Από την άλλη δεν μπορούμε να μην τονίσουμε την «άνεση» των δύο αυτών σχηματισμών να πάρουν μέρος στις ευρωεκλογές, καταγγέλλοντας την ΕΕ, βεβαίως- βεβαίως, την ίδια στιγμή που οι εκπρόσωποι του μονοπωλιακού κεφαλαίου σε Ευρώπη και Ελλάδα έκαναν καμπάνια για συμμετοχή των λαών στις εκλογές με στόχο την στήριξη και την λαϊκή νομιμοποίηση του αντιδραστικού οικοδομήματός τους. Και φυσικά αυτό δεν ισχύει μόνο για ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΛΑΕ αλλά και για το ΚΚΕ, την ΟΚΔΕ και το Μ-Λ ΚΚΕ, επιβεβαιώνοντας έτσι το ρητό «κάλπη να’ ναι και ότι να’ ναι».
Σε όλους τους συμμετέχοντες στις ευρωεκλογές είτε χρησιμοποιούν σαν θεωρητικό προκάλυμμα τον «Αριστερισμό» του Λένιν είτε όχι από την μεριά μας θα θέλαμε να θέσουμε ένα πολιτικό ερώτημα και θα περιμέναμε μία ξεκάθαρη απάντηση. Θεωρούν ότι η συμμετοχή τους, ανεξάρτητα από τα εκλογικά αποτελέσματα, δυναμώνει την αντι – ΕΕ κατεύθυνση μέσα στον λαό πολύ περισσότερο από ότι θα την δυνάμωνε μία μαζική και ενιαία στάση όλων των δυνάμεων που αναφέρονται στην αριστερά, καταγγελίας της ΕΕ, του λεγόμενου ευρωκοινοβουλίου και αποχής από τις ευρωεκλογές; Μα, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι το ερώτημα «μυρίζει» άποψη περί «παναριστεράς», κατάργησης αντίθετων απόψεων, ιστορικών διαδρομών και άλλα τέτοια. Ακόμα και αυτή η ένσταση είναι δείγμα της εξαιρετικής δυσκολίας που έχει η αριστερά «μας» να βρεθεί σε κοινή πολιτική δράση απέναντι σε έναν πολιτικό στόχο και ταυτόχρονα η ευκολία να καλέσει τον λαό να προσέλθει στις κάλπες για να την ενισχύσει.
Επιστρέφοντας στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών αυτό που είναι άμεσα φανερό και κοινή διαπίστωση ότι για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ιδιαίτερα για την ΛΑΕ, όχι μόνο δεν υπήρξε μετακίνηση ψήφων από τις εκατοντάδες χιλιάδες που εγκατέλειψαν τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά έχασαν και χιλιάδες ψήφους σε σχέση με τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του 2014 αλλά και των βουλευτικών του Σεπτέμβρη του 2015. Ακόμα και στο «προνομιακό» πεδίο των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών από τις εκλογικές αποτιμήσεις των ίδιων υπάρχει μείωση που δεν καλύπτεται είτε με την επίκληση των περισσότερων συμβούλων, λόγω απλής αναλογικής, ούτε βέβαια με την επίκληση του αριθμού των υποψηφίων (!!) σαν στοιχεία ισχυρής πολιτικής παρουσίας και συγκρότησης. Επίσης ένα επιπλέον στοιχείο των αποτελεσμάτων είναι ότι παρά το γεγονός ότι πάνω από 120.000 δεν ξαναψήφισαν ΛΑΕ από τον Σεπτέμβρη του 2015 δεν υπήρξε καμία εκλογική μετατόπιση προς την μεριά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά ενίσχυση του σχήματος του Βαρουφάκη. Τέλος δεν μπορεί να μην σημειώσουμε ότι ενώ στις ευρωεκλογές τα σχήματα που συγκροτούν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατέβηκαν ενιαία, στις δημοτικές και περιφερειακές υπήρξε διάσπαση και ανταγωνιστικά ψηφοδέλτια και μάλιστα σε κεντρικούς δήμους όπως Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και αλλού. Δείγμα και αυτό του επιπέδου συγκρότησης της «αντικαπιταλιστικής αριστεράς». Κατά τα άλλα εύκολη «πλακίτσα» για τα «μπρός και πίσω μ-λ» που δεν συνεχίζουν την εκλογική τους συνεργασία στις βουλευτικές εκλογές.
Κατά την άποψή μας στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών αποτυπώθηκε αυτό που είχε διαμορφωθεί την προηγούμενη περίοδο, σαν αποτέλεσμα από την μία της συνεχιζόμενης επίθεσης των δυνάμεων του συστήματος στον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία και από την άλλη της περιθωριοποίησης του εργατικού – λαϊκού παράγοντα, με ευθύνη των δυνάμεων που αναφέρονται στην αριστερά και το κίνημα. Αυτή η γενική διαπίστωση, στην περίπτωση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και ιδιαίτερα των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΛΑΕ, έχει σαν κύριο στοιχείο την πλήρη κατάρρευση των αυταπατών του «μεταβατικού προγράμματος» σαν πολιτικής κατεύθυνσης. Μία πολιτική κατεύθυνση που ενώ είχε δεχθεί σοβαρό πλήγμα στο δημοψήφισμα τον Ιούλη του 2015 καθώς συνέβαλε στην δημιουργία αυταπατών για το «ΟΧΙ» του ΣΥΡΙΖΑ συνέχιζε χωρίς ίχνος αυτοκριτικής και επανεκτίμησης να αποτελεί το βασικό πολιτικό σχέδιο αυτών των δυνάμεων σε διάφορες παραλλαγές. Μάλιστα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο «μεταβατικό» είχε προστεθεί και η …. μακροχρόνια «δυαδική εξουσία» για να στηρίξει την υλοποίησή του στα πλαίσια του δοσμένου εξαρτημένου καπιταλιστικού συστήματος της χώρας μας.
Και ενώ στην ΛΑΕ το καταστροφικό εκλογικό αποτέλεσμα οδηγεί σε παραίτηση Λαφαζάνη και αυτοκριτική του στην ΚΕ του «Αριστερού Ρεύματος» γιατί δεν προχώρησε σε «ριζοσπαστικές λύσεις» και σε ένα «δημιουργικό σοκ» μίας πιο … δεξιάς μετατόπισης, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ η αποτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων περιορίζεται, προς το παρών, στην εκλογική ετοιμότητα για τις βουλευτικές εκλογές της 7 Ιούλη. Πάντως και στις δύο περιπτώσεις η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση θα είναι «απαλλαγμένη» από το άγχος της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης που έφτανε σε σημεία γελοιότητας όπως αυτές του ιστότοπου της «ισκρα» (Λίγες ψήφοι λείπουν για να μπούμε στην ευρωβουλή) αλλά και των διάφορων κατασκευών περί «χρήσιμης» και «χαμένης» ψήφου που χρησιμοποιεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου