12 Οκτωβρίου 2020

Αριστερά και αντιιμπεριαλιστικό – αντιπολεμικό – αντιεθνικιστικό κίνημα

Βασική πλευρά της πάλης που διεξήγαγε το κομμουνιστικό κίνημα ήταν αυτή της εναντίωσης στον ιμπεριαλισμό. Μια πάλη που συνέδεε με την ανεξαρτησία της χώρας, που είχε αγκαλιαστεί από τον λαό μας, το εργατικό και λαϊκό κίνημα, που οδήγησε σε μεγαλειώδεις αγώνες στο παρελθόν, που η δυναμική της έφτασε μέχρι τη δεκαετία του ’90 -παρά τις καταρρεύσεις στο Ανατολικό Μπλοκ- στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στο Ιράκ και στη Γιουγκοσλαβία. Το ερώτημα «ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο» υπήρχε -και υπάρχει- και από την πλευρά του λαού, όπως υπήρχε και η απάντηση! Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη θεωρεί ότι το ντόπιο αστικό σύστημα υπάρχει χάρη στους ιμπεριαλιστές, ανεξάρτητα από το πώς το εκφράζει. Το ζητούμενο είναι πώς το αντιμετωπίζει. Αν το έχει αποδεχτεί ως μια πραγματικότητα που μπορεί να αλλάξει ή όχι.

Η πλευρά αυτή ήταν αγκάθι για το ντόπιο σύστημα, φυσικά και για τους ιμπεριαλιστές. Χρόνια πάσχιζαν να το βγάλουν με πολιτικούς έως και κατασταλτικούς τρόπους. Τελευταία φαίνεται να το πέτυχαν. Τουλάχιστον αν κρίνουμε από τη μικρή συμμετοχή σε διαδηλώσεις που καλούνται είτε ενάντια στις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών σε άλλες χώρες είτε ενάντια σε επισκέψεις εκπροσώπων τους, με πιο πρόσφατη αυτή του Πομπέο. Υπάρχουν και εξαιρέσεις. Οι διαδηλώσεις του Πολυτεχνείου που εξακολουθούν να συγκεντρώνουν κόσμο ή οι διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν ενάντια στην επίσκεψη Ομπάμα, με τις όποιες δυσκολίες τους. Εξαιρέσεις που δείχνουν ότι υπάρχει ακόμη γόνιμο έδαφος!

Ρόλο σε αυτό έπαιξαν οι ιδεολογικές και πολιτικές εξελίξεις στη Αριστερά. Εκεί που, πέραν κάποιων ελάχιστων, η άποψη της εξάρτησης κυριαρχούσε με διάφορες εκδοχές, πλέον είναι λίγες οι οργανώσεις που δεν θεωρούν την Ελλάδα ιμπεριαλιστική χώρα! Που θεωρούν ότι το ζήτημα της απαλλαγής του λαού από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς δεν είναι μια μάχη ενάντια στη συνολική εξάρτηση, η οποία μπορεί να αποδειχθεί σκληρή για το λαό, αλλά μια εξέλιξη που μπορεί να συμβεί και ως μια «απλή» πολιτική επιλογή είτε της αστικής τάξης -αν πιεστεί- είτε κάποιας λαϊκής ή εργατικής (κυβερνητικής) εξουσίας. Οι πολιτικές επεμβάσεις πλέον δεν υπάρχουν και η εναντίωση στον ιμπεριαλισμό περιορίζεται στο πολεμικό κομμάτι, κάτι που δεν είναι αμελητέο, αλλά ούτε αρκετό!

Η αναγωγή όλων στο «ταξικό» και η παραγνώριση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης είχε τα αποτελέσματά της στον τρόπο που δρα η Αριστερά, εκφράστηκε και στο λαϊκό κίνημα. Με χαρακτηριστική περίπτωση τις κινητοποιήσεις των χρόνων 2010-2012, όπου οι διαδηλώσεις ενάντια σε επισκέψεις ιμπεριαλιστών (π.χ. Μέρκελ) περιοριζόντουσαν στην καταγγελία της νεοφιλελεύθερης πολιτικής τους. Ενώ οι ελληνικές κυβερνήσεις απλά συνεργαζόντουσαν. Αν ανατρέξει κανείς στα αρχεία των χρόνων αυτών θα δει ότι ακόμη και η αντιΕΕ Αριστερά με τις προτάσεις της δεν ήταν και τόσο αντιΕΕ. ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και βάσεις ήταν σχεδόν εξαφανισμένα. Ας θυμηθούμε π.χ. την επίσκεψη της Χίλαρι Κλίντον κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων του 2011 στο Σύνταγμα και πόσοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για διαδήλωση.

