Δεν είναι και τόσο μακριά ο καιρός που όταν στην Αθήνα -αλλά και πανελλαδικά- οι εργαζόμενοι των νοσοκομείων κινητοποιούνταν ενάντια στα κλεισίματα των νοσοκομείων, ενάντια στην κατάργηση των ΒΑΕ, του 13ου και 14ου μισθού, ενάντια στις διαθεσιμότητες και στις προσπάθειες κλοπής δεδουλευμένων, ενάντια στις απολύσεις συμβασιούχων και καθαριστριών, η συγκεκριμένη ηγεσία ως φερέφωνο των υπουργών των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όχι δεν έπαιρνε αποφάσεις για αγωνιστική απάντηση από την πλευρά των εργαζόμενων αλλά στεκόταν ανοιχτά εχθρικά απέναντί τους χαρακτηρίζοντας εργαζόμενους νοσοκομείων ως... αριστεριστές!
Το πόσο εχθρεύεται τις πραγματικές κινητοποιήσεις φροντίζουν άλλωστε να το ξεκαθαρίζουν ο Γιαννακός (πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ) και η παρέα του όταν σε κάθε ευκαιρία φροντίζουν να διαβάλουν τον αγώνα των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών υιοθετώντας την προπαγάνδα του Μητσοτάκη και Γεννηματά περί διορισμού από τη σημερινή κυβέρνηση, τη στιγμή που είναι γνωστό ότι οι συγκεκριμένες καθαρίστριες δεν φεύγανε από το υπουργείο παρά τις προσπάθειες που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ να τις "μαζέψει" πολύ πριν τον Γενάρη του ΄15 ώστε να μην έχει το αγκάθι όταν γίνει γίνει κυβέρνηση. Κάτι που χάρη στην αποφασιστικότητά τους τελικά δεν το απέφυγε καθιστώντας τον αγώνα τους ως έναν από τους λίγους νικηφόρους των τελευταίων δεκαετιών και παράδειγμα για όλους τους εργαζόμενους αυτού του τόπου.
Φροντίζουν δε αυτοί οι τύποι και πάλι με κάθε ευκαιρία να δηλώνουν την συμφωνία τους με το κλείσιμο των νοσοκομείων μιας και όταν στριμώχνονται από πραγματικούς συνδικαλιστές, όπως έγινε την Πέμπτη την ώρα που ψάχνανε την πόρτα του υπουργείου Εργασίας, επιτίθενται στους πρώην εργαζόμενους των νοσοκομείων του ΙΚΑ χαρακτηρίζοντάς τους τεμπέληδες που έπρεπε να μάθουν τι σημαίνει δουλειά! Όπως απ' ότι φαίνεται και οι εργαζόμενοι άλλων νοσοκομείων που δεν ανήκαν στο ΙΚΑ. Αυτοί οι κηφήνες έχουν το θράσος να μιλούν για δουλειά και μάλιστα ως νταήδες να επιτίθενται φραστικά σε συνδικαλίστρια της Ταξικής Πορείας!
Από το 2015 και μετά θυμήθηκαν τους αγώνες. Ο δε Γιαννακός ως δήθεν εργαζόμενος του Δρομοκαΐτειου εκμεταλλεύεται διαχρονικά την αγωνία των εκεί καθαριστριών για να τις σέρνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα έξω από του υπουργείο Υγείας και να πραγματοποιεί τα γελοία σώου του, πάντα υπό τις κάμερες των καναλιών που τον στηρίζουν. (Τα ίδια κανάλια που δεν άκουσαν και δεν είδαν τίποτα για τον απεργιακό αγώνα των καθαριστριών του Αγίου Σάββα, όπως άλλωστε και η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ). Τα ίδια κάνει με την παρέα του και στην Ομοσπονδία έχοντας μετατρέψει το κίνημα και τις κινητοποιήσεις σ' έναν διαρκή καρνάβαλο κάκιστης ποιότητας. Η συμβολή τους στην απαξίωση των κινητοποιήσεων όχι μόνο στα πλαίσια των εργαζόμενων στα νοσοκομεία αλλά και ευρύτερα είναι αξιοζήλευτη!
Μετά την πρώτη αντίδραση χθες στο άγαλμα του Δρομέα η Ταξική Πορεία απευθύνθηκε και στις άλλες δυνάμεις με στόχο να γενικευθεί η αντίδραση, να καταγγελθεί η εθνικιστική φιέστα και να καλεστούν οι εργαζόμενοι να συνεχίσουν την πορεία τους αφήνοντας τον Γιαννακό και την παρέα του μόνους τους. Το ΣΕΚ (μέλος του συμμετείχε στο πέταγμα των λουλουδιών) εξέφρασε τη σύμφωνη γνώμη του αρκεί να προπαγανδιζόταν το κάλεσμά του για την κατ' έθιμον αντιφασιστική κινητοποίησή του το Σάββατο, ενώ εκπρόσωπος του ΜΕΤΑ (ΛΑΕ) ήταν άλλα λόγια να αγαπιόμαστε και μάλλον δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς!
Το δε ΠΑΜΕ, το οποίο είχε το πιο μαζικό μπλοκ, παρίστανε ότι κινούνταν ανεξάρτητα από την πορεία της ηγεσίας της ΠΟΕΔΗΝ αλλά δεν ξεκόλλαγε από αυτή. Αναδεικνύοντας την (πολιτική) αδυναμία της δύναμής του αρνήθηκε στη πράξη και αυτό να καταγγείλει τη φιέστα. Άλλωστε το απαράβατο πρόταγμά του ήταν να προβληθεί, με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή για την συνταγματική αναθεώρηση, η πρότασή του για μονιμοποίηση όλων των υπαλλήλων του δημοσίου, μετατρέποντας και αυτό την κινητοποίηση των εργαζόμενων σε προεκλογική φιέστα... ταξικού τύπου!
Όσο για το ΝΑΡ θυμήθηκε και πάλι τον ξεχωριστό ταξικό πόλο φροντίζοντας οι δυνάμεις του να είναι αλλού και μακριά με τη δικαιολογία να μη φανεί ότι δίνουν στήριξη στην ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ, αφήνοντάς τη στη πράξη να αλωνίζει και να καθορίζει το στίγμα των διαδηλώσεων.
Έτσι λοιπόν όλοι μαζί συνέχισαν τη διαδήλωση προς το... χαμένο υπουργείο Εργασίας!
Καλές λοιπόν οι τρολιές και η πλάκα στο διαδίκτυο, στο facebook, στο twitter και όπου αλλού για την απώλεια προσανατολισμού της παρέας Γιαννακού σε σχέση με την πόρτα του υπουργείου Εργασίας αλλά κάποια στιγμή όλοι, ιδιαίτερα οι δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα και δηλώνουν αγωνιστικές, ταξικές -και ότι άλλο τους αρέσει για να αυτοπροσδιορίζονται- να πάρουν θέση όχι μόνο στα λόγια αλλά και στην πράξη κόντρα σε αυτή την ηγεσία. Γιατί τα βρίσκουν και τα κάνουν συνδικαλιστές αυτού του τύπου με την έμπρακτη ανοχή των άλλων. Αλλά μάλλον με βάση τα πολιτικά και κινηματικά προτάγματά τους είναι δύσκολο κάτι τέτοιο!
Το κυριότερο είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να συνειδητοποιήσουν ότι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα ούτε από τους κυβερνητικούς-εργοδοτικούς συνδικαλιστές που το μόνο τους μέλημα είναι η καριέρα τους στα πλαίσια της εξουσίας, αλλά ούτε από τους συνδικαλιστές της ρεφορμιστικής Αριστεράς των υπεύθυνων προτάσεων στους χώρους δουλειάς και στη Βουλή. Να συνειδητοποιήσουν ότι η πραγματική τους δύναμη είναι η δική τους, η δύναμη που είχαν οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών που νίκησαν. Από εκεί και λύσσα του συστήματος απέναντί τους μετά από τόσα χρόνια! Η δύναμη που είχαν και έχουν οι εργαζόμενοι του Αμαλία Φλέμιγκ και μπόρεσαν μέχρι και σήμερα να αποτρέψουν το ολοκληρωτικό κλείσιμο του νοσοκομείου!
Είναι αυτή η δύναμη που μπροστά στο φόβο κινητοποιήσεων ανάγκασε την κυβέρνηση να γενικεύσει στα νοσοκομεία την πληρωμή των χρημάτων που έχασαν οι εργαζόμενοι σε αυτά που βγήκαν σε διαθεσιμότητα το 2013. Γιατί αυτή τη δύναμη και αυτές τις διεκδικήσεις φοβούνται πραγματικά η εξουσία, οι κυβερνήσεις και τα τσιράκια τους στα συνδικαλιστικά όργανα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου