Από την κινητοποίηση, ένα χρόνο μετά την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου

Γύρω στις 2000 κόσμου συγκεντρώθηκαν και διαδήλωσαν προς την βουλή στις 21/09 το μεσημέρι, ένα χρόνο από τον ξυλοδαρμό και την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Στην συγκέντρωση, που κατά βάση μαζικοποιήθηκε από τη νεολαία (κυρίως φοιτητική και μαθητική) καλούσαν οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς αλλά και άλλες πολιτικές συλλογικότητες και κινήσεις.

Το ΚΚΕ(μ-λ) συμμετείχε στην συγκέντρωση και στην πορεία συγκροτώντας ένα ζωντανό και μαχητικό μπλοκ καθ' όλη την διάρκεια της διαδήλωσης. Έτσι πέρα από την καταδίκη της δολοφονίας, αλλά και συνολικά της κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας, όπως και την εναντίωση του σε οποιαδήποτε προσπάθεια συγκάλυψής της, επεδίωξε να αναδείξει συνολικά την άποψη του γύρω από το ζήτημα. Ότι οι ρατσιστικές αλλά και ομοφοβικές συμπεριφορές και διακρίσεις, διογκώνονται από την συνεχιζόμενη και κλιμακούμενη εφαρμογή της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Ότι η εναντίωσή μας σε αυτές δεν μπορεί να ειδωθεί έξω από την καταδίκη της κυρίαρχης πολιτικής και όλων των κυβερνήσεων που την προωθούν. Ότι η δικαίωσή μας απέναντι σε τέτοιου είδους επιθέσεις δεν μπορεί να βρεθεί στις αίθουσες της αστικής δικαιοσύνης αλλά στην καθημερινή συγκρότηση αγώνων και αντιστάσεων για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, για την καταδίκη της τρομοκρατίας και την καταστολής.

Είναι θετικό το μήνυμα ότι η νεολαία συνεχίζει και έχει ευαισθησία και αντανακλαστικά απέναντι στην καταστολή και στην τρομοκρατία. Φάνηκε με την συμμετοχή της σε αυτήν την συγκέντρωση αλλά και με την διαδήλωση ενάντια στην κατάργηση του Ασύλου το καλοκαίρι.

Από κει και πέρα το στίγμα και τα πολιτικά προτάγματα που κυριάρχησαν ήταν πολύ προβληματικά. Από την απομόνωση της ομοφοβίας όχι μόνο από την φαστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής, αλλά ακόμα και από τον ρατσισμό, μέχρι και την πλήρης αποσιώπηση των ευθυνών των κυβερνήσεων (σίγουρα για την προηγούμενη) και των πολιτικών τους για την έξαρση τέτοιων φαινομένων. Δεν είναι λοιπόν απορίας άξιο, το γεγονός ότι στελέχη και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ νιώθουν μια άνεση να σουλατσάρουν σε τέτοιες κινητοποιήσεις και να παίρνουν κινηματικά ένσημα. Φαινόμενο που παρατηρείται τελευταία σε κινητοποιήσεις για τα δημοκρατικά δικαιώματα και είναι αποτέλεσμα αυτής της αποσιώπησης. Και η αριστερά «μας» έχει συμβάλλει τα μέγιστα σε αυτό.

Το κίνημα για την υπεράσπιση και διεκδίκηση δημοκρατικών δικαιωμάτων πρέπει να έχει τοποθέτηση απέναντι σε αυτά τα ζητήματα. Οι αυταπάτες για «δημοκρατικές» και «αντιφασιστικές» συμμαχίες όχι μόνο δεν συμβάλλουν στην κατεύθυνση συγκρότησης αγώνων αλλά αναπαράγουν αδιέξοδα που θα οδηγήσουν σε νέες απογοητεύσεις. Το σύστημα συνεχίζει και κλιμακώνει την επίθεσή του στο σύνολο της καθημερινότητας. Η επιτακτική ανάγκη για δημιουργία εστιών αντίστασης προϋποθέτει το ξεκαθάρισμα ανάμεσα σε εχθρούς και φίλους.