Επιλεκτικές ευαισθησίες…

Παππούς, κολλημένος με την ΑΕΚ, αποφάσισε να πάει να δει την πρόοδο των εργασιών στο υπό ανέγερση γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια. Δεν είχε υπολογίσει, ο δυστυχής, ότι η εξίσου ηλικιωμένη σύζυγός του θα έκανε λάθος στη συμπλήρωση των απαραίτητων εγγράφων, όπως και ότι το λάθος δε θα διέλαθε της προσοχής των αστυνομικών αρχών, οι οποίες του έκοψαν ένα μεγαλοπρεπές πρόστιμο.

Όμως, επειδή ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, το περιστατικό κυκλοφόρησε ανάμεσα στους ΑΕΚτζήδες, οι πλέον θερμόαιμοι εκ των οποίων έσπευσαν να επικοινωνήσουν με την ΠΑΕ και να δηλώσουν ότι διατίθενται να τσοντάρουν κάτι τις για το πρόστιμο του παππού, η μορφή του οποίου αποκτούσε, πλέον, διαστάσεις ήρωα. Ένας απλός άνθρωπος που έβαλε την αγάπη του για την ομάδα πάνω από κορονοϊούς και πρόστιμα και αποτέλεσε λαμπρό παράδειγμα προς τους ομοίους του.

Η δε διοίκηση της ΠΑΕ, βλέποντας την πάνδημη αλληλεγγύη στον ηρωικό παππού, μην μπορώντας να συγκρατήσει τη συγκίνησή της, πήρε την πρωτοβουλία: Ο Μελισσανίδης ανέλαβε όχι μόνο να πληρώσει το πρόστιμο, αλλά και να δωρίσει στον αφοσιωμένο οπαδό το πρώτο εισιτήριο διαρκείας στο νέο γήπεδο. Κύματα ενθουσιασμού κατέκλυσαν το ποίμνιο των πιστών και η κίνηση του προέδρου δοξάστηκε ως μια ακόμα απόδειξη του μεγαλείου της ομάδας και των ανθρώπων της, ως ελάχιστος μεν, απαραίτητος δε, φόρος τιμής προς τον αφοσιωμένο ανώνυμο οπαδό.

Χιλιάδες κοινών θνητών, συμπαθούντων είτε την ίδια είτε μια άλλη είτε καμία ομάδα, μαθαίνοντας τα διαμειφθέντα, δικαίως αναρωτήθηκαν επί διαφόρων ζητημάτων που ανέδειξε το περιστατικό:

Άραγε ο Μελισσανίδης δεν νομιμοποιεί με την πράξη του την παράτυπη έξοδο του παππού από το σπίτι; Δεν υποτίθεται ότι όλοι μένουμε μέσα, ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι και οι ευπαθείς ομάδες, σε μια κοινή προσπάθεια να πολεμήσουμε τον ύπουλο εχθρό; Ο λαλίστατος κ. Χαρδαλιάς τι έχει να πει επ’ αυτού; Θα κουνήσει το δάχτυλο και στον Μελισσανίδη ή μόνο στο λαό το κουνάει;

Γιατί ο Μελισσανίδης δεν έδειξε την ίδια ευαισθησία με τα εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, πρόστιμα που άδικα επιβλήθηκαν από τους λεβέντες της αστυνομίας σε παντός είδους αδύναμο συμπολίτη μας; Σε ηλικιωμένους, φοιτητές, σε ανθρώπους που πήγαιναν φαγητό σε ανήμπορους, σε άστεγους που δεν είχαν σπίτι για να μείνουν μέσα;

Ενώ υποτίθεται πως είναι πρόεδρος μιας ομάδας που φτιάχτηκε από πρόσφυγες, που ο ξεριζωμός και τα βάσανα της προσφυγιάς είναι κομμάτι της κληρονομιάς της, γιατί δεν ήταν το ίδιο ευαίσθητος με τους πρόσφυγες που τρώνε πρόστιμα ή και συλλαμβάνονται επειδή δε μένουν …στη σκηνή τους με άλλους δέκα;

Για να μη θυμηθούμε το θάνατο του εργάτη στο εργοτάξιο του γηπέδου πέρυσι το Γενάρη. Ο οποίος έπεσε από μεγάλο ύψος επειδή οι εργασίες δεν έπρεπε να σταματήσουν, ακόμα κι όταν ο καιρός δεν το επέτρεπε. Εκεί το γήπεδο και το υποτιθέμενο σύμβολό του είχε μεγαλύτερη αξία από την ίδια την ανθρώπινη ζωή… Πόσο μάλλον ένα πρόστιμο…