Η Ταξική Πορεία το προηγούμενο διάστημα παρέμβηκε καλώντας τους εργαζόμενους του κλάδου να απεργήσουν με την προκήρυξη αλλά και την αφίσα που έχει βγάλει για τα εργατικά ατυχήματα που μαστίζουν τον κλάδο. Στη συγκέντρωση μοιράστηκε η ανακοίνωση και προφανώς οι παρεμβάσεις δεν τελειώνουν εκεί μιας υπάρχει λόγος να γίνει μαζική απεύθηνση στον κλάδο για τα μέτρα ασφαλείας, τις δολοφονίες εργαζομένων, τον εξοπλισμό κλπ.
Καμία αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρχει ως προς τις δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Εργασίας Νεφελούδη για τη νομοθετική πρωτοβουλία που θα πάρει η κυβέρνηση για να ικανοποιήσει τα αιτήματα των ντελίβερι-διανομέων το επόμενο διάστημα και να πραγματοποιήσει μέσα στον Ιούνη συνάντηση με τους εκπροσώπους του κλάδου.
Η τραγική πραγματικότητα φάνηκε την ίδια μέρα με ακόμα μια εργατική δολοφονία συναδέλφου στη λεωφόρο Μεσογείων, στην Αγία Παρασκευή την ίδια ώρα που πραγματοποιούταν η μοτοπορεία στο κέντρο. Γεγονός που φανερώνει από τη μια τον εκτροχιασμό των άθλιων συνθηκών εργασίας και της πίεσης των εργαζομένων αλλά και την μεγάλη αδυναμία οργάνωσης του κλάδου σε ταξική βάση που θα διεκδικεί τα βασικά δικαιώματα και μέτρα ασφαλείας.
https://taxikiporeia.blogspot.com/
11 σχόλια:
Έχει πλάκα. Συνηθίζετε να μιλάτε για "το παλιό καλό ΚΚΕ" αλλά εγώ αναρωτιέμαι αν "το παλιό καλό ΚΚΕ (μ-λ)" θα στήριζε ποτέ ένα λικβινταριστικό συνδικάτο. Κανένα κριτήριο πια.
Σ.
Πρώτον έχουμε ολόκληρη αρθρογραφία για τα συνδικάτα και για το συγκεκριμένο.
Δεύτερον στηρίζουμε την κινητοποίηση των εργαζομένων και όχι τα "συνδικάτα".
Τρίτον μάλλον εσύ δεν πρέπει να απεργείς ποτέ!
Τρέχετε πίσω από ένα συνδικάτο το οποίο διαλύει συνδικαλιστικά τον κλάδο του επισητισμού και λέτε οτι στηρίζετε "την κινητοποίηση των εργαζομένων". ΓΟΥΑΟΥ! Προφανώς αυτή η "κινητοποίηση των εργαζομένων" είναι θεόσταλτη, δεν ήταν του ΣΒΕΟΔ. Έβρεξε ο θεός κινητοποιήσεις και έτυχε να πέσουν πάνω στους ντελιβεράδες.
Θα ήθελα να διαβάσω την αρθρογραφία σας λοιπόν για το συγκεκριμένο συνδικάτο. Μπορείς να μου φέρεις τα λινκ; Επίσης θα ήθελα λινκ με τη γραμμή και τις θέσεις σας για τον κλάδο του επισιτισμού. Συμφωνείτε κάθε επάγγελμα στον επισιτισμό να έχει δικό του ξεχωριστό συνδικάτο; Αν ναι, θέλω το κείμενο. Αν όχι, θέλω να μου πείτε γιατί στηρίξατε τη κινητοποίηση αυτή. Ευχαριστώ.
Σ.
Προχθες αν έμπαινες στο μπλογκ μας θα διάβαζες αυτό: https://antigeitonies3.blogspot.com/2019/04/11.html.
Αν δεν βαριέσαι μπορείς να ψάξεις και να βρεις κι άλλα. Εγώ τουλάχιστον πριν βγάλω συμπεράσματα για ένα χώρο και για να αποφύγω να φανώ εξυπνάκιας αυτό κάνω. Δεν απαιτώ λινκ που μπορεί να είναι και κατευθυνόμενα!
Οι ντελιβεράδες μπορεί να αφορούν τον επισιτισμό αλλά οι κούριερ όχι! Η απεργία αφορούσε και τους μεν και τους δε!
Με τη λογική σου κάθε συμμετοχή σε απεργία στηρίζει τις όποιες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Άρα λοιπόν όταν κηρύσσει απεργία η ΓΣΕΕ δεν θα έπρεπε να συμμετέχουμε, το ίδιο όταν κηρύσσει ένα σωματείο που ελέγχεται από το ΠΑΜΕ, το ίδιο για όποιο σωματείο ελέγχεται από τον οποιοδήποτε. Άλλωστε δεν υπάρχει απ' όσο γνωρίζω και κάποιο συνδικάτο στις μέρες μας που να μην λειτουργεί διαλυτικά ως προς τη συγκρότηση των εργαζόμενων. Ειδικά και γενικά. Εμείς λοιπόν καλούμε στις απεργίες ανεξάρτητα από το ποιος τις καλεί και παλεύουμε την άποψή μας.
Όσο για την πολυδιάσπαση σε χώρους, κλάδους ακόμη και εντός εργασιακών χώρων μάλλον σε λάθος χώρο απευθύνεσαι αλλού ρώτα.
Τη δική σου άποψη θα μας την πεις;
OK, καλό το κείμενο γενικά αν και δεν βάζει το θέμα που έθεσα. Εμένα γενικά η άποψή μου είναι ότι τα συνδικάτα πρέπει να είναι επιχείρηση πρωτο-κλάδος ή εργατικό κέντρο δευτεροβαθμιο. Οι ντελιβεραδες και οι κουριερ και οι ταχυδρόμοι ενώνονται μόνο με το εργαλείο δουλειάς. Το εργαλείο δουλειάς δεν είναι και το καλύτερο κριτήριο συσπείρωσης. Τον λόγο τον ανέφερα και παραπάνω. Την αντίληψη του "απεργία να ναι και ότι να ναι" από τους ροζ της ανταρσυα θα το περίμενα Από σας όχι.
Σ.
Χαρακτηριστικη λογικη κνιτη. Εναντια στο λαο και τους αγωνες του.
"...θελω να μου πειτε γιατι στηριξατε τη κινητοποιηση αυτη ". Απολογηθειτε ρε ασγ!!!
Ρε συ Σ. Γίνεται μια κινητοποίηση για τους εργαζόμενους με δίκυκλο, υπάρχουν τόσοι νεκροί στον κλάδο και το συνδικάτο επισιτισμού, το σούπερ ταξικό αυτό συνδικάτο είναι βροντερά .... απών. Δεν έχει βγάλει ούτε μια ανακοίνωση για τους νεκρούς ντελιβεραδες πόσο μάλλον το ελάχιστο που θα έπρεπε να κανει, μια συγκέντρωση καταγγελιας και συ το μόνο που έχεις να χρεώσεις είναι ότι συμμετέχουμε σε μια διαδήλωση που καλείται απο ένα διασπαστικό σωματείο; Πόσο κοντοθορη λογική υπάρχει πια;
Σταν
Φίλε Σταν, το Επισιτισμού-Τουρισμού-Ξενοδοχείων έχει κάνει μια σειρά από κινητοποιήσεις και κινήσεις για το ζήτημα. Κάποιος θα πει κάνει πολλά, άλλος λίγα, είναι ένα θέμα. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα της συζήτησης. Οπως δεν είναι το θέμα της συζήτησης λχ το γιατί ΜΜΕ, κυβέρνηση και ΓΣΕΕ κάνουν τα γλυκά μάτια στην ΣΒΕΟΔ.
Το θέμα της συζήτησης είναι αν δεχόμαστε τη δημιουργία του "ότι-βολεύει-κάτι-αναρχικούς-που-βρεθήκαν-να-δουλεύουν-σε-παρεμφερή-επαγγέλματα" συνδικάτου στο όνομα του "κάτι να γίνει, ότι και να ναι αυτό". Από τους αναρχικούς και τους ναρίτες δεν έχεις και καμμία ελπίδα, είναι δομικά στο "ότι κάτσει". Είχα την ψευδαίσθηση ότι το μ-λ θα είχε άλλα κριτήρια.
Σ.
Μόνο που τα άλλα κριτήρια Σ. δεν μπορεί να οδηγούν σε λογικές απουσίας από έναν αγώνα που μπορεί να διαφωνείς με αυτούς που είχαν την πρωτοβουλία και με τις μεθόδους τους αλλά συμμετέχει πολύς κόσμος. Συμμετέχεις λοιπόν και βάζεις την άποψή σου και για το πως θα πρέπει να είναι διαρθρωμένο το συνδικαλιστικό κίνημα, για το ρόλο των ίδιων των εργαζόμενων σε αυτό, για τους στόχους και τις κατευθύνσεις του.
Αν πηγαίναμε με κριτήριο ποιος ηγείται του συνδικαλιστικού κινήματος και τους συσχετισμούς μάλλον τότε ή δεν θα συμμετείχαμε ποτέ σε καμιά απεργία ή θα έφτιαχνε ο καθένας το "σωματείο" του θα το βάφτιζε "ταξικό" και θα ήταν ευχαριστημένος. Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι η συμμετοχή ή όχι σε μια απεργία (απεργία "ότι να 'ναι" μια απεργία που συγκεντρώνει τόσο κόσμο;) αλλά πως θα αλλάξουν οι συσχετισμοί. Πως θα μαζικοποιηθούν πραγματικά τα σωματεία και δεν θα είναι κάθε είδους σφραγίδες για να τις περιφέρει ο κάθε χώρος κατά πως τον βολεύει και καταλαβαίνει. Μετά όλα τ' άλλα θα είναι πιο εύκολο να λυθούν και δεν θα είναι σχέδια επί χάρτου όπως είναι ολονών μας σε αυτή τη φάση.
Και επειδή συγκρίνεις με αναρχικούς και ναρίτες, θα έλεγα ότι η στάση τους σε σχέση με τις απεργίες το τελευταίο καιρό μάλλον με τη δική σου λογική ταιριάζει, αυτοί καλούσαν σε ..μη απεργία λόγω ΓΣΕΕ.
Φίλε Σ., τα ζητήματα του εργατικού κινήματος, με την εργατική τάξη αποσυγκροτημένη, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με "κουτάκια" και "συνταγές". Όποιος στέκεται έτσι, θεωρεί ότι οι απαντήσεις είναι δεδομένες και (νομίζει πως) αποφεύγει τα προβλήματα. Σ'αυτούς που δηλώνουν ότι τα έχουν όλα λυμένα απαντάει η πραγματικότητα, που υπενθυμίζει ότι εργαζόμενοι και λαός βυθίζονται όλο και πιο πολύ στην εξαθλίωση. Αυτή λοιπόν η άνεση (που πρώτο και "καλύτερο" παρουσιάζει το ΠΑΜΕ στα εργασιακά-συνδικαλιστικά) στην ουσία μεταφράζεται σε άρνηση συμβολής στις απαντήσεις που απαιτούνται (αφού ήδη υπάρχουν -κατ' αυτούς). Με τις δηλώσεις και τις πράξεις τους δε, επιχειρούν να απλώσουν αυτές τις διαλυτικές αντιλήψεις τους σε περισσότερο κόσμο -και ειδικά σε κόσμο που αναζητά απαντήσεις στο κίνημα.
Η άποψη που χρεώνει έναν ολόκληρο κλάδο ή χώρο δουλειάς στους συνδικαλιστές που κάνουν ότι τον εκπροσωπούν είναι βαθιά λανθασμένη, καλλιεργεί απογοήτευση και παραίτηση σε κόσμο που θα μπορούσε να παλέψει για να παρέμβει σε συναδέλφους, ενώ βασίζεται και στην (κυρίαρχη) αντίληψη του σωματείου-παράταξη. Τα τυχοδιωκτικά, ρεφορμιστικά, συντεχνιακά και ακτιβίστικα χαρακτηριστικά του ΣΒΕΟΔ και τα γνωρίζουμε και τα κριτικάρουμε (και στην Αθήνα, και στα Γιάννενα και συνολικά). Η λειτουργία του είναι μάλιστα τόσο στενή και μονοπαραταξιακή, που μας έχει οδηγήσει στην επιλογή να μην παρεμβαίνουμε σ'αυτό το σωματείο που δεν αυτοπροσδιορίζεται καν ως τέτοιο. Αυταπάτες δεν έχουμε ούτε για την "επετειακή" λίγο-πολύ απεργία/μοτοπορεία, η οποία όμως είναι αφορμή πρώτα απ' όλα για έναν κόσμο του κλάδου να συζητήσει τα προβλήματα και να βγει στο δρόμο. Στα Γιάννενα που υπάρχουν καλύτεροι όροι, μπορέσαμε να πραγματοποιηθεί και πεζή διαδήλωση εκτός από τη μοτοπορεία. Συνολικά πάντως, δεν είμαστε από αυτούς που "περιμένουν τα σωματεία" για να κρύψουν την απροθυμία κίνησης για ζητήματα και ένα παράδειγμα ήταν ο ξυλοδαρμός στο Περιστέρι, όπου κινηθήκαμε (μαζί με άλλες δυνάμεις) πέρα από το ΣΒΕΟΔ και το "αυτοκρατορικό" του στυλ, με αξιοπρεπές αποτέλεσμα.
Δεν μπορεί όμως να μην ειπωθεί ότι αντίστοιχα χαρακτηριστικά, αν και με διαφορετικό ιδεολογικό επίχρισμα, έχουν μια σειρά σωματεία που ελέγχονται εξ ολοκλήρου από το ΠΑΜΕ. Αν μπούμε στη συζήτηση για συνδικαλιστικές διασπάσεις κλάδων, το ΠΑΜΕ πρωτοστατεί στο άθλημα εδώ και χρόνια. Το ίδιο το ΠΑΜΕ -υποτίθεται πως- συγκροτείται από σωματεία, "κοινή δράση" κάνει αποκλειστικά μεταξύ των σωματείων που ελέγχει και βέβαια καθόλου δεν διστάζει να διασπά κλάδους και να φτιάχνει σωματεία εκεί που ήδη υπάρχουν. Με τη λογική "όπου δεν μπορούμε να βελτιώσουμε συσχετισμούς στο σωματείο, δεν πειράζει, φτιάχνουμε το δικό μας" έχει ιδρύσει δεκάδες σωματεία. Και είναι αυτό το βασικό του κριτήριο και όχι κάποια υποτιθέμενη συνολική τοποθέτηση σχετικά με την επιχειρησιακή ή κλαδική οργάνωση. Μια χαρά δημιούργησε το συνδικάτο ΟΤΑ, το κλαδικό ενέργειας και ένα σωρό άλλα, κι ας είναι πολύ πιο μακριά από τους χώρους δουλειάς, στους οποίους μάλιστα υπάρχουν μεγάλα επιχειρησιακά σωματεία (στα οποία συμμετέχει ταυτόχρονα). Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, ιδρύει σωματεία που καλύπτουν εργαζόμενους που καλύπτονται ήδη από άλλα σωματεία που ελέγχει το ίδιο!
(συνέχεια) Σε ό,τι λοιπόν αφορά τη συγκεκριμένη απεργία, ναι, παρεμβήκαμε και θα παρεμβαίνουμε σε εργατικές κινητοποιήσεις και θα παλεύουμε τη δική μας άποψη για την κατεύθυνση που μπορεί να τις πάει παραπέρα. Το κριτήριο για τα "γλυκά μάτια" είναι πολύ αδύναμο-άλλωστε ξέχασες να αναφέρεις το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ στη λίστα, αφού (σύμφωνα με άρθρο του 902 στις 12 Απρίλη) το ΠΑΜΕ τονίζει ότι "οι κινητοποιήσεις [...] είναι δίκαιες", ενώ στήριξη δήλωσε (επίσης εκ των υστέρων και δίχως καμιά παρέμβαση) και το ΠΓ του ΚΚΕ (δια στόματος Πρωτούλη).
