Μέσα σε όλη αυτή τη κατάσταση διαφαίνεται και νέος γύρος επίθεσης που ετοιμάζουν για τη νεολαία με στόχο να πάρουν ότι έχει απομείνει. Βέβαια προσπαθούν να παρουσιάσουν τα ζητήματα διαφορετικά. Προσπαθούν να χτίσουν τις νέες αυταπάτες, μιας και οι παλιές γρήγορα γκρεμίστηκαν. Από τη μια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διατυμπανίζει το πόσο χαμήλωσε το ποσοστό της ανεργίας και από την άλλη η Νέα Δημοκρατία μιλάει για περισσότερα κονδύλια στην εύρεση εργασίας, ελαστικά κριτήρια και «στοχευμένα» επιδόματα.
Χαμήλωσε όντως όμως το ποσοστό της ανεργίας; Σε καμία περίπτωση. Εργαζόμενοι θεωρούνται όλοι αυτοί οι χιλιάδες που δουλεύουν με συμβάσεις 8μηνου ή αυτοί που δουλεύουν 3ωρα και 4ωρα έναντι 200 και 300 ευρώ. Υπάρχει ελπίδα να αντιμετωπιστεί η ανεργία και η νεολαία να ξεφύγει από τη μάχη της επιβίωσης; Αν κρίνουμε από τα σχέδια της ΝΔ που λένε μέχρι και για 7ημερη εργασία αν προκύπτει συμφωνία έπειτα από μια συνηθισμένη «δημοκρατική» συζήτηση με το αφεντικό σου, τότε πάλι όχι.
Μπροστά σε όλο αυτό, χιλιάδες νέων, που υπολογίζονται από το 2008 πάνω από μισό εκατομμύριο αναγκάστηκαν από τις πολιτικές τους να καταφύγουν στο εξωτερικό με στόχο να αντιμετωπίσουν και να λύσουν το βιοποριστικό τους πρόβλημα. Μια απόφαση που πήρανε με πολύ μεγάλη δυσκολία. Σε αυτό το τεράστιο κομμάτι της νεολαίας τέθηκε με τον πλέον βάρβαρο τρόπο να διαλέξει μεταξύ της οικογένειας, των φίλων και του κύκλου της ή την προσπάθεια για επιβίωση κάπου αλλού. Ο εργασιακός μεσαίωνας που έφτιαξαν για τους νεολαίους οι ιμπεριαλιστές, -και οι ντόπιοι εκπρόσωποί του εφάρμοσαν με μεγάλη επιτυχία- ευθύνονται για αυτή τη κατάσταση. Παρόλα αυτά με τον λαό «στη γωνία» και απογοητευμένο από τις συνεχόμενες ήττες, δεν αισθάνονται να τους απειλεί κάτι. Δεν αισθάνονται καμία ευθύνη, γιατί ο μόνος που μπορεί να τους το χρεώσει είναι ασυγκρότητος, εξαθλιωμένος, απογοητευμένος ή ακόμα και εκτός της χώρας πλέον. Οπότε με περίσσιο θράσος έρχονται για ακόμα μια φορά από αυτόν τον λαό να του μιλήσουν για εμπιστοσύνη, μονόδρομους, ρεαλισμό και να του ζητήσουν την ψήφο του.
Λαός και νεολαία όμως πρέπει να τους απαντήσουν. Και η απάντηση περνά μονάχα από την οργάνωση και τον ανυποχώρητο αγώνα για τα δικαιώματά μας. Όσον αφορά τη νεολαία του εξωτερικού πάντως δεν θα πρέπει από μεριά της να έχει αυταπάτες ότι τώρα που έφυγε από την Ελλάδα «γλίτωσε»! Η επίθεση των ιμπεριαλιστών στην εργασία και στις ελευθερίες μπορεί να αλλάζει μορφή από χώρα σε χώρα άλλα πάντα είναι εκεί! Είτε στον χώρο εργασίας που θα έχεις είτε στις ελευθερίες σου. Είναι γεγονός για παράδειγμα ότι το δικαίωμα στη διαδήλωση χτυπιέται έντονα σε όλο τον πλανήτη. Η ποινικοποίηση των κομμουνιστικών ιδεών στις «δημοκρατικές» χώρες του δυτικού κόσμου γίνεται ολοένα και εντονότερη. Μέρα με τη μέρα βλέπουμε ότι η κατάσταση για τον λαό δυσχεραίνει σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Κανένας δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής βλέποντας τις εξελίξεις που διαμορφώνονται στο παγκόσμιο ταμπλό.
Δεν αποτελεί λύση, απλά η αγνόηση των ζητημάτων. Σε πολλές περιπτώσεις βλέπεις είτε μια τεράστια αποστροφή των νέων του εξωτερικού για τη πολιτική όντας απογοητευμένοι είτε να αισθάνονται ακόμα πιο «αδύναμοι» από ότι στην Ελλάδα για να παρέμβουν και να επηρεάσουν τις εξελίξεις όντας σε ένα νέο περιβάλλον. Αυτή η νεολαία όμως είναι που πρέπει να απαντήσει στα ιδεολογήματα του συστήματος που της λένε «μη μιλάς γιατί εδώ ήρθες να δουλέψεις» και «να λες ευχαριστώ που έχεις ένα πιάτο φαγητό». Σε αυτές τις φωνές είναι που πρέπει να φωνάξουμε ότι δεν θα κάνουμε βήμα πίσω από τα δικαιώματά μας! Από την άλλη, το γεγονός ότι οι πολιτικές του συστήματος κατάφεραν να διώξουν χιλιάδες νέους από τη χώρα, δεν πρέπει να τους πείσουν ότι η χώρα τους είναι μια «χαμένη» υπόθεση. Δεν πρέπει να αποδεχτούν την ήττα και να παρατήσουν το «παιχνίδι» ολοκληρωτικά στα χέρια τους. Ακόμα και χιλιόμετρα μακριά πρέπει όλοι μας να παλεύουμε όπως μπορούμε για τα δικαιώματα μας και να οργανώσουμε τον αγώνα μας ακόμα και αν αυτός είναι σε πρωτόλειο επίπεδο.
Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου το κεφάλαιο προσπαθεί να θέσει εκ νέου μια σειρά από ψευτοδιλήμματα. Δεν πρέπει να υποταχθούμε όμως. Το ΚΚΕ (μ-λ) συμμετέχει στις εκλογές για να ζητήσει την στήριξη του λαού στις απόψεις του. Τις απόψεις της αντίστασης και της διεκδίκησης, κόντρα στην υποταγή και την απογοήτευση. Τις απόψεις που καλούνε τον κόσμο να αντιταχθεί τόσο στις συστημικές φωνές του «ρεαλιστικού μονόδρομου» όσο και στις ρεφορμιστικές που σπέρνουν αυταπάτες πέρι μιας άλλης διαχείρισης. Η «έδρα» της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας όπου και αν βρίσκονται στον πλανήτη είναι στους δρόμους του αγώνα και της αντίστασης στα σχεδία τους. Μόνο έτσι μπορούμε να κερδίσουμε το μέλλον μας.
Δημήτρης Στουπάκης (Γερμανία)
Στέλλα Μαντά (Γερμανία)
Ηλίας Σαρπεκίδης (Γερμανία)
Έλενα Κουτσιμπού (Γερμανία)
Αφροδίτη Κουφοπαντελή (Γαλλία)
Νέοι Εργαζόμενοι στην Ευρώπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου