Ο ΦΙΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ: «Δημιουργική αντιγραφή» από το βιβλίο «Αντί-Ντύριγκ» του Ένγκελς, εκδ. Αναγνωστίδη

Πάνε κάπου διακόσια πενήντα χρόνια από τότε που στη Λειψία εκδόθηκε ένα βιβλίο, το οποίο, τον πρώτο αιώνα παρουσίας του σημείωσε τριάντα και πλέον εκδόσεις, ρεκόρ για τα δεδομένα της εποχής, και που τόσο στις πόλεις όσο και στην ύπαιθρο, τα όργανα του κράτους, οι ιεροκήρυκες και κάθε είδους φιλάνθρωποι το διέδιδαν, το διένειμαν και γενικά, το συνιστούσαν στα δημοτικά σχολεία σαν αναγνωστικό. Ο τίτλος του ήταν: «Ο φίλος των παιδιών» και συγγραφέας ο Ρόχοβ.

Σκοπό του είχε να κατηχήσει τα παιδιά των χωρικών και των βιοτεχνών στο επάγγελμά τους και τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους ανωτέρους τους, στην κοινωνία και το κράτος. Απέβλεπε επίσης, να τα εξοικειώσει με την ιδέα να μένουν ικανοποιημένα από τη μοίρα τους στη γη, το μαύρο ψωμί και τις πατάτες, από τις αγγαρείες και τα χαμηλά μεροκάματα, από τους πατρικούς ξυλοδαρμούς και από τα άλλα παρεμφερή ευχάριστα της ζωής τους - κι όλα αυτά, εν ονόματι του διαφωτισμού, που ήταν τότε της μόδας.

Έδειχναν λοιπόν στη νεολαία της πόλης και της υπαίθρου, πόσο σοφά έχει ρυθμίσει τα πράγματα η φύση, εξαναγκάζοντας τον άνθρωπο να κερδίζει το ψωμί του και τις μικροχαρές του με τη δουλειά του και πόσο ευτυχισμένος πρέπει επομένως να νοιώθει ο χωρικός κι ο χειροτέχνης, που έχει την τύχη να καρυκεύει το γεύμα του με τον ιδρώτα της δουλειάς του, αντί να υποφέρει από στομαχόπονους, χαλασμένη χολή ή δυσκοιλιότητα και να καταβροχθίζει τους πιο εκλεκτούς μεζέδες μόνο με το ζόρι, όπως ο άσωτος πλούσιος.

Τις ίδιες "καινοτομίες", που ο γέρο Ρόχοβ τις θεωρούσε κατάλληλες για τα αγροτόπαιδα της Σαξωνίας του καιρού του, μας σερβίρουν σήμερα. Ο καθένας έχει τη θέση του σε αυτή την κοινωνία. Κανείς δε χάνεται! Το παιδί του αγρότη μπορεί να γίνει αγρότης, του εργάτη εργάτης και του Περιστεριώτη ψυκτικός.

Οι πιο πλαδαρές ανοησίες του αξιότιμου κ. Ρόχοβ γιορτάζουν επάξια τα διακοσιοπενηντάχρονά τους και ντύνονται μια πιο σύγχρονη «επιστημονική» ορολογία για να αποδείξουν τη σοφία του «κοινωνικού συστήματος».

Τα βιβλία θα είναι και φέτος στα σχολεία στην ώρα τους και όποτε φτάσουν οι εκπαιδευτικοί, θα πρέπει να τα διδάξουν. Αν τα καταφέρουν, θα ανταμειφθούν, αν δεν τα καταφέρουν, θα επιμορφωθούν. Οι δε μαθητές οφείλουν να τα μάθουν απέξω κι ανακατωτά, αν θέλουν να καταταχθούν στους αρίστους.

Μια και μπήκε το βιβλίο του φίλτατου Ρόχοβ στα σχολεία ως στήριγμα στα θεμέλια του συστήματος, μπορεί να συνεχίσει και αυτή η κυβέρνηση την οικοδομή του.

Βαγγελιώ Δερμιτζάκη