Σε σχέση τώρα με τη συνολική τοποθέτηση που ζητάς, αν και ο τρόπος που τη ζητάς περισσότερο φέρνει σε τρολάρισμα παρά σε ειλικρινή αγωνία. Πρώτο, το κρίσιμο ζήτημα, το οποίο λείπει, είναι η οργάνωση των εργαζόμενων σε πρωτοβάθμιο επίπεδο και η ενίσχυση της αγωνιστικής λογικής σε κόντρα με τις αστικορεφορμιστικές αντιλήψεις της ανάθεσης και της συνδιαλλαγής. Για τη συγκεκριμένη μορφή οργάνωσης (επιχειρησιακή/κλαδική κτλ.), υποστηρίζουμε ό,τι μπορεί να λειτουργήσει πιο κοντά στους ίδιους τους εργαζόμενους. Αυτό φυσικά είναι διαφορετικό ανά περιπτώσεις, επομένως είναι λάθος να αναζητά κανείς τον απόλυτο κανόνα (επιχείρηση λες εσύ) ξεχνώντας ότι οι μισοί σχεδόν εργαζόμενοι στη χώρα δουλεύουν σε πολύ μικρές επιχειρήσεις, ότι δεκάδες χιλιάδες δουλεύουν ενοικιαζόμενοι ή μέσω εργολαβιών και πολλές ακόμα περιπτώσεις. Άλλωστε, ούτε η μια ούτε η άλλη μορφή διασφαλίζει έναν αγωνιστικό προσανατολισμό, με παραδείγματα τέτοια και αλλιώτικα σε όλες τις περιπτώσεις. Πράγματι πάντως, τα επιχειρησιακά σωματεία (όπου είναι εφικτά) είναι πιο κοντά στους εργαζόμενους-τελευταία βέβαια είναι και πιο κοντά στους εργοδότες κι αυτό δεν οφείλεται στη μορφή τους αλλά στις λογικές που κυριαρχούν και σ' αυτά. Δεύτερο, οι απαντήσεις που δίνει (στην πράξη) κάθε δύναμη που αναφέρεται στο κίνημα μόνο "απόλυτες" και "συνεπείς" δεν είναι-η διαφορά είναι ότι παρουσιάζονται σαν τέτοιες για να καλλιεργούν μια ψευδαίσθηση "αυτάρκειας". Ουσιαστικά, δεν είναι παρά τυχοδιωκτισμοί που μόνη αγωνία τους είναι το πλασάρισμα στα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα. Σε αυτά, με την απόσταση που τα χωρίζει από τους απλούς εργαζόμενους, δίνουν και παίρνουν τα κομπρεμί, τα αναλογικά προεδρεία, οι προσφυγές στα δικαστήρια κοκ. Και φυσικά οι ακτιβισμοί από τους "σωτήρες" της εργατικής τάξης.
Αυτά τα λίγα, γιατί τα ζητήματα είναι πολύ μεγαλύτερα. Και το κυριότερο, δεν μπορούν να απαντηθούν "στον αέρα". Αντίθετα, η διαδικασία συγκρότησης της εργατικής τάξης σε τάξη για τον εαυτό της μέσα από την ταξική πάλη και με την παρέμβαση σε συγκεκριμένη κατεύθυνση όσων θέλουν να συμβάλουν σε αυτή, θα δίνει ολοένα και πιο συγκεκριμένες απαντήσεις. Η παραίτηση από αυτή την κατεύθυνση, με όποιο ιδεολογικό προκάλυμμα κι αν ντύνεται, δεν υπηρετεί την υπόθεση της εργατικής τάξης.
ΑΠ
Δημοσίευση σχολίου