Η αλλαγή αυτή είχε ως αποτέλεσμα σήμερα, που οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών αλλά και οι -ενταγμένοι σε αυτούς- των ντόπιων αστικών τάξεων, με πιο ιδιαίτερο τον ανταγωνισμό Ελλάδας–Τουρκίας, που προφανώς μας ενδιαφέρει περισσότερο, οξύνονται και δημιουργούν σοβαρούς κινδύνους για το λαό μας, να υπάρχει δυσκολία να κινητοποιηθεί κόσμος ακόμη και γι’ αυτό το ελάχιστο στο οποίο συμφωνούν όλοι: την εναντίωση στον πόλεμο. Δύσκολα κινητοποιείται ακόμα και οργανωμένος κόσμος της Αριστεράς, που μπορεί για άλλα ζητήματα να γεμίζει τους δρόμους, αλλά γι’ αυτά δεν φαίνεται να συγκινείται. Με ευθύνη των καθοδηγητικών ομάδων των Οργανώσεων, που στα λόγια τον τελευταίο καιρό, αναγκαζόμενες από την πραγματικότητα, επέστρεψαν στον αντιιμπεριαλισμό, οι δυσκολίες που προκύπτουν για την πραγματοποίηση σχετικών διαδηλώσεων, ακόμη και η απουσία έως και αυτών που μπορεί να είχαν την πρωτοβουλία ή η αντιπροσωπευτική παρουσία τους, δείχνουν ότι ουσιαστικά δεν έχουν αλλάξει πολλά! Για να μην αναφερθούμε στους διαγκωνισμούς για το ποιος θα φανεί μπροστά σε μια κατά τα άλλα μικρής μαζικότητας διαδήλωση και στις αντιλήψεις που επικρατούν για τη σχέση οργανώσεων και κινήματος, όπως και για τα όργανα του κινήματος όπως οι σύλλογοι φοιτητών.

Είναι αρνητικά εντυπωσιακό ότι ενώ Οργανώσεις κινούν γη και ουρανό, προπαγανδίζουν επί βδομάδες και μήνες αντιφασιστικές διαδηλώσεις, ενώ χιλιάδες εργαζόμενοι και νεολαίοι συμμετέχουν σε αυτές -και καλά κάνουν, το χαιρετίζουμε, το στηρίζουμε και συμμετέχουμε με την άποψή μας φυσικά- όταν με αφορμή την επίσκεψη Πομπέο πρόκειται να πραγματοποιηθεί μια διαδήλωση κατά των εντεινόμενων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και επεμβάσεων, κατά των εντεινόμενων ανταγωνισμών των ντόπιων αστικών τάξεων, ενάντια στο ενδεχόμενο πολέμου, καταστάσεων που εντείνουν την φασιστικοποίηση, τον εθνικισμό και τον ρατσισμό, τότε την υποβαθμίζουν και η συμμετοχή περιορίζεται σε μερικές εκατοντάδες. Πολύ περισσότερο όταν μιας τέτοιας διαδήλωσης προηγήθηκε μια άλλη, αλληλεγγύης προς τον λαό και τους αγωνιστές της Τουρκίας, μια πραγματικά αντιεθνικιστική διαδήλωση «φιλίας των λαών Ελλάδας και Τουρκίας», που χτυπήθηκε αλύπητα από την κυβέρνηση και τις δυνάμεις καταστολής.

Οι οργανώσεις και ο κόσμος της Αριστεράς, οργανωμένος ή μη, να ξανασυζητήσουν, να αντιπαρατεθούν όπου χρειάζεται, με στόχο τη μαζική και ουσιαστική κινητοποίηση του λαού σε αντιιμπεριαλιστική-αντιπολεμική κατεύθυνση. Να ξαναθυμηθούν τους τρόπους που μαζικοποιούνται πραγματικά αυτού του είδους οι κινητοποιήσεις, το πώς μπολιάζεται με αυτή την κατεύθυνση το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Αν ο στόχος τους είναι η κινητοποίηση του εργαζόμενου λαού.

Με αυτή τη λογική δεν ξέρουμε κατά πόσο βοηθιέται ο στόχος με συλλογές υπογραφών κάτω από αντιπολεμικές διακηρύξεις φιλίας των λαών Ελλάδας και Τουρκίας, όταν αυτές οι κινήσεις δεν εκφράζονται και στο κίνημα. Μπορεί σε κάποιες φάσεις να έχουν χρησιμότητα, αλλά μόνο όταν αυτές εκφράζονται πραγματικά και «στα κάτω» και δεν παραμένουν απλά διακηρύξεις κάποιων επαϊόντων ένθεν κακείθεν! 

Προλεταριακή Σημαία

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο Σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ δεν ...κατέρρευσε. Ανατράπηκε με Αφετηρία το 20ο Συνέδριο του ...ΚΚΣΕ... πρώην Μπολσεβίκων με την επικράτηση της οπορτουνιστικής αντεπανάστασης και την σταδιακή εφαρμογή νόμων του Καπιταλισμού. Στην Κ.Δ ο οπορτουνισμός επικράτησε το 1935... και με τα ...πολιτικά μέτωπα και στάδια.... στέρησε την εξουσία απο τους λαούς όπου δεν πέρασε ο κόκκινος στρατός. Σύμφωνα με τον Ιμπεριαλισμό του μεγάλου δάσκαλου ΛΕΝΙΝ που ...δεν πάγωσε στο χρόνο.... σήμερα είναι στο ιμπεριαλιστικό στάδιο σχεδόν παγκόσμια στα πλαίσια της ανισόμετρης ανάπτυξης με σχέσεις αλληλεξάρτησης και η κάθε αστική τάξη έχει διαφορετική θέση στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Αγώνας λοιπόν μέσα στην Κοινωνική συμμαχία ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και όταν γίνει αντιμετωπίζουμε ντόπια και ξένη αστική τάξη σαν εισβολέα με έξοδο απο τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και νίκη της εργατικής λαικής εξουσίας. Αυτά κάνουν οι κομμουνιστές αλλιώς είναι Σοσιαλσωβινιστές. Τώρα κάνε λογοκρισία. Τι άλλο σου μένει..... Λεωνίδας.

Ανώνυμος είπε...

.......Οι οργανώσεις και ο κόσμος της Αριστεράς, οργανωμένος ή μη, να ξανασυζητήσουν, να αντιπαρατεθούν όπου χρειάζεται, με στόχο τη μαζική και ουσιαστική κινητοποίηση του λαού σε αντιιμπεριαλιστική-αντιπολεμική κατεύθυνση. Να ξαναθυμηθούν τους τρόπους που μαζικοποιούνται πραγματικά αυτού του είδους οι κινητοποιήσεις, το πώς μπολιάζεται με αυτή την κατεύθυνση το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Αν ο στόχος τους είναι η κινητοποίηση του εργαζόμενου λαού..... Ο Μοναδικός διαχωρισμός στη κοινωνία είναι ταξικός και τίποτα άλλο. Ιορδάνης.

Ανώνυμος είπε...

....Ρόλο σε αυτό έπαιξαν οι ιδεολογικές και πολιτικές εξελίξεις στη Αριστερά. Εκεί που, πέραν κάποιων ελάχιστων, η άποψη της εξάρτησης κυριαρχούσε με διάφορες εκδοχές, πλέον είναι λίγες οι οργανώσεις που δεν θεωρούν την Ελλάδα ιμπεριαλιστική χώρα! Που θεωρούν ότι το ζήτημα της απαλλαγής του λαού από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς δεν είναι μια μάχη ενάντια στη συνολική εξάρτηση, η οποία μπορεί να αποδειχθεί σκληρή για το λαό, αλλά μια εξέλιξη που μπορεί να συμβεί και ως μια «απλή» πολιτική επιλογή είτε της αστικής τάξης -αν πιεστεί- είτε κάποιας λαϊκής ή εργατικής (κυβερνητικής) εξουσίας. Οι πολιτικές επεμβάσεις πλέον δεν υπάρχουν και η εναντίωση στον ιμπεριαλισμό περιορίζεται στο πολεμικό κομμάτι, κάτι που δεν είναι αμελητέο, αλλά ούτε αρκετό!.... Αυτό που περιγράφεις δεν έχει καμία σχέση με Αντιιμπεριαλιστικό αγώνα. Αυτό είναι αλλαγή Ιμπεριαλιστικής συμμαχίας με ΡΩΣΙΑ ΚΙΝΑ ΙΡΑΝ κ.α που επιδιώκει τμήμα της αστικής τάξης που είναι μειοψηφία μαζί με εθνικιστές και φασίστες. Αρα προσπαθείτε να εγκλωβίσετε τον λαό στο καπιταλισμό. ΝΤΡΟΠΗ. Τάσος

Ανώνυμος είπε...

https://atexnos.gr/%CE%B7-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-1945-%CF%83%CF%84%CE%B7/

Ανώνυμος είπε...

....Βασική πλευρά της πάλης που διεξήγαγε το οπορτουνιστικό κίνημα ήταν αυτή της εναντίωσης στον ιμπεριαλισμό. Μια πάλη που συνέδεε με την ανεξαρτησία της χώρας, που είχε αγκαλιαστεί από τον λαό μας, το εργατικό και λαϊκό κίνημα, που οδήγησε σε μεγαλειώδεις αγώνες στο παρελθόν, που η δυναμική της έφτασε μέχρι τη δεκαετία του ’90 -παρά τις καταρρεύσεις στο Ανατολικό Μπλοκ- στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στο Ιράκ και στη Γιουγκοσλαβία. Το ερώτημα ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο υπήρχε -και υπάρχει από την πλευρά του λαού! Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη θεωρεί ότι το ντόπιο αστικό καπιταλιστικό σύστημα υπάρχει είναι στο ιμπεριαλιστικό στάδιο, ανεξάρτητα από το πώς το εκφράζει......Συμφωνούμε απόλυτα.

Αντίσταση στις γειτονιές! είπε...

1. Κατ’ αρχήν πολυώνυμε φίλε αν συμπέρανα σωστά από το τελευταίο σου σχόλιο η υπόθεση της πάλης κατά των ιμπεριαλιστών είναι υπόθεση των οπορτουνιστών, όπως προφανώς χαρακτηρίζεις και εμάς, και όχι των επαναστατών, όπως θεωρείς τον εαυτό σου προφανώς και τον πολιτικό σου χώρο. Οπότε δεν χρειάζεται αυτή η πάλη, οπότε εσύ και ο χώρος σου δεν ασχολείστε με αυτή. Να ‘σαι καλά που μας επιβεβαιώνεις.
2. Στο προηγούμενο σχόλιο σου μας παραπέμπεις σε άρθρο του Ατέχνως το οποίο αναφέρεται στις εκλογές στην Αγγλία το 1945 και τα συγχαρητήρια του ΕΑΜ προς τους Εργατικούς. Αν και δυσκολεύομαι να κατανοήσω που κολλάει κάτω από την ανάρτηση αυτό θα έλεγα ότι υπάρχουν και σχετικά πρόσφατα τέτοια δημοσιεύματα. Όπως της 19ης Οκτώβρη του 1981, για να μην παραπέμψουμε σε δημοσιεύματα του ’89-’90.
3. Στο τρίτο σχόλιό σου, όπου πλέον υπογράφεις ως Τάσος, μας λες πρέπει να ντρεπόμαστε γιατί λέμε ότι οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από κανέναν προστάτη, γιατί αυτό λέμε. Ότι το να λέει κανείς ότι η χώρα είναι εξαρτημένη διαλέγει τμήμα της αστικής τάξης που μάλλον παλεύει ενάντια σε αυτή, ενάντια στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, το ξεπούλημα του πλούτου της στο ξένο κεφάλαιο. Ωραία. Ας πούμε ότι έτσι είναι. Μας λες σε παρακαλώ ποιο είναι αυτό το τμήμα; Που και πως εκφράζεται; Όσο για το ποιος συμπορεύεται με ποιον θα έλεγα να ρίξεις μια ματιά σε αυτούς που προτείνουν οι πρόσφυγες να φύγουν -συγγνώμη να απεγκλωβιστούν- από τη χώρα συμπορευόμενοι με τους φασίστες και τους εθνικιστές στη Σάμο, τη Λέσβο και όπου αλλού υπάρχουν πρόσφυγες. Δηλαδή παντού. Όσο για τη συμπόρευση με την αστική τάξη ρίξε μια ματιά σε αυτούς που ανακάλυψαν ξαφνικά κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’90 ότι η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική, δικαιώνοντας τροτσκιστές και λοιπούς οπορτουνιστές που έως τότε ήταν μάλλον μια μικρή μειοψηφία. Δεν πανηγύριζαν τζάμπα όλοι αυτοί! Ακριβώς τότε που και η αστική τάξη πρόβαλε το ιδεολόγημα της ισχυρής Ελλάδας αποφάσισαν κάποιοι ότι η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική, ανεξάρτητη και ότι η αστική της τάξη είναι προφανώς εθνική. Και όπως επιβεβαιώνει το πρώτο σου σχόλιο η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την εξάρτηση δεν χρειάζεται, το πολύ πολύ καμιά κινητοποίηση αντιπολεμική και αυτή με σκέψη και σύνεση για την υπεράσπιση των εθνικών μας δικαίων μιας και έχουμε να αντιμετωπίσουμε και την τούρκικη επιθετικότητα! Όπως λέει η «εθνική» αστική τάξη!
Όσο για το ποιος διάλεγε προστάτη και δεν του έβγαινε θα έλεγα να ρίξεις μια ματιά στα ντοκουμέντα αυτών που μέχρι το ’90 λοξοκοίταγαν αντί του ΝΑΤΟ το Σύμφωνο Βαρσοβίας και αντί της ΕΟΚ την ΚΟΜΕΚΟΝ και χαιρόντουσαν για την περεστρόικα του σοσιαλισμού και όταν δεν τους βγήκε ανακάλυψαν τον σοσιαλισμό στη Κίνα. Προτείνοντας πάντα «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» όπως κάνει και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και άλλοι οπορτουνιστές. Αλλά και αυτή η ριμάδα η αστική τάξη να μην καταλαβαίνει το συμφέρον της;
4.Τώρα Ιορδάνη, πλέον, πως όταν κάποιος καλεί την Αριστερά να πρωτοστατήσει στην οργάνωση του λαού εσύ απαντάς ότι άλλος διαχωρισμός πέραν το ταξικού δεν υπάρχει ένας θεός το ξέρει!
5. Ο ιμπεριαλισμός του Λένιν, «Λεωνίδα», σίγουρα δεν πάγωσε, υπάρχει και εξελίσσεται από αυτούς που δεν τον έχουν πετσοκόψει και περιορίσει μόνο στο οικονομικό πεδίο, και αυτό πάλι προβληματικά για να παρουσιάσουν ως ιμπεριαλιστική χώρα ακόμη και το Λιχτενστάιν (για την Ελβετία μας τα είπες σε άλλα σχόλια, θα τα ξαναπείς σε επόμενα, σου θέτουμε προβληματισμό για άλλη χώρα). Όσο για την ΕΣΣΔ και τις λοιπές χώρες δεν θα κάνω αναφορά στο ποιοι αντέδρασαν ήδη από το 1956 και πριν στις εξελίξεις εκεί, αλλά και στο κομμουνιστικό κίνημα συνολικά, και που βρέθηκαν σε πλήρη συνεργασία με τους εκεί κρατικούς μηχανισμούς από αυτούς που ακόμη και τώρα τις θεωρούν ως το 1990 «σοσιαλιστικές».
Ο σοσιαλισμός δεν κατέρρευσε το ’90. Αυτό που κατέρρευσε ήταν το μοντέλο που επέβαλε η νέα αστική τάξη που επικράτησε στην ΕΣΣΔ μετά από μακροχρόνια πάλη και επισφράγισε την νίκη της στο 20ο συνέδριο.

Ανώνυμος είπε...

Αντίσταση στις γειτονιές. Το 1991 ολοκληρώθηκε η διαδικασία ανατροπής του Σοσιαλισμού που είχε ξεκινήσει με το 20ο Συνέδριο του ..ΚΚΣΕ.. πρώην Μπολσεβίκων και την επικράτηση τις οπορτουνιστικής αντεπανάστασης και την σταδιακή εφαρμογή νόμων του καπιταλισμού. Αντίστοιχα στην Κ.Δ επικράτησε το 1935... και με τα πολιτικά μέτωπα και στάδια στέρησε την εξουσία όπου δεν πέρασε ο κόκκινος στρατός. Οπου πέρασε λούφαξαν και περίμεναν το 1953.... Σύμφωνα με τον ΛΕΝΙΝ που πολύ σωστά λες δεν πάγωσε στο χρόνο... ο Καπιταλισμός είναι στο ιμπεριαλιστικό στάδιο σχεδόν παγκόσμια στα πλαίσια της ανισόμετρης ανάπτυξης με σχέσεις αλληλεξάρτησης και η κάθε αστική τάξη έχει διαφορετική θέση στην Ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Για την Ελβετία και τον ΛΕΝΙΝ το γνωρίζω και χαίρομαι που συμφωνούμε.

Ανώνυμος είπε...

Στην Ελλάδα το 1821 έγινε εθνικοαπελευθερωτική και αστικοδημοκρατική επανάσταση άσχετα με το πότε εδραιώθηκε πλήρως ο καπιταλισμός. Στο Ιμπεριαλιστικό στάδιο βρίσκεται απο το 1912... Ελληνικός Σερβικός και Βουλγάρικος Ιμπεριαλισμός όρμησαν στην Μακεδονία και έσφαξαν εθνότητες που ζούσαν για αιώνες εκεί. Αυτά λέει ο σ.ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ που δεν νομίζω να ήταν ...τροτσκιστής..... Οπως και ο σ.ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ στα τρία γράμματα για τον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Το ότι υπάρχουν ίδια δημοσιεύματα με τα τηλεγραφήματα του ..ΕΑΜ... το 1981... και το 1989 90 συμφωνούμε απόλυτα. Είναι στην ίδια οπορτουνιστική γραμμή του ...ΕΑΜ... απο το 1935... Το τμήμα της Αστικής τάξης είναι Εφοπλιστές Φαρμακοβιομήχανοι και Ξενοδόχοι μαζί με Εθνικιστές και φασίστες που θέλουν ΡΩΣΙΑ ΚΙΝΑ ΙΡΑΝ κ.α. Απεγκλωβισμός των προσφύγων με χαρτιά για να πάνε στις χώρες προορισμού τους. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν οι Κομμουνιστές παλεύουμε ενάντια στον Καπιταλισμό Ιμπεριαλισμό με την Αυτοτελή δράση του Κόμματος προβάλλοντας την πρόταση εξουσίας για Εξοδο απο την Ε.Ε με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και ξήλωμα του καπιταλιστικού κέρδους μακριά απο οποιαδήποτε κυβέρνηση όσο οι καπιταλιστές έχουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους. Ταυτόχρονα στην Κοινωνική συμμαχία παλεύοντας για κάθε δικαίωμα του λαού για προσωρινά μέτρα ανακούφισης γίνεται και ο Αντιιμπεριαλιστικός αγώνας μαζί με ανθρώπους που δεν είναι κομμουνιστές. Εκει βάζουμε την πρόταση εξουσίας που σου ανέφερα στην ιδεολογική πάλη και ζύμωση την οποία επιδιώκουμε και δεν φοβόμαστε. Οποιος λοιπόν θέλει αντιιμπεριαλιστικό αγώνα τον περιμένουμε χωρίς να χρειάζεται να είναι κομμουνιστής. Απλώνουμε το χέρι σε όλους. Οποιος θέλει καλορίζικος. ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ.

Ανώνυμος είπε...

https://www.902.gr/eidisi/politiki/235055/1821-i-epanastasi-kai-oi-aparhes-toy-ellinikoy-astikoy-kratoys. Αξίζει να μελετηθεί απο όλους.

Ανώνυμος είπε...

Αντίσταση στις γειτονιές. Τι φοβάσαι να συμμετέχεις στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό συμμετέχοντας στην κοινωνική συμμαχία την στιγμή που δεν σου ζητάει κανείς να γίνεις κομμουνιστής. Μοναδικό κριτήριο είναι το ταξικό. Αν θέλεις μου απαντάς. Αν όχι δεν πειράζει. Ανδρέας

Ανώνυμος είπε...

https://www.ergatikosagwnas.gr/arthra/politiki/2484-i-epanastasi-stin-kina

Ανώνυμος είπε...

4.Τώρα Ιορδάνη, πλέον, πως όταν κάποιος καλεί την Αριστερά να πρωτοστατήσει στην οργάνωση του λαού εσύ απαντάς ότι άλλος διαχωρισμός πέραν το ταξικού δεν υπάρχει ένας θεός το ξέρει!...... Τι δεν καταλαβαίνεις. Αυτός είναι διασπαστικός διαχωρισμός ΤΑΞΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΤΑΞΗ.

Ανώνυμος είπε...

....Και όπως επιβεβαιώνει το πρώτο σου σχόλιο η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την εξάρτηση δεν χρειάζεται, το πολύ πολύ καμιά κινητοποίηση αντιπολεμική και αυτή με σκέψη και σύνεση για την υπεράσπιση των εθνικών μας δικαίων μιας και έχουμε να αντιμετωπίσουμε και την τούρκικη επιθετικότητα! Όπως λέει η «εθνική» αστική τάξη!...... Υπάρχουν δύο πατρίδες σε κάθε χώρα που δεν συναντιούνται ποτέ και πουθενά. Φόρεσε τα ταξικά γυαλιά σου....

Ανώνυμος είπε...

1. Κατ’ αρχήν πολυώνυμε φίλε αν συμπέρανα σωστά από το τελευταίο σου σχόλιο η υπόθεση της πάλης κατά των ιμπεριαλιστών είναι υπόθεση των οπορτουνιστών, όπως προφανώς χαρακτηρίζεις και εμάς, και όχι των επαναστατών, όπως θεωρείς τον εαυτό σου προφανώς και τον πολιτικό σου χώρο. Οπότε δεν χρειάζεται αυτή η πάλη, οπότε εσύ και ο χώρος σου δεν ασχολείστε με αυτή. Να ‘σαι καλά που μας επιβεβαιώνεις.......... Ασε να κρίνουν αυτοί που διαβάζουν. Τις θέσεις του ΚΚΕ δικαιώνεις απόλυτα και είναι λογικό απο την στιμή που είναι των ΜΑΡΞ ΚΑΙ ΛΕΝΙΝ όποτε δεν μπορούσε να είναι αλλιώς. Οταν ζοριστείς θα κάνεις λογοκρισία το γνωρίζουμε Ιορδάνης

Ανώνυμος είπε...

http://www.katiousa.gr/istoria/metarrythmisi-kosigkin-kerkoporta-tou-kerdous-anoigei-oristika-sti-sovietiki-oikonomia/ Τα φιλαράκια σας αντίσταση στις γειτονιές. Αν καταδικάζεις αυτό το αίσχος καταδικάζεις και την επικράτηση του ίδιου αίσχους στην Κ.Δ το 1935.... Αλλιώς είσαστε παπατζήδες.... Οι κομμουνιστές τα καταδικάζουμε και τα δύο μετά το 1991.... Εσύ... Ελα να σε δώ..

Ανώνυμος είπε...

https://www.komep.gr/m-article/I-TIEORIA-TOY-LENIN-GIA-TON-IMPERIALISMO-KAI-OI-DIASTREBLOSEIS-TIS/

Ανώνυμος είπε...

Όσο για τη συμπόρευση με την αστική τάξη ρίξε μια ματιά σε αυτούς που ανακάλυψαν ξαφνικά κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’90 ότι η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική, δικαιώνοντας τροτσκιστές και λοιπούς οπορτουνιστές που έως τότε ήταν μάλλον μια μικρή μειοψηφία........ Πολύ σωστά το λες. Η Θέση του ΚΚΕ για την ιμπεριαλιστική αστική τάξη της χώρας μπήκε στο πρόγραμμα του ΚΚΕ στο 15ο συνέδριο του 1996. ΜΠΟΥΧΑΡΙΝ ΖΗΝΟΒΙΕΦ ΤΡΟΤΣΚΙ συνωμότησαν το 1935... για την ανατροπή των Μπολσεβίκων με Χίτλερ Ιαπωνία. Την ίδια χρονιά ...τυχαίο... που η Κ.Δ έπεσε στα χέρια του οπορτουνισμού....1935..

Αντίσταση στις γειτονιές! είπε...

Το ξέρω ότι τα λέω πολύ σωστά!