Η συμμετοχή των εργαζόμενων ήταν δυστυχώς μικρότερη από την προηγούμενη ενθαρρυντική κινητοποίηση στις 7 Απρίλη. Ο κυριότερος λόγος είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των δυνάμεων που καλούσαν (ΠΑΜΕ, ΑΡΣΙ, ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ, ΜΕΤΑ) έκαναν ελάχιστα για να τη μαζικοποιήσουν.
Η κατάσταση στα νοσοκομεία συνεχίζει να είναι άσχημη. Οι νέοι συνάδελφοι που έπιασαν δουλειά –εξαιρετικά λίγοι σε σχέση με τις ανάγκες, άπειροι πολλοί από αυτούς– στελεχώνουν κυρίως παθολογικές κλινικές και τμήματα για COVID19, με ό,τι αυτό σημαίνει. Από τους παλιότερους συναδέλφους, ακόμη κι όσοι έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας π.χ. πρόσφατο έμφραγμα συνεχίζουν να δουλεύουν με μια χειρουργική μάσκα για προστασία, αφού η εγκύκλιος του υπουργείου σχετικά με τις ευάλωτες ομάδες αφήνει πολλά σοβαρά νοσήματα εκτός. Την ίδια ώρα, αυξάνονται τα κρούσματα ανάμεσα στους υγειονομικούς.
Τα τακτικά εξωτερικά ιατρεία και τα προγραμματισμένα χειρουργεία ξεκινούν και πολύς κόσμος που ως τώρα, επηρεασμένος κι από τις συμβουλές των ειδικών, φοβόταν να έρθει στο νοσοκομείο μην κολλήσει κορονοϊό και περνούσε εμφράγματα κι εγκεφαλικά στο σπίτι του ή ερχόταν με μεγάλη καθυστέρηση, θα γεμίσει πολλά από τα άδεια κρεβάτια.
Ταυτόχρονα, επικουρικοί γιατροί από το νοσοκομείο Δαφνί που προσλήφθηκαν για 3 χρόνια κινδυνεύουν να απολυθούν στο τέλος της πρώτης χρονιάς. Για εργαζόμενους σε φύλαξη και καθαριότητα που δούλευαν με ατομικές συμβάσεις, γίνονται προσπάθειες από την κυβέρνηση να αντικατασταθούν σε διάφορα νοσοκομεία από συνεργεία εργολάβων. Διοικητές νοσοκομείων καθαιρούν και μετακινούν εργαζόμενους για να προάγουν με συνοπτικές διαδικασίες τα δικά τους παιδιά. Αρκετοί απαγορεύουν στους εργαζόμενους να λένε παραέξω για τις ελλείψεις και οτιδήποτε άλλο χαλάει την εικόνα της «πετυχημένης» αντιμετώπισης του ιού.
Τα μέσα προστασίας συνεχίζουν να είναι δυσεύρετα. Οι περισσότεροι δουλεύουμε με μια χειρουργική μάσκα όλο το 8ωρο. Φτάσανε στο σημείο να μας λένε ότι η μάσκα αυξημένης προστασίας με βαλβίδα μπορεί να κάνει και κακό, αφού αν τη βάλει φορέας του ιού μπορεί να τον μεταδώσει. Παρ’ όλα αυτά, διοικητής Υ.Π.Ε. παρήγγειλε από συγγενικό πρόσωπο της γυναίκας του 75.000 τεμ. προς 20€ το ένα. Η τιμή όλων των μασκών έχει πολλαπλασιαστεί αρκετές φορές, όμως αυτό δεν αποτελεί αισχροκέρδεια σύμφωνα με τον Γεωργιάδη. Καταλαβαίνουμε λοιπόν σε τι τιμές θα πουλάει το νέο εργοστάσιο…
Η συντριπτική πλειοψηφία των κρεβατιών ΜΕΘ που θριαμβολογεί η κυβέρνηση πως άνοιξε είναι νοικιασμένα από τον ιδιωτικό τομέα και μάλιστα με διπλή τιμή. Εκτός αυτού, οι ιδιωτικές κλινικές έλαβαν και γενναία αποζημίωση για τη μείωση των κερδών τους το τελευταίο διάστημα. Αρκετά εκατομμύρια πήραν και τα Μ.Μ.Εξαπάτησης για να μας πείσουν πόσο καλά τα πήγαμε σαν χώρα όταν μέναμε σπίτι, ώστε τώρα που είναι «όλα καλά» να συνεχιστεί η λειτουργία του συστήματος.
Ο λαός κλήθηκε να βγει από τα σπίτια του όχι γιατί άλλαξαν οι υγειονομικοί όροι αντιμετώπισης της πανδημίας, αλλά για να περιοριστεί η οικονομική ζημιά του κεφαλαίου. Ετσι, το «μένουμε σπίτι» έγινε «μένουμε ασφαλείς».
Κρατώντας αποστάσεις 2 μέτρων μεταξύ μας, πλένοντας συχνά τα χέρια μας και φορώντας μάσκες (υφασμάτινες που φτιάχνουμε μόνοι μας ή χειρουργικές που χρυσοπληρώνουμε) ελπίζουμε πως θα συνεχίσουμε να αρρωσταίνουμε τόσοι όσοι δεν θα αναγκάσουν το σύστημα υγείας να καταρρεύσει. Διαφορετικά, κακό του κεφαλιού μας. Πρέπει ν’ αποκτήσουμε και αντισώματα έναντι του νέου ιού κι αυτό απαιτεί έκθεση. Ετσι, τα παιδιά που πριν 2 μήνες ήταν «υγειονομικές βόμβες», τώρα μεταφέρουν τον ιό ίσως το ίδιο με τους μεγάλους ίσως και περισσότερο, όμως τα σχολεία πρέπει ν’ ανοίξουν και βλέπουμε. Αλλωστε, στα εργοστάσια, τα στρατόπεδα, τα μεταλλεία, τους χώρους που μένουν πρόσφυγες και μετανάστες, μια χαρά προωθείται η λογική της ανοσίας της αγέλης…
Οπως είναι φανερό, για το λαό και τους εργαζόμενους τα πράγματα δεν είναι καλά. Χρειάζεται να οργανωθούμε και να διεκδικήσουμε ό,τι είναι απαραίτητο για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Η κυβέρνηση νοιάζεται μόνο για το πολιτικό κόστος που θα έχει μια τυχόν εκτροπή της κατάστασης. Σε καμία περίπτωση δεν βάζει τις ζωές μας πάνω από τα κέρδη του κεφαλαίου. Λαός και εργαζόμενοι το καταλαβαίνουν όλο και περισσότερο, αλλά δυστυχώς είναι ακόμα μικρές οι δυνάμεις εκείνες που θέλουν να οργανώσουν τις αντιστάσεις του και να οδηγήσουν τις διεκδικήσεις του σε νίκες. Ομως, όσο ποτέ άλλοτε, αυτό είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.
Α.Λ. ΓΝΑ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου