Θεσσαλονίκη I Πέμπτη 15 Απρίλη: Διπλάσια μαζικότητα στο φοιτητικό συλλαλητήριο – Ηχηρή απάντηση των φοιτητών στο Νόμο 4777.

 

Την Πέμπτη 15/4 στη Θεσσαλονίκη περισσότεροι από 6.000 χιλιάδες φοιτητές διαδήλωσαν την εναντίωσή τους στο νόμο 4777/2021. Η 15η Απρίλη είχε φορτιστεί από την ανακοίνωση του Χρυσοχοΐδη ότι το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Απριλίου θα έμπαιναν τα πρώτα σώματα Πανεπιστημιακής αστυνομίας στα 5 μεγαλύτερα Πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας. Η κυβέρνηση, όμως, αναγκάστηκε να κάνει οπισθοχώρηση και να ανακοινώσει εχθές (14/4) δια στόματος Συρίγου ότι η ΟΠΠΙ θα εγκατασταθεί τέλη Σεπτέμβρη. Από τις αρχικές δηλώσεις Χρυσοχοΐδη μεσολάβησαν πολλά πολιτικά γεγονότα και κυρίως η επιμονή των φοιτητών να βγαίνουν ανυποχώρητα και μαζικά στο δρόμο ενάντια στο νόμο Κεραμέως- Χρυσοχοΐδη (4777) κάνοντας δύσκολη την προώθηση του αρχικού σχεδιασμού της κυβέρνησης και του συστήματος που υπηρετεί με την ταχύτητα και στους χρόνους που είχε φανταστεί. Ειδικότερα όταν η πίεση των επίμονων φοιτητικών κινητοποιήσεων συναντιέται με το φιάσκο διαχείρισης της πανδημίας ενόψει του ανοίγματος του τουρισμού και το άνοιγμα του μετώπου στα εργασιακά.

Στη διαδήλωση υπήρχαν δύο μπλοκ Φοιτητικών Συλλόγων. Το ένα συγκροτείται από Συλλόγους που έχουν αποφάσεις με το «Δελτίο Τύπου» (ΚΝΕ-ΑΡΙΣ-ΑΡΑΣ), ενώ το άλλο από Συλλόγους που έχουν πάρει αποφάσεις με τα «Ανοιχτά Πλαίσια» (Αυτόνομα Σχήματα, νΚΑ). Το δεύτερο συνεχίζει να είναι το μπλοκ που συσπειρώνει τον περισσότερο κόσμο στις διαδηλώσεις και αυτό το οποίο κερδίζει και τις περισσότερες αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων. Με μπλοκ συμμετείχαν στη διαδήλωση η «Κίνηση για την ανατροπή του ν.Κεραμέως», οι Αγωνιστικές Κινήσεις, η ΣΣΠ, η Φοιτητική Πορεία και ΕΛΜΕ.

Η διαδήλωση ξεκίνησε με προσυγκέντρωση στις 11:00 στο χώρο του ασύλου, στο προαύλιο της Πρυτανείας. Κατευθύνθηκε προς το Αγ. Βενιζέλου, όπου ήταν το γενικό κάλεσμα στη 1:00, κλείνοντας και τα δύο ρεύματα της Εγνατίας. Όσο εξελισσόταν η διαδήλωση, μεγάλωνε. Η Ιασωνίδου πλημμύρισε σε όλο της το μήκος και πλάτος, από το ύψος της Αγίου Δημητρίου, μέχρι κάτω στην Εγνατία με φοιτητόκοσμο που φώναζε δυναμικά συνθήματα. Για μια ακόμη φορά, η διαδήλωση κατάφερε να προσεγγίσει το άσυλο, χωρίς να της κλείσουν οι κλούβες το δρόμο στην Εγνατία. Η ελεύθερη επιστροφή της διαδήλωσης στο χώρο του Ασύλου είναι σημαντική κατάκτηση των τελευταίων 7 εβδομάδων.

Εν όψη 15 Απρίλη οι δυνάμεις των ΚΝΕ-ΕΑΑΚ έριχναν βάρος σε αποκλεισμούς εισόδων των Πανεπιστημίων στην λογική της μη εφαρμογής του νόμου και ΟΧΙ στην κατεύθυνση της κεντρικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση μέσα από μαζικά συλλαλητήρια για την ανατροπή του*. Από την άλλη, ο χώρος της αναρχίας πόνταρε τα ρέστα του σε εκτονωτικές ενέργειες πολιτικής απελπισίας φανερώνοντας την πολιτική του αμηχανία σχετικά με τη συνέχεια του αγώνα. Όταν η διαδήλωση επέστρεφε στο χώρο του πανεπιστημίου, μπροστά από την Έκθεση, μερικές δεκάδες αυτόκλητοι «ζορό» επιδόθηκαν σε ένα σόου στις πλάτες των φοιτητικών συλλόγων. Υπήρξε μία σύλληψη διαδηλωτή. Ωστόσο οι χιλιάδες φοιτητές και η νεολαία που εδώ και 3 μήνες διαδηλώνουν έστειλαν σήμερα το δικό τους πραγματικό και ηχηρό μήνυμα: Κάτω ο Νόμος 4777.

Απέναντί μας το τελευταίο διάστημα έχουμε βρει τον «απεργοσπαστικό» χαρακτήρα της τηλεκπαίδευσης, τις Συγκλήτους και τους Προέδρους των σχολών (βλ. Φυσικό ΑΠΘ) να καλούν σε ηλεκτρονικές συνελεύσεις και στο σπάσιμο των καταλήψεων και το μεγαλοκαθηγητικό κατεστημένο που δεν διστάζει να κάνει μέχρι και ευθείες εκκλήσεις για παρέμβαση της αστυνομίας σε φοιτητικές κινητοποιήσεις. Παρά την αγωνιστική επιμονή που δείχνουν οι φοιτητές στη Θεσσαλονίκη η πανελλαδική κατάσταση δεν είναι ίδια με την πόλη μας και αυτό θέτει όρια στον αγώνα μας. Ταυτόχρονα, οι φοιτητές που κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που συσπειρώνονται στους συλλόγους. Κρίσιμο στοίχημα αποτελεί και η συμμετοχή των μαθητών στο συλλαλητήριο της επόμενης εβδομάδας στην κατεύθυνση οικοδόμησης ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου. Όλα αυτά είναι πολιτικά ζητήματα που πρέπει να συζητηθούν μέσα στις Γενικές Συνελεύσεις. Όπως, επίσης, πρέπει να δυναμώσει η αντιπαράθεση στις λογικές ήττας που κυριαρχούν στα 2 μεγάλα μπλοκ (ΚΝΕ-ΕΑΑΚ και α/α-νΚΑ).

 

Τι κρίνει τη δυναμικότητα μιας διαδήλωσης; Η πρόσφατη εμπειρία μας έχει να μας δώσει παραδείγματα για το πως κερδίζονται-έστω και μικρές-νίκες.

Ας αναρωτηθούμε, τι ήταν αυτό που ματαίωσε την πρώτη επίσημη εφαρμογή της ΟΠΠΙ; Κάποια οργανωμένη «σύγκρουση» με τις δυνάμεις ασφαλείας ή η πολιτική πίεση που ασκούν οι παρατεταμένες φοιτητικές κινητοποιήσεις, οι εβδομαδιαίες συνελεύσεις, οι καταλήψεις σχολών;

Ο κλοιός με τις κλούβες στην Εγνατία που συναντούσαν οι διαδηλώσεις στην επιστροφή τους στο ΑΠΘ για έναν μήνα, πως υποχώρησε; Σίγουρα όχι ως αποτέλεσμα κάποιας θεαματικής ενέργειας, παρά με την επιμονή χιλιάδων φοιτητών να κατεβαίνουν στο δρόμο.

Οι φοιτητές χρειάζεται να συζητήσουν πολιτικά για το ποια κατεύθυνση θα πρέπει να πάρει ο αγώνας τους, να κατανοήσουν το βάθος και την έκταση της επίθεσης για να δυναμώσουν τις κινητοποιήσεις τους και να συγκροτήσουν την πάλη τους.

Οι σημερινές μαζικές διαδηλώσεις πανελλαδικά και η ματαίωση των σχεδίων της κυβέρνησης δεν έρχονται στο «κλείσιμο» του αγώνα εν όψη Πάσχα, αλλά αποτελούν μια σημαντική ώθηση για την συνέχιση του αγώνα. 

Είναι αναγκαίο να καλεστούν διαδηλώσεις και την επόμενη εβδομάδα, την Πέμπτη 22 Απρίλη, με αιχμή την ανατροπή του νόμου 4777/2021. 

Δεν επικαλούμαστε καμία «ακαδημαϊκή κοινότητα», δεν αναθέτουμε τον αγώνα μας στους μεγαλο-καθηγητές, ούτε τους καλούμε να μην εφαρμόσουν το νόμο μέχρι να έρθει μια επόμενη υποτίθεται καλή κυβέρνηση που θα καταργήσει το νόμο. Έχουμε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις ενός συγκροτημένου και πολιτικοποιημένου φοιτητικού κινήματος.

Μαθητές-φοιτητές με μαζικές καταλήψεις σε σχολεία και σχολές και οι εκπαιδευτικοί με απεργιακό αγώνα χρειάζεται να βρεθούμε από κοινού στο δρόμο και να συγκροτήσουμε ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο αντίστασης.

 *Όποιος αμφιβάλει για το κατά πόσο η ΚΝΕ, που μετά από τρεις μήνες επιμένει να θέτει ως πρώτιστο αίτημα το άνοιγμα των σχολών, κινείται στη λογική κλεισίματος του αγώνα, ας αναρωτηθεί γιατί στην παρέμβασή της στους μαθητές τώρα που τα σχολεία είναι ανοιχτά δεν λέει κουβέντα για το νόμο. Μην τυχόν και συναντηθούμε στο δρόμο μαθητές-φοιτητές και ξεσπάσει κίνημα από αυτά που απεύχεται…