«Η αισιοδοξία είναι γένους θηλυκού» είχε πει ο Μητσοτάκης μετά την ορκωμοσία της πρώτης γυναίκας Προέδρου της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Τη δήλωση αυτή προφανώς και θα συνόδευε η καθόλου πρωτόγνωρη φιέστα, περί προάσπισης των δικαιωμάτων των γυναικών, τη βελτίωση της θέσης τους στην ελληνική κοινωνία και πάει λέγοντας. Αυτό ήταν που έλειπε τόσο καιρό από την διπλά καταπιεζόμενη Ελληνίδα, πόσο μάλλον μία μετανάστρια ή μία πρόσφυγα... Λες και η επιλογή γυναίκας Προέδρου της Δημοκρατίας θα έλυνε κάποιο από τα πολλά προβλήματά τους... Λες και η επιλογή γυναίκας Προέδρου της Δημοκρατίας αυτόματα θα εξάλειφε τις γυναικοκτονίες... Λες και η επιλογή γυναίκας Προέδρου της Δημοκρατίας εμπόδισε τα αυξημένα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και τις χειροδικίες σε βάρος των γυναικών κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού και της καραντίνας...
Με αφορμή λοιπόν, την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, η Σακελλαροπούλου δήλωσε στο facebook, ότι «καταδικάζει τις διακρίσεις λόγω ταυτότητας φύλου, γενετήσιου προσανατολισμού ή οποιασδήποτε άλλης αιτίας». Ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ζήλευε τέτοιο ρεσιτάλ προόδου και ανοιχτομυαλισμού.
Ο ρόλος του (ή της...) εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας είναι κατά βάση συμβολικός. Δεν παύει όμως να είναι ένας από τους εκφραστές της ελληνικής αστικής τάξης, που έχει εξ ορισμού αντιπαραθετική θέση με την εργατική τάξη και τον λαό.
Όσο λοιπόν κι αν προσπαθεί να μας πείσει η Σακελλαροπούλου και κάθε άλλος εκπρόσωπος της αστικής τάξης για τη φιλάνθρωπη και την αντιρατσιτική στάση του καλό θα ήταν πρώτα να προβληματιστεί ως προς το τι είναι αυτό που εν τέλει εκπροσωπεί. Μπορούμε άραγε να ξεχάσουμε τις αντεργατικές πολιτικές της ΝΔ; Ίσα ίσα που και εν μέσω κορωνοϊού και καραντίνας οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες τις βίωσαν στο πετσί τους ακόμα πιο έντονα. Μπορούμε άραγε να παραβλέψουμε τη μετατροπή της χώρας μας σε μια απέραντη αμερικανική βάση; Μπορούμε να ξεχάσουμε την εμπλοκή της χώρας μας στους πολεμικούς τους σχεδιασμούς; Οι πολιτικές τους δεν είναι που προκαλούν πολέμους και προσφυγικές ροές; Για ποια ανθρώπινα δικαιώματα νιώθει την άνεση η κάθε Σακελλαροπούλου να μιλάει;
Οι παγκόσμιες μέρες δεν είναι για μας. Υπάρχουν για να καλλιεργούν την ταξική συμφιλίωση ανάμεσα σε καταπιεστή και καταπιεζόμενο. Το πρόβλημα δεν είναι, ότι δεν έχουμε αρκετές γυναίκες, πρόσφυγες, ομοφυλόφιλους ή ό,τι άλλο σε υπουργεία και άλλα κέντρα διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος. Το πρόβλημα μας είναι η χρόνια αποσυγκρότηση και ο δυσμενής συσχετισμός στο κίνημα. Η θέση του κάθε καταπιεζόμενου είναι στην ταξική πάλη, στο πλάι της εργατικής τάξης και του λαού. Αυτό είναι που φοβάται η Σακελλαροπούλου και σύσσωμη η αστική τάξη. Μόνο έτσι θα τους κοπεί ο αέρας και θα μαζέψουν τις εξοργιστικές δηλώσεις τους. Μόνο έτσι θα πετύχουμε νίκες.
Δ.Β.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου