλαδή, να υπερβούν την κοινωνική και πολιτική κρίση αποκαθιστώντας την ηγεμονία τους πάνω στις λαϊκές τάξεις. Και για αυτό, εκτός από την ακραία όξυνση της αντίθεσης κεφαλαίου-εργασίας για το ποιος θα πληρώσει τις συνέπειες της κρίσης υπάρχει αφενός όξυνση των ενδοαστικών αντιθέσεων (διαπάλη κοσμοπολίτικου νεοφιλελευθερισμού και συντηρητικού-ακροδεξιού «προστατευτισμού») με αντιθέσεις στο εσωτερικό των επί μέρους εθνικών αστικών τάξεων για το μίγμα πολιτικής για το ξεπέρασμα της κρίσης προς όφελος των δυνάμεων του κεφαλαίου. Και αφετέρου όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων με διαπάλη μεταξύ αστικών τάξεων των ιμπεριαλιστικών χωρών και των συμμάχων τους για την υπεράσπιση ή την επαναδιαπραγμάτευση αντίστοιχα του πλαισίου διεθνούς ρύθμισης των σχέσεων στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Όλα αυτά αποτυπώνουν το ότι η πολιτική κρίση παραμένει ενεργή (βλ. Brexit, εξελίξεις σε Ιταλία κλπ.). Για αυτό το λόγο, και παρά τις σημαντικές δυσκολίες και την αρνητική καμπή του συσχετισμού δύναμης, οφείλουμε ακριβώς εδώ να εστιάσουμε τη ματιά και τις προσπάθειές μας για την ανασύνταξη των λαϊκών αγώνων και την πολιτική συγκρότηση μίας σύγχρονης κομμουνιστικής αριστεράς. Και όλα αυτά, ειδικά σε μία χώρα που είναι έμπρακτη απόδειξη και της ιμπεριαλιστικής επιβολής και εκμετάλλευσης με την ραγδαία κοινωνική και οικονομική υποβάθμισή της και την ιμπεριαλιστική επιτροπεία, που έριξαν στον κάλαθο των αχρήστων τις θεωρίες περί «ισχυρής» (πόσο μάλλον ιμπεριαλιστικής!) Ελλάδας που κυριάρχησαν σε σημαντικές μερίδες της εγχώριας Αριστεράς.
Για αυτά τα καθήκοντα, εκτιμούμε ότι οι δυνάμεις της κομμουνιστικής αριστεράς πρέπει να παλέψουν όσο γίνεται από κοινού για:
- Την ανασύνταξη και ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος στην προοπτική νέων κινηματικών ξεσπασμάτων με προοπτική ακόμα και νικών για να τονωθεί η αυτοπεποίθηση των λαϊκών τάξεων. Για το σκοπό αυτό είναι αναγκαία η λογική της κοινής δράσης όλων των μαχόμενων δυνάμεων στο κίνημα στη βάση των προβλημάτων και των αιτημάτων που προκύπτουν από τους ίδιους τους αγωνιζόμενους/ες. Όπως επίσης, είναι αναγκαία και η συμπόρευση των μαχόμενων δυνάμεων σε κοινά μετωπικά σχήματα παρέμβασης στους κοινωνικούς χώρους και τα επί μέρους κινήματα (συνδικάτα-σωματεία, γειτονιές, νεολαία, αντιφασιστικό κίνημα, γυναικείο κίνημα κλπ.). Ένα θετικό παράδειγμα για το οποίο συζητήσαμε και υπάρχουν κοινές δράσεις είναι π.χ. η συγκρότηση του Πανελλαδικού Αντιπολεμικού Κινηματικού Συντονισμού στο αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα.
- Την μετωπική πολιτική συγκρότηση των μαχόμενων δυνάμεων στη βάση ενός μεταβατικού προγράμματος ενάντια στις πολιτικές του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, ενός προγράμματος με μεταβατική λογική που συνδέει τα άμεσα τακτικά αιτήματα πάλης με τη στρατηγική προοπτική μας, ανοίγοντας το δρόμο για αυτήν μέσα από την ανάπτυξη των αγώνων ώστε οι εργαζόμενες και λαϊκές τάξεις με βάση την εμπειρία τους να την προσεγγίζουν.
- Την προοπτική συγκρότησης της αναγκαίας σύγχρονης κομμουνιστικής αριστεράς, διαβάζοντας τις σημερινές τάσεις ανάπτυξης και κρίσης του καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού, τη θέση της χώρας μας σε αυτόν και τα ιδιαίτερα ζητήματα που ανακύπτουν, τα σύγχρονα προβλήματα και συγκρότηση των λαϊκών τάξεων και κινημάτων. Για το σκοπό αυτό συμμετέχουμε και στην πρόσφατη πρωτοβουλία για το Συντονισμό Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων μαζί με άλλες δυνάμεις. Τα ιστορικά ρεύματα της κομμουνιστικής αριστεράς έχουν την ιδιαίτερη συνεισφορά τους, άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο, και ειδικά το μ-λ ρεύμα αποτελεί μέρος και των δικών μας αναφορών με τη συνεισφορά του τόσο στο παγκόσμιο όσο και στο εγχώριο κομμουνιστικό κίνημα. Όμως, εκτιμούμε ότι απαιτείται μία νέα ανασύνθεση της κομμουνιστικής αριστεράς με σύγχρονους όρους.
Με αυτές τις σκέψεις θέλουμε να συμβάλουμε κι εμείς στο διάλογο που ανοίγετε, ελπίζουμε να συνεχιστεί και να ξαναβρεθούμε στο δρόμο του αγώνα με κοινές αγωνιστικές και πολιτικές πρωτοβουλίες. Ευχόμαστε ξανά καλή επιτυχία στις διεργασίες σας!
Το Πανελλαδικό Γραφείο της Αριστερής Ανασύνθεσης
http://www.kkeml.